Τι είδαμε από τον Κρίστινσον με την Εθνική και τι θυμόμαστε για Φαμπιάνο

Με την περίπτωση της μεταγραφής του Ζοζέ Σα στη Γουλβς να είναι ανοιχτή, σε συνάρτηση με την πώληση του Ρουί Πατρίσιο από τη Γουλβς στη Ρόμα, σκέφθηκα να τσεκάρω λίγο τον Κρίστινσον στα δύο πρόσφατα παιχνίδια που έπαιξε με την Εθνική ομάδα της Ισλανδίας. Μην υποτιμάμε δε την Ισλανδία-στην παγκόσμια κατάταξη είναι ισόβαθμη με την Ελλάδα στην 51^η θέση…

Είδα λοιπόν σε ένα βιντεάκι τις επεμβάσεις, αλλά και τις εξόδους που είχε ο Ισλανδός γκολκίπερ του Ολυμπιακού στο 90λεπτο που έπαιξε κόντρα στα Νησιά Φερόε (1-0) και στο ημίχρονο, β΄, στο οποίο έπαιξε κόντρα στην Πολωνία (2-2). Κατ΄ αρχάς, σε αυτά τα δύο παιχνίδια δέχθηκε ένα γκολ κι αυτό στο 88^ο λεπτό, με την ειρωνεία να είναι ότι το δέχθηκε από τον φορ του ΠΑΟΚ, τον Πολωνό Σβιντέρσκι, που έτσι ισοφάρισε τους Ισλανδούς. Ένα γκολ για το οποίο δεν μπορεί να έχει ευθύνη, αν και το δέχθηκε όρθιος όπως λέμε: η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια συμπαίκτη του και το σουτ του Σβιντέρσκι ήταν σχεδόν από τα εφτά μέτρα.

Κατά τα άλλα ο Κρίστινσον χρειάστηκε να επέμβει σε τέσσερις-πέντε περιπτώσεις, συνολικά στα δύο παιχνίδια, ενάμιση για την ακρίβεια. Οι τρεις επεμβάσεις του ήταν απολύτως θετικές-τις δύο μάλιστα τις λες και δύσκολες, με τη δεύτερη να είναι τετ α τετ και τον γκολκίπερ να διώχνει σωτήρια με τα πόδια. Οι δύο άλλες επεμβάσεις του είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αρνητικό: απέτυχε να μπλοκάρει την μπάλα, την έδιωξε και στη μεν μία επέμβαση τσίμπησε την μπάλα ο επιθετικός και σκόραρε (ο Κρίστινσον διαμαρτυρήθηκε για φάουλ) αλλά ήταν οφσάιντ, στην δε άλλη επέμβαση πρόλαβε ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού και με δεύτερη προσπάθεια έδιωξε την μπάλα, με δυσκολία.

Τώρα, στις τέσσερις φορές που βγήκε να καθαρίσει τη φάση με την μπάλα στον αέρα ο Ισλανδός, τις δύο τα κατάφερε (σε σέντρες, που δεν τις λες και πολύ επικίνδυνες, αν και στη μία βγήκε πολύ έγκαιρα και την μπλόκαρε την μπάλα), αλλά στις άλλες δύο παίρνει πολύ κακό βαθμό: σε εκτελέσεις κόρνερ βγήκε να διώξει με γροθιές κι απέτυχε με τρόπο που προβληματίζει.

Γενικά, αυτό που είδα εγώ ήταν δύο εμφανίσεις με καλά πράγματα, αλλά και προβληματισμό. Από ένα γκολκίπερ Εθνικής ομάδας και θεωρητικά Νο 2 γκολκίπερ στον Ολυμπιακό, νομίζω ότι περιμένεις περισσότερα. Όταν υπάρχουν τέσσερα λάθη στις οκτώ περιπτώσεις στις οποίες ο τερματοφύλακας επεμβαίνει…

Η αλήθεια είναι ότι στα πέντε παιχνίδια που τον είδαμε τον Κρίστινσον κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού, μας άφησε καλή γεύση. Ήταν σταθερός, συνεπής, θετικός. Μας άρεσε. Εξίσου αλήθεια είναι ότι τα πέντε παιχνίδια δεν ήταν υψηλού βαθμού δυσκολίας, ειδικά τα τρία, ενώ κι εκείνα με την ΑΕΚ (2-0 στα πλέι οφς) και με τον Άρη (1-1 στο Χαριλάου, στη ρεβάνς του Κυπέλλου) επίσης δεν είχαν πολύ δουλειά για τον Ισλανδό, που εν τέλει είχε και παθητικό μόλις ένα γκολ, κι εκείνο από πέναλτι, στο Χαριλάου.

Θα έλεγα ότι πιο πολύ μου έβγαλαν ερωτηματικά οι τρεις-τέσσερις κακές στιγμές του Κρίστινσον στα δύο φιλικά της Εθνικής του. Ίσως γιατί θυμάμαι ότι και στη Λάρισα, που δύο σεζόν έπαιξε όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια και διακρίθηκε, είχε δείξει ένα θέμα στις σέντρες από τα πλάγια.

Η αίσθηση δε που έχω είναι ότι αν τελικά φύγει ο Σα, ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει γκολκίπερ πρώτης γραμμής και να έχει τον Ισλανδό να τον ανταγωνίζεται, μαζί με τον Τζολάκη. Αν κριθεί ότι αυτός είναι ο Φαμπιάνο της Ομόνοιας, έχει καλώς. Αν όχι, κάποιος άλλος.

Η θέση του γκολκίπερ δεν είναι απλή και κανονικά χρειάζεται να μιλήσει ειδήμων, αν και ειδικά στον Ολυμπιακό πρωτίστως πρέπει να έχεις και…καρύδια για να παίξεις. Για τον Φαμπιάνο ξέρουμε ότι ήταν τρία χρόνια στην Πόρτο (τον ένα βασικός, τους άλλους δύο με συμμετοχές και γενικά με 72 παιχνίδια στη μεγάλη πορτογαλική ομάδα) κι άλλα δύο στη Φενέρμπαχτσε (31 συμμετοχές) κι ότι στην Ομόνοια εδώ κι ενάμιση χρόνο είναι σούπερ (30 ματς έχει κρατήσει το μηδέν από τα συνολικά 54!).

Βεβαίως, τον θυμόμαστε τον περασμένο Σεπτέμβρη σε δύο σούπερ εντυπωσιακές εμφανίσεις κατά του Ολυμπιακού στα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ (0-0 μέσα και 0-2 έξω, το ένα με πέναλτι και το άλλο με εκείνη τη φοβερή σουτάρα του Ελ Αράμπι), αλλά και τα δύο καλά παιχνίδια (2-1 μέσα, 1-1 έξω) που έκανε με τον ΠΑΟΚ στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ, όπου δέχθηκε δύο γκολ-εκτελέσεις. Σε όλους μας είχε κάνει καλή εντύπωση, κυρίως κάτω από τα δοκάρια, χωρίς να λες ότι ήταν κακός στις εξόδους, όπου πάντως, κατά βάση έδιωχνε και δεν μπλόκαρε την μπάλα.

Μόνο που ειδικά για τη θέση του γκολκίπερ, ξαναλέω, μετράει περισσότερο η γνώμη του ειδικού, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Παναγιώτη Αγριογιάννη στον Ολυμπιακό. Και μετράει εξίσου και η ψυχή και η καρδιά που έχει ο «άσος» για να βρίσκεται κάτω από την ηλεκτρική εστία του Ολυμπιακού.

Άσχετο: απ΄ όλα τα ονόματα εξτρέμ που γράφονται τις τελευταίες ημέρες για τον Ολυμπιακό, επαφές ο σύλλογος εδώ και τουλάχιστον πέντε μέρες έχει κάνει μόνο για τον Ονιεκούρου…