Αυτός είναι ο Λουτσέσκου όταν μιλάει και ξέρουμε ποιος είναι και όταν προπονεί

Έχω ένα απλό σκεπτικό μετά τα όσα ειπώθηκαν και χθες από τον Ραζβάν Λουτσέσκου και θα προσπαθήσω να το αναλύσω θυμίζοντας γεγονότα και απόψεις.

Κατ’ αρχάς ο Ρουμάνος προπονητής μίλησε χθες ακόμη και για πράγματα που δεν αναμένονταν. Ήταν απρόσμενα συγκεκριμένος σε πολλά ζητήματα, ακόμη και σε θέματα παικτών και ονομάτων. Από εκεί και πέρα, για όσους τον γνωρίζουν και απλά… θυμούνται τα βασικά της περασμένης θητείας του, δεν αποτελεί έκπληξη ότι πρόκειται για ολιγαρκή προπονητή. Ο Λουτσέσκου βολεύεται με όσα έχει και καλώς ή κακώς δεν ζητάει ποτέ συγκεκριμένους παίκτες. Έτσι λένε στον ΠΑΟΚ και δεν έχουμε λόγο να μην τους πιστέψουμε.

Θα μείνω λίγο στο… καλώς ή κακώς.

Καλώς ή κακώς ο Λουτσέσκου είναι ολιγαρκής.

Καλώς ή κακώς ο Λουτσέσκου ποντάρει πάνω απ’ όλα στην ενότητα του γκρουπ του, το οποίο το θέλει άκρως ικανοποιημένο

Καλώς ή κακώς ποντάρει σε γνώριμούς του παίκτες που έχουν αποδεχθεί τη φιλοσοφία του και δυσκολεύεται να εντάξει άλλους μέσα σε αυτή. Θέλει χρόνο.

Καλώς ή κακώς δυσκολεύεται να βάλει μέσα στο γκρουπ και νέους παίκτες, που πρώτα θέλουν χρόνο και εμπιστοσύνη (ακόμη και αν κάνουν λάθη δηλαδή) και μετά αποδεικνύουν ότι αξίζουν ή είναι καλύτεροι από τους παλιούς όπως ο Λουτσέσκου θέλει για να τους χρησιμοποιήσει.

Έχει άλλα… δέκα τέτοια «καλώς ή κακώς» ο Ρουμάνος. Γνωστή δεν είναι η φιλοσοφία του; ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ. Είναι γνωστό ότι με βάση αυτές τις ιδέες του, πετυχαίνει πράγματα. Είναι νικητής! Με βάση όλα αυτά είναι επιτυχημένος.

Προσέξτε τώρα «μπέρδεμα»…

Ο Σαββίδης το 2019 (και νωρίτερα) διαφωνούσε με πολλές από αυτές τις ιδέες. Όπως και ο απλός οπαδός (τότε και σήμερα) ΔΕΝ μπορούσε ρε παιδί μου να ακούει τον Λουτσέσκου να του λέει… «δεν θέλω τίποτα, αλλά να μου κρατήσεις τον Κάνιας και τον Σάκχοφ». Ε δεν το άντεχε! Αφού μπορούσε να φέρει παίκτες τρεις φορές καλύτερους του Κάνιας και δύο φορές ακριβότερους του Σάκχοφ! Εκεί διαφωνούσαν, εκεί παρενέβαινε η ιδιοκτησία και εκεί… σκοτώνονταν.

Τότε –και λίγο μετά- οι πολλοί κατηγορούσαν την ιδιοκτησία για το ότι… παρενέβαινε στα θέλω του επιτυχημένου προπονητή.

Τώρα, βλέπεις ένα κομμάτι του κόσμου να ακούει τον Λουτσέσκου να μιλάει για την… αξία των Πασχαλάκη-Ζίβκοβιτς, για το πόσο σημαντικός είναι ο Μπίσεσβαρ, πόσο καλός ο Ελ Καντουρί και για ότι δεν θέλει πολλές μεταγραφές και να… τρελαίνεται. Και να το ξεφωνητό!

Ε πώς γίνονται όλα αυτά;

Ή θα εμπιστευθείς τον επιτυχημένο προπονητή και τη συνταγή του ή θα μπεις στα χωράφια του για να του αλλάξεις τη φιλοσοφία και να προσπαθήσεις να του επιβάλλεις άλλες ιδέες, έτσι ώστε να… φύγει! Ε δεν γίνεται όμως…

Δεν γίνεται να έχει άδικο ο Σαββίδης το 2019 που τρελαίνονταν όταν άκουγε ότι έπρεπε πάση θυσία να παραμείνει ο Κάνιας, αλλά να είχε και άδικο που δεν δέχονταν τα «θέλω» του προπονητή και έκανε παρεμβάσεις, ενώ τώρα να έχει άδικο ο Λουτσέσκου που επιθυμεί μόνο 2-3 ποιοτικές προσθήκες και θέλει να συνεργαστεί εκ νέου -μεταξύ άλλων- και με τους γνώριμούς του αήττητους πρωταθλητές.

Κάπου να είμαστε και λογικοί… Είναι σα να ζητάμε και πάλι από κάποιον να παρέμβει για να αλλάξει στον προπονητή άποψη και φιλοσοφία, για να τον αναγκάσει να πάρει τέρμα, να πάρει άλλο χαφ, άλλο φορ, άλλο εξτρέμ. Μα αφού λέγαμε ότι ο Σαββίδης ΚΑΚΩΣ το έκανε τότε. Τώρα ζητάμε το ανάποδο;

Αυτός είναι ο Λουτσέσκου, αυτή είναι η συνταγή του για να κερδίζει και ή την αποδέχεσαι ή όχι. Δηλαδή πώς θα γίνει;

Ο Σαββίδης προφανώς τον αποδέχθηκε και πάλι, γιατί θεωρεί ότι με αυτά τα πιστεύω και με τις ιδέες του, θα κάνει και πάλι τον ΠΑΟΚ νικητή.

Αν δεν τα καταφέρει θα κριθεί. Προφανώς θα γίνεται και κριτική. Όχι όμως προσπάθεια επιβολής άποψης από την πρώτη ημέρα. Την περασμένη φορά πάντως τα κατάφερε με πανηγυρικό τρόπο. Και χωρίς VAR! Και με τους Κομίνηδες διαιτητές…

Στο τέλος-τέλος, υπήρχε περίπτωση ένας προπονητής ο οποίος στηρίζεται τόσο πολύ στο δέσιμο του γκρουπ, να εμφανιστεί στην πρώτη συνέντευξη Τύπου και να αμφισβητήσει αυτό το γκρουπ μιλώντας για πολλές αλλαγές;

Και κάτι ακόμη για τα χθεσινά, όπου πράγματι, κατά την άποψή μου ο Λουτσέκου κάπου μας μπέρδεψε.

Όταν τον ρωτήσαμε για τον στόχο που έχει θέσει ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και αφορά την αυτάρκεια, κάτι που σημαίνει και ανάδειξη νέων παικτών που πρέπει να παίρνουν υπεραξία, ο προπονητής του ΠΑΟΚ είπε… «δεν με πειράζει». Στο τέλος των τοποθετήσεών του, όταν το θέμα ξαναγύρισε εκεί, τόνισε: «Πρέπει να δούμε ποιος είναι ο στόχος. Να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο ή να πάρουμε τους παίκτες από την ακαδημία και να τους κάνουμε καλύτερους; Αν γίνει αυτό σημαίνει ότι είσαι εκτός στόχου». Όπα…

Ο στόχος (αν δεν κάνω λάθος) είναι και πρωταθλητισμό να κάνουμε, αλλά και να αναδείξουμε παίκτες που θα πάρουν υπεραξία…

Τελικά, γίνεται ή δεν γίνεται; Μπορούμε ή δεν μπορούμε;

Εδώ μας μπέρδεψε και θα επανέλθουμε, αν και το όλο ζήτημα έχει και άλλες παραμέτρους. Όπως δηλαδή το ότι υπεραξία παίρνει και ο Σφιντέρσκι και ο Λημνιός. Σε κάθε περίπτωση τώρα που μιλάμε ο κάθε Τζόλης, Μιχαηλίδης, Τσιγγάρας, Λύρατζης δεν είναι οι πρωτοεμφανιζόμενοι πιτσιρικάδες, αλλά υπολογίσιμες μονάδες πουν έχουν κάνει σημαντικά βήματα στο αντρικό ποδόσφαιρο… Άρα δεν χρειάζεται να αναδειχθούν.

Όπως και να είναι, όλα στο γήπεδο θα κριθούν… Γιατί ξέρουμε πόσο καλά περνάει τα μηνύματά του ο Ρουμάνος όταν μιλάει εκτός των τεσσάρων γραμμών, πολύ καλύτερα όμως γνωρίζουμε και πόσο καλός είναι όταν προπονεί μέσα στο γήπεδο.