Εθνική Ελλάδας: Αυτή η ομάδα είναι καταδικασμένη να πετύχει

Ο αποκλεισμός από το Μουντιάλ 2026 σαφώς και είναι αποτυχία.

Το είπαν οι παίκτες, ο προπονητής, ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Δεν χρειάζεται οι δημοσιογράφοι να χαϊδεύουν αυτιά και όσοι είναι κοντά στην Εθνική ομάδα να ωραιοποιούν τις καταστάσεις. Στην πραγματική ζωή, άλλωστε κι όχι στα όνειρα, τα λάθη θα πρέπει να είναι το κίνητρο για την επιτυχία κι όχι οι δικαιολογίες. Ναι, υπάρχει αποτυχία και στον αθλητισμό. Ναι, έκαναν λάθη οι παίκτες και ο προπονητής, αλλά όπως αναφέραμε αυτά δεν είναι δικαιολογίες. Γιατί δηλαδή δεν έκαναν τόσο χοντρά λάθη οι αντίπαλοι κι έκαναν οι δικοί μας διεθνείς.

Το ότι η Ελλάδα έχασε τρία ματς με εννέα γκολ παθητικό, ασφαλώς προκαλεί εκνευρισμό στον κόσμο. Ποιος δεν θέλει να δει την Εθνική σε Μουντιάλ ή Euro; Να είναι παρούσα στα μεγάλα ραντεβού; Όπως ήταν αναμενόμενο, όμως, άρχισε η απαξίωση μετά τη νέα ήττα. Οι γνωστοί «προπονητές» χαρακτηρίζουν λίγους τους παίκτες. Αυτούς που έχασαν 3-1 από τη Σκωτία, η οποία ούτε αυτή κατάλαβε πως νίκησε, λες και πριν επτά μήνες ήταν άλλη ομάδα που έκανε παρέλαση στη Γλασκώβη. Εκτός κι αν ένα ματς χάνεται γιατί υπήρξαν 2-3 αλλαγές στην ενδεκάδα...

Το ένα δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα θα λείψει από ένα ακόμα μεγάλο ραντεβού. Αυτό πονάει, προβληματίζει, εκνευρίζει τους πάντες. Να σημειώσουμε, όμως, ότι η Εθνική έχει μία τεράστια διαφορά με τους συλλόγους. Εκεί υπάρχουν ξένοι κι αν χάσουν 2-3-4 ματς, δεν θα τα βάψουν και μαύρα. Θα στενοχωρηθούν για λίγο, θα δεχθούν κριτική και την επόμενη μέρα θα είναι βόλτα με την οικογένειά τους. Όπως φυσικά και πρέπει να είναι τα πράγματα.

Ο διεθνής παίκτης, ο Έλληνας, όπως ο Γερμανός στη χώρα του, ο Ιταλός στη δική του, ο Άγγλος που έχει να δει τίτλο από το 1966, θα πονέσει περισσότερο. Αν νομίζει κάποιος ότι οι διεθνείς πικράθηκαν λιγότερο από κάθε Έλληνα φίλαθλο είναι λάθος. Ίσα ίσα αυτοί τρελαίνονται περισσότερο, διότι ξέρουν ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους. Έχασαν σε πρεστίζ και φυσικά και χρήμα. Κι όταν έρθει η ώρα του Μουντιάλ θα εκνευρίζονται, η ψυχούλα τους θα ξέρει πόσο θα ενοχληθούν όταν δουν τα ματς. Γιατί θα μπορούσαν να είναι εκεί. Κι αν όχι ως πρώτοι στον όμιλο, έστω ως δεύτεροι.

Η Δανία είναι μία εξαιρετική ομάδα, αλλά η διαφορά των δύο Εθνικών δεν είναι γι' απολογισμό 6-1. Τη Σκωτία φυσικά και την είχε η Εθνική μας. Κι αυτό είναι που πονάει απίστευτα. Ότι είναι η Ελλάδα στο -7 από τους μαχητές, αλλά όχι με ιδιαίτερη ποιότητα Σκωτσέζους. Στην πράξη όλα πήγαν στραβά. Σ' αυτό το σημείο ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα τερμάτιζε δεύτερη.

Στους ομίλους των προκριματικών στη δεύτερη θέση θα τερματίσουν ορισμένες από τις ομάδες που θ' αναφέρουμε. Τσεχία ή Ν. Φερόε (η τελευταία νίκησε την Τσεχία κι έχει 12 βαθμούς στα προκριματικά σε επτά ματς), Αλβανία ή Σερβία, Βέλγιο, Σκόπια ή Ουαλία, Ιταλία ή Νορβηγία, Βοσνία ή Αυστρία, Πολωνία ή Φινλανδία, Ουγγαρία ή Αρμενία, Τουρκία ή Γεωργία, Ουκρανία ή Ισλανδία, Κόσοβο ή Σλοβενία, Β. Ιρλανδία ή Σλοβακία.

Οι 12 δεύτεροι και 4 από το Nations League, αυτή τη στιγμή είναι οι Ρουμανία, Σουηδία, Μολδαβία, Ουαλία θα σχηματίσουν τετράδες και να διεκδικήσουν σε ημιτελικό-τελικό τέσσερα ακόμα εισιτήρια. Πλην των Ιταλίας, Βελγίου και Τουρκίας, η οποία έχει πολύ ταλέντο, ποια άλλη σε κάνει να πεις ότι θα ήμασταν χαμένοι από χέρι;

Ούτε σημαίνει φυσικά ότι δεδομένα θα παίρναμε το ένα εισιτήριο, γιατί παίζει ρόλο και η έδρα, όπως συνέβη για παράδειγμα με τη Γεωργία. Παίζει ρόλο η τύχη, η βραδιά. Μπορεί να έπαιζες με τη Νορβηγία του Χάαλαντ και να σε έπαιρνε παραμάζωμα. Μπορεί να έπαιζες με την Αλβανία εκτός και να ήταν ζόρικα τα πράγματα. Αλλά καμία δεν είναι Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία.

Το πρόβλημα είναι ότι μετά την αποτυχία άρχισε πάλι η απαξίωση των παικτών και του προπονητή. «Ο Ιβάν έχει ταβάνι» και τα γνωστά. Άλλος τα είχε με τον Ζαφείρη, άλλος με τον Κουρμπέλη, πολλοί κλασικά με τον Μπακασέτα, άλλοι έπιασαν τον Ιωαννίδη, τον Κουλιεράκη. Λες και γνωρίζουν καλύτερα από τις ομάδες που μπήκαν στον κόπο να ξοδέψουν εκατομμύρια. Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα κι αυτό είναι θέμα αυτοκριτικής και παιδείας, για να μην κοροϊδευόμαστε, είναι ότι πολλοί κρίνουν οπαδικά. Τους φταίει ο παίκτης του αντιπάλου κι όλα θα ήταν καλύτερα αν έπαιζε ο παίκτης της ομάδας τους.

Ένα είναι το σίγουρο. Ότι την Εθνική, έπειτα από χρόνια, για την ακρίβεια από το Μουντιάλ του 2014 και μετά, η πλειονότητα των Ελλήνων τη γουστάρει ξανά. Και το ματς στη Δανία ήταν πρώτο σε τηλεθέαση και στα εντός έδρας ματς συνήθως καταγράφεται sold out. Αυτή η Εθνική έχει ταλέντο κι όπως φάνηκε και στην Ελπίδων που νίκησε εκτός τη Γερμανία, ακολουθούν κι άλλοι ποδοσφαιριστές. Έχει και ικανό προπονητή. Κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά ο Γιοβάνοβιτς έχει ικανότητες και κυρίως μετά την αποτυχία θα έχει κι ακόμα περισσότερο κίνητρο.

Την γουστάρει ο κόσμος, γιατί προσπαθεί να παίξει σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όχι κλεφτοπόλεμο, πετώντας τη μπάλα όπως όπως. Σ' αυτή τη διαδικασία, δυστυχώς χρειάζονται και σφαλιάρες. Είναι μία Εθνική που θα παίξει με τσαμπουκά στο Λονδίνο και θα νικήσει 2-1, έστω κι αν ισοφαρίστηκε προς το τέλος και είδε να της ακυρώνεται για λίγα εκατοστά γκολ για το 0-2. Είναι και ομάδα που μπορεί να χάσει εύκολα από την Αγγλία ή τη Δανία 0-3 στην κακή της βραδιά. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ομάδα θέλει να παίξει.

Στο Euro 2028 μπορεί να είναι παρούσα. Η Σουηδία μία χώρα που την θεωρούμε πρότυπο σε πολλούς τομείς και με παράδοση κι αυτή σε μεγάλες διοργανώσεις είναι τελευταία σε όμιλο με Ελβετία, Κόσοβο, Σλοβενία... Το Βέλγιο είναι πίσω από τα Σκόπια, η Σερβία με σπουδαίους παίκτες κοιτάει την πλάτη της Αλβανίας. Η Τσεχία σε επτά αγωνιστικές, αφού παίζει σε όμιλο των πέντε είναι στο +1 από τα Ν. Φερόε.

Άλλο η κριτική, λοιπόν, άλλο η απαξίωση. Η συγκεκριμένη γαλανόλευκη είναι καταδικασμένη να πετύχει. Και πολλές φορές η επιτυχία δεν πρέπει να μετριέται τόσο από τη θέση στην οποία έχει φτάσει κάποιος στη ζωή, όσο από τα εμπόδια που έχει ξεπεράσει...