Το Μουντιάλ παίρνει φωτιά!

Ξέρω ξέρω, θα πείτε ότι το λέω, γιατί είμαι μπασκετικός και τενιστικός αλλά σας παρακαλώ ρε παιδιά, ποια πρώτη φάση Μουντιάλ, ποιοι όμιλοι και ποια Σαουδική Αραβία και ποιος Παναμάς και ποιο Ιράν …

Πρώτα απ’ όλα δεν μπορώ να παρακολουθήσω αγώνα Μουντιάλ, όπου επιτρέπεται οι ομάδες να φύγουν από το γήπεδο ισόπαλες. Αυτά τα φαινόμενα, «τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε», ανέκαθεν τα έβρισκα αντιεμπορικά κι αντιαισθητικά και ειδικά σε ματς ομίλων έχουν συμβεί σημεία και τέρατα!

Βρε άμα το ματσάκι το μουντιαλικό δεν ενέχει την πιθανότητα παράτασης και πέναλτι, είναι μισό το Μουντιάλ. Εκεί που οι φυσικοθεραπευτές τρίβουν τα μπούτια και τις γάμπες των παικτών πριν την παράταση, σηκώνεσαι από τον καναπέ σου, πας σαν άνθρωπος στην τουαλέτα σου, γεμίζεις με μια φρέσκια παγωμένη μπύρα και ξεκινάει το έξτρα 30λεπτο. Στο σημείο αυτό να θυμηθώ το εξής: μεγαλύτερη παπαριά από εκείνη την εφεύρεση του Χρυσού Γκολ ή Ξαφνικού Θανάτου δεν έχω ματαξαναδεί. Ευτυχώς το κόψανε.

Αν το ισόπαλο αποτέλεσμα διατηρηθεί και στην παράταση, πράγμα που σχεδόν πάντα εύχομαι , πάμε στα πέναλτι με όλα τα χιλιοειπωμένα κλισέ, του τύπου, «η ψυχοφθόρος διαδικασία» και «η ρώσικη ρουλέτα» και άλλα τέτοια συγκινητικά. Αρχίζει η μεταξύ μας πεναλτολογία στο σπίτι «εγώ λέω, θα διαλέξει τους τάδε» και «αυτός ο τερματοφύλακας τα πιάνει» κλπ κλπ .

Εννοείται πως το δικό μας scouting είναι ανώτερο όλων των προπονητών του κόσμου, γι’ αυτό και οι από του καναπέως υποδείξεις, «πέσε δεξιά», «διάλεξε πλευρά από πριν», «θα το βαρέσει στο κέντρο ψηλά αλά Σόκρατες χωρίς φόρα», «κοίτα ποιον έβαλε ο μυρωδιάς να βαρέσει», «οι καλύτεροι τα χάνουν» και άλλα πολλά κενά ποδοσφαιρικά αλλά φουλ οπαδικά και καναπεδίστικα.

Εννοείται, ότι στην εποχή του live στοιχηματισμού το 90λεπτο του ματς + το 30λεπτο της παράτασης + η διαδικασία των πέναλτι γίνονται έξτρα ενδιαφέροντα και παρ’ ότι καναπεδάτοι η αδρεναλίνη ανεβαίνει, ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι και σε περίπτωση κρίσιμου γκολ που πληρώνει, παίζει ο Μήτσος κι ο Μπάμπης στο σαλόνι, να τρέχουν και να πανηγυρίζουν περισσότερο από Νεϊμάρ – Κουτίνιο.

Στα σοβαρά τώρα, υποστηρίζω Ουρουγουάη και Βέλγιο με μια εσάνς από Σουηδία λόγω του «προδότη» Μπεργκ. Την Αργεντίνη της κατά τύχη πρόκρισης με τα καραγκιοζιλίκια του Ντιεγκίτο, sorry δεν μπορώ να την στηρίξω. Η Βραζιλία λόγω Κασεμίρο που θυμίζει την εγγύηση σταθερότητας του Μπράνκο και του Ντούνγκα έχει αυξημένες ελπίδες, αλλά εκείνο το ρημάδι του 1-7 τους έχει στραπατσάρει την αυτοπεποίθηση φοβάμαι και κινδυνεύει στην πρώτη φουσκοθαλασσιά να τσακίσει.

Τέλος για να πω και την αμαρτία μου και να καρφωθώ και για την ηλικία μου, Μουντιάλ χωρίς Μανόλο Μαυρομάτη να λέει λάθος όλα τα ονόματα των Γερμανών διεθνών, γιατί πολύ απλά ο Μανόλο δεν αποδέχεται τον κανόνα τονισμού των umlaut δεν υπάρχει! Μανόλο γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα σε παρακαλώ.

Μπορείτε να θυμηθείτε την πιο αστεία στιγμή Μουντιάλ που θυμάστε; Επιφυλάσσομαι να επιστρέψω με τη δική μου αστεία ή καλύτερα γελοία στιγμή σε επόμενο κείμενο…