• Μιχάλης Τσαμπάς
• Γιάννης Σερέτης
• Φώτης Καρακούσης
• Κωνσταντίνος Κωλαΐτης
• Βασίλης Μπαλατσός
• Νίκος Κικίδης
• Ιάσονας Θεριός
• Νότης Χάλαρης
• Μιχάλης Γκιουλένογλου
• Νίκος Καρφής

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ ήταν το μεγάλο αθλητικό γεγονός του 2022. Για πρώτη φορά είδαμε Μουντιάλ σε χώρα της αραβικής χερσονήσου και μάλιστα μέσα στον χειμώνα. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς μάθαμε πολλές «σκοτεινές» λεπτομέρειες για αυτό το... ματωμένο τουρνουά και στο τέλος της ημέρας είδαμε τον Λιονέλ Μέσι να ξορκίζει μια και καλή την «βαριά» σκιά του Ντιέγκο Μαραντόνα και να οδηγεί την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου, μέσω του τελικού των... τελικών.

Δέκα συντάκτες του Gazzetta κάνουν το «ταμείο» του τουρνουά και παραθέτουν τις απόψεις τους για όσα είδαν στο Μουντιάλ. Οι αξέχαστες φάσεις, οι μεγάλες απογοητεύσεις, οι προπονητές που έκαναν τη διαφορά, οι γκολάρες που μας ξεσήκωσαν και οι παικταράδες που μας... τρέλαναν.

Μιχάλης Τσαμπάς

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Το ρολόι δείχνει το... 100'! Για την ακρίβεια το 10ο λεπτό των καθυστερήσεων. Η Αργεντινή προηγείται με 2-1 και κλείνει θέση για τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Ολλανδία έχει κερδίσει φάουλ σε καλή θέση και έχει να ρίξει μια... τελευταία ζαριά για να σώσει την παρτίδα και να στείλει το ματς στην παράταση. Το αργεντίνικο τείχος στήνεται, ο Εμιλιάνο Μαρτίνες έχει τα μάτια του «14» και περιμένει να περάσει ανώδυνα η φάση και να ολοκληρωθεί το ματς. Και εκεί συμβαίνει το αδιανόητο... Οι «οράνιε» δεν επιχειρούν μια απευθείας εκτέλεση κι ό,τι γίνει, αλλά... σκαρώνουν μια φανταστική κομπίνα. Ενα έργο τέχνης. Ο Κουπμάινερς δεν σουτάρει αλλά... χαϊδεύει την μπάλα προς τον Βέγκχορστ, αυτός την υποδέχεται και σκοράρει με απίθανο γύρισμα. 2-2 και παράταση. Η Ολλανδία αποκλείεται ξανά στα πέναλτι από την μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, όμως μας... χάρισε κάτι που θα θυμόμαστε για πολλά, πολλά χρόνια!

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Ψέματα δεν θα πω. Στον τελικό του Μουντιάλ δεν ήμουν με τους πολλούς. Με την Αργεντινή του Μέσι. Όμως όλα τα ματς της Αργεντινής μόνο απαρατήρητα δεν μπορούσαν να περάσουν. Κι όχι φυσικά μόνο εξαιτίας της παρουσίας του κορυφαίου ποδοσφαιριστή του πλανήτη. Δεν υπήρχε ματς της «αλμπισελέστε» που να μην έγινε κάτι άξιο αναφοράς. Από τον πρώτο αγώνα και την ήττα... σοκ από την Σαουδική Αραβία μέχρι και τον «επικότερο τελικό όλων των εποχών» κόντρα στην Γαλλία. Και κάπου εκεί ανάμεσα η... μάχη επιβίωσης με το Μεξικό, το δραματικό χαμένο πέναλτι του Μέσι με την Πολωνία, το θρίλερ με την Αυστραλία και η φάση του 97', το απίθανο παιχνίδι με την Ολλανδία που πήγε στα πέναλτι. Πλην της εύκολης τριάρας με την Κροατία, δεν υπήρχε ματς των Αργεντίνων χωρίς δράμα, χωρίς καρδιοχτύπι, χωρίς να αποθεωθεί το ίδιο το ποδόσφαιρο!

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Για δεύτερο σερί Παγκόσμιο Κύπελλο η Γερμανία. Μετά το Μουντιάλ της Ρωσίας και στο Κατάρ... χαιρέτισε από την φάση των ομίλων. Λες και το ρολόι σταμάτησε στην κατάκτηση του τροπαίου του 2014 στη Βραζιλία. Μια ομάδα που προφανώς δεν ήταν για πολλά – πολλά αλλά επίσης προφανώς... αυτοκτόνησε ειδικά στο ματς της πρεμιέρας με την Ιαπωνία, που αποδείχθηκε και το κομβικό όσο αφορά ένα νέο οδυνηρό αποκλεισμό. Βάλτε και την... παλικαρίσια στάση της Ισπανίας και δένει το γλυκό!

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Η Βραζιλία πήγε στο Κατάρ για να πάρει το τρόπαιο, αλλά τελικά για άλλη μια φορά έμεινε με άδεια τα χέρια, καθώς αγνοεί την χαρά της κατάκτησης από το... μακρινό 2002! Τι λοιπόν θα θυμόμαστε από μια ακόμη συμμετοχή της «σελεσάο» που πέρασε κάτω από τον πήχη των υψηλών; Δυο από τα γκολ που πέτυχε και ήταν αντάξια του ονόματος που φέρει η συγκεκριμένη χώρα στα Παγκόσμια Κύπελλα. Το γκολ – ζωγραφιά του Ριτσάρλισον στην αναμέτρηση με την Σερβία και αυτό του Νεϊμάρ κόντρα στην Κροατία, το οποίο ήταν και ατομική ενέργεια όμορφη, αλλά είχε και πινελιές από... ομαδικό πνεύμα. Στα σημεία ψηφίζω το πρώτο.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Προφανώς και όσα πέτυχε ο Ουαλίντ Ρεγκραγκί στον πάγκο του Μαρόκο είναι ποδοσφαιρική ιστορία. Για πρώτη φορά ομάδα της Αφρικής στα ημιτελικά δεν είναι μικρό πράγμα. Για μένα (που λέει και ο Λουτσέσκου) όμως προπονητής του Μουντιάλ είναι ο Ζλάτκο Ντάλιτς. Χάλκινο μετάλλιο που προστίθεται στο ασημένιο που είχε κρεμάσει στο στήθος του πριν από 4 χρόνια. Με ένα ρόστερ που είχε και εμπειρία και άφθονο ταλέντο πέτυχε σπουδαία πράγματα αν αναλογιστεί κανείς πως δεν μιλάμε για την Βραζιλία ή την Αργεντινή, δεν μιλάμε για την Γαλλία ή την Αγγλία, αλλά για την Κροατία!

Γιάννης Σερέτης

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Προφανώς το τετ α τετ του Κολό Μουανί με τον Μαρτίνες στο τελευταίο λεπτό της παράτασης του τελικού θα μου μείνει αλησμόνητη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ από το ίδιο ματς τα δάκρυα του Άνχελ Ντι Μαρία στον πάγκο (σε τρεις διαφορετικές στιγμές «συνελήφθη» από την κάμερα) και τον πανηγυρισμό του Μέσι που μου θύμισε την ατάκα του Κριστόφ Βαζέχα για το γκολ επί του Αγιαξ στο Αμστερνταμ: «Ημουν πολύ κουρασμένος πια για να τρέξω, απλώς σήκωσα τα χέρια ψηλά και περίμενα τους συμπαίκτες μου».

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: O Mέσι. Το Ιράν. Ο Ντι Μαρία. Η Ιαπωνία. Η τόλμη των Γερμανών. Ο Γκριεζμάν. Ο Ντεσάν. Το Μαρόκο. Ο Μόντριτς. Ο Γκάκπο. Ο Μπέλινγχαμ. Οι οπαδοί της Αργεντινής. Ο Ζοάο Φέλιξ. Το Ολλανδία – Αργεντινή. Το Μαρόκο – Πορτογαλία. Το Κροατία – Βραζιλία. Ο Ντε Πολ. Ο τελικός από το πρώτο σφύριγμα έως το τελευταίο πέναλτι.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Ο Κριστιάνο. Η Ισπανία. Ο Σάντος. Το Βέλγιο. Η Δανία. Ο Μίλερ. Ο Ντε Μπρόινε. Η Σερβία. Το Ν. Κορέα – Πορτογαλία 2-1 και το Ιαπωνία – Ισπανία 2-1. Η FIFA και ο Νουσρέτ. Η αποχώρηση φιλάθλων στο ημίχρονο. Τα μισοάδεια γήπεδα. Οι καθυστερήσεις 15 λεπτών. Οι καθυστερήσεις για τους πανηγυρισμούς στα γκολ.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Του Μέσι εναντίον του Μεξικού. Το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο, αλλά είναι τόσο δύσκολο! Ενα δευτερόλεπτο «κενού» χρόνου, ένα μέτρο κενού χώρου, μπουμ και 1-0 στα μέσα του β΄ μέρους, όταν το άγχος έχει αρχίσει να βαραίνει. Ηταν το δεύτερο ματς του ομίλου αμέσως μετά το σοκ από τη Σαουδική Αραβία και το πιο καθοριστικό... μέχρι το επόμενο.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Ο Σκαλόνι. Με τα λάθη του. Με τα πολλά λάθη του, ειδικά στο ματς με την Ολλανδία και στον τελικό. Αλλά και με τις πολλές διορθωτικές κινήσεις του μετά το σοκ της πρεμιέρας με τη Σαουδική Αραβία. Απειρος, αλλά προφανώς πανέξυπνος, φουλ συσπειρωτικός και ανατριχιαστικά συγκινητικός στα δύο λεπτά μετά το τελευταίο πέναλτι της Αργεντινής.

Φώτης Καρακούσης

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να γουστάρει το ποδόσφαιρο που να μην κρατάει από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ την απόκρουση του Μαρτίνες στο σουτ του Κόλο Μουανί. Μια απόκρουση που θύμισε Σμάιχελ και κυρίως μια απόκρουση που ουσιαστικά έδωσε το «άγιο δισκοπότηρο» στον Μέσι και την παρέα του, καθώς έγινε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης, εκεί δηλαδή που αν η μπάλα κατέληγε στα δίχτυα, όλα θα είχαν τελειώσει για την Αργεντινή.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Θα μπορούσα να γράψω πως με γοήτευσε το ωραίο στα περισσότερα παιχνίδια θέαμα και άλλα τέτοια πιασάρικα κλισέ, αλλά προσωπικά με γοήτευσε το ότι η Αργεντινή σήκωσε την κούπα. Αν δεν την είχε πάρει θα μου ήταν αδιάφορη και η μπαλάρα που παίχτηκε και όλα τα άλλα που έγιναν στο Κατάρ.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Μετά από 36 χρόνια η Εθνική που αγαπάω λόγω Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο τρόπαιο, οπότε θα ήμουν το λιγότερο αχάριστος αν έλεγα πως υπήρξε κάτι που με απογοήτευσε. Ακόμα και το «ντου» του Νουσρέτ Γκιοκτσέ δεν με χάλασε καθόλου από την στιγμή που πριν ο Μέσι είχε σηκώσει το Κύπελλο και τον είχαν σηκώσει όπως τον «Θεό» στο Μεξικό!

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Αν πω το τελευταίο πέναλτι του Μοντιέλ που έδωσε και την κούπα στην Αργεντινή θα με βρίσετε και με το δίκιο σας, οπότε θα βάλω την γκολάρα του Μπαπέ στον τελικό που και πανέμορφο ήταν και ευτυχώς δεν στοίχισε και τίποτα στους Λατινοαμερικάνους. Ήταν όμως πραγματικά ένα πανέμορφο τέρμα από έναν εξαιρετικό παίκτη.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Εννοείται ο Γουαλίντ Ρεγκραγκί οδήγησε το Μαρόκο στην τετράδα, κάτι που μπορεί άνετα να θεωρηθεί ένα μικρό θαύμα, αλλά από την άλλη ο Λιονέλ Σκαλόνι οδήγησε με την σειρά του την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου μετά από 36 χρόνια. Ε δεν γίνεται να μην προτιμήσω αυτόν ως καλύτερο προπονητή.

Κωνσταντίνος Κωλαΐτης

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Η αλληλουχία φάσεων και... καρδιακών στο 120+3'. Το τετ-α-τετ του Κολό Μουανί με τον Μαρτίνες που μας έκοψε την ανάσα. Και σε ένα... ανοιγόκλειμμα των βλεφάρων, αντεπίθεση της Αργεντινής και η μπάλα στον έτερο Μαρτίνες που το μόνο που είχε να κάνει ήταν να στοχεύσει εστία. Ο «Ντίμπου» το έβγαλε, ο Λαουτάρο δεν το έβαλε, στην κορύφωση του θρίλερ!

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Σε συνέχεια της φάσης που δεν θα ξεχάσω: τα επικά, δραματικά φινάλε. Πρώτο-πρώτο αυτό του τελικού, αλλά χρονικά ήταν εκείνο το πεντάωρο υπερθέαμα της 9ης Δεκεμβρίου που με έβαλε για τα καλά σε κλίμα Μουντιάλ. Το γκολ του Πέτκοβιτς για το Κροατία-Βραζιλία 1-1 στην παράταση που πανηγύρισα σαν να είμαι Hrvatska από μικρό παιδί και το βράδυ, το ασυναγώνιστο Αργεντινή-Ολλανδία, που επισκιάστηκε σε σασπένς μόνο από το Αργεντινή-Γαλλία.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Όμιλοι, πρώτα ημίχρονα και το... Κατάρ γενικότερα. Μπορεί ο Ινφαντίνο να απένειμε μόνος του τον τίτλο του καλύτερου Μουντιάλ ever μετά από κάθε φάση, αλλά σίγουρα οι όμιλοι τον διέψευσαν. Μέτριο θέαμα με λίγες εξαιρέσεις, ειδικά στα πρώτα 45λεπτα που βλέπαμε γκολ με το... σταγονόμετρο και αρκετά υποτονικά παιχνίδια που ζωντάνεψαν κάπως μόνο στην 3η αγωνιστική, όταν και κρίνονταν τα πάντα.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Στην αρχή ήταν το βολ πλανέ-όνειρο του Ριτσάρλισον. Μετά ήρθε η ιστορική γκολάρα του Νεϊμάρ με την οποία έγινε ο Νο1 σκόρερ της Βραζιλίας. Στο τέλος του Μουντιάλ, όμως, το γκολ που εξακολουθώ να χαζεύω με... απορία είναι η κομπίνα-μνημείο της Ολλανδίας κόντρα στην Αργεντινή, στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας! Απαύγασμα ευφυΐας, τόλμης και ψυχραιμίας σε ένα τέτοιο χρονικό σημείο και διακύβευμα.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Ο Γουαλίντ Ρεγκραγκί αξίζει κάθε έπαινο μόνο και μόνο που έφτασε το Μαρόκο στους «4». Αλλά θα πάω με τον Λιονέλ Σκαλόνι και το... Scaloneta που οδήγησε την Αργεντινή στον τίτλο. Προπονητής-διαχειριστής-ψυχολόγος, πάνω από όλα ενωτικός και με γρήγορη προσαρμοστικότητα, κάτι που απέδειξε από τις αλλαγές του μετά το κάζο της πρεμιέρας, οι οποίες ήταν το κλειδί για να μπει η Αλμπισελέστε ξανά στον δρόμο της κούπας. Χωρίς αυτόν και το σταφ του, η Αργεντινή δεν θα είχε φτάσει ποτέ εδώ που είναι σήμερα κι ο Λιονέλ Μέσι ίσως να είχε αποσυρθεί οριστικά από την εθνική από το 2018.

Βασίλης Μπαλατσός

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Φυσικά η εικόνα που θα μείνει στους περισσότερους από εμάς είναι αυτή του Λιονέλ Μέσι να σηκώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν είναι και το πιο σύνηθες να βλέπεις έναν παίκτη να... τερματίζει το ποδόσφαιρο, επειδή αυτό έκανε ο Αργεντινός. Το μόνο που του μένει είναι να πάει δανεικός στην... Ισπανία για να πάρει και το Euro. Όσον αφορά στο αγωνιστικό σκέλος θα περάσουν χρόνια για να ξεχάσω την επική απόκρουση του φοβερού Εμιλιάνο Μαρτίνες στον Κόλο Μουανί.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Από τα (λίγα) Μουντιάλ που έχω ζήσει αυτό είχε το περισσότερο σασπένς. Το ένα θρίλερ μετά το άλλο. Ανατροπές, εκπλήξεις, παρατάσεις, πέναλτι, αποκρούσεις από τερματοφύλακες - ήρωες, γκολάρες. Φυσικά όλα αυτά μαζί (και όχι μόνο) συνθέτουν την μαγεία του αγαπημένου μας αθλήματος. Αν κάτι μπορεί να πει κανείς στα θετικά του Μουντιάλ του Κατάρ είναι το θέαμα και οι συγκινήσεις που είδαμε μετά την τρίτη αγωνιστική των ομίλων.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Θα χωρίσω την απάντηση μου σε δύο άξονες. Από τη μία η ομάδα - απογοήτευση για εμένα είναι η Γερμανία. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση πως ένα σύνολο με τόσο ποιοτικές μονάδες και με έναν προπονητή που έχει δείξει την αξία του δεν θα περνούσε ούτε τους ομίλους. Αδίκησαν τον εαυτό τους τα Πάντσερ. Το δεύτερο σκέλος είναι ο παίκτης - απογοήτευση και κατ' εμέ αυτός είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Προσοχή δεν μιλάω για τον χειρότερο αλλά για αυτόν που περίμενα να περισσότερα και απογοητεύτηκα. Θεωρώ σωστή την επιλογή του Σάντος να του πάρει τη φανέλα του βασικού.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Ναι, το ψαλίδι του Ριτσάρλισον ήταν ένα... ποίημα. Ένα τέρμα με έντονη «αύρα» Βραζιλίας. Σίγουρα είναι ένα από τα ομορφότερα που είδαμε αλλά για εμένα το γκολ του τουρνουά είναι το δεύτερο του Βέγκχορστ στη μεγάλη μάχη με την Αργεντινή. Στην τελευταία φάση του αγώνα στο 90+10' δεν μπορεί ένας παίκτης να σκεφτεί τέτοια εκτέλεση φάουλ. Ε, απλά ο Κουπμάινερς είναι η εξαίρεση και με την οξυδέρκεια του έβγαλε την ασίστ του τουρνουά.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Στην αρχή της διοργάνωσης πιστεύω πως δεν υπήρχε ούτε ένας που να περίμενε πως μια ομάδα με το ρόστερ και τη δυναμική του Μαρόκου θα έφτανε εκεί που δεν έχει φτάσει καμία ομάδα της Αφρικής. Στους «4» ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ίσως υπήρχε ένας. Ο Γουαλίντ Ρεγκραγκί. Ο 47χρονος τεχνικός σε 3,5 μήνες δημιούργησε μια ομάδα που έφτασε στα ημιτελικά και που χρειάστηκε τα αστέρια της Γαλλίας για να δεχτεί γκολ. Σε πέντε ματς Μουντιάλ δέχτηκε... μισό γκολ! Φοβερή πορεία, μιας καλοδουλεμένης ομάδας, ενός εξαιρετικού προπονητή.

Νίκος Κικίδης

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Οποιαδήποτε διαφορετική απάντηση πέρα από την μυθική απόκρουση του Μαρτίνες στο 120+3΄του τελικού κρίνεται τουλάχιστον ως... τολμηρή. Αυτή η στιγμή άλλωστε κατάφερε να περικλείσει κάθε συναίσθημα, όσο αντιθετικό κι αν ήταν. Από τη μια βαθιά ανακούφιση από την πλευρά των Αργεντινών, από την άλλη απογοήτευση με δόση... τρέλας και δυσπιστίας για τους Γάλλους. Μια επέμβαση που τηρεί όλες τις προϋποθέσεις για να χαραχθεί ανεξίτηλα στην ιστορία των Μουντιάλ.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΣΕ: Η στιγμή που ο Λιονέλ Μέσι σήκωσε το τρόπαιο που αποζητούσε όσο κανένα, στην τελευταία ευκαιρία της καριέρας του. Για πολλούς μια τέτοια εξέλιξη θεωρείται πεπρωμένο, για άλλους είναι απλώς το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν η ικανότητα συνδυάζεται με την τύχη. Όποια κι αν είναι αλήθεια, ένα είναι το δεδομένο: Κάθε πραγματικός ποδοσφαιρόφιλος άφησε ασυνείδητα τα χείλη του να σχηματίσουν ένα πηγαίο χαμόγελο όταν έφτασε η ώρα της απονομής.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Οι πρώτες δυο αγωνιστικές του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αν και στη συνέχεια οι ομάδες φρόντισαν να ξεπληρώσουν την υπομονή μας και με το παραπάνω, η πρώτη εβδομάδα του Μουντιάλ κύλησε κάπως... υποτονικά. Γκολ με το σταγονόμετρο, συγκινήσεις ούτε για δείγμα, ομάδες που αν και έπαιζαν με ένταση στην πραγματικότητα παρουσίαζαν ελάχιστα στοιχεία φαντασίας και συνδυαστικού ποδοσφαίρου. Από την τρίτη αγωνιστική ωστόσο και ύστερα, η ιστορία ήταν πολύ διαφορετική...

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Ψηφίζω jogo bonito και Ριτσάρλισον! Ένα γκολ με καθαρό άρωμα Βραζιλίας. Trivela από τον Βινίσιους, κοντρόλ από τον επιθετικό της Τότεναμ και στη συνέχεια ένα απίθανο γυριστό που κατέληξε στη γωνία του Μιλίνκοβιτς Σάβιτς για το 2-0 απέναντι στη Σερβία. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Μια βαθιά υπόκλιση στον Γουαλίντ Ρεγκραγκί! Όχι μόνο γιατί οδήγησε το Μαρόκο σε μια ιστορική πορεία μέχρι τα ημιτελικά ενώ μετρούσε μόλις μερικούς μήνες στον πάγκο, αλλά κυρίως διότι το κατάφερε κοιτώντας στα μάτια όλα τα μεγαθήρια! Εφαρμόζοντας σύγχρονες τακτικές που βασίζονταν στην υψηλή ένταση, το τρανζίσιον και το κάθετο ποδόσφαιρο, ο Ρεγκραγκί δημιούργησε ένα σύνολο που στάθηκε ισάξια απέναντι σε «πυρηνικές» δυνάμεις του αθλήματος, όπως το Βέλγιο, η Κροατία, η Ισπανία και η Πορτογαλία! Μεγάλη έκπληξη του τουρνουά οι Αφρικανοί και δεδομένα ένα τεράστιο μέρος της επιτυχίας τους το οφείλουν στον προπονητή τους.

Ιάσονας Θεριός

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Σίγουρα το σπριντ του Καόρου Μίτομα που πρόλαβε την μπάλα στο... χείλoς της γραμμής δίνοντας την ασίστ για το ιστορικό 2-1 της Ιαπωνίας απέναντι και την αδιανόητη κάθετη του Μέσι κόντρα στην Ολλανδία που προκάλεσε το τεράστιο «τι έκανες πάλι ρε άνθρωπε;». Φυσικά, σχετικό το «άνθρωπος».

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Η μαγεία του Λιονέλ Μέσι, το ότι το δικό του παραμύθι τελείωσε με τον πιο επικό επίλογο και συνέδεσε με μοναδικό τρόπο εκατομμύρια ευτυχισμένους ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Επίσης, η συσπείρωση ολόκληρης της Αφρικής πίσω από το Μαρόκο, οι Ιρανοί οπαδοί και το κλάμα του Ρονάλντο, μια ασυνήθιστα «ωμή» έκφραση συναισθημάτων από τον Πορτογάλο.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Η Δανία και η Σερβία, που είχαν τα φόντα να προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερες... αναταραχές στη διοργάνωση.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Η απίστευτη γκολάρα του Κιλιάν Μπαπέ που έβαλε φωτιά στον τελικό και η σουτάρα του Μέσι απέναντι στο Μεξικό. Σίγουρα ήταν ένα από τα πιο κρίσιμα γκολ της Αργεντινής, ίσως κατά κάποιο τρόπο να αποτέλεσε την «αφετηρία» της κατάκτησης.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Ο Γουαλίντ Ρεγκραγκί έγραψε ιστορία στο ποδόσφαιρο της Αφρικής και πιθανώς αξίζει τον τίτλο, όμως και ο Σκαλόνι κοίταξε τα προβλήματα της ομάδας στα μάτια και κατάφερε να την παρουσιάζει βελτιωμένη παιχνίδι με το παιχνίδι.

Νότης Χάλαρης

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την στιγμή που ο Εμιλιάνο Μαρτίνες απέκρουσε το εξ επαφής πλασέ του Κολό Μουανί στο τελευταίο λεπτό της παράτασης στον μεγάλο τελικό της Αργεντινής και της Γαλλίας. Είναι mainstream αλλά αυτό δεν αρκεί για να μην μπει στη συγκεκριμένη θέση καθώς χάρη σε αυτό ο Λιονέλ Μέσι και η Αργεντινή κατέκτησε εν τέλει το τρόπαιο.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: «Μάνα». Πόσο σημαντική λέξη; Και αν κάποιος το είχε... παραλείψει, ίσως το θυμήθηκε μέσα από τον τρόπο που το έδειξαν οι Μαροκινοί. Το «μυστικό» της επιτυχίας τους δίχως αμφιβολία ήταν η παρουσία των μανάδων τους στις εξέδρες και οι στιγμές μετά από κάθε ματς που τις αγκάλιαζαν και πανηγύριζαν μαζί τους την πρόκριση, ήταν μοναδικές. Άλλωστε χάρη στην υπομονή και την αντοχή αυτών, οι περισσότεροι έφτασαν μέχρι το Μουντιάλ.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, φυσικά. Δεν έχει να κάνει ούτε με hate, ούτε με κάποιου είδους αν είχε δίκιο ή δεν είχε δίκιο με την στάση. Ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που αυτό το Μουντιάλ είχε ενδιαφέρον για τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Μία πιθανή μάχη Μέσι και Κριστιάνο στον μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου όμως εκείνος, για μία αλλαγή (!) επέλεξε να κάνει άνω-κάτω την Πορτογαλία και εν τέλει η ΧΩΡΑ του να μην καταφέρει να πάει παρακάτω. Είχε, δεν είχε δίκιο. Φταίει, δεν φταίει ΚΑΙ ο Σάντος. Είναι η χώρα σου και πρέπει να βάλει στην άκρη τον εγωισμό για να την βοηθήσεις να πάρει το πρώτο της Μουντιάλ.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Και παρόλο που περίμενε ένα εντυπωσιακό τέρμα, εγώ θα πω το γκολ του Χουάν Πάμπλο Βάργκας της Κόστα Ρίκα κόντρα στη Γερμανία στο 70'. Ο λόγος; Την ίδια στιγμή η Ιαπωνία νικούσε με 2-0 την Ισπανία και η ομάδα της Κόστα Ρίκα είχε κάνει το 2-1 κόντρα στα «πάντσερ». Μέχρι ο Χάβερτς να ισοφαρίσει τρία λεπτά μετά, η βαθμολογία έδειχνε τόσο την Ισπανία όσο και τη Γερμανία εκτός Μουντιάλ (!). Μία εικόνα που έκανε άπαντες να... τραβάνε τα μαλλιά τους αλλά αυτά ζητάμε σε τέτοιες στιγμές. Τουλάχιστον σε φάση ομίλων.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Εδώ γίνεται μία... μάχη μέσα μου αλλά στην κορυφή μπαίνει ο Ντιντιέ Ντεσάν. Ο λόγος είναι πολύ απλός και ας μην κατάφερε να κατακτήσει το Μουντιάλ με τη Γαλλία. Την έφερε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου παρά τις αμέτρητες απουσίες που είχε αλλά και τους... τριγμούς με τον Μπενζεμά (που έχει διαφορά με τον Κριστιάνο γιατί δεν ήταν στην αποστολή). Παρά το 2-0 στο πρώτο ημίχρονο, με τις κατάλληλες αλλαγές αλλά και τον Μπαπέ, έφερε τούμπα το ματς και το πήγε μέχρι τα πέναλτι. Γεμάτο τουρνουά, μεγάλα σκορ, επιβλητικές εμφανίσεις και δικαίως στη συγκεκριμένη θέση.

Μιχάλης Γκιουλένογλου

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Το πρόσωπο του Λιονέλ Σκαλόνι, μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία των πέναλτι στον τελικό. Εκείνη η παρατεταμένη στιγμή που χρειάστηκε ο Αργεντινός προπονητής για να καταλάβει τι έχει μόλις καταφέρει. Και φυσικά το απόλυτο κοντράστ με τα κλάματα αμέσως μετά, στις αγκαλιές των συνεργατών του.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Πώς ένα Μουντιάλ χτίστηκε γύρω από έναν ποδοσφαιριστή και το μύθο του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν του Λιονέλ Μέσι. Και μεταφορικά και στην κυριολεξία. Το γοητευτικό κομμάτι είναι η δημιουργία της ανάγκης να το κατακτήσει. Και η διάθεση φίλων και εχθρών να καταλήξει στα χέρια του, προκειμένου να συνδυάσει το ύστατο Μουντιάλ με την κατάκτηση του τίτλου που του έλειπε.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Η παρουσία των περισσότερων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Κάθε ακμή, έχει και την παρακμή της, αλλά αυτή που επέδειξαν η Γερμανία, η Ισπανία και το Βέλγιο δείχνει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αρχίσει να ψάχνει τις λύσεις για τα επόμενα Παγκόσμια Κύπελλα. Ειδικά η εμφάνιση των Γερμανών πρέπει να αποτελέσει μάθημα προς αποφυγή.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Η ισοφάριση της Γαλλίας στον τελικό από τα πόδια του Κιλιαν Μπαπέ. Ο Γάλλος επιθετικός δεν βάζει μόνο ένα σούπερ κρίσιμο γκολ, αλλά το κάνει και με την απαραίτητη χάρη. Βρίσκει την μπάλα στην κίνηση, σημαδεύει τη γωνία του τέρματος της Αργεντινής και... γκολ! Εξαιρετική εκτέλεση, τεράστια σημασία, συνδυασμός που κερδίζει (έστω αυτό το βραβείο).

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, ο καλύτερος προπονητής θα έπρεπε να είναι και ο νικητής. Δεν ισχύει πάντα. Στο δικό μου μυαλό, ο καλύτερος είναι αυτός που κάνει την υπέρβαση. Και θα πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στους Ζλάτκο Ντάλιτς (Κροατία) και Γουαλίντ Ρεγκραγκί (Μαρόκο). Και επιλέγω τον δεύτερο, γιατί τόσο απλά το Μαρόκο δεν θα έπρεπε να είναι στην τετράδα.

Νίκος Καρφής

Η ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ: Η απίθανη κομπίνα που έβγαλαν οι Ολλανδοί απέναντι στην Αργεντινή στον προημιτελικό στο 101', όπου ισοφάρισαν σε 2-2 και έστειλαν το ματς στην παράταση. Αδιανόητο, σχεδόν απίθανο να βρουν την ψυχραιμία να παίξουν με πάσα φάουλ έξω από την περιοχή σε εξαιρετική θέση. Κι όμως, το έκαναν. Ο Κουπμάινερς ήταν ο σερβιτόρος και ο Βέγκχορστ ο... εκτελεστής σε μια φοβερή φάση που θα μνημονεύεται παρά τον αποκλεισμό τους στα πέναλτι. Από τις πιο όμορφες κομπίνες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, θύμισε λίγο Χαβιέ Ζανέτι κόντρα στην Αγγλία στο Μουντιάλ του 1998. Ωστόσο εκείνο ήταν πολύ πιο νωρίς μέσα στο ματς και δεν ήταν στην τελευταία φάση.

ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ: Το Μαρόκο, η Αργεντινή, ο Μέσι, ο Μπαπέ και ο Άμραμπατ. Το Μαρόκο γιατί παρουσίασε πλάνο και όμορφο ποδόσφαιρο, αποκλείοντας Πορτογαλία και Ισπανία, ενώ δικαιούταν κάτι παραπάνω με Γαλλία. Η Αργεντινή γιατί κατέθετε την ψυχή της σε κάθε ματς και με το... άγχος που έβγαζε σε κάθε πρόκριση, έδειχνε τι σήμαινε για αυτούς η κάθε στιγμή. Ο GOAT Μέσι γιατί έβαλε το... κερασάκι στη τούρτα μιας σπουδαίας καριέρας με την κατάκτηση. O Μπαπέ γιατί πήγε να πάρει μόνος του τον τελικό, ενώ οι συμπαίκτες του έδειξαν να έχουν παρατήσει τα... όπλα. Για τον Άμραμπατ δεν θα πω πολλά, απλά ότι ήταν παντού μέσα στο γήπεδο και αποτέλεσε το κορυφαίο αμυντικό χαφ της διοργάνωσης.

ΤΙ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ: Η σημαντικότερη απογοήτευση και η λέξη αυτή είναι πολύ λίγη για να περιγράψει τα συναισθήματα μου, είναι πως αρκετοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους δουλεύοντας για να είναι όλα έτοιμα στο Μουντιάλ του Κατάρ κάτω από αντίξοες συνθήκες. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι απογοήτευση ήταν οι Γερμανοί που δεν πέρασαν τον όμιλο, τα αρκετά 0-0 στη φάση των ομίλων, αλλά και το... σίριαλ με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην εθνική Πορτογαλίας.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Θα διαλέξω την γκολάρα που έβαλε ο Ριτσάρλισον στη νίκη της Βραζιλίας απέναντι στη Σερβία, στην πρεμιέρα της Σελεσάο στη διοργάνωση. Ο επιθετικός της Τότεναμ έβαλε ένα καθαρά βραζιλιάνικο γκολ, σκέτη μαγεία. Υπέροχος ο τρόπος που έφερε τη μπάλα στο κατάλληλο σημείο για να εκτελέσει με ένα τρελό γυριστό τους Σέρβους. Γκολ-ποίημα που φανέρωσε την κλάση του Ριτσάρλισον και γοήτευσε όλο τον κόσμο που το παρακολούθησε τόσο από κοντά, όσο και από την τηλεόραση.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ: Δίχως δεύτερη σκέψη, ο Ρεγκραγκί. Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία με το Μαρόκο, οδηγώντας το μέχρι τους 4 ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μάλιστα έγινε η πρώτη ομάδα από την Αφρική που φτάνει στα ημιτελικά ενός Μουντιάλ. Το σημαντικότερο είναι πως δεν κλείστηκε πίσω, δεν έπαιξε... ταμπούρι, αλλά μας έδειξε όμορφα πράγματα στο γήπεδο, βγάζοντας ωραίες συνεργασίες, εκμεταλλευόμενο την καλύτερη φουρνιά στην ιστορία του (Χακίμι, Ζίγιες, Μαζραουί, Άμραμπατ, Σαίς, Μπόνο, Μπουφάλ, Εν Νεσιρί). Respect σε αυτό που μας έδειξε στο χορτάρι ο Ρεγκραγκί.