Ανσού Φατί: Από την κομμουνιστική κολεκτίβα της Μαριναλέδα, στη διαδοχή του Μέσι

• Από το Μπισό, στη «Μασία»
• Ο δρόμος προς τη δόξα
• Το κρακ στο γόνατο, η αγκαλιά του Τιλ και το απόλυτο 10
• Το 15λεπτο του Γουόρχολ και η αγκαλιά του Μέσι

Παίρνοντας κανείς τον εθνικό δρόμο Α-92, ακριβώς στη μέση της διαδρομής μεταξύ Γρανάδας και Σεβίλλης και βόρεια στο ύψος της Μάλαγα, θα δει μία έξοδο με βορινό προορισμό προς μία -μοναδική στην Ευρώπη- μικρή πόλη. Η Μαριναλέδα όμως δεν είναι εντελώς άγνωστη. Πρόκειται για ένα πεδίο άνθισης αντιλήψεων της κομμουνιστικής κολεκτίβας. Από τον Απρίλιο του 1979, όταν και πρωτοεκλέχθηκε δήμαρχος ο Σάντσεθ Γκορδίγιο, ως αντιπρόσωπος της «Κολεκτίβας Ενωμένων Εργατών», η Μαριναλέδα εξελίχτηκε σε αυτό που οι κάτοικοί της αποκαλούν ως «ουτοπία για την ειρήνη, τη ζωή και τον πολιτισμό». Τα πάντα ανήκουν σε εκείνους, η ανεργία βρίσκεται μόνιμα στο 0%, οι μισθοί είναι όλοι στα 1.200 ευρώ και κάθε ενοίκιο κοστίζει 15 ευρώ τον μήνα, ενώ δεν υπάρχει καν αστυνομία, εξασφαλίζοντας μειωμένες δαπάνες 350.000 ευρώ ετησίως.

Από το Μπισό, στη «Μασία»

Την ίδια περίοδο που ο Σάντσεθ προχωρούσε στην αριστερή επανάστασή του, σε μία πολύπαθη γειτονιά του κόσμου, στο Μπισό της Γουινέας-Μπισό, κάτω από τη Σενεγάλη στη Δυτική Αφρική, ο Μπόρι Φατί πάλευε να ζήσει μέρα με την ημέρα, σε μία χώρα που μαστιζόταν από διαδοχικές δικτατορίες και εμφυλίου,. Σταδιακά τα κατάφερε, ώσπου το 2002 είδε να γεννιέται και ο γιος του. Τον ονόμασε Ανσού και ονειρεύτηκε για εκείνον, όσα δεν έζησε αυτός. Ο μπαμπάς ήταν ποδοσφαιριστής και είχε μία γνωριμία στη Μαριναλέδα. Το 2008 λοιπόν, ο ίδιος ο δήμαρχος Σάντσεθ, φρόντισε για τα χαρτιά του και τον προσκάλεσε ως εργάτη στην ουτοπία της πόλης του. Το υπέροχο ταξίδι προς την κορυφή της ποδοσφαιρικής επαγγελίας μόλις ξεκινούσε.

Το ταλέντο του μικρού Ανσού δεν άργησε να αποκαλυφθεί. H Σεβίλλη του έδωσε πρώτη την ευκαιρία, αλλά δεν τον πίστεψε όσο έπρεπε. Θα ακολουθούσε όμως για χάρη του ένα Clasico. «Εμφανίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα στην πόρτα του σπιτιού μας ένας απεσταλμένος της Μπαρτσελόνα και ένας της Ρεάλ Μαδρίτης. Η αλήθεια είναι ότι από τη Ρεάλ μας προσέφεραν καλύτερες συνθήκες για τον μικρό, αλλά η Μπάρτσα προσέφερε καλύτερες συνθήκες για την οικογένεια γενικότερα κι έτσι προτιμήσαμε να μετακομίσουμε στη Βαρκελώνη»! ο μπαμπάς Φατί είχε εξιστορήσει πώς και γιατί επέλεξε τελικά την οδό προς τη «Μασία» και φυσικά δεν το μετάνιωσε.

Ο δρόμος προς τη δόξα

Ο δρόμος βέβαια ήταν στρωμένος με πολλές δυσκολίες για τον πιτσιρικά. Αν και η μετακόμιση προς τη Βαρκελώνη ήρθε στα 10 χρόνια του, χρειάστηκε να περιμένει έως τα 15, ώστε να αγωνιστεί με τα μικρά κλιμάκια, καθώς η Μπάρτσα κουβαλούσε μία σημαντική τιμωρία από τη FIFA, η οποία αφορούσε το «παιδομάζωμα» που είχε κάνει εκτός Ευρώπης και τις δουλειές που είχε δώσει στους γονείς των παιδιών αυτών. Και όταν έπαιξε όμως, ένας σοβαρός τραυματισμός, ένα κάταγμα σε ντέρμπι με την Εσπανιόλ, τον άφησε εκτός για κάποιους μήνες.

Ακόμα κι έτσι όμως, ο Ερνέστο Βαλβέρδε εντόπισε τις εντυπωσιακές ικανότητές του και τον κάλεσε κοντά του στην πρώτη ομάδα. Από εκεί και μετά τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο προς τη δόξα. Τα τρελά ρεκόρ του νεότερου σκόρερ σε La Liga, Champions League και Εθνική Ισπανίας, αποτέλεσαν μοναδικό ξεκίνημα. Ηταν όμως τον Οκτώβριο του 2020, όταν μαζί με τον Πέδρι θα πρωταγωνιστούσαν στο εμφατικό 5-1 επί της Φερεντσβάρος, με την Μπάρτσα να γίνεται η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη με σκόρερ δύο ανήλικους. Ηταν ξεκάθαρα η στιγμή που η οικογένεια των Μπλαουγκράνα μπορούσε επιτέλους, έπειτα από τη φουρνιά των Μέσι, Φάμπρεγας, Πικέ, θα μπορούσε και πάλι να οραματιστεί το μέλλον βασισμένη στα δικά της παιδιά.

Το κρακ στο γόνατο, η αγκαλιά του Τιλ και το απόλυτο 10

Δυστυχώς, έναν μήνα αργότερα, θα ένιωθε εκείνο το τρομακτικό κρακ στο γόνατό του και καθώς αποχωρούσε με φορείο, θα έβαζε τα κλάματα. Χρειάστηκε να περάσουν 323 ημέρες πόνου, λύπης, απόγνωσης, αλλά και θάρρους, δύναμης, επιμονής και πίστης. Ο Φατί μπήκε στο ματς με τη Λεβάντε και έπαιξε μόλις εννέα λεπτά. Ηταν όμως αρκετά, ώστε να σκοράρει και πάλι. Αμέσως έτρεξε στον Γιουίς Τιλ, τον γιατρό της ομάδας που τον έκανε καλά και έπεσε στην αγκαλιά του.

Και ενώ συνέβαιναν αυτά, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης συνειδητοποιούσε κάτι τρελό. Ότι έπειτα από μία ποδοσφαιρική ζωή, το Νο10 της Μπάρτσα δεν βρισκόταν στην πλάτη του Λιονέλ Μέσι, αλλά σε εκείνη του πιτσιρικά Αφρικανού. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουάν Λαπόρτα, αποκάλυπτε ότι ο Φατί δίσταζε να φορέσει το «10», αλλά τελικά το έκανε, αφού έλαβε και την συγκατάθεση των αρχηγών της ομάδας. Κανείς άλλος δεν είχε το κουράγιο να το επιλέξει και να σηκώσει το βάρος του.

Ηταν αρχές Σεπτεμβρίου όταν ανακοινώθηκε ότι ο γιος του θα γινόταν ο διάδοχος του θρυλικού Αργεντινού. Ο πατέρας Μπόρι δεν είχε την παραμικρή υπομονή να περιμένει να του φέρει τη φανέλα ο γιος του. Σηκώθηκε πολύ νωρίς και στήθηκε έξω από την μπουτίκ του «Καμπ Νόου». Μπήκε πρώτος μέσα και ως «κοινός θνητός» έγινε ο πρώτος που την αγόραζε. Τη νέα φανέλα του γιου του με τον αριθμό 10 στην πλάτη.

«Είναι εντυπωσιακό, κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Είναι τρελό. Περάσαμε δύσκολα. Έκλαψα πολλές φορές. Ο Άνσου επίσης. Είναι δυνατός όμως, ήταν δύσκολοι αυτοί οι τελευταίοι εννιά μήνες με τον τραυματισμό του. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Πέρασα πολλές νύχτες χωρίς να κοιμηθώ. Η αγάπη, όμως του κόσμου μας στήριξε. Τη νιώθαμε συνέχεια. Είμαστε μια οικογένεια. Ο Άνσου έχει νοοτροπία νικητή. Ελπίζουμε να επιστρέψει δριμύτερος. Είναι πολύ συγκινητικό που κληρονόμησε τη φανέλα του Μέσι», έλεγε on camera, ποζάροντας δακρυσμένος και όλο καμάρι με την πιο τέλεια αγορά της ζωής του.

Το 15λεπτο του Γουόρχολ και η αγκαλιά του Μέσι

Εμοιαζε πλέον να έχει περάσει μία αιωνιότητα. Και ήταν όμως μόλις δύο χρόνια και ένας μήνας. Από εκείνο το παρατεταμένο χειροκρότημα για τον Κάρλες Πέρεθ. Ο 20χρονος εξτρέμ το άξιζε για την εμφάνιση και κυρίως για το όμορφο γκολ που είχε πετύχει. Καθώς έβγαινε αλλαγή, το χειροκρότημα παρέμενε δυνατό. Μία υποδοχή με περιέργεια και ελπίδα για τον πιτσιρικά που έμπαινε. Ο Ανσού Φατί αποτελούσε το τεράστιο ερωτηματικό στη λίστα που είχε παραδοθεί πριν το ματς με την Μπέτις και τώρα άπαντες θα τον έβλεπαν στη δράση. Ενα 15λεπτο παγκόσμιας δημοσιότητας που επιβεβαίωνε για μυριοστή φορά την πιο διάσημη ρήση του Αντι Γουόρχολ.

Καθώς ολοκληρωνόταν η αναμέτρηση, ο 16 ετών και 298 ημερών ποδοσφαιριστής βίωνε ακόμα μία υπέροχη έκπληξη. Στη φυσούνα τον περίμενε ο Λιονέλ Μέσι και η πιο τέλεια μπαλαδόρικη αγκαλιά του κόσμου. Η περιπέτεια του μικρού μόλις είχε ξεκινήσει και η ίδια περιπέτεια μοιάζει τώρα ακόμα πιο συναρπαστική, καθώς θα καλπάζει με το 10 του μέντορά του. Αλλωστε εκείνη η αγκαλιά έμοιαζε σαν μία προφητική μεταλαμπάδευση των σκήπτρων. Κι ας μην το εκλάμβανε κανείς τότε έτσι. Αυτά πλέον παραδόθηκαν…

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: Jorge_karaman