Ένας αγώνας διαφορετικός από τους άλλους

Μίλαν - Γιουβέντους με σούπερ προσφορά* & Live Streaming* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Κάθε κλάδος έχει τους δικούς του επικοινωνιακούς κανόνες κι αυτός των προπονητών επιτάσσει (μεταξύ άλλων) τον μη διαχωρισμό αγώνων. Στην πραγματικότητα όμως, αυτός είναι ο μεγαλύτερος μύθος γιατί ανεξαρτήτως της πρόθεσης διατήρησης όλων των παικτών σε καθεστώς εγρήγορσης, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη λίστα αγώνων των οποίων η αξία είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των υπόλοιπων. Συνήθως πρόκειται για παιχνίδια τα οποία διαμορφώνουν την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ ομάδας και κόσμου αλλά και αγώνες που κρίνουν έναν στόχο. Έναν από δαύτους θα δώσει σήμερα ο Άρης στο Περιστέρι.

Δεν θα παίξει τους κόπους μιας χρονιάς, υποχρεούται όμως να δικαιολογήσει τη φιλοδοξία που αποπνέει (ως οργανισμός) εδώ και πολλούς μήνες. Στην αφετηρία της χρονιάς, (επισήμως) διατυπώθηκαν δύο στόχοι. Η εξασφάλιση της ευρωπαϊκής συμμετοχής και η καλύτερη πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας. Αν δεν γίνουν «μαγικά» από τη FIFA επί του αιτήματος του Παναθηναϊκού, ο Άρης είναι μια ανάσα από την επίτευξη του πρώτου στόχου. Σε διαφορετική περίπτωση, τα Playoffs θα αποκτήσουν μεγάλη αξία γιατί η «απλή» παρουσία δεν θα είναι αρκετή για να διασφαλίσει την έξοδο στην Ευρώπη.

Η συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι (εταιρικά) απαραίτητη για πάσης φύσεως λόγους. Από το πρεστίζ και τη δημιουργία συνθηκών για την προσέγγιση ποιοτικών παικτών το καλοκαίρι, έως την οικονομική αυτοδυναμία, την προσέλκυση εταιριών οι οποίες θα νιώσουν το κίνητρο επένδυσης, την αγωνιστική καταξίωση αλλά και τους δεσμούς ομάδας και κόσμου. Ο Άρης είναι η ομάδα η οποία κάποτε απέκλεισε την κάτοχο του Europa League Ατλέτικο Μαδρίτης, έχει να επιδείξει σημαντικές πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τα δεδομένα των ελληνικών ομάδων, η ανανέωση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου προφανέστατα είναι απαραίτητη αλλά…

Αυτό που λείπει είναι ένας τίτλος

Όποιος νιώθει από Άρη το καταλαβαίνει. Οι εκτός Άρη δεν μπορούν να το αισθανθούν. Προφανώς οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές γιατί πέραν των (αγωνιστικών) αντικειμενικών δυσκολιών που οφείλει να διαχειριστεί, κυρίως στους τελευταίους μήνες, καλείται να αντέξει υποβαλλόμενος σε διαδικασία αντίστοιχη των περιπετειών του Οδυσσέα, αναζητώντας τη δική του Ιθάκη. Γιατί το δικό του ταξίδι επιστροφής είναι το ίδιο επεισοδιακό, περνώντας μέσα από χώρες Κυκλώπων και τα στενά των Σειρήνων. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια…

Ανεξαρτήτων των εμποδίων που (απροκάλυπτα) εμφανίζονται μπροστά του και τα οποία «ευλογούνται» από (δήθεν) αντικειμενικούς κριτές ή υπηρέτες μιας ερμαφρόδιτης κατάστασης, είναι αναγκαίο να προοδεύσει. Και τουλάχιστον για σήμερα, πρόοδος σημαίνει πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου Ελλάδας. Γιατί, καλά τα ευχολόγια, το «αδερφικό» χτύπημα στην πλάτη και η αναγνώριση της ανάκαμψης μιας ομάδας, αλλά η ουσιαστική πρόοδος αποτυπώνεται μέσα από τρία πράγματα. Τους τίτλους, την αύξηση των εταιρικών συνεργατών και των εισιτηρίων, αλλά και από τους ισολογισμούς.

Πολύ σημαντική η απουσία του Ιντέγε

Ο Άρης ξέρει ότι δεν θα αντιμετωπίσει έναν καλύτερο αντίπαλο, σίγουρα όμως είναι το ίδιο διψασμένος μ’ αυτόν γιατί (και) για τον Ατρόμητο το Κύπελλο Ελλάδας στοιχειοθετεί την τέλεια ευκαιρία διεξόδου από τον μονόδρομο του Πρωταθλήματος. Ξέρει επίσης ότι θα αντιμετωπίσει μια ομάδα με πολύ χαμηλότερη πίεση αποτελέσματος η οποία (στον πρώτο αγώνα) αποδείχθηκε πιο ώριμη και έξυπνη στη διαχείριση του παιχνιδιού.

Γιατί, κακά τα ψέματα, ο πρώτος αγώνας στο «Κλ. Βικελίδης» παίχθηκε με τους κανόνες του Ατρόμητου και όχι του Άρη. Γιατί οι «κίτρινοι» είναι μια φύσει επιθετική ομάδα η οποία συνηθίζει – τουλάχιστον στους εντός έδρας αγώνες – να δημιουργεί διψήφιο αριθμό τελικών ευκαιριών και πριν από μία εβδομάδα, τα δάχτυλα της μίας παλάμης ήταν αρκετά για να αποτυπώσουν τον ακριβή αριθμό και όχι αυτόν που «γράφει» η στατιστική.

Αλλαγή δεδομένων υπάρχει ενόψει του δεύτερου αγώνα αλλά αυτή δεν αφορά τον Άρη, αλλά τον Ατρόμητο. Τρεις παίκτες (σ. σ. Ρισβάνης, Μανούσος, Γιακουμάκης) επέστρεψαν, ενώ ο Άρης δεν μέτρησε καμία επιστροφή. Συνεχίζω να πιστεύω ότι η απουσία του Μπράουν Ιντέγε είναι καταλυτική διότι α) η ομάδα έχτισε το παιχνίδι της στις κινήσεις του Νιγηριανού επιθετικού ο οποίος δεν… κάθεται στην περιοχή αλλά κάνει ένα σωρό δουλειές στο γήπεδο, β) η απουσία του είναι ακόμη πιο φανερή όταν η ομάδα του καλείται να «σπάσει» κλειστές άμυνες ή άμυνες των οποίων οι γραμμές δεν χάνουν τις αποστάσεις, οπότε χρειάζεται κίνηση στον χώρο και γ) γιατί ο Νικολά Ντιγκινί δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό Γάλλο επιθετικό, δεν εμπνέει ασφάλεια εκτός κι αν κρατάει το… καλό, στο σπουδαιότερο ματς της χρονιάς, μέχρι τώρα.

Δεν γίνεται να μη σκοράρει…

Προσωπικά δεν περιμένω να παρακολουθήσω διαφορετικό παιχνίδι σε σχέση με το πρώτο γιατί (εκτιμώ ότι) ο Ατρόμητος θα είναι το ίδιο «μαζεμένος» διατηρώντας το πλεονέκτημα της παρουσίας του Σάββα Παντελίδη καθώς ο τελευταίος είναι μεταξύ των ανθρώπων που «έχτισαν» τον φετινό Άρη. Πέραν των χαρακτηριστικών των παικτών, τα οποία μπορεί να αναγνωρίσει κάθε προπονητής μέσα από την τεχνολογική υποστήριξη, ο τεχνικός του Ατρόμητου γνωρίζει τις ποδοσφαιρικές δομές του Αρη, ίσως και τις αντιδράσεις των παικτών στη διάρκεια ενός αγώνα. Από την άλλη πλευρά αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι τόσο απλό να κρατήσεις τον Άρη (σε 180 αγωνιστικά λεπτά) χωρίς γκολ. Βασικά δεν το κατάφερε καμία ομάδα φέτος…

Σε εκτός έδρας παιχνίδια στην Ελλάδα ο Άρης δεν σκόραρε απέναντι στους Βόλο, Παναιτωλικό, Λάρισα και Παναθηναϊκό. Σε 180 λεπτά με τις τέσσερις συγκεκριμένες ομάδες σημείωσε 13 γκολ. Αυτά βέβαια ήταν παιχνίδια Πρωταθλήματος όπου η διαχείριση αυτών είναι διαφορετική.