Ο 49χρονος ρέκορντμαν Γιώργος Φιλιάς στο gazzetta.gr: «Τα πιτσιρίκια σου λένε "πάω για καφέ, δεν προλαβαίνω"!»
Στα 49 του χρόνια, ο Γιώργος Φιλιάς φόρεσε και πάλι τα γάντια του για την αγαπημένη του Ζάκυνθο και έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Εγινε ο γηραιότερος παίκτης στη Γ' Εθνική.
«Δεν ξέρω πραγματικά τι να πώ! Δεν το ήξερα καν ούτε το είχα σκεφτεί ότι θα είμαι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που έπαιξε ποτέ σ' αυτήν την κατηγορία», απαντά στο gazzetta.gr όντας βαθιά συγκινημένος για το επίτευγμά του.
Παίζετε κανονικά δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια;
«Κανονικά μέχρι πέρυσι έπαιζα σε τοπικό επίπεδο στη Ζάκυνθο, στη 2η ομάδα της Ζακύνθου μαζί με κάτι πιτσιρίκια από 16 έως 19 ετών. Ήθελα να τα βοηθήσω. Όμως και τα προηγούμενα χρόνια έπαιζα στο Τσιλιβί που ανεβήκαμε στη Γ' Εθνική και στη Δόξα Λιθακιάς».
Πόσες προπονήσεις κάνετε την εβδομάδα;
«Τι εννοείτε; Πηγαίνω κανονικά σε όλες, από την προετοιμασία. Κάνω πέντε φορές την εβδομάδα προπόνηση, τη μία είναι το χαλάρωμα και την άλλη μέρα είναι ο αγώνας».
Οι συμπαίκτες σας πώς σας αντιμετωπίζουν; Κάνουν πλάκα;
«Είναι μεγάλη η συγκίνηση! Η αγάπη τους προς το πρόσωπό μου είναι τεράστια. Πλάκα δεν μου κάνουν. Αυτό που μου λένε είναι ότι είναι περήφανοι για μένα και ότι δεν θα έχουν πρόβλημα να συνεχίσουν στο πρωτάθλημα με μένα κάτω από τα δοκάρια. Το παιδί που αντικατέστησα και έκανα αυτό το ρεκόρ, έχει πάθει πρόσθιο χιαστό, δυστυχώς. Υπάρχει άλλο ένα παιδί, αλλά λόγω εγκυμοσύνης της γυναίκας δεν είναι πολύ "ζεστός" να συνεχίσει».
Άρα να περιμένουμε να σας δούμε στα επόμενα ματς της Ζακύνθου; Είστε έτοιμος;
«Ναι, είμαι έτοιμος, χωρίς όμως να θέλω να λέω ότι είμαι 25 ετών. Για την ηλικία μου είμαι έτοιμος. Είμαι έτοιμος να βοηθήσω».
«Τους λες να έρθουν στο γήπεδο και σου λένε "πάω για καφέ"»
Είναι στόχος σας, μέσα από το δικό σας παράδειγμα να έρχονται όλο και περισσότερα παιδιά στο γήπεδο;
«Τυχαίνει να έχω και το δίπλωμα UEFA B'. Στα Γιάννενα, που ήμουν προπονητής τερματοφυλάκων στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού είχα συναναστροφές με μικρές ηλικίες, από τα 5 μέχρι τα 15. Ήμουν επίσης στις ακαδημίες του ΠΑΣ και του ΠΑΟΚ. στόχος μου ήταν να φέρω περισσότερα παιδάκια στο γήπεδο, αλλά και τους μεγαλύτερος. Ωστόσο, δεν έβλεπα κάτι τέτοιο να συμβαίνει.
Τους έλεγα: "Δευτέρα και Τετάρτη είμαι στο γήπεδο, ελάτε και εσείς να σας δείξω ό,τι ξέρω". Δεν υπήρχε συμμετοχή και διάθεση. Συνήθως λένε "τι να μου πει, τα ξέρω". Είμαι 35 χρόνια τερματοφύλακας και ακόμη δεν την ξέρω τη θέση του τερματοφύλακα. Κι έχω παίξει επαγγελματικά σε Ατρόμητο, ΠΑΣ Γιάννινα, Βελισσάριο, Θεσπρωτό, Πρέβεζα... είναι πολλές οι ομάδες. Ποτέ δεν τα ξέρεις όλα».
Ο Γιώργος Φιλιάς μαζί με το γιο του
Τί σας έχει μάθει το ποδόσφαιρο μέσα απ' όλη αυτήν την πορεία σας;
«Να είμαι ταπεινός. Πέρα από τις πολλές φιλίες που έχω κάνει, έχω μάθει να έχω και ποδοσφαιρική παιδία. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να παίζεις γιατί το αγαπάς πάνω απ' όλα απ' ότι να πηγαίνεις μόνο για τα χρήματα.
Εγώ, δεν πήρα ποτέ μεγάλο συμβόλαιο. Ετσι, ούτε έχασα αλλά ούτε και πήρα χρήματα. Μου έλεγαν θα πάρεις τόσα, στο τέλος έπαιρνα το 50% και έλεγα καλά είναι. Κακία δεν κρατάμε σε κανέναν».
Ποια είναι τα στοιχεία που έχουν αλλάξει στο ποδόσφαιρο στο πέρασμα αυτών των ετών;
«Εχει αλλάξει η δύναμη, η νοοτροπία. Παίζει ρόλο το οικονομικό αλλά παίζει ρόλο και το ότι τα παιδιά κάνουν μια συμμετοχή με την ομάδα Νέων της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και νομίζουν ότι κάποιοι είναι. Εγώ καθάριζα τα παπούτσια του Βαμβακούλα στον ΠΑΣ. Ετσι ήταν. Παίζαμε σε ξερό, σε βουρκόνερο... Τώρα είναι πιο κυριλέ οι συνθήκες. Εχουν τον μασέρ τους, τον γυμναστή. Εγω προπονητή τερματοφυλάκων γνώρισα για πρώτη φορά τον Γιόβαν Μιχαΐλοβιτς που αργότερα πήγε σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ με τον Μπάγεβιτς».
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
«Το μήνυμα είναι ότι τα παιδιά πρέπει να προσπαθούν, να μην θεωρούν ότι έχουν αδικηθεί επειδή μπορεί να μην έπαιξαν σ' ένα ματς. Θα δικαιωθούν αρκεί να βάζουν το κεφάλι κάτω. Συνήθως τα παιδιά έχουν κόντρα στις ύβρεις. Διαγωνίζονται ποιος θα βρίσει περισσότερο. Κίτρινη για διαμαρτυρία δεν έχω φάει ποτέ εγώ. Δεν μιλάμε για κόκκινη. Δεν έχω βρίσει ποτέ κανέναν ποτέ, οι αντίπαλοι φίλαθλοι με χειροκροτούσαν. Τώρα το έχουν δει διαφορετικά, νομίζουν ότι ο άλλος που έχουν δίπλα τους κατώτερος. Είναι δύσκολο να αλλάξει η κατάσταση αυτή.
Μπορεί να λένε κάποιοι: "πού πάει ο γέρος και δεν κάνει πίσω; Ναι, θα κάνω πίσω και θα βοηθήσω το νέο παιδί, αλλά όταν τους παρακαλάς να έρθουν για προπόνηση, που άλλοι θα πλήρωναν, σου λένε "πάω για καφέ, δεν προλαβαίνω". Ο γιος μου είναι 12 ετών και μαλώνει με τη μάνα του για να φύγει 5-10 λεπτά νωρίτερα από το μάθημα για να έρθει στο γήπεδο. Εχει να κάνει με την ποδοσφαιρική παιδεία που έχει ο καθένας.
Είμαι από το ίδιο γήπεδο με τον Μπονόβα. Τον ξέρετε όλοι τον Ανδρέα φαντάζομαι. Μου έκανε σουτ για να με προπονήσει και εγώ του πετούσα την μπάλα για να προπονηθεί κι αυτός. Βασίλευε ο ήλιος και μετά φεύγαμε από το γήπεδο. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα».
