Ηταν ένας ευτυχισμένος ποδοσφαιριστής. Μαζί με την γυναίκα του και τα παιδιά τους είχαν την ιδανική οικογένεια. Κάπου εκεί αρχίζουν κι εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης η οποία οδηγεί στον θάνατο. Ο Ντάρμπι όμως δεν το έχει βάλει κάτω και παλεύει με όλη του την δύναμη και συγκλονίζει με τα λεγόμενά του.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

Για το πως βιώνει την ασθένεια: «Αν με ρωτήσεις αν θα είμαι εδώ σε δυο χρόνια, θα σου πω ναι. Αν με ρωτήσεις αν θα είμαι εδώ σε τρία χρόνια, θα σου πω ότι το ελπίζω.

Για τον γάμο αλλά και το πως νιώθει γενικότερα αυτός: «Ολα πάνε βάσει του πλάνου μας να μην κρατήσουμε τα πράγματα νορμάλ για όσο καιρό γίνεται. Είναι μια καταστροφική διάγνωση, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό».

Για το πως το αντιμετωπίζει: «Δεν έχει νόημα να πέφτω συνέχεια ψυχολογικά ή να το σκέφτομαι κάθε μέρα. Είναι χαμένος χρόνος. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είμαι ανεξάρτητος, όμως έχω συμπτώματα. Ακόμα κάνω τα περισσότερα πράγματα. Δεν θέλω να το χρησιμοποιώ ως δικαιολογία και να λυπάμαι τον εαυτό μου».

Για τα πρώτα συμπτώματα: «Ξαφνικά το χέρι μου έπεσε από το τιμόνι. Κατάφερα να το βάλω πίσω και πήγα σπίτι. Νόμιζα ότι θα ήταν κάποιο νεύρο που 'παγιδεύτηκε' ή κάτι σχετικό. Εγώ και η γυναίκα μου αστειευτήκαμε. Μετά ήρθαν οι μυικοί σπασμοί και πήγα να δω τι έχω. Δεν υπάρχει τεστ που να δείχνει το ALS. Η διάγνωση ήρθε αφού εξετάσαμε όλες τις πιθανότητες. Έγιναν όλες οι εξετάσεις και καταλήξαμε εκεί»

Για το όταν διάβασε για τους Φερνάντο Ρίκσεν και Ντόντι Γουίρ που έφυγαν από τη νόσο αυτή: «Διαβάζω για τα συμπτώματά τους και σκέφτομαι ότι είναι παρόμοια. Έψαχνα στο ίντερνετ, αλλά θα προσπαθούσα να ζω όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Όταν το έμαθα, ήμουν με τους γονείς μου και τον ατζέντη μου»

Για τη γυναίκα του: «Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το τι θα κάνει στη γυναίκα μου, στους γονείς μου, στον αδελφό μου και στους φίλους μου. Δεν το πίστευα, αλήθεια. Δεν περιμένεις ποτέ ότι θα βρεθείς σε αυτή τη θέση. Ακόμα και τώρα μερικές φορές κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι ότι δεν μοιάζει αληθινό όλο αυτό που ζω»

Για το τι του έχουν πει οι γιατροί: «Δεν γνωρίζουν οι γιατροί τι το προκαλεί. Δεν παίρνεις μεγάλη βοήθεια από τους γιατρούς σε αυτή την πάθηση. Σε βοηθούν περισσότερο οι άνθρωποι που έχουν την ίδια πάθηση»