Αϊντχόφεν - Ολυμπιακός 2-1: Η ανάλυση του Wyscout (pics)
To gazzeta.gr παρουσιάζει την ανάλυση του αγώνα του Ολυμπιακού με την Αϊντχόφεν με την ήττα του με 2-1 στην Ολλανδία που όμως έφερε πρόκριση και υπογραμμίζοντας τα τακτικά σημεία, με τη βοήθεια της πλατφόρμας ανάλυσης Wyscout.
Ο Ολυμπιακός πήγε στην Ολλανδία για τον επαναληπτικό αγώνα με την Αϊντχόφεν έχοντας το προβάδισμα μετά την νίκη του εντός έδρας με 4-2. Η Αϊντχόφεν χρειαζόταν νίκη με 2 γκολ διαφορά προκειμένου να προκριθεί στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Ο αγώνας ξεκίνησε ισορροπημένος με τις δυο ομάδες να προσπαθούν να επιβληθούν και να μεταφέρουν το παιχνίδι στο αντίπαλο μισό. Όσο πέρναγε η ώρα η Αϊντχόφεν πήρε τον έλεγχο του αγώνα και παρά το ότι δεν ήταν ιδιαίτερα απειλητική βρέθηκε να προηγείται με 2-0 πριν από το ημίχρονο από δύο στατικές φάσεις. Στο 2ο ημίχρονο η ολλανδική ομάδα έδωσε χώρο στον Ολυμπιακό ο οποίος με την βοήθεια των αλλαγών τόσο σε προσωπικό όσο και σε τακτικό επίπεδο ανέβασε την απόδοσή του και προσπάθησε να πετύχει το γκολ που θα του έδινε την πρόκριση. Αυτό ήρθε στο 88ο λεπτό με σκόρερ τον Hassan και αφού στο προηγούμενο διάστημα του παιχνιδιού και οι 2 ομάδες είχαν χάσει σημαντικές ευκαιρίες να σκοράρουν. Η τακτική προσήλωση και ευελιξία των παιχτών του Ολυμπιακού σε συνδυασμό με τις αλλαγές του προπονητή του τον οδήγησαν στους 16 του Europa League με μια σπουδαία πρόκριση που φέρνει την σφραγίδα του κ.Martins.
PSV: Οργανωμένη Επίθεση
Η βασική διάταξη της ολλανδικής ομάδας ήταν το 4-2-2-2 με τους Gotze και Thomas να κινούνται με μεγάλη ελευθερία κινήσεων στους χώρους πίσω από τους κεντρικούς επιθετικούς, αριστερά και δεξιά αντίστοιχα. Κατά την φάση της ανάπτυξης ο Boscagli ή ο Rosario (κεντρικά χαφ) κατέβαιναν πιο χαμηλά στο γήπεδο δημιουργώντας μια τριάδα με τα δύο στόπερ τοποθετούμενοι είτε ανάμεσά τους είτε κυρίως αριστερά τους (Boscagli). Αυτό έδινε την δυνατότητα στην Αϊντχόφεν να ανεβάσει ψηλά στο γήπεδο και τα δύο της ακραία μπακ μετατρέποντας τη διάταξη σε 3-1-4-2. Με αυτόν τον τρόπο και καθώς η αμυντική γραμμή του Ολυμπιακού και κυρίως τα δυο του ακραία μπακ αναγκάζονταν να κλείσουν αρκετά προς τον άξονα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους 2 επιθετικούς και τους 2 μεσοεπιθετικούς της Αϊντχόφεν εκμεταλλευόταν την αμυντική αδυναμία των Valbuena και Bruma δημιουργώντας υπεραριθμίες στα άκρα από όπου και εκδήλωνε κατά κύριο λόγο τις επιθέσεις της, κυρίως με τον Max (4/4 προωθητικές πάσες, 3/4 πάσες στο επιθετικό τρίτο, 2 πάσες-κλειδιά, 1 σουτ) όσο και με τον Dumfries, ο οποίος αν και πολύ κινητικός και τακτικά καλός δεν ήταν καθόλου αποτελεσματικός (0/4 γεμίσματα, 50% επιτυχημένες επιθετικές μονομαχίες) .
Έτσι η Αιντχόφεν ανέβαζε πολλούς παίχτες κοντά στην περιοχή του Ολυμπιακού και προσπαθούσε είτε να εκμεταλλευτεί την αριθμητική υπεροχή με συνδυασμούς 2-3 παιχτών στις πλευρές είτε να αλλάξει γρήγορα παιχνίδι προκειμένου να εκδηλωθεί η επίθεση από τον απέναντι ακραίο μπακ ο οποίος διατηρούσε πάντα το πλάτος για την ομάδα του και στην συνέχεια να απειλήσει έχοντας πολλούς παίχτες μέσα στην περιοχή με κάποιο γύρισμα της μπάλας από τα πλάγια.
Ποσοστό εκδήλωσης επιθέσεων και επικινδυνότητας
Παρόλα αυτά η Αϊντχόφεν δεν μπορούσε να απειλήσει ουσιαστικά με εξαίρεση ένα σουτ του Zahavi (πιθανόν οφσάιντ) που προήλθε μετά από ταχύτατη εκδήλωση επίθεσης από πλάγιο άουτ στο αμυντικό της τρίτο και άλλο ένα του Malen μετά από ανάκτηση της μπάλας στο επιθετικό της τρίτο. Αυτό όμως που εκμεταλλεύτηκε πολύ καλά η Αϊντχόφεν ήταν τις στατικές φάσεις. Ο Ολυμπιακός αμυνόταν με μια άμυνα ζώνης καλύπτοντας τον χώρο ακριβώς μπροστά από την μικρή περιοχή του Σα. Στον ίδιο χώρο στόχευαν και οι περισσότερες εκτελέσεις των παιχτών της Αϊντχόφεν η οποία τοποθετούσε παίχτες πάνω στους παίχτες του Ολυμπιακού και χρησιμοποιούσε τον Zahavi ως ελεύθερο που ερχόταν από πιο πίσω να διεκδικήσει την μπάλα. Αυτό έδινε πλεονέκτημα στην Αιντχόφεν καθώς αφενός ήταν δύσκολο για τον Σα να βγει έχοντας όλους αυτούς τους παίχτες μπροστά του και αφετέρου ο επιθετικός της ο οποίος ερχόταν με φόρα να κάνει το άλμα υπερτερούσε σε σχέση με τους αμυντικούς που έπρεπε να διεκδικήσουν την μπάλα από στατική θέση. Έτσι ακριβώς ήρθε και το πρώτο γκολ ενώ το δεύτερο προήλθε από απευθείας εκτέλεση φάουλ λίγο έξω από την περιοχή.
Στο β' ημίχρονο και με σκορ πρόκρισης η Αϊντχόφεν χωρίς να αλλάξει σχηματισμό άλλαξε τακτικά συμπεριφορά στον τρόπο ανάπτυξής της αφήνοντας τον Rosario μπροστά από τα δύο στόπερ και κρατώντας πάντα το ένα από τα δυο μπακ πιο πίσω ως ασφάλεια με αποτέλεσμα να επιτίθεται εμφανώς με λιγότερους παίχτες. Κατά βάση προσπαθούσε να εκδηλώσει γρήγορα τις επιθέσεις της με 3-4 παίχτες (Zahavi, Malen, Gotze, Thomas) και κάθετο παιχνίδι αναζητώντας τον Malen στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού.
Όταν δεν γινόταν αυτό συμμετείχε στην επίθεση και ο μπακ της δυνατής πλευράς. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Zahavi ο οποίος κινούταν προς το κέντρο προκειμένου να λειτουργήσει ως ενδιάμεσος και να ανοίξει χώρους για τον Malin ή για έναν εκ των Tomas και Gotze.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ
Στην αμυντική της λειτουργία στο πρώτο ημίχρονο η Αϊντχόφεν με την ίδια διάταξη προσπάθησε να πιέσει ψηλά στο γήπεδο μην επιτρέποντας στον Ολυμπιακό να αναπτυχθεί με ευκολία. Ο προσανατολισμός της άμυνάς της ήταν προς τα μέσα προσπαθώντας να οδηγήσουν την μπάλα προς τον άξονα όπου είχαν αριθμητικό πλεονέκτημα λόγω διάταξης. Οι 2 επιθετικοί είχαν αναλάβει να πιέζουν την αμυντική γραμμή του Ολυμπιακού ενώ όταν η μπάλα πήγαινε στην πλευρά ο αντίστοιχος επιθετικός μέσος έβγαινε στην γραμμή για να μαρκάρει και ο απέναντι κινούταν στο κέντρο προς την δυνατή πλευρά σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν την αριθμητική υπεροχή στον άξονα και να μπλοκάρουν την μπάλα στην γραμμή εμποδίζοντας τον Ολυμπιακό να αλλάξει παιχνίδι κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την αριθμητική υπαριθμία στην απέναντι πλευρά (1ν2).
Αυτό το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό καθώς δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να αναπτυχθεί από πίσω και με την πάροδο του χρόνου κατάφερε είτε να κλέψει την μπάλα είτε να αναγκάσει τον Ολυμπιακό σε άμεσο παιχνίδι με βαθιές μπαλιές κάτι που της επέτρεψε να πάρει την κατοχή και να μεταφέρει το παιχνίδι προς την περιοχή του Ολυμπιακού. Η διαφορά στην ένταση των μαρκαρισμάτων και στην προσπάθεια ανάκτησης της μπάλας φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί που δείχνει τις πάσες που επέτρεπαν οι ομάδες ανά αμυντική δράση στον αντίπαλό τους στο επιθετικό 60% του γηπέδου.
Στο 2ο ημίχρονο οι Ολλανδοί έδωσαν χώρο στον Ολυμπιακό και οργάνωσαν την άμυνα τους στα 2/3 του γηπέδου με κάποια διαστήματα όπου ανάλογα με την πίεση του Zahavi ανέβαιναν και πίεζαν πιο ψηλά. Όταν δεν πίεζαν ψηλά η διάταξη μετατρεπόταν σε καθαρό 4-4-2 με διπλή ζώνη άμυνας σε ευθεία με τους Gotze και Thomas να τοποθετούνται στις πτέρυγες. Οι αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές της ήταν πολύ καλές κάτι που της επέτρεπε να διατηρήσει την συνοχή της και την ένταση στο μαρκάρισμά της ανεξάρτητα σε ποιο τρίτο του γηπέδου αμυνόταν.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι πως παρότι είχε σκορ πρόκρισης και το παιχνίδι κυλούσε προς το τέλος διατήρησε την ίδια διάταξη και πρόσωπα ακόμη και όταν ο Ολυμπιακός έβαλε και δεύτερο επιθετικό προτιμώντας να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση είτε με το κλείσιμο προς τον άξονα του μπακ της απέναντι πλευράς, είτε με την οπισθοχώρηση του Rosario ο οποίος τοποθετήθηκε ακριβώς μπροστά από τα δυο στόπερ σταματώντας να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες και να στηρίζει την επίθεση. Αντίστοιχα πιο κοντά ήρθε και ο Boscagli.
Μεταβάσεις
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ: Σε κάθε ευκαιρία ειδικά μέχρι το 70ο λεπτό η Αϊντχόβεν έψαχνε την γρήγορη επίθεση αμέσως μετά την ανάκτηση της μπάλας, ανεξάρτητα από το που την κέρδιζε. Κύριος εκφραστής των προσπαθειών αυτών ήταν ο Malen ο οποίος έκανε ταχύτατα κάθετες και διαγώνιες διεισδυτικές κινήσεις προσπαθώντας να κινηθεί στην πλάτη της άμυνας εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του. Ο Zahavi σε αυτή την περίπτωση λειτουργούσε με αντίθετες κινήσεις προσπαθώντας να δημιουργήσει χώρο για τον Malen. Μετά το 65ο λεπτό σταμάτησε να πηγαίνει τόσο επιτακτικά σε αντεπίθεση και προσπάθησε αρκετές φορές να διατηρήσει την κατοχή της μπάλας και να ρίξει τον ρυθμό.
ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ: Στο 1ο ημίχρονο όπου η Αϊντχόβεν ανέβαζε πολλούς παίχτες ψηλά στο γήπεδο η επιλογή της κατά την αμυντική μετάβαση ήταν να πιεστεί άμεσα ο παίχτης που πήρε την μπάλα και να σταματήσει η φάση. Έτσι σε κάθε περίπτωση που δεν κατάφερναν να κλέψουν γρήγορα την μπάλα οι παίχτες της προχωρούσαν σε φάουλ προκειμένου να σταματήσει ο αγώνας και να οργανώσουν την άμυνα τους. Στο 2ο ημίχρονο με την αλλαγή της τακτικής προσέγγισης στη φάση της επίθεσης ήταν λιγότερο εκτεθειμένοι καθώς κρατούσαν πίσω περισσότερους παίχτες. Έτσι πολλές φορές δεν πίεζαν άμεσα την μπάλα αλλά προσπαθούσαν μέσω οπισθοχώρησης να καθυστερήσουν την επίθεση ώστε να δώσουν χρόνο και στους υπόλοιπους να επιστρέψουν στις θέσεις τους.
Πλεονέκτημα
Οι στατικές φάσεις ήταν το σημείο που εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο καθώς πέτυχαν δυο γκολ και δημιούργησαν γενικότερα προβλήματα στην άμυνα του Ολυμπιακού. Από εκεί και πέρα η προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των ακραίων επιθετικών του Ολυμπιακού αμυντικά ανεβάζοντας πολύ ψηλά και τα δυο μπακ ταυτόχρονα ήταν επιτυχημένη και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει απειλητική.
OLYMPIACOS
Οργανωμένη Επίθεση
4-3-3 1ο Ημίχρονο 4-2-3-1 2ο Ημίχρονο (46-79΄)
Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε στο 1ο ημίχρονο με 4-3-3. Σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια δεν προσπάθησε να αναπτυχθεί από το αμυντικό τρίτο αλλά αντιθέτως έπαιξε πολλές φορές με μεγάλη μπάλα από τον τερματοφύλακα ( Σα: 7/14 επιτυχημένες πάσες στο επιθετικό μισό) στο επιθετικό μισό προσπαθώντας να κερδίσει την δεύτερη μπάλα και την κατοχή προκειμένου να επιτεθεί. Αυτό μπορεί να συνέβη είτε επειδή θεωρούσε ότι είχε υψομετρικό πλεονέκτημα σε εκείνο τον χώρο είτε εξαιτίας της έντονης πίεσης της Αϊντχόφεν ψηλά στο γήπεδο
Τις λίγες φορές που προσπάθησε να χτίσει παιχνίδι από πίσω ο M’Vila τοποθετούταν ανάμεσα στα δυο στόπερ προκειμένου να δημιουργήσει αριθμητικό πλεονέκτημα απέναντι στους 2 επιθετικούς της Αϊντχόφεν. Σε αυτή την περίπτωση ο Bouchalakis κατέβαινε πιο χαμηλά και τα δυο μπακ ανέβαιναν πιο ψηλά στο γήπεδο. Σε γενικές γραμμές ο Ολυμπιακός προσπάθησε να επιτεθεί κυρίως από την δεξιά πλευρά με Lala, Valbuena και τον Camara ως δεξί εσωτερικό μέσο.
Από τους 3 στο κέντρο ο Camara ήταν αυτός που έπαιζε πιο ψηλά είτε με κινήσεις underlap στην πλευρά είτε πλαισιώνοντας τον El Arabi στην περιοχή. Ο Valbuena κινούταν κυρίως πάνω στην γραμμή ενώ αντιθέτως ο Bruma σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο έκλεινε συχνά προς το κέντρο κοντά στον El-Arabi.
Στο συγκεκριμένο ματς ο Ολυμπιακός παρότι θεωρητικά είχε πλεονέκτημα στις πλευρές βάση των διατάξεων των δυο ομάδων πήρε ελάχιστα πράγματα από τους δυο του μπακ (Lala: 0/1 γεμίσματα, 3/5 πάσες στο επιθετικό τρίτο, Reabciuk: 0/3 γεμίσματα 2/5 πάσες στο επιθετικό τρίτο) Η πίεση της Αϊντχόφεν και η επιλογή των μεγάλων μεταβιβάσεων ειδικά το διάστημα από 16-30΄ έδωσε τον έλεγχο του παιχνιδιού στην αντίπαλη ομάδα.
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου ο Ολυμπιακός προέβη σε δυο αλλαγές βάζοντας τον Fortounis στην θέση του Bouchalakis και τον Masouras στην θέση του Valbuena αλλάζοντας ταυτόχρονα και τη διάταξή του σε 4-2-3-1 με τον Camara να περνάει δίπλα στο M’Vila και τον Fortounis σε έναν ελεύθερο ρόλο πίσω από τον επιθετικό. Παράλληλα ο Bruma πέρασε στην δεξιά πλευρά συνεχίζοντας όμως να κινείται κεντρικά και κοντά στον El-Arabi και ο Masouras αριστερά. Ο Fortounis προσέφερε σημαντική βοήθεια κινούμενος ανάμεσα στις γραμμές της Αϊντχόφεν και χαμηλώνοντας στο γήπεδο δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί πιο ορθολογικά.
Έτσι σε συνδυασμό και με την αλλαγή αμυντικής προσέγγισης της Αιντχόφεν πήρε την κατοχή της μπάλας, κέρδισε μέτρα στο γήπεδο και άρχισε να γίνεται πιο απειλητικός. Η έλλειψη όμως ουσιαστικής βοήθειας από τα δυο του μπακ ήταν εμφανής καθώς αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν σωστά τις επιθέσεις ενώ ένα πρόβλημα ακόμη που αντιμετώπιζε από το πρώτο ημίχρονο ήταν πως δεν υπήρχαν πολλοί παίχτες κοντά στον El-Arabi μέσα στην περιοχή.
Στο 79ο λεπτό ο Ολυμπιακός προχώρησε σε άλλες δυο αλλαγές. Η μία ήταν προσώπου όπου έβαλε τον Androutsos στην θέση του Lala σε μια προσπάθεια να γίνει πιο απειλητικός από τα άκρα και μια αλλαγή τακτικής περνώντας τον Hassan στην θέση του Bruma και τοποθετώντας τον κοντά στον El-Arabi . Ο Masouras πέρασε δεξιά, ο Fortounis αριστερά και η διάταξη έγινε πλέον 4-4-2. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν τουλάχιστον 3 παίχτες μέσα στην περιοχή της Αϊντχόφεν όταν ο Ολυμπιακός επιχειρούσε κάποια σέντρα και με αυτό τον τρόπο ήρθε και το γκολ της πρόκρισης μετά από σέντρα του Fortounis.
Οργανωμένη Άμυνα
4-1-4-1 1ο Ημίχρονο 4-4-2 2ο Ημίχρονο
Ο Ολυμπιακός στο 1ο ημίχρονο προσέγγισε με δύο τρόπους την αμυντική του τακτική. Όταν επέλεγε να οργανώσει την άμυνά του και να αρχίσει την πίεση στο αμυντικό του τρίτο η διάταξη του μετατρεπόταν σε 4-1-4-1 με την οπισθοχώρηση των Valbuena και Bruma στην ίδια ευθεία με τους εσωτερικούς μέσους ενώ ο M’Vila βρισκόταν πιο πίσω σε ρόλο διαγώνιας κάλυψης αποτρέποντας το κάθετο παιχνίδι και έτοιμος να καλύψει οποιοδήποτε κενό προέκυπτε είτε μετά από ντρίμπλα είτε μετά από πάσα στην πλάτη των μπακ που ανάγκαζε στόπερ να βγει προς την πλάγια γραμμή.
Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να οδηγήσει την μπάλα προς τον άξονα σε μια προσπάθεια να κατευθυνθεί στους χώρους που κινούταν ο M’Vila με τον αντίστοιχο εσωτερικό μέσο παρουσιάζοντας μεγάλη συνοχή και φέρνοντας την μεσαία του γραμμή πολύ κοντά στην αμυντική του εμποδίζοντας τους Gotze και Thomas να υποδεχθούν την μπάλα στο μεσοδιάστημα. Σε γενικές γραμμές το μαρκάρισμα των παιχτών του ήταν αρκετά παθητικό προσπαθώντας κυρίως να κλείσουν τους χώρους μπροστά από την περιοχή και να μικρύνουν τον χώρο ανάμεσα στην αμυντική γραμμή και τον τερματοφύλακα. Όταν ο Ολυμπιακός επέλεγε να ανεβάσει πιο ψηλά τις γραμμές του ο Camara ήταν ο παίχτης που έβγαινε από την μεσαία γραμμή και βοηθούσε τον El-Arabi στο μαρκάρισμα μετατρέποντας τη διάταξη σε 4-4-2 με τον M’Vila να καλύπτει το κενό του ερχόμενος δίπλα στον Bouchalakis. Σε αυτό το διάστημα τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στα άκρα της άμυνάς του με την αδυναμία των Valbuena (1/1 μονομαχία στο αμυντικό μισό , κανένα κόψιμο και μόλις 2 ανακτήσεις της μπάλας) και Bruma (ο/1 μονομαχία στο αμυντικό μισό, 2 κοψίματα, κανένα διώξιμο, 4 ανακτήσεις) να ακολουθήσουν τα μπακ της Αϊντχόφεν και να αμυνθούν αποτελεσματικά. Σε συνδυασμό με την υποχρεωτική κίνηση των δυο μπακ κοντά στα στόπερ λόγω των 2 επιθετικών αλλά και μεσοεπιθετικών που κινούνταν σε κεντρικούς χώρους έδωσε την δυνατότητα στα μπακ της Αϊντχόφεν να βρουν χώρους και να επιχειρήσουν αρκετές προσπάθειες με συνέπεια πολλά κερδισμένα κόρνερ (5 στο 1ο ημίχρονο).
Στο δεύτερο ημίχρονο με την αλλαγή της διάταξης σε 4-2-3-1 η αμυντική λειτουργία οργανώθηκε σε καθαρό 4-4-2 με τον Fortounis να πηγαίνει κοντά στον El-Arabi. Ο Ολυμπιακός ανέβασε πιο ψηλά τις γραμμές του και άσκησε μεγαλύτερη πίεση όπως φαίνεται και στο προαναφερθέν γράφημα PPDA λαμβάνοντας σημαντική βοήθεια και από τον Masouras σε αυτόν τον τομέα. Έτσι κατάφερε να οδηγήσει την Αϊντχόφεν σε ένα πιο άμεσο παιχνίδι προκειμένου να μειώσει το ρίσκο σε φάση ανάπτυξης και να κερδίσει την κατοχή της μπάλας. Σε αυτό το διάστημα η μεγαλύτερη απειλή προερχόταν από τις διεισδυτικές κινήσεις του Malen σε πρώτο χρόνο στην πλάτη των αμυντικών του Ολυμπιακού.
Μετά το γκολ του Hassan ο κ.Martins προχώρησε σε ακόμη μια αλλαγή βάζοντας τον Παπασταθόπουλο ως 3ο στόπερ στην θέση του El-Arabi. Έτσι η διάταξη άλλαξε σε 5-4-1 προσθέτοντας παίχτες στην περιοχή του για τα τελευταία λεπτά προκειμένου να ανταπεξέλθει στα γεμίσματα των Ολλανδών.
Μεταβάσεις
ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ: O Ολυμπιακός είχε την πρόθεση να βγει γρήγορα στην επίθεση με την ανάκτηση της μπάλας όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν καθώς ήταν ελάχιστες οι φορές που βγήκε με προϋποθέσεις σε ανοιχτό γήπεδο. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην τακτική της άμεσης έντονης πίεσης της Αϊντχόφεν με το που έχανε την μπάλα καθώς και στην επιλογή να σταματάνε το παιχνίδι με φάουλ όταν διαπίστωναν πως υπήρχαν προοπτικές να εκδηλωθεί αντεπίθεση από τον Ολυμπιακό. Ακόμη η επιλογή του Ολυμπιακού σε μια πιο παθητική άμυνα χώρου στο αμυντικό του τρίτο δεν του προσέφερε πολλά κλεψίματα σε χώρους που θα μπορούσε να απειλήσει πιο άμεσα όπως στο κεντρικό και το επιθετικό τρίτο. Έτσι ακόμη και όταν δεν ολοκλήρωνε επιθέσεις η Αϊντχόφεν οι παίχτες του Ολυμπιακού έπρεπε να διανύσουν πολλά μέτρα προκειμένου να υποστηρίξουν μια καλά δομημένη αντεπίθεση.
ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ: Στην φάση της αρνητικής μετάβασης ο Ολυμπιακός είχε δυο προσεγγίσεις. Σε στιγμές που είχε ανεβάσει παίχτες ψηλά να υποστηρίξουν την επίθεση και έχανε την μπάλα στο επιθετικό του τρίτο και ιδιαίτερα κοντά στις πλάγιες γραμμές προσπαθούσε με άμεση πίεση των παιχτών που ήταν κοντά στην μπάλα να εμποδίσει την εκδήλωση αντεπίθεσης από την Αϊντχόφεν. Όταν έχανε την μπάλα πιο χαμηλά στο γήπεδο και στον κεντρικό άξονα επέλεγε την γρήγορη αναδιοργάνωση της άμυνάς του δίνοντας έμφαση στην συγκέντρωση των παιχτών και στην διατήρηση των αποστάσεων.
Πλεονέκτημα
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Ολυμπιακού ήταν η τακτική ευελιξία και η βοήθεια που πήρε από τον πάγκο τόσο με τις τακτικές κινήσεις από τον κ.Martins όσο και από τους παίχτες που μπήκαν ως αλλαγή. Ο Ολυμπιακός έδειξε να έχει περισσότερες λύσεις και περισσότερα σχέδια για όλα τα σενάρια του παιχνιδιού που παρουσίασε ο προπονητής του και οι παίχτες εκτέλεσαν με απόλυτη προσήλωση.
Μειονέκτημα
Η αδυναμία των ακραίων επιθετικών του Ολυμπιακού κυρίως στο πρώτο ημίχρονο ήταν καθοριστική για την υπεροχή της Αϊντχόφεν και τη δημιουργία προϋποθέσεων για να σκοράρει η Αϊντχόφεν. Επίσης η αδυναμία των μπακ του Ολυμπιακού να δημιουργήσουν και να εκμεταλλευτούν καταστάσεις υπεραριθμίας στα άκρα του στέρησε ένα μεγάλο κομμάτι από την ανάπτυξή και την δημιουργία.
Σημείο Κλειδί
Η είσοδος του Hassan κοντά στον El-Arabi σε ρόλο δεύτερου καθαρού επιθετικού έδωσε μεγαλύτερη οντότητα στην επίθεση του Ολυμπιακού καθώς γέμισε περισσότερο την περιοχή της Αϊντχόφεν και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για το γκολ της πρόκρισης. Ένα γκολ το οποίο ήρθε μετά από σε μια κατάσταση 3ν4 μέσα στην περιοχή κατά τη διεκδίκηση της μπάλας από την σέντρα του Fortounis, κεφαλιά του El-Arabi και προβολή του Hassan μετά από απόκρουση του τερματοφύλακα.
Παίκτης Κλειδί
Ο Hassan αδιαμφισβήτητα έκανε τακτικά αυτό για το οποίο εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο παρέχοντας υποστήριξη στον El-Arabi, προσθέτοντας όγκο μέσα στην περιοχή και δυσκολεύοντας την άμυνα της Αϊντχόφεν να προσαρμοστεί στην συγκεκριμένη τακτική συνθήκη ενώ φυσικά ήταν και αυτός που πέτυχε το γκολ για την πρόκριση στον Ολυμπιακό. Κομβικοί όμως για να φτάσει ο Ολυμπιακός σε αυτό το σημείο διεκδίκησης της πρόκρισης ήταν ο Ba (71% πετυχημένες ενέργειες, 67% κερδισμένες μονομαχίες και 17 ανακτήσεις της μπάλας) με πολύ σημαντικές επεμβάσεις όταν ο Ολυμπιακός πήρε ρίσκο και ο M’Vila (89% επιτυχημένες πάσες, με 10/12 να είναι προωθητικές) ο οποίος ήταν σχεδόν αλάνθαστος (Έχασε την μπάλα 4 φορές και μόνο 1 στο αμυντικό μισό προσφέροντας ασφάλεια και σιγουριά ενώ ανέκτησε την μπάλα 12 φορές με τις 7 στο επιθετικό μισό).
*Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε από Γιάννη Μητρούση, σπουδαστή του πτυχίου Alfa Sports Analysis Diploma και χρησιμοποιήθηκαν στατιστικά δεδομένα από τo www.wyscout.com και το σχεδιαστικό wyscout Playlist and Draw.
