Τέτοιες αποφάσεις δεν βοηθάνε τον Ολυμπιακό για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη…

Τέτοιες αποφάσεις δεν βοηθάνε τον Ολυμπιακό για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη…

Κώστας Νικολακόπουλος Κώστας Νικολακόπουλος
Τέτοιες αποφάσεις δεν βοηθάνε τον Ολυμπιακό για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη…

bet365

Ο Κ. Νικολακόπουλος σχολιάζει στο blog του στο gazzetta πέντε πράγματα για τον Ολυμπιακό που φιλοδοξεί για το παραπάνω βήμα στο Γιουρόπα Λιγκ.

Καθημερινά Novi Specials στοιχήματα & σούπερ ενισχυμένες αποδόσεις! (21+)

Τέλειο παιχνίδι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει από καμία ομάδα-τώρα αν η Μπάγερν η, η Σίτι μπορεί να κάνουν ένα τέλειο παιχνίδι, νομίζω ότι απλά αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα…

Ο πρόλογος έχει, βεβαίως, να κάνει με τον Ολυμπιακό, που παρά την εντυπωσιακή νίκη του με την PSV σίγουρα δεν έκανε ένα τέλειο παιχνίδι την Πέμπτη το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Και δεν αναφέρομαι στο εξόφθαλμο, στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού του. Και πιστεύω ότι έχει σημασία να αναδείξουμε και τα πράγματα που δεν έκανε σωστά η, που θα έπρεπε να τα κάνει πιο σωστά ο Ολυμπιακός, διότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια αυτή είναι η ελληνική ομάδα από την οποία υπάρχουν αξιώσεις για το κάτι καλύτερο στην Ευρώπη.

Κι αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει θέματα σε κάποιες κρίσιμες αποφάσεις παικτών του. Για κάποιους λόγους-κόπωσης, ποιότητας, εγωϊσμού, δεν μπορώ να είμαι σαφής-υπάρχουν αποφάσεις που δεν είναι καλές. Και θα αναφερθώ συγκεκριμένα ώστε να γίνω κατανοητός.

Στο 11ο λεπτό ο Μπρούμα κλέβει την μπάλα και βγαίνει με φοβερή ταχύτητα στην αντεπίθεση δίνοντας αμέσως στον Ελ Αραμπί. Οι δυό τους ξεχύνονται μπροστά. Είναι δύο επιτιθέμενοι κόντρα σε τρεις αμυνόμενους, με την αντίπαλη άμυνα δηλαδή να έχει αραιώσει. Ο Μπρούμα κάνει τη σωστή κίνηση και μπαίνει σφήνα ανάμεσα από τους στόπερ. Το μόνο που χρειάζεται είναι μία κάθετη πάσα του Αραμπί για να βγάλει τον συμπαίκτη του σε ανεπανάληπτο τετ α τετ με τον γκολκίπερ. Κι ενώ ο Αραμπί την έχει αυτή την πάσα (τον έχουμε δει επανειλημμένως να την κάνει), δεν την βγάζει ποτέ στον Μπρούμα! Περιμένει, καθυστερεί για κάποιο λόγο και την δίνει αριστερά του στον Όλεγκ, που στο μεταξύ έχει ανέβει για να βοηθήσει την επίθεση του. Ήδη, όμως, οι Ολλανδοί έχουν γυρίσει κι η τόσο επικίνδυνη κόντρα επίθεση έχει αχρηστευθεί…

Δείτε εδώ την σχετική φωτογραφία

Στο 45+4 του α΄ ημιχρόνου ο Καμαρά κλέβει έξοχα την μπάλα και φεύγει μπροστά για γκολ σε μία τρομερά απειλητική αντεπίθεση. Οι επιλογές του είναι δύο. Η πιο εύκολη και ορθή ποδοσφαιρικά, να «σπάσει» την μπάλα αριστερά του, στον Ελ Αραμπί, που είναι μόνος του-και μιλάμε για τον πρώτο σκόρερ της ομάδας, που μόλις δύο λεπτά πριν έχει πετύχει ένα καθαρά προσωπικό γκολ, άρα έχει ψυχολογία στα ύψη. Η δύσκολη επιλογή είναι να επιχειρήσει να σκοράρει ο ίδιος ο Μαντί, που διαλέγει την πιο δύσκολη: αποτέλεσμα ένα σουτ που δεν έφτασε καν στην εστία, καθώς κόντραρε την μπάλα ο μοναδικός αμυντικός που ήταν μπροστά του, πριν τον τερματοφύλακα.

Δείτε εδώ την σχετική φωτογραφία

Στο 55ο λεπτό ο Μπρούμα βγάζει πολύ όμορφα και πάλι τον Ελ Αραμπί σε θέση μέσα αριστερά στην περιοχή της PSV. Ο Αραμπί αποφεύγει να σουτάρει με το αριστερό, όπως αποφεύγει να το κάνει κι εννιά φορές στις δέκα, παρότι τον έχουμε δει να βάζει γκολάρες με το αριστερό του (π.χ. εκείνη στην Ομόνοια). Ο Μαροκινός αποφασίζει να κάνει το πολύ δύσκολο-να περάσει μέσα από δύο αμυντικούς. Αποτέλεσμα; Ντριμπλάρει τον πρώτο αμυνόμενο που βρίσκει μπροστά του και κόβεται από τον δεύτερο αμυνόμενο. Ο Βαλμπουενά, που περίμενε μία πάσα σε θέση μέσα δεξιά, σηκώνει το χέρι απογοητευμένος γιατί δεν πήρε την μπάλα.

Στο 64ο λεπτό ο Καμαρά είναι ξανά αυτός που κλέβει υπέροχα την μπάλα και βγάζει άλλη αντεπίθεση-φωτιά. Αυτή τη φορά βγαίνουν δύο επιτιθέμενοι με δύο αμυνόμενους! Ο Μαντί κι ο Ελ Αραμπί, πάλι, είναι οι επιτιθέμενοι. Ο Καμαρά και πάλι δεν κάνει το πιο απλό πράγμα, να τροφοδοτήσει τον ευρισκόμενο αριστερά του συμπαίκτη του. Ο Καμαρά τι έκανε; Καθυστέρησε, καθυστέρησε και τελικά έδωσε την μπάλα δεξιά του, προς τον Βαλμπουενά, που είχε ανέβει για να βοηθήσει, αλλά και είχε ήδη μαρκαριστεί από τις επιστροφές των ολλανδών. Η επίθεση κατέληξε σε ένα μακρινό σουτ του Εμβιλά, αψυχολόγητο κι αυτό, καθώς αν μη τι άλλο θα έπρεπε να επιχειρούσε μία σέντρα, με γεμάτη από συμπαίκτες του περιοχή της PSV.

Δείτε εδώ την σχετική φωτογραφία

Γιατί στέκομαι σε αυτές τις τέσσερις στιγμές; Μα σκεφθείτε, υπήρχε περίπτωση μία ομάδα που πάει για μεγάλα πράγματα στα Κύπελλα Ευρώπης να μην έκανε δύο γκολ σε αυτές τις τέσσερις φάσεις; Ο Ολυμπιακός δεν δημιούργησε καν ευκαιρία…Και το μεγάλο ερώτημα είναι το γιατί. Γιατί μία ομάδα που κατά κοινή ομολογία είναι καλά δουλεμένη, να έχει τέτοιες αποφάσεις παικτών της; Να προσέξουμε ότι πρόκειται για τους ίδιους παίκτες, δύο φορές τον Ελ Αραμπί και άλλες δύο τον Καμαρά. Ο μεν Μαντί δεν έδωσε δύο φορές στον Αραμπί, ο δε Αραμπί δεν έδωσε δύο φορές στον Μπρούμα και στον Βαλμπουενά.

Επαναλαμβάνω, δεν περιμένω από τον Ολυμπιακό να κάνει τέλειες εμφανίσεις και δη στην Ευρώπη, με τόσο δυνατούς αντιπάλους. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι αν στον Ολυμπιακό όλοι θέλουν το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη, τότε πρέπει να λαμβάνουν και καλύτερες αποφάσεις-αλλιώς δεν γίνεται. Και μην στέκεστε στα συγκεκριμένα ονόματα, στον Αραμπί και στον Καμαρά. Έχουμε δει άλλες φορές, παρόμοιες κακές αποφάσεις από άλλους πρωταγωνιστές.

Ο Αραμπί έκανε ωραία πράγματα μέσα στο παιχνίδι, με κορύφωση το γκολ του, σε φάση που έκλεψε την μπάλα και το…πορτοφόλι από τον στόπερ της PSV. Επιπλέον δύο πάσες του στον Λαλά και στον Όλεγκ ήταν πάσες που ξεκάθαρα έβγαλαν ευκαιρίες. Έκανε και σοβαρά λάθη και κάπως έτσι από μία λάθος πάσα του έφαγε κίτρινη ο Όλεγκ και από μία άλλη λάθος πάσα έβγαλαν οι Ολλανδοί αντεπίθεση για γκολ, με τον Λαλά να σώζει την κατάσταση χάρη στην ταχύτητα του. Δεν θα έπρεπε να γίνουν κι αυτά τα λάθη. Όπως επίσης είδαμε έναν Καμαρά στα όρια του υποτονικού στο α΄ ημίχρονο, να τρώει πολύ εύκολα την ντρίμπλα από τον Ζαχάβι πριν σουτάρει ο φορ των Ολλανδών για το 1-1.

Αυτά, όμως, λίγο περισσότερο, λίγο λιγότερο, μπορεί κάποιος να τα καταλάβει. Παίζει ρόλο κι η κόπωση (π.χ. είδαμε τον Αραμπί μετά το 60’ να χάνει εύκολα την μπάλα και λογικά έγινε αλλαγή), υπάρχει κι αυτό που λέμε «δεν είχε ένας παίκτης την καλύτερη βραδιά (βλέπε Καμαρά)». Δεν μου άρεσε, εξάλλου, αλλά «είναι στο πρόγραμμα» οι πλαγιοκοπήσεις δύο φορές των Όλεγκ και Λαλά, από τις οποίες προέκυψαν επικίνδυνα σουτ του Ζάχαβι μέσα από την περιοχή του Σα.

Παρεμπιπτόντως, δεν περιποιεί τιμή για τους αμυντικούς και τους κόφτες του Ολυμπιακού ότι ο Ζάχαβι είχε συνολικά δύο γκολ, ένα δοκάρι και άλλες τέσσερις τελικές από καλές θέσεις (!), διότι φάνηκαν εντελώς αδιάβαστοι στην αντιμετώπιση του, ίσως γιατί είχαν επικεντρωθεί κυρίως στον «πολύ» Μάλεν (σε γενικές γραμμές μάλιστα εξουδετερώθηκε), είτε γιατί δεν λειτούργησαν αμυντικά συνολικά καλά κάποια πράγματα, είτε γιατί ο Εμβιλά με τον Μπουχαλάκη, που ενίοτε έπαιξαν με ξεχωριστή επιτυχία τον ρόλο του τρίτου στόπερ, έπρεπε να το κάνουν πιο συχνά.

Όλα αυτά μπορώ να τα κατανοήσω. Όμως, ειλικρινά αδυνατώ ακόμη να κατανοήσω πώς και γιατί ο Καμαρά σε δύο περιπτώσεις κι ο Αραμπί σε άλλες δύο (ειδικά στην πρώτη, που ήταν εξόφθαλμη), δεν έδωσαν μία πάσα σε συμπαίκτες τους στερώντας έτσι από την ομάδα τρεις-τέσσερις φορές την δημιουργία σοβαρότατης προϋπόθεσης για γκολ. Με τον Ολυμπιακό να πήγαινε στη ρεβάνς στο Άϊντχοβεν με άλλες συνθήκες, πολύ πιο σίγουρος για την πρόκριση...

Γιατί επιμένω ότι αν μία ελληνική ομάδα, δηλαδή με πολύ λιγότερες προϋποθέσεις σε σχέση με τις άλλες από τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έχει βλέψεις για κάτι πιο σημαντικό στην Ευρώπη, απαγορεύεται να παίρνει τέτοιες αποφάσεις μέσα στα παιχνίδια της…

Άσχετο: Πράγματι ο Μοντέστο δήλωσε στη Σαρδηνία ότι ο Ολυμπιακός παρακολουθεί ένα πρώην δικό του παιδί, τον Μπάμπη Λυκογιάννη, που εδώ και μία ολόκληρη τετραετία κάνει τη δική του αξιοπρόσεκτη καριέρα στην Ιταλία, με την Κάλιαρι. Για να σας είμαι, πάντως, ειλικρινής, δεν θα έβλεπα μία μεταγραφή του «Λύκου» το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό. Πολύ απλά, γιατί ξέρω ότι το Δεκέμβρη το όνομα του ήταν στη λίστα του Ολυμπιακού για τη θέση του αριστερού μπακ, χωρίς τελικά να προκριθεί. Επιπλέον, το καλοκαίρι θα οδεύει στα 28 και θα πρέπει να πληρωθεί κι η Κάλιαρι, με την οποία έχει συμβόλαιο έως το καλοκαίρι του 2022. Όλα αυτά μαζί, δεν «βγάζουν» ενδεχόμενη μεταγραφή. Όσο κι αν στο ποδόσφαιρο και τις μεταγραφές, ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κώστας Νικολακόπουλος
Κώστας Νικολακόπουλος

Ο Κώστας Νικολακόπουλος έγινε δημοσιογράφος από…σπόντα. Από τη Νομική και τη δικηγορία η, το επάγγελμα του δικαστικού, που υποτίθεται ότι ήταν στα πλάνα του (εξ ου κι οχαρακτηρισμός «ανακριτή» από τον Γ. Λούβαρη!), βρέθηκε ξαφνικά στον ΦΙΛΑΘΛΟ, όταν πρωτογεννήθηκε η ιδέα αυτής της εφημερίδας από τους Ν. Καραγιαννίδη και Ι. Μαθιουδάκη. Ένα χρόνο ρεπορτάζ Πανιώνιου και Αιγάλεω (μαζί), ένα χρόνο ΑΕΚ και από την άνοιξη του 1984 έως και σήμερα ρεπορτάζ Ολυμπιακού, όπου τα έχει δει όλα. Πρώτα τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια και μετά πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο. Του αρέσει να γράφει για μεταγραφές, αλλά ο ίδιος τις αποφεύγει. Σε 40 χρόνια έχει κάνει δύο! Το 1992 στο ΦΩΣ του Θ. Νικολαϊδη και μετά στον ΓΑΥΡΟ που στη συνέχεια έγινε ένα με τον Κόκκινο Πρωταθλητή. Πάνω από μία δεκαετία καλύπτει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού στον Σπορ FM.