Ο Ολυμπιακός πρέπει από απόψε να αρχίσει να αλλάζει πρόσωπο εκτός έδρας...

Πολύ πριν έρθει για τον Ολυμπιακό το κάζο στο Γεντί Κουλέ, είχα καταγράψει την άποψη μου για το παιχνίδι του στο Λουξεμβούργο: για να κερδίσει την Ντουντελάνζ, πρέπει να φτύσει αίμα...

Μακάρι να βγω ψεύτης και να κάνει ο Ολυμπιακός ένα υγιεινό περίπατο και να μην δικαιωθώ εγώ, όπως, πραγματικά δυστυχώς, δικαιώθηκα που έτρεμα το παιχνίδι με τον ΟΦΗ-εξ ου κι έγραφα σε όλη τη διακοπή του πρωταθλήματος, αυτό κι εκείνο και το άλλο και το παράλλο. Και είδατε ότι ατυχώς τελικά ήταν τρίτη και φαρμακερή, ότι ο Ολυμπιακός πάλι ήταν απαράδεκτος στις υπέρ του στατικές φάσεις, ότι πάλι το παιχνίδι το άφησε να κριθεί σε μία κλωστή κι ότι μόνο τσαγανό δεν έβγαλε στο Γεντί Κουλέ.

Προσωπικά θα είμαι ευχαριστημένος αν σήμερα ο Ολυμπιακός κερδίσει στο Λουξεμβούργο με μισό μηδέν, και με αυτογκόλ! Γιατί σε αυτή τη φάση μετράει το αποτέλεσμα. Όλα τα άλλα είναι για να κουβεντιάζουμε εμείς. Μόνο που ακόμη και μία νίκη μισό μηδέν για να έρθει, μόνο κάτι απλό δεν είναι-θα πρέπει επιτέλους ο Ολυμπιακός να αλλάξει πρόσωπο μακριά από το Καραϊσκάκη. Διότι η εικόνα του έξω από το σπίτι του μέχρι τώρα σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν δεν είναι σε καλό επίπεδο.

Και, συγνώμη, αλλά δεν νομίζω ότι αντιπροσωπευτικό εκτός έδρας παιχνίδι του φετινού Ολυμπιακού ήταν το πρώτο του, το 3-1 στη Λουκέρνη, καθώς ήταν η ρεβάνς του 4-0 στο Καραϊσκάκη με ό,τι αυτό συνεπάγονταν. Ας δούμε ένα ένα τα παιχνίδια του στη συνέχεια έξω από τον Πειραιά…

Στην Αγγλία (1-1 με την Μπέρνλι) είχε μία εικόνα από μέτρια ως προβληματική στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, με τους γηπεδούχους να έχουν 20 τελικές, μεταξύ των οποίων κι ένα δοκάρι. Το δε αποτέλεσμα ξεκάθαρα τον κολακεύει.

Στην Νέα Σμύρνη (1-0 τον Πανιώνιο) ο Ολυμπιακός ήταν καλός μόνο στα 20 πρώτα λεπτά. Μιλάμε για παιχνίδι που όπως το κέρδισε 1-0, έτσι μπορούσε να το χάσει και 0-1, αφού έδειξε ευάλωτος αμυντικά και δύσκολος επιθετικά.

Στην Ιταλία (1-3 από τη Μίλαν) ξεκίνησε άσχημα, αλλά σκόραρε στο 14’ και έλεγξε αρκετά καλά το παιχνίδι ως το 70’, οπότε και δέχθηκε τρία γκολ μαζεμένα σε δέκα λεπτά, με τους γηπεδούχους να έχουν και δοκάρι στο τέλος.

Στο ΟΑΚΑ (1-1 με την ΑΕΚ) ξανά ξεκίνησε άσχημα, πήρε τον έλεγχο από το 25’ έως το 65’, αλλά τέλειωσε όπως άρχισε κι όταν έκανε τη μεγάλη φάση στο 94’ την πέταξε.

Στην Κρήτη (0-1 από τον ΟΦΗ) ήταν κακός στο α΄ ημίχρονο, απλά υποφερτός έως το 70’ και απειλητικός μόνο στο τέλος.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός ειδικά μακριά από το Καραϊσκάκη έχει πολλά πράγματα να φτιάξει. Τα κενά στο παιχνίδι του είναι ουκ ολίγα, τόσο πίσω (έχει κρατήσει μία φορά το μηδέν κι αυτή πώς το κράτησε), όσο και μπροστά (πάνω από ένα γκολ δεν βάζει ποτέ κι ενίοτε δεν βάζει ούτε ένα).

Η ομάδα δεν βγάζει μία σωστή ισορροπία στο παιχνίδι της, κάτι που αν θέλουμε πάντως να είμαστε ρεαλιστές δεν είναι και παράλογο ποδοσφαιρικά για ένα σύνολο εντελώς καινούργιο, όμως νομίζω ότι το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι το πώς μπαίνει στους αγώνες της. Να το πω φοβισμένα δεν θα ήθελα-αλλά σίγουρα δεν μπαίνει σαν Ολυμπιακός. Δεν βγάζει αυτό το μέταλλο που περιμένουμε από αυτό το κλαμπ και φαίνεται κι από τις ισοφαρίσεις στο 85’ από την Μπέρνλι και στο 90’ από την ΑΕΚ. Ενώ υπάρχουν διαστήματα που πιάνει ρυθμό και σου δίνει την ελπίδα ότι κάτι καλό κάνει, τα διαστήματα αυτά είναι συνήθως μικρά και τέλος πάντων όχι αρκετά.

Κοινώς, ο Ολυμπιακός πρέπει να αρχίσει να παίζει αλλιώς εκτός έδρας. Πιο αποφασιστικά, πιο aggressive, πιο αποτελεσματικά και με στόχευση, επιτέλους, στο αποτέλεσμα. Αρχής γενομένης από σήμερα. Ήδη, έχουν μαζευτεί πολλά άσχημα αποτελέσματα κι έχει ανάγκη ο σύλλογος να γυρίσει στις νίκες.