Το ραντεβού είχε δοθεί στις 9 το πρωί στο «Ελ. Βενιζέλος». Η αποστολή της Εθνικής ήρθε στην ώρα της με το πούλμαν και αφού μοιράστηκαν τα boarding passes σε όλους, πήραμε τον δρόμο προς την πύλη Α18 του αεροδρομίου για το ταξίδι προς το Γερεβάν.

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες πτήσεις τσάρτερ, οι παίκτες έκατσαν στο τέλος του αεροπλάνου και κανά δεκάλεπτο μετά την απογείωσή του, ο γνωστός και... φασαριόζικος χαβαλές μετατράπηκε σε μια απρόσμενα ήρεμη πτήση, με τους περισσότερους παίκτες να ξαπλώνουν και να κοιμούνται τις 2 ώρες που μας πήρε για να φτάσουμε στην Αρμενία.

Η απόσταση από το αεροδρόμιο μέχρι το ξενοδοχείο ήταν μικρή μεν, όμως το Γερεβάν την έχει την... κινησούλα του! Ένα 20λεπτο γεμάτο κάναμε, όμως δεν προλάβαμε ούτε τις βαλίτσες να αφήσουμε και αναχωρήσαμε ξανά, αυτή τη φορά για το γήπεδο, όπου σε λίγες ώρες θα μας υποδεχθούν οι Αρμένιοι.

Κι ενώ ο ουρανός ήταν καθαρός και ο ήλιος έλαμπε, μόλις απλώθηκε το σκοτάδι «πλάκωσε» και το κρύο! Αρκετό κρύο, που δεν εμπόδισε φυσικά τους παίκτες να προπονηθούν, όμως έκανε όλους τους υπόλοιπους να ψάχνουν μια κλειστή αίθουσα!

Σήμερα, την ημέρα του αγώνα δηλαδή, η Εθνική έκανε μια βόλτα στους γύρω δρόμους, χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο ξενοδοχείο για τα απαραίτητα μίτινγκ, το φαγητό και ξεκούραση πριν αναχωρήσει για τον αγώνα.

Βρήκαμε κι εμείς την ευκαιρία να γυρίσουμε το Γερεβάν, που σε μια ματιά από ψηλά χάνεται μέσα στο σύννεφο μόλυνσης και καυσαερίου που το περικλείει. Η κατάσταση θυμίζει Πεκίνο, με αμέτρητα αυτοκίνητα παλαιάς τεχνολογίας να γεμίζουν καυσαέρια την ατμόσφαιρα και τα φουγάρα των γύρω εργοστασίων να δημιουργούν μια αρκετά δυσάρεστη πραγματικότητα!

Το μνημείο που δεσπόζει είναι φυσικά αυτό για την γενοκτονία των Αρμενίων. Ψηλά, στο λόφο Τσιτσερνακαμπέρντ, περικυκλωμένη από εκατοντάδες δέντρα που έχουν φυτεύσει αρχηγοί κρατών από όλο τον κόσμο, μία φλόγα σιγοκαίει για τους ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιους που εξοντώθηκαν από την Τουρκία.