Η «γριά αλεπού», η μεταμόρφωση του Φορτούνη και το «τέλος καλό»…

Για να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά: γεμάτη…Πανιώνιο ήταν η Εθνική ομάδα χθες! Από Σιόβα και Σάμαρη, μέχρι Κολοβό και Μασούρα-όλες επιλογές του Ολυμπιακού, που τους πήρε από τους «κυανέρυθρους».

Τώρα, αν θέλουμε να κρίνουμε την ομάδα μας και τον προπονητή, πρέπει να δούμε ένα παιχνίδι έως το 30’ κι ένα παιχνίδι μετά το 30’. Στα πρώτα 30 λεπτά είχαμε χάσει τον μπούσουλα, στα επόμενα 60 είχαμε τον πρώτο λόγο με πραγματικά καλή απόδοση.

Θεωρητικά, πρέπει να δεχθούμε ότι στον Αναστασιάδη δεν βγήκε η επιλογή να ξεκινήσει με τρία στόπερ και τρία κεντρικά χαφ, αφού με το που άλλαξε τον σχηματισμό (σε 4-4-2, έστω με την περίεργη σύνθεση κέντρου με τέσσερα κεντρικά χαφ) άλλαξε κι η εικόνα της ομάδας. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι και τα δύο γκολ τα φάγαμε από το πουθενά, από ένα κόρνερ-κομπίνα κι από ένα μακρινό φάουλ, με τον Βλαχοδήμο να στέκεται άγαλμα, όμως και τους συμπαίκτες του να μην έχουν φτιάξει τείχος τριών όπως είχε ζητήσει ο γκολκίπερ, αλλά τείχος ενός…

Αλήθεια; Μάλλον μισή αλήθεια! Η άλλη μισή είναι ότι μας πίεζαν πολύ και ήμασταν τόσο πίσω, που κέρδιζαν φάουλ και κόρνερ και γενικά έβρισκαν χώρο για τελικές. Η εικόνα ξέχωρα από τον σχηματισμό δεν ήταν καλή. Ο τερματοφύλακας δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη, ο έμπειρος Σιόβας σε μία φάση έκανε δύο λάθη, οι άλλοι δύο στόπερ έχαναν τις μονομαχίες, ο Μπακάκης έδινε υπερβολικά συχνά την μπάλα σε αντιπάλους, ο Φορτούνης ήταν έως και εκνευριστικός, χάνοντας όλες τις μάχες σχεδόν σε όλο το α΄ ημίχρονο.

Ο Άγγελος, όμως, είναι «γριά αλεπού» των πάγκων. Την άλλαξε μία φορά την ομάδα εκεί γύρω στα μισά του ημιχρόνου, την άλλαξε δεύτερη φορά στο ημίχρονο, την άλλαξε τρίτη φορά μετά την αποβολή, την άλλαξε τέταρτη φορά στο τελευταίο τέταρτο! Κάθε φορά την έκανε και πιο επιθετική. Αρχικά 4-4-2 από 5-3-2, μετά 4-3-3 με Μασούρα, στη συνέχεια πάλι 4-3-3 αλλά και με Κολοβό και στο τέλος 4-4-2 και με Κουλούρη! Φάνηκε να αδίκησε τον Μπουχαλάκη βγάζοντας τον στο ημίχρονο, γιατί πράγματι ο μέσος του Ολυμπιακού ήταν από τους λίγους καλούς στα πρώτα 45 λεπτά-με καλή κυκλοφορία, πάσες, σέντρες. Όμως, προτίμησε να αφήσει πιο πολυσύνθετους στην ενδεκάδα, για να έχει περιθώρια ελιγμών-έτσι ο Κουρμπέλης έγινε κόφτης από στόπερ κι ο Ζέκα έγινε από κεντρικός χαφ, έξω δεξιά κι από έξω δεξιά, δεξί μπακ!

Ωστόσο, κακά τα ψέματα πρωτίστως οι παίκτες κάνουν τη διαφορά. Έτσι, από εκεί που μέχρι το 35-40 ο Φορτούνης ήταν άφαντος κι ακόμη και τη μοναδική φορά που απείλησε πέταξε στα σκουπίδια τη μεγάλη ευκαιρία, πλασάροντας τραγικά από κοντά (κάτι που το έχει κάνει ουκ ολίγες φορές φέτος και με τον Ολυμπιακό), ξαφνικά ο αρχηγός του Ολυμπιακού μεταμορφώθηκε. Προφανώς έπαιξε ρόλο κι η αλλαγή θέσης, αφού σε ρόλο κυνηγού είχε αποδειχθεί εύκολη λεία για την αντίπαλη άμυνα, ενώ σαν δεκάρι βρήκε περισσότερους χώρους κι άρχισε τα σλάλομ και τις καλές πάσες κάνοντας τη διαφορά. Ήταν πλέον πάλι ο Φορτούνης που όλοι αγαπήσαμε φέτος!

Παρεμπιπτόντως, το πέναλτι που κέρδισε ήταν ξεκάθαρο-ο Σούνιτς τον πάτησε. Απλά, δεν ξέρω πόσοι διαιτητές θα το έβλεπαν και πόσοι άλλοι θα το έδιναν. Ο Ολλανδός είχε καλή διάθεση απέναντι στην Εθνική μας και δεν έπαιξε έδρα-την αποβολή του Πιάνιτς την λες και αυστηρή.

Αξίζει μία καλή κουβέντα ο Ζέκα. Όχι μόνο για τη σέντρα-φαρμάκι που έφερε το 2-2, αλλά και για την σωτήρια επέμβαση με το κεφάλι παράλληλα στην εστία του Βλαχοδήμου, όπως και για την επέμβαση του και στο πρώτο σουτ του σκόρερ της Βοσνίας στο 1-0. Και κέρδισε και την αποβολή με τη μαχητικότητα του.

Αξίζουν πολλές καλές κουβέντες ο Σάμαρης κι ο Κούτρης. Ο μέσος της Μπενφίκα έβγαλε προσωπικότητα και κλάση στον άξονα και δεν ήταν καθόλου μακριά κι από το γκολ. Ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού στην αρχή είχε πολύ καλές ενέργειες αμυντικά και στη συνέχεια έφυγε σαν εξτρέμ με μεγάλη επιτυχία-από ατυχία δεν έγινε γκολ κάποια από τις φάσεις που έφτιαξε.Κι ο έτερος ακραίος μπακ, ο Μπακάκης, έδωσε πολλά, μπρος και πίσω, αλλά συχνά δεν έχει καλές επαφές με την μπάλα κι αυτό τον οδηγεί σε λάθη.

Ο Σωκράτης με τον Σιόβα ανέβηκαν πολύ μετά το 20’ κι ο Μήτσος έδειξε και πόσο μπορεί να βοηθήσει και δημιουργικά, με τις καλές του πάσες.

Ο Κολοβός έψαξε πανέξυπνα την ουσία σαν κρυφός φορ, κλίνοντας προς τα μέσα, με τον Κούτρη να πλαγιοκοπεί και δικαιώθηκε με το γκολ και την άλλη καλή ευκαιρία του. Το ίδιο έψαξε, σωστά, κι ο Μασούρας, αλλά δεν τις βρήκε τις φάσεις. Αντίθετα, ο Κουλούρης δεν ήθελε πολύ να το κάνει το γκολ, παρότι έπαιξε μόνο 15 λεπτά.

Ο Κουρμπέλης το πάλεψε και στις δύο θέσεις που έπαιξε, όμως χρειάζεται να δίνει κάτι παραπάνω σε τέτοια σημαντικά παιχνίδια. Ο Δώνης ήταν νομίζω στο πιο κάτω επίπεδο απ΄ όλους. Δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί καμία από τις καλές σέντρες που του πέρασαν και γενικά ταλαιπώρησε λίγο την άμυνα των Βοσνίων. Μου φαίνεται ότι δεν του ταιριάζει ο ρόλος του φορ όταν η ομάδα έχει την μπάλα. Ίσως έπρεπε να γίνει αλλαγή και δη αρκετά νωρίς.

Τέλος πάντων, όταν από 0-2 φέρνεις 2-2, πρέπει να πεις τέλος καλό, όλα καλά.

Άσχετο: δεν μπορούσε ο Φορτούνης να σουτάρει έτσι, ψηλά και δυνατά, το πέναλτι και με τη Λαμία;