Το παράδειγμα της Λίβερπουλ κι η ανάγκη να «βρει» ο Ολυμπιακός κι άλλους Ντρέγκερ

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να θυμηθώ τον Ολυμπιακό με τόσες απουσίες σημαντικών παικτών του σε ένα ντέρμπι (με τον Παναθηναϊκό το Σάββατο) και σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι του (με τη Σίτι απόψε).

Έξι εν δυνάμει βασικοί παίκτες (Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά, Χολέμπας, Χασάν, Ραντζέλοβιτς, Μπρούμα) είναι πάρα πολλοί γι΄ αυτό το επίπεδο, ειδικά όταν έχεις τραυματία και το Ραφίνια (να πρέπει να κάνει ενέσεις για να παίξει) και ουσιαστικά μη διαθέσιμο και τον Βινάγκρε (χθες προπονήθηκε για πρώτη φορά μετά από 25 ημέρες). Κι ο Αβραάμ μόλις γύρισε από απουσία λόγω ενός μικροτραυματισμού. Κοινώς, από τη λίστα των 24 παικτών του Τσάμπιονς Λιγκ, το ένα τρίτο έχει πρόβλημα!

Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι μεγάλο κλαμπ. Και ακόμη και σε τόσο δύσκολες συνθήκες, πρέπει να είναι πανέτοιμος να παλέψει και να κοιτάξει να πάρει ό,τι παραπάνω μπορεί από κάθε αντίπαλο, ακόμη και τον πιο δυνατό, όπως είναι η Σίτι, που μάλιστα καίγεται για τη νίκη, διότι θέλει να διασφαλίσει όχι απλά την πρόκριση, αλλά την πρώτη θέση κι η Πόρτο την απειλεί, όντας πίσω της μόλις τρεις πόντους και με το μεταξύ τους παιχνίδι την άλλη εβδομάδα στην Πορτογαλία.

Το παράδειγμα του Ολυμπιακού πρέπει να είναι η Λίβερπουλ! Έπαιζε το Σάββατο με την (πρωτοπόρο έως τότε) Λέστερ και ο Κλοπ δεν είχε οκτώ παίκτες, τους Σαλάχ, Φαν Ντάϊκ, Άρνολντ, Γκόμεζ, Χέντερσον, Τιάγκο Αλκάνταρα, Σακίρι, Τσάμπερλεϊν! Μιλάμε για τουλάχιστον πέντε-έξι της ενδεκάδας. Και η Λίβερπουλ κέρδισε με 3-0, έχοντας και τρία δοκάρια! Με δεξί μπακ τον 35χρονο Μίλνερ, με ένα 19χρονο στην αρχική ενδεκάδα, με έναν άλλο 19χρονο αλλαγή…

Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό, το οποίο μέχρι τώρα φέτος δεν το έχουμε δει σε βαθμό που θα έπρεπε, είναι να αρχίσει κάποια στιγμή να παίρνει περισσότερα πράγματα από τους αναπληρωματικούς του. Και δεν εννοώ αυτούς που μπαίνουν αλλαγή, αλλά είναι της ενδεκάδας, όπως οι Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί, Χασάν, Φορτούνης, τους οποίους ο Μαρτίνς ενίοτε κρατάει στον πάγκο και τους ρίχνει στο β΄ ημίχρονο, όταν δει τα δύσκολα.

Ουσιαστικά ο Πέδρο μέχρι στιγμής έχει φτιάξει ένα γκρουπ 15 βασικών παικτών και στηρίζεται κατά κύριο λόγο πάνω τους: Έχουν παίξει 11 ματς βασικός ο Σεμέδο, από δέκα οι Σα, Ραφίνια, Χολέμπας, Εμβιλά, από εννιά οι Καμαρά, Μπουχαλάκης, Βαλμπουενά, από οκτώ οι Μασούρας, Ραντζέλοβιτς, εφτά ο Ελ Αραμπί, από έξι οι Σισέ, Μπα κι από τέσσερα οι Φορτούνης, Χασάν.

Ο προπονητής δεν έχει, όμως, «κλείσει» αυτό το γκρουπ. Αντιθέτως, προσπαθεί όλο και να εντάξει σε αυτό κάποιους παίκτες ακόμη, ώστε να έχει περισσότερες επιλογές. Το θέμα είναι ότι η ανταπόκριση που βλέπει δεν είναι η καλύτερη. Ευκαιρίες έχουν πάρει σχεδόν όλοι, ακόμη και σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας, αλλά επί της ουσίας μόνο ο Ντρέγκερ εμφανίζει μία ετοιμότητα και σου δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να τον εμπιστευθείς.

Ο Μπρούμα έχει παίξει δύο φορές βασικός (με Απόλλωνα κι ΟΦΗ)-«κάτι» θέλει να μας δείξει, όμως τη διαφορά ακόμη δεν την έχει κάνει. Και, πρωτίστως, είναι υπερβολικά συχνά στα πιτς λόγω τραυματισμών.

Ο Λοβέρα έπαιξε μία φορά βασικός (με Απόλλωνα) και έγινε αλλαγή στο 60’, ενώ έπρεπε να είχε βγει από το ημίχρονο…

Ο Κάϊπερς έπαιξε μία φορά βασικός (με Παναιτωλικό) κι έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, απολύτως δικαιολογημένα…

Ο Πέπε κι αυτός έπαιξε βασικός μία φορά (με Απόλλωνα), ενώ πλέον μπαίνει τακτικά ως αλλαγή. Αν μη τι άλλο δεν λες ότι σε…εντυπωσιάζει κιόλας…

Ο Βινάγκρε κι αυτός έπαιξε μία φορά βασικός (επίσης με Απόλλωνα) και ήταν μάλλον λίγα πράγματα. Κατά βάση δε είναι επίσης στα πιτς λόγω ενοχλήσεων στο πόδι του…

Ο Μπρούνο έπαιξε μία φορά βασικός, σαν δεξί μπακ (με Παναιτωλικό), έκανε τη δουλειά του, μπήκε και δύο φορές αλλαγή, αλλά τον τελευταίο καιρό είναι κι αυτός στα πιτς, όντας ασθενής…

Ο Τιάγκο Σίλβα προερχόμενος από αρκετά σοβαρό τραυματισμό ακόμη δεν έχει παίξει λεπτό…

Ο Σουντανί προερχόμενος από χιαστούς άρχισε να παίρνει χρόνο εσχάτως, αλλά μόνο ως αλλαγή…

Ο Ανδρούτσος έπαιξε πρώτη φορά, δέκα λεπτά, το Σάββατο, ενώ ο Βρουσάϊ ακόμη δεν έχει πάρει ούτε λεπτό, όπως κι ο νεαρός Σουρλής…

Και μόνο από την παράθεση των δεδομένων, βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός παίρνει ελάχιστα πράγματα από τους παίκτες του που είναι έξω από το γκρουπ των 15 βασικών. Για την ακρίβεια, με την εικόνα τους δεν δίνουν στον προπονητή το δικαίωμα να τους βάλει για τα καλά σε αυτό το γκρουπ παρότι πολύ θα ήθελε, τουλάχιστον για τέσσερις από αυτούς.

Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει είναι σιγά σιγά κι αυτοί οι παίκτες να αρχίσουν να δίνουν λύσεις στον Ολυμπιακό, να βοηθήσουν τον προπονητή και όλη την ομάδα. Σε αυτή την απίστευτα περίεργη σεζόν, με τα κρούσματα κορονοϊού (λόγω της πανδημίας) και θλάσεων (λόγω της έλλειψης σωστής προετοιμασίας και προπονήσεων) να προκύπτουν το ένα μετά το άλλο, για να βγει η σεζόν κι ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να είναι μέσα στους στόχους του και να τους διεκδικήσει έως το τέλος και να τους κατακτήσει, χρειάζεται τη βοήθεια πάνω από 20 παικτών-μίνιμουμ! Αλλιώς, πολύ απλά, δεν γίνεται. Να σκεφθούμε κι ότι ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει καν οι τιμωρίες από κάρτες…

Το αποψινό παιχνίδι με τη Σίτι, αλλά και εκείνα του Σαββάτου με τον Άρη και της Τρίτης με τη Μαρσέίγ δίνει την ευκαιρία σε παγκίτες του Ολυμπιακού να γίνουν μικροί ήρωες! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην χρειαστούν, έστω σαν αλλαγή. Το θέμα είναι να παρουσιαστούν έτοιμοι. Και δέκα λεπτά να παίξει κάποιος μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντικός!

Είδα τον Σουντανί με τον Παναθηναϊκό. Μισή ώρα αγωνίστηκε, το πάλεψε, έκλεψε μία μπάλα, πήρε μία κεφαλιά, αλλά φαίνεται ότι είναι ακόμη βαρύς. Όμως, όταν του ήρθε μία στιγμή η μπάλα στο ύψος της περιοχής του ΠΑΟ, είχε εκπληκτική επαφή με τη μία συνεργαζόμενος με τον Μασούρα, που θα έβγαινε φάτσα απέναντι στον γκολκίπερ Διούδη αν τελευταία στιγμή δεν τον προλάβαινε να τον κόψει ο αμυνόμενος. Δεν ήθελε καθόλου πολύ δηλαδή ο Σουντανί να πιστώνονταν μία ασίστ…

Ο Ανδρούτσος. Είχε να παίξει σε επίσημο παιχνίδι από τον Ιούλιο, με τον Ατρόμητο. Στο 86’ μπήκε. Έδωσε τις μάχες του όμως. Κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία από την φοβερή πάσα του Μπουχαλάκη, έφυγε σφαίρα μπροστά κι απείλησε από θέση έξω δεξιά. Πράγματι έκανε ένα τραγικά άστοχο σουτ. Αυτά συμβαίνουν. Βρέθηκε ωστόσο σε καλή θέση για να σουτάρει και να κάνει ενδεχομένως το 2-0.

Ο Πέπε. Σε δύο φάσεις ξεκίνησε καλά και πάνω που περιμέναμε συνέχεια, έχασε και τις δύο φορές εύκολα την μπάλα...

Ο Λοβέρα. Κι αυτός στο 86’ μπήκε όπως ο Ανδρούτσος. Τον είδαμε στην πρώτη μονομαχία να μπαίνει στη φωτιά και να κλέβει μία μπάλα. Μπράβο. Τον είδαμε, όμως, και στο 94’ να «κοιμάται» και να αφήνει τον αντίπαλο δεξιό μπακ, τον Σάντσεζ, να σεντράρει ολομόναχος και με όλη του την άνεση, βγάζοντας τον Καρλίτος σε θέση βολής, στο δεύτερο δοκάρι. Οφσάϊντ ένα μέτρο ήταν ο κυνηγός του ΠΑΟ, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η κακή συμπεριφορά του Λοβέρα στο 94’ παρακαλώ.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι δεν είναι εύκολο ένας παίκτης με μία ευκαιρία να εμφανιστεί 100% ετοιμοπόλεμος. Άδικο δεν θα έχει, αλλά ο παίκτης του Ολυμπιακού είναι υποχρεωμένος να εμφανιστεί όσο το δυνατό περισσότερο ετοιμοπόλεμος. Κι ο Ντρέγκερ από το πουθενά έπαιξε ένα ματς και μετά ένα πιο δύσκολο ματς. Δεν λέω ότι μας έβγαλε τα μάτια με την απόδοση του, αλλά αν μη τι άλλο σου δίνει μία λύση στη θέση του.

Και μην ξεχνάμε ότι αρκετοί από τους λεγόμενους αναπληρωματικούς δεν έχουν πάρει μία ευκαιρία, ίσα ίσα παίρνουν όλο και περισσότερες. Φτάσαμε τέλη Νοέμβρη όμως και πρέπει να πάρει η ομάδα κι από αυτούς περισσότερα πράγματα.

Άσχετο: μου έρχεται μήνυμα την Παρασκευή πριν τα μεσάνυκτα. «Βάλε Focus 103,6. Τον σταθμό της Θεσσαλονίκης». Μπαίνω κι εγώ στο λάπτοπ κι ακούω διαδυκτιακά. Βγαίνει να μιλήσει ο Τάσος, ο «πρύτανης», γνωστός οπαδός του Ολυμπιακού, με παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές κλπ. Και τα έχωνε στους πάνω και τα έλεγε ο άτιμος καλύτερα κι από ρεπόρτερ Ολυμπιακού!