Η ατυχία από τον ιό, η αχίλλειος πτέρνα, ο χρόνος Χασάν και τα 5 τετ α τετ του Σα!

Κάποια συμπεράσματα για τον Ολυμπιακό στην στροφή της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, δηλαδή με την ολοκλήρωση του α΄ γύρου;

Το πρώτο, για εμένα, είναι ότι ο Ολυμπιακός κτυπήθηκε πολύ άσχημα από τον κορονοϊό και του κόστισαν πάρα πολύ οι απουσίες του Καμαρά και του Μπα από δύο παιχνίδια ο καθένας. Την στιγμή, προσέξτε, που καμία άλλη από τις τρεις ομάδες του ομίλου δεν είχε κρούσμα από τον ιό, ο πρωταθλητής Ελλάδας δυστυχώς είχε τρία (με του Σουντανί). Μάλιστα, ο Μαντί είναι ουσιαστικά σαν να μην έπαιξε, αφού έχασε τις δύο πρώτες αγωνιστικές, ενώ και στην τρίτη αγωνιστική, προχθές με την Σίτι, που έπαιξε άρον άρον (χωρίς προπόνηση επί 12 ημέρες κι έχοντας χάσει και τα τρία τελευταία ματς της ομάδας σε Ευρώπη και πρωτάθλημα) δεν ήταν…Καμαρά, εξ ου και έγινε αλλαγή.

Εξίσου κι ακόμη περισσότερο ίσως (!), στοίχισε η απουσία του Μπα! Διότι, ανεξάρτητα από το ότι ο Σισέ στο μεν Πόρτο ήταν εξαιρετικός, στο δε Μάντσεστερ με πολύ καλές αλλά και πολύ κακές στιγμές, το πρόβλημα είναι ότι δεν είχε καλή χημεία και συνεργασία με τον Χολέμπας, προφανέστατα γιατί δεν είχαν παίξει μαζί παρά μόνο μία φορά (με τον Παναιτωλικό). Το αποτέλεσμα;

Η Σίτι να βάλει στον Ολυμπιακό δύο γκολ, το πρώτο και το δεύτερο, από την αριστερή πλευρά της άμυνας του, ενώ ακριβώς από αυτή την πλευρά να έχει και τετ α τετ με τον Σα (στο 0-0) ο Μαχρέζ, με τον γκολκίπερ να σώζει…Δείτε στο 0.44 και στο 3.25.

Η Πόρτο να βάλει στον Ολυμπιακό ένα γκολ, το δεύτερο, από την αριστερή πλευρά του, ενώ ακριβώς από αυτή την πλευρά να έχει και τετ α τετ με τον Σα (με το σκορ στο 1-0) ο Μαρεγκά, με τον γκολκίπερ να σώζει…Δείτε στο 1.16 και στο 3.12. Στο 2-0 δεν υπάρχει Χολέμπας (είχε γίνει αλλαγή), αλλά Βινάγκρε, στο ντεμπούτο του και επίσης σε πλήρη έλλειψη συνεννόησης με τον Σισέ…

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός στα δύο εκτός έδρας παιχνίδια του είχε μία αχίλλειο πτέρνα στην άμυνα του, στα αριστερά της, εκεί που έπαιζε και κάλυπτε συνήθως ο Μπα (ένα ματς έπαιξε και κράτησε το μηδέν η ομάδα), την οποία κι εκμεταλλεύθηκαν άριστα οι αντίπαλοι του, βάζοντας του τρία γκολ κι έχοντας και δύο χαμένα τετ α τετ! Σε όλες τις φάσεις, οι κυνηγοί βρέθηκαν ανάμεσα σε Χολέμπας και Σισέ, που δεν έκοψαν ποτέ…

Δεύτερη διαπίστωση: Σε τρία παιχνίδια δεν έφτασε η μπάλα στον Ελ Αραμπί σε καμία καθαρή φάση για γκολ! Είχε ο βασικός γκολτζής του Ολυμπιακού τέσσερις ευκαιρίες, αλλά ποτέ αυτό που λέμε «κλασική». Πώς να έχει, όμως, όταν π.χ. με τη Σίτι ο Καμαρά στο 57΄ δεν του δίνει την μπάλα σε θέση για γκολ, κάνοντας μία υποτυπωδώς καλή πάσα, αλλά του την στέλνει ένα μέτρο πιο μπροστά...Όταν ο Χασάν δεν του σπάει την μπάλα στο 87΄στο Οπόρτο και προτιμάει να πλασάρει πάνω στον τερματοφύλακα. Κι όταν με την Μαρσέϊγ ο Βαλμπουενά σουτάρει πάνω στον γκολκίπερ, αντί να γυρίσει την μπάλα στον αμαρκάριστο Μαροκινό, που θα έμπαινε με την μπάλα στα δίκτυα, όπως και στην άλλη φάση, με την Πόρτο…

Αντίθετα, ο έτερος φορ, ο Χασάν, που μπήκε αλλαγή για λίγα λεπτά και στα τρία ματς (στο 84’, ξανά στο 84’ και τέλος στο 76’), βρήκε δύο φάσεις για γκολ. Το έκανε το ένα, με τη Μαρσέϊγ, στο 91’ και το έχασε το άλλο, με την Πόρτο, στο 87’. Νομίζω ότι αναπόφευκτα δημιουργείται η απορία μήπως θα έπρεπε να είχε πάρει περισσότερο χρόνο ο Αιγύπτιος από τα δεκάλεπτα και το ένα τέταρτο που έχει μέχρι στιγμής πάρει. Και δη σε ενδεκάδα μαζί με τον Αραμπί κι όχι σε αλλαγή του Αραμπί, όπως έγινε στο Μάντσεστερ, όπου μπήκε στο 76’, στο 81’ έγινε το 2-0 και εκεί σαν να τέλειωσε το ματς.

Ο Αραμπί είναι ξεκάθαρα ο παίκτης του Ολυμπιακού που ο κάθε προπονητής θέλει να εξουδετερώσει. Αυτό δυσκολεύει την προσπάθεια της ομάδας να τον βγάλει σε καθαρές φάσεις για γκολ. Παράλληλα, όμως, κάνει πιο εύκολο το έργο του δεύτερου φορ, όταν αυτός βέβαια υπάρχει στην ενδεκάδα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιτρέπει στον Βαλμπουενά, που έρχεται από πίσω, να βρει ο ίδιος φάσεις για γκολ. Ατυχώς τις έχει χάσει όλες! Και τις τέσσερις (δύο με τη Μαρσέιγ, μία με την Πόρτο και μία με τη Σίτι).

Τρίτη διαπίστωση: ο Ολυμπιακός έχει σταθεί άτυχος και στα τρία παιχνίδια του, γιατί στο χρονικό σημείο που κλασικά επιλέγει να «κτυπήσει», έχει χάσει όλες τις ευκαιρίες. Με τη Μαρσέιγ στο 52’ ο Βαλμπουενά σούταρε από ιδανική θέση, ο γκολκίπερ Μανταντά απέκρουσε κι ήρθε ο Μασούρας να κάνει το γκολ, που ακυρώθηκε με οριακό οφσάϊντ. Με την Πόρτο ξανά στο 52’ (!) ο Ραντζέλοβιτς είχε ένα πολύ επικίνδυνο γυριστό σουτ που το έδιωξε ο τερματοφύλακας Μαρτσεσίν. Και με τη Σίτι στο 54’ ο Βαλμπουενά έχασε την τεράστια ευκαιρία να σκοράρει με εξουδετερωμένο τον γκολκίπερ Έντερσον. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί πήγε να σκοράρει με το αριστερό, στέλνοντας την μπάλα τραγικά άουτ, κι όχι με το καλό του πόδι το δεξί.

Τέταρτη διαπίστωση: Σε ατομικό επίπεδο, μακράν πιο συνεπής και σταθερά καλός «ερυθρόλευκος» και στα τρία παιχνίδια ο Εμβιλά. Δεν ξέρω αν ο Γάλλος είχε…νταλκά να παίξει για πρώτη φορά, και δη στα 30 του, στη διοργάνωση κι εμφανίστηκε με τέτοια διάθεση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι κατέθεσε και κλάση και όρεξη όσο κανείς.

Ο Βαλμπουενά το πάλεψε πολύ και στα τρία παιχνίδια, έφτιαξε το μοναδικό γκολ της ομάδας, όμως θα έπρεπε να κάνει κάτι καλύτερο στις τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες που είχε ο ίδιος. Εκεί περιμένεις μίνιμουμ δύο γκολ, ένα στην Πόρτο κι ένα στη Σίτι, με βάση την ευκολία των φάσεων για να γίνουν γκολ.

Ο Σα βρέθηκε σε πέντε τετ α τετ-βγήκε νικητής στου Μπενεντέτο, στου Μαρεγκά και στου Μαχρέζ. Έφαγε γκολ σε εκείνα με τον Βιέϊρα και τον Φεράν. Το δεύτερο γκολ της Πόρτο ήταν “εκτέλεση”. Γενικά χρειάστηκε να κάνει αρκετές καλές επεμβάσεις, ιδίως στο Μάντσεστερ. Εκεί, όμως, έχασε εντυπώσεις με την ευθύνη του στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ της Σίτι.

Ο Σεμέδο κι ο Ραφίνια δεν ήταν κακοί, αλλά θα περίμενα ακόμη περισσότερα από αυτούς. Το ίδιο θα έλεγα κι από τον Μπουχαλάκη, που «χρεώνεται» και το γκολ της Πόρτο (0-1).

Ο Χολέμπας επίσης είχε μία καλή παρουσία, με βοήθειες μπροστά και πίσω, αλλά τα τρία από τα πέντε γκολ μπήκαν από την πλευρά τη δική του και του Σισέ. Και επιθετικά ήταν πραγματικά πολύ κακή η επιλογή στην μπούκα του στο 77’ να κάνει μία σέντρα σουτ στο πουθενά και μην βγάλει μία στοιχειωδώς καλή πάσα στον Ελ Αραμπί, που την περίμενε στο πρώτο δοκάρι (ενώ ήταν στην περιοχή και οι Μπρούμα, Μασούρας, Βαλμπουενά)!

Ο Ραντζέλοβιτς έπαιξε και στα τρία παιχνίδια βασικός, τα έδωσε όλα, είχε επικίνδυνες στιγμές του δημιουργικά κι εκτελεστικά (με τη Σίτι μόνο δεν φάνηκε καθόλου), αλλά δεν του «έκατσε» η φάση να γίνει γκολ, ώστε να φανεί περισσότερο.

Ο Μασούρας έπαιξε λιγότερο, δεν ξεχώρισε εκτελεστικά (πλην του ακυρωθέντος γκολ), αλλά διακρίθηκε με τις μπαλιές που έβγαλε για φάσεις. Από δικές του σέντρες προέκυψαν τρεις φάσεις με τη Μαρσέίγ (για Εμβιλά, Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά), μία με την Πόρτο (Βαλμπουενά) και μία με τη Σίτι (Μπρούμα). Πραγματικά άτυχος, γιατί καμία από τις πέντε δεν έγινε γκολ κι έτσι η σχετική καλή δουλειά του δεν «αναγνωρίστηκε».

Για Μπρούμα και Πέπε στο Μάντσεστερ έγραψα χθες.

Πέμπτη διαπίστωση. Ο Μαρτίνς τα δούλεψε πολύ και τα τρία παιχνίδια. Σε όλα έπαιξε 4-3-3, με τη διαφορά ότι στα δύο είχε κορυφή του τριγώνου τον πιο επιθετικογενή Βαλμπουενά και στο τρίτο τον πιο αμυντικογενή Καμαρά. Οι αλλαγές του με τη Μαρσέϊγ (Χασάν, Φορτούνης) έκαναν τη διαφορά, όπως κι ο Φορτούνης με την Πόρτο, αλλά στην Πορτογαλία ατύχησε να ρίξει στο ματς τους συμπατριώτες του που είχαν μηδέν χρόνο συμμετοχής. Με τη Σίτι βοηθήθηκε περισσότερο από τις τρεις αλλαγές (Μπρούμα, Πέπε, Μασούρα).

Γενικά, ο Πέδρο εμφάνισε μία ομάδα καλή, συμπαγή, αλλά με μεγάλη αδυναμία στα πρώτα λεπτά των αγώνων της (ακόμη και στη νίκη με τη Μαρσέιγ, οι Γάλλοι είχαν δύο ευκαιρίες στο πεντάλεπτο!) και γενικά μεγάλη διαφορά απόδοσης στο (καλό) β΄ σε σχέση με το μέτριο η, και κακό (α΄) ημίχρονο.

Έκτη διαπίστωση. Ο Ολυμπιακός είχε διαιτησία 50-50 και στα τρία παιχνίδια. Κι ο Ιταλός κι ο Γερμανός κι ο Ισπανός σφύριξαν αντικειμενικά, τίμια και δεν επηρέασαν σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα. Μακάρι να είναι έτσι οι διαιτητές και στα τρία παιχνίδια του β΄ γύρου.

Γενικά νομίζω ότι ο Ολυμπιακός με την όλη εικόνα του, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, θα μπορούσε να είχε πέραν του τρίποντου με τη Μαρσέϊγ, που ήρθε στο 91’ αλλά το άξιζε, κι ένα βαθμό ακόμη, είτε στην Πόρτο, είτε ακόμη και στο Μάντσεστερ. Και ειδικά αν τον έπαιρνε στην Πορτογαλία, τώρα θα ήταν αυτός σε πλεονεκτική θέση για την πρόκριση…

Άσχετο: Μόνο εγώ εισέπραξα ως προβοκατόρικη τη δήλωση του Γκουαρδιόλα για τον…Φορτούνη; Ότι και καλά περίμενε να τον δει να παίζει προχθές; Δήλωση για να βάλει σε δύσκολη θέση τον Μαρτίνς. Ενόψει φυσικά και της ρεβάνς των δύο ομάδων στο Καραϊσκάκη. Να θυμίσω ότι η Σίτι δεν έχει εξασφαλίσει την πρώτη θέση κι έχει να παίξει στο Πόρτο. Και θα έρθει στην Αθήνα για το διπλό, ακριβώς για να διασφαλίσει την πρωτιά, όπως ο ίδιος ο Γκουαρδιόλα δηλωσε.

Próximo desafio da pelada check!

Crédito: vbfutebol/Instagram pic.twitter.com/t45R9oPsPO

— Esporte Interativo (de ) (@Esp_Interativo) October 19, 2020