• Μασσαλία, ένα χωνευτήρι λαών
• Το motto που θα μείνει για πάντα

Αν κάποιος επισκεφτεί την Μασσαλία για πρώτη φορά και περάσει από την Jean Jacques Vernazza θα δει σε κεντρικό σημείο το κτίριο με τα γραφεία της ασφαλιστικής Μονμιράιγ. Ένα κτίριο αδιάφορο από αρχιτεκτονικής άποψης, το οποίο όμως έχει γράψει την δική του ιστορία στην οικονομική ζωή αυτού του ιστορικού λιμανιού της Μεσογείου εδώ κι εκατό χρόνια!

Ο άνθρωπος που ίδρυσε την εταιρία η οποία προσφέρει τις υπηρεσίες της σε όλους τους τομείς της ασφάλισης στους κατοίκους της Μασσαλίας όλα αυτά τα χρόνια, είναι ο ίδιος άνθρωπος του οποίου το όραμα συνεχίζει να εμπνέει μια ολόκληρη πόλη η οποία κάθε Κυριακή υποστηρίζει το καμάρι της πόλης, τον πιο πετυχημένο σύλλογο της Γαλλίας. Το όνομα του; Ρενέ Ντυφώρ ντε Μονμιράιγ και η Ολιμπίκ Μαρσέιγ είναι το δημιούργημά του.

Στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αγγλία κάνει την εμφάνισή της μια δραστηριότητα, που παιζόταν από δύο πολυπληθείς ομάδες με στόχο να μεταφέρουν είτε με τα πόδια είτε με τα χέρια μια μπάλα στην αντίπαλη εστία. Η δραστηριότητα αυτή γρήγορα πέρασε στην άλλη πλευρά της Μάγχης και στην Γαλλία με το ποδόσφαιρο να εδραιώνεται στον Βορρά. Την ίδια ώρα στην Μασσαλία το ράγκμπι ήταν αυτό που κυριαρχούσε μέχρι που οι ντόπιοι άρχισαν να μαθαίνουν ένα νέο παιχνίδι που σύστησαν στην πόλη ναυτικοί από την Μεγάλη Βρετανία οι οποίοι συνήθιζαν να παίζουν αυτό που έγινε γνωστό στη συνέχεια ως ποδόσφαιρο στο παλιό λιμάνι.

Μασσαλία, ένα χωνευτήρι λαών

Γοητευμένοι από το ποδόσφαιρο οι κάτοικοι της Μασσαλίας άρχισαν δειλά δειλά να συμμετέχουν σε ομάδες μαζί με τους ναυτικούς και να μεταφέρουν την αγάπη τους για το νέο αυτό άθλημα στις banlieues (στα προάστια). Η Μασσαλία είναι η πρώτη πόλη της Γαλλίας που συναντάει κάποιος που προέρχεται από τις αποικίες του Μαγκρέμπ (Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία). Για όσους έκαναν το ταξίδι από τις χώρες αυτές για την μαμά Γαλλία, το λιμάνι της Μασσαλίας αποτελούσε πάντα ένας σαγηνευτικός προορισμός. Η ίδια η πόλη ήταν πάντα ανοιχτή στους επισκέπτες, αφού διαχρονικά αποτελούσε ένα χωνευτήρι πολιτισμών που πάντα είχε το βλέμμα της προς την θάλασσα και όχι προς τον βορρά και την πρωτεύουσα. Για τον λόγο αυτό καλωσόρισε με ανοιχτές αγκάλες χιλιάδες Άραβες από τις τρεις αποικίες, οι οποίοι στην Μασσαλία αποφάσισαν να αναζητήσουν την τύχη τους και να φτιάξουν τις ζωές τους.

Στα τέλη του 1890 ο Ρενέ Ντυφώρ ντε Μονμιράιγ αποφάσισε να κάνει το ίδιο ταξίδι αφήνοντας την Αλγερία για το μητροπολιτικό λιμάνι της Μεσογείου. Γεννημένος στο Βερντούν της Γαλλίας το 1876, γιος στρατιωτικού μεγάλωσε στην Αλγερία όπου βρισκόταν ο πατέρας του. Λάτρης των σπορ είχε επισκεφτεί αρκετές φορές δημόσια σχολεία στην Αγγλία συμμετέχοντας σε αθλητικές εκδηλώσεις μεταξύ κολλεγίων και γρήγορα συνειδητοποίησε πως το ποδόσφαιρο κέρδιζε όλο και περισσότερους οπαδούς. Ο πατέρας του επιθυμούσε να ακολουθήσει καριέρα στρατιωτικού, αλλά ένα πρόβλημα στην όραση τον οδήγησε να ασχοληθεί με τα οικονομικά.

Ο Ρενέ έφτασε στην αρχαιότερη πόλη της Γαλλίας σε ηλικία 18 ετών και ξεκίνησε να εργάζεται ως ασφαλιστής. Ο θάνατος του πατέρα του όμως του αλλάζει εντελώς την ζωή, αφού οι μηδαμινές σχέσεις με την μητέρα του τον αναγκάζουν να βρει διέξοδο στον αθλητισμό για να αντιμετωπίσει την θλίψη από την απώλεια. Εκείνη την στιγμή τα σπορ του πρόσφεραν την παρηγοριά και το μοναδικό σταθερό στήριγμα στην πιο σκοτεινή περίοδο της ζωής του. Και μέσα από την θλίψη και τον πόνο γεννήθηκε η Ολιμπίκ Μαρσέιγ.

Λόγω της φιλίας του με τον γιο του αφεντικού του ο Ρενέ δέχτηκε την πρόσκληση να συμμετάσχει στο διοικητικό συμβούλιο του Club Omnisports de Marseille και σε λιγότερο από δύο χρόνια το όραμα του το κλαμπ να μετατραπεί σε ένα άκρως αθλητικό σύλλογο έγινε πραγματικότητα. Το 1897 δημιουργείται το Football Club de Marseille και δύο χρόνια αργότερα η συγχώνευση με ένα σύλλογο ξιφασκίας L'Épée (Το Σπαθί) θα σχηματιστεί αυτό που θα έμενα για πάντα στην ιστορία της Μασσαλίας, η ποδοσφαιρική ομάδα.

Το motto που θα μείνει για πάντα

Σε ηλικία 21 ετών ο Ρενέ θα γινόταν ο πρώτος πρόεδρος του συλλόγου και με το ποδόσφαιρο πλέον κυρίαρχο άθλημα, παίρνει σάρκα και οστά το 1899 ο νέος σύλλογος. Το όνομα αυτού; Olympique de Marseille (OM). Ως προσωνύμιο διαλέγει το Les Phocéens (Οι Φωκαείς) για να τιμήσει την ίδρυση της πόλης το 600 π.Χ. που πραγματοποιήθηκε από Έλληνες αποίκους της Φώκαιας της Μικράς Ασίας, ενώ με το όνομα Olympique αποτίει φόρο τιμής στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες αναγνωρίζοντας έτσι την ελληνική κληρονομιά της Μασσαλίας.

Παράλληλα, εμπνευσμένος από τις αξίες του πατέρα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, Πιερ ντε Κουμπερτέν, αποφασίζει ότι οι παίκτες της ομάδας θα φοράνε άσπρες φανέλες όπως και στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ αντικαθιστά το μαύρο σορτσάκι με το μπλε που αντιπροσώπευε το χρώμα του οικοσήμου της πόλης.

Εκείνη την εποχή το σήμα και το motto κάθε συλλόγου αποτελούσε το σήμα κατατεθέν κάτι σαν προσωπική σφραγίδα και ο Ρενέ αποφασίζει να βάλει την προσωπική του σφραγίδα. Αρχικά τροποποιεί τα δύο πρώτα γράμματα του επιθέτου του Μονμιράιγ το Μ και το Ο για να θυμίζει το OM (Ολιμπίκ Μαρσέιγ) ενώ πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα απορρίπτει τις παραδοσιακές λατινικές φράσεις, προσθέτοντας κάτω από το σήμα το moto Droit au but (Κατευθείαν στο στόχο - γκολ) εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την φιλοσοφία και το DNA που θα είχε από εκείνη την στιγμή η Μαρσέιγ. Βέβαια, οι κακές γλώσσες της εποχής έκαναν λόγο πως το moto αυτό απλά το είχε σκεφτεί η γυναίκα του Μαντελέιν.

Τον Ιανουάριο του 1900 η γενική συνέλευση του συλλόγου συμφώνησε απόλυτα με τις προτάσεις του Ρενέ, προτάσεις οι οποίες παραμένουν μέχρι και σήμερα αναλλοίωτες. Έτσι, στα 21 του ένας άγνωστος Γάλλος ο οποίος είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλγερία είχε θέσει τις βάσεις για μια την δημιουργία μιας ομάδας που θα άφηνε το στίγμα της στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ο άσημος αυτός ασφαλιστής θα γινόταν για πάντα κομμάτι της ιστορίας της Μασσαλίας. Στις μέρες μας, όταν κοντοζυγώνεις στο γήπεδο της ομάδας, το θρυλικό Βελοντρόμ, στον δρόμο θα βρεις την πλατεία Parvis René Dufaure de Montmirail προς τιμήν του ανθρώπου που το όραμά του δημιούργησε την OM, ενώ η εικόνα του είναι αποτυπωμένη στην στα σκαλιά της εισόδου του γηπέδου. Ο Ρενέ Ντυφώρ ντε Μονμιράιγ έφυγε από την ζωή το 1917 σε ηλικία μόλις 41 ετών έχοντας υπηρετήσει την χώρα του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μπορεί ο ίδιος να μην κατάφερε ποτέ να δει το δημιούργημα του να γίνεται ο δημοφιλέστερος και πιο πετυχημένος σύλλογος της χώρας, αλλά το κλαμπ και οι οπαδοί οφείλουν τα πάντα στον άνθρωπο που -όπως και μεγάλο ποσοστό των κατοίκων του παλαιότερου λιμανιού της Γαλλίας- έκανε το ταξίδι από την Αλγερία για ένα καλύτερο μέλλον.