Δεν την κάνεις κέφι, αλλά είναι στην κορυφή της Ευρώπης με τον δικό της τρόπο

Γιατί όμως; Γιατί δεν την γουστάρουν οι περισσότεροι ποδοσφαιρόφιλοι της χώρας μας.

"Είναι Γερμαναράδες" , "χωρίς φαντασία και ζογκλερικά στο παιχνίδι τους" , "ποδόσφαιρο παίζουν γιατί την χρειάζονται τόση πειθαρχία" , "ποιος είναι αυτός ο άμπαλος ο Τόμας Μίλερ"; Και πολλά άλλα τέτοια θα ακούσεις/διαβάσεις και θα συναντήσεις στις περισσότερες κουβέντες που θα είσαι παρών και θα αφορούν την Μπάγερν Μονάχου.

Το να είσαι επίσης οπαδός των Βαυαρών ξενίζει κόσμο και κοσμάκη. Ακολουθεί πάντα ερώτηση, " ήταν ο πατέρας σου μετανάστης στην Γερμανία, για αυτό έγινες Μπάγερν"; Κάτι που προφανώς δεν παίζει να αναρτηθεί κανείς αν δηλώσεις φίλαθλος - οπαδός της Μπαρτσελόνα ή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μπορεί οι Γερμανοί ποδοσφαιρικά να μην πουλάνε ιδιαίτερα στον πλανήτη, στην χώρα μας καθόλου, αλλά δεν τους απασχολεί καθόλου αυτό. Το αντίθετο μάλιστα. Χωρίς να έχουν τους παίκτες αλλά και το όλο πακέτο για να πουλήσουν, ξέρουν να κατακτούν την κορυφή, με πολύ δουλειά, πλάνο, πειθαρχία, και με τον τρόπο τους. Αυτόν που επιβάλουν και ας μην είναι πάντα ελκυστικός, και ας μην πουλάει πολύ.

Και αυτά που έχουν καταφέρει είναι πολλά. Πάρα πολλά. Μια σειρά ρεκόρ, και τις περισσότερες φορές - για να μην πούμε πάντα - χωρίς να έχουν το ροστερ της Ευρώπης.

6 Champions League και 11 συνολικά τελικούς στην ιστορία τους. Τρίτη στην λίστα των τροπαιούχων. Τα τελευταία 21 χρόνια μετράει 6 τελικούς από τους οποίους κατέκτησε τους 3. Κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Ευρώπης αήττητη, πετυχαίνοντας μόνο νίκες, κάτι που δεν έχει καταφέρει καμία άλλη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης. Έβαλε τα περισσότερα γκολ σε μία διοργάνωση Champions League (η Μπαρτσελόνα είναι πρώτη στην σχετική λίστα αλλά με περισσότερα παιχνίδια ). Κατακτά για δεύτερη φορά το treble, δύο φορές το έχει κατακτήσει μόνο η Μπαρτσελόνα.

Πολλά δεν είναι αυτά; Επιτεύγματα που αφορούν μόνο το ποδόσφαιρο. Και για αυτό ανήκει στις Top 3 κορυφαίες ομάδες του πλανήτη.

Σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο πάντα. Γιατί εάν τα κριτήρια είναι πχ. πως θα εμφανιστούν οι παίκτες της πριν από τελικό στο γήπεδο, και εάν έχουν ανά χείρας κάποιο τεράστιο ηχείο να ακούνε μουσική, τότε ναι, η Μπάγερν δεν ανήκει στις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Και δεν την νοιάζει κιόλας. Ούτε την ίδια την ομάδα αλλά ούτε και την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που επιλέγει να φορούν την φανέλα της.

Ο Τομας Μίλερ, αυτός ο... άμπαλος, που δεν ξέρει καν να πανηγυρίζει και δεν χτενίζεται πριν τα παιχνίδια, έχει σε συγκομιδή ασίστ την τελευταία δεκαετία μόνο έναν παίκτη μπροστά του. Τον Μέσι. Η Μπάγερν έχει τον κορυφαίο σκόρερ της διοργάνωσης του Champions League, που τυχαίνει να είναι... Πολωνός, να παίζει στην Μπουντεσλίγκα και να είναι λιγότερο δημοφιλής από τον Νεϊμάρ. Η Μπάγερν του treble του 2013 είχε τον Ριμπερί, που δεν είχε την τύχη να τον λένε Ριμπερίνιο η Ριμπεράλντο για να πάρει την χρυσή μπάλα που τόσο άξιζε!

Παρόλα αυτά, η Μπάγερν Μονάχου, είναι στην ελίτ των ποδοσφαιρικών κλαμπ του κόσμου, με τον δικό της τρόπο. Βρίσκεται στην ελίτ και με κάθε ευκαιρία οι διοικούντες της ξεκαθαρίζουν πως δεν θα υποκύψουν στην νέα τάση του ποδοσφαίρου και στους χώρους εκατομμυρίων για μεταγραφές.

Ίσως το μότο του συλλόγου, Mia San Mia, (βαυαρικό ρητό, σημαίνει: "Είμαστε αυτοί που είμαστε") να είναι αυτό που τα λέει όλα. Εξηγεί πολλά για το DNA της ομάδας και για την φιλοσοφία της.

Η Μπάγερν Μονάχου είναι στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και αυτό το αποδεικνύουν οι αριθμοί και τα επιτεύγματα της. Είναι αυτοί που είναι, είτε κάποιοι τους θεωρούν ασχημόπαπα του ποδοσφαίρου είτε όχι. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και ότι η Μπάγερν το παίρνει έτσι όπως θέλει, με τον δικό της ντεμοντέ τρόπο.