Μπορεί Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να συντηρούν μία από τις πιο έντονες σχέσεις μίσους στο αγγλικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όταν όμως πρόκειται για ευρωπαϊκούς θεσμούς και δη σε «εμφύλια» αναμέτρηση, ο σεβασμός μπαίνει πάνω από όλα.

Τα ημιτελικά του Champions League του 2007 αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Λίβερπουλ και Τσέλσι έλυσαν τις διαφορές τους στα πέναλτι στη ρεβάνς, οι Reds προκρίθηκαν χάρη στο εύστοχο χτύπημα του Ντιρκ Κάουτ και στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η Γιουνάιτεντ επικράτησε… χαμός.

Πανηγυρισμοί, ουρλιαχτά, αντιδράσεις που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν σε νίκη του «εχθρού» σου.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Τζέιμι Κάραχερ, με βάση τα όσα είχε παραδεχτεί στον ίδιο ο Γουέιν Ρούνεϊ, οι Κόκκινοι Διάβολοι προτιμούσαν τη Λίβερπουλ σε σύγκριση με την νέα δύναμη τότε Τσέλσι, που είχε μπει σαν… παρείσακτη στο δίπολο της Premier League.

«Ο Γουέιν μου είχε πει ότι όταν νικήσαμε στα πέναλτι όλοι οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που το έβλεπαν μαζί στο ξενοδοχείο τρελάθηκαν και άρχισαν να πανηγυρίζουν. Σκέφτεσαι την αντιπαλότητα, Λίβερπουλ-Γιουνάιτεντ, οπότε πιστεύω ότι αυτό δείχνει πόσο σεβασμό μας έδειχναν ως ομάδα, παρά την κόντρα και πόσο ενδεχομένως μας φοβούνταν. Όπως επίσης και πως ο Ζοσέ Μουρίνιο και η Τσέλσι τότε εκνεύριζαν τους περισσότερους».

Η χαρά της Γιουνάιτεντ, βέβαια, κόπηκε απότομα, αφού την επομένη χάθηκε η ευκαιρία για έναν κλασικό Αγγλικό «εμφύλιο», με την Μίλαν να παίρνει την πρόκριση και εν τέλει και τον τίτλο στον τελικό του ΟΑΚΑ.