Οι πανηγυρισμοί Εβρά και οι δηλώσεις Τζέραρντ απάντηση σε κάθε «πατριώτη»!

Καλό το βόλεϊ, πολύ καλό θα έλεγα, αλλά σήμερα λέω να ασχοληθώ με το Champions League, με αφορμή τα όσα έγιναν μετά το Παρί-Γιουνάιτεντ. Όχι σε καμία περίπτωση δεν παίζει να γίνει ανάλυση του αγώνα. Για αναλύσεις και μάλιστα εξαιρετικές υπάρχουν τα παιδιά που κάνουν διεθνή και που σίγουρα είναι σε θέση να γράψουν πολύ καλύτερα κάτι με το οποίο ασχολούνται περισσότερο ή για την ακρίβεια κάτι με το οποίο ασχολούνται όλη την ημέρα.

Εγώ θα σταθώ σε δύο πράγματα. Στους ξέφρενους πανηγυρισμούς του Γάλλου Πατρίς Εβρά στην πρόκριση της Γιουνάιτεντ επί ομάδας της πατρίδας του και κυρίως στις δηλώσεις του Άγγλου Στίβεν Τζέραρντ που δεν έκρυψε πως δεν χάρηκε γιατί μια αγγλική ομάδα πέρασε στην επόμενη φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και μάλιστα με επική ανατροπή επί της Παρί.

Και οι δύο πολύ απλά έκαναν το αυτονόητο. Ο πρώτος έχοντας παίξει για χρόνια στους «μπέμπηδες» δεν μπήκε στην διαδικασία να σκεφτεί πως μπορεί η Παρί να είχε ακόμα και συμπαίκτη του στην Εθνική Γαλλίας, δεν σκέφτηκε πως κάποιοι συμπατριώτες του θα τον έλεγαν «προδότη». Χάρηκε τόσο που μια αγγλική ομάδα που αγαπά προκρίθηκε και το έδειξε μέσα στην πατρίδα του με τον πλέον εμφατικό τρόπο.

Πραγματικά σκεφτείτε αν στην θέση του Εβρά ήταν ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής και πανηγύριζε μια πρόκριση ισπανικής ομάδας (δεν βάζω καν τούρκικης αν και οι Γάλλοι με τους Άγγλους θα έλεγα πως μόνο αγαπημένοι δεν είναι) επί μιας ελληνικής τι θα γινόταν. Θα έπεφταν να τον... φάνε όχι μόνο από τα social, όπου εκεί θα είχαμε «λαϊκά δικαστήρια», αλλά ακόμα και με δηλώσεις. Θα έβγαιναν οι ελληναράδες να τον που ανθέλληνα, προδότη και όλα αυτά τα... ωραία. Γιατί; Γιατί τόλμησε να χαρεί για μια πρόκριση της ομάδας που αγαπάει, κόντρα σε μία της πατρίδας του.

Η δεύτερη περίπτωση, αυτή του Τζέραρντ, μας δείχνει ακόμα χειρότερα την απίστευτη υποκρισία που υπάρχει στην χώρα μας, αλλά και το πόσο λάθος βλέπουμε τον αθλητισμό. Η Γιουνάιτεντ κατάφερε να κάνει το απίστευτο, έχοντας χάσει με 2-0 στο Ολντ Τράφορντ πήγε στο Παρίσι ουσιαστικά με την δεύτερη ομάδα της λόγω σοβαρότατων αγωνιστικών προβλημάτων και κέρδισε με 3-1 της Παρί, μια από τις πιο πλούσιες (αν όχι την πιο πλούσια) ομάδες στον πλανήτη. Μια πρόκριση από αυτές που γίνονται μια φορά την δεκαετία τουλάχιστον.

Και όμως μετά από αυτή την τεράστια πρόκριση αγγλικής ομάδας, βγαίνει ο Άγγλος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που έχει υπάρξει και αρχηγός της Εθνικής και λέει μα πάσα ειλικρίνεια πως δεν χάρηκε που προκρίθηκε η βασική του αντίπαλος όσο αυτός αγωνιζόταν στην Λίβερπουλ. Είπε ουσιαστικά αυτό που ένιωθαν οι περισσότεροι φίλαθλοι που γεμίζουν σε κάθε αγώνα το Άνφιλντ, είπε κάτι που σε όλον τον κόσμο είναι λογικό, εκτός της χώρας μας.

Σκεφτείτε στην Ελλάδα να έχει κάνει μια τόσο επική πρόκριση ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός και να βγαίνει ένας παλαίμαχος αντίπαλος και να λέει πως δεν χάρηκε γι' αυτό. Το ανθέλληνας και προδότης που γράψαμε πριν θα ήταν το λιγότερο που θα άκουγε. Πολλοί θα έκαναν λόγο για ντροπή για έλλειψη σεβασμού και αγάπης στην Ελλάδα. Ενώ φυσικά θα έπεφταν και πολλά μπινελίκια επειδή «τόλμησε» να πει πως δεν χάρηκε που ο «αιώνιος» αντίπαλος προκρίθηκε.

Επειδή τόλμησε να πει το αυτονόητο ρε μάγκες. Μεγαλώσαμε σε μια εποχή που αν ήσουν Παναθηναϊκός δεν τολμούσες να πεις πως χάρηκες αποκλεισμό του Ολυμπιακού και το αντίθετο. Δεν τολμούσες να πεις κάτι που έλεγαν σε όλον τον κόσμο που έχουν την στοιχειώδη λογική να ξεχωρίσουν πως άλλο οι σύλλογοι και άλλο οι Εθνικές και η πατρίδα σου. Πως δεν σε κάνει ανθέλληνα το να είσαι ΠΑΟΚ και να χαίρεσαι για τον αποκλεισμό του Άρη, να είσαι Άρης και να χαίρεσαι για τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ. Έβλεπες στο αεροπλάνο τον Μέσι να πανηγυρίζει αποκλεισμό της Ρεάλ στο μπάσκετ κιόλας και σκεφτόσουν τι λάθος έχουμε κάνει στην Ελλάδα;

Γιατί θεωρούμε σοβαρό κάτι τόσο απλό; Γιατί πραγματικά είναι απλό ρε μάγκες το να ξεχωρίσεις τα πράγματα. Να τα ξεχωρίσεις και να μην λες αυτή την κουταμάρα που ακούμε συνέχεια «εγώ Παναθηναϊκός (η Ολυμπιακός) είμαι, αλλά θέλω να προκριθεί ο Ολυμπιακός (η ο Παναθηναϊκός) για το καλό της χώρας μου». Δεν υπάρχει κανένα καλό της χώρας, αλλά μόνο των ομάδων. Γι' αυτό αφήστε κάποιους να χαίρονται με αποκλεισμούς των αντιπάλων στην Ευρώπη.

Αφήστε τους γιατί αυτό είναι υγεία. Αρρώστια είναι το να πηγαίνουν να σκοτώνονται, το να λένε το αυτονόητο το ότι δηλαδή δεν χάρηκαν με την χαρά του αντιπάλου τους είναι κάτι λογικό και συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, χωρίς αυτός που το κάνει να χαρακτηρίζεται προδότης της πατρίδας του...

ΥΓ: Μην πει κάποιος πως όταν δεν χαίρεσαι τη νίκη του βασικού σου αντιπάλου σε κάνει χούλιγκαν. Χούλιγκαν σε κάνει το άρρωστο μυαλό που κουβαλάς σε σημείο να πηγαίνεις με μαχαίρια να σφάξεις και σκοτώσεις κάποιον που υποστηρίζει άλλη ομάδα. Μην τα μπλέκεται στο μυαλό σας, γιατί μιλάμε για κάτι τόσο απλό που συμβαίνει παντού.

ΥΓ1: Φυσικά από την άλλη έχει κάθε δικαίωμα και κάποιος να υποστηρίζει τον βασικό αντίπαλο στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις. Δεν τον κάνει ούτε φλώρο, ούτε μπούλη, αρκεί βέβαια να καταλαβαίνει πως έτσι δεν γίνεται πατριώτης γιατί μιλάμε για συλλόγους και όχι για την Εθνική.

Patrice Evra Ig: “I LOVE THIS GAME!” #MUFC pic.twitter.com/rKE9pzWWbB

— Manchester United (@MUFCScoop) March 6, 2019