Ρεαλισμός υπάρχει, ομαδάρα υπάρχει, ας έχει και λίγη τύχη…

Ό, τι και να γίνει απόψε στην Τούμπα, γι’ αυτόν τον αγώνα ΠΑΟΚ-Μπενφίκα είναι βέβαιο ότι θα μιλάμε για πάρα πολύ καιρό.

Αυτό σημαίνει… ιστορικό παιχνίδι. Κάπως έτσι είναι και ένας τελικός. Αν δεν είναι αυτό το ματς… τελικός, τότε ποιο είναι;

Αν το σκεφτούμε αντικειμενικά, η πορεία του ΠΑΟΚ αυτό το καλοκαίρι μέσα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Ληγκ, είναι τουλάχιστον… εκπληκτική. Πώς αλλιώς, όταν με Μπενφίκα, Σπαρτάκ Μόσχας και Βασιλεία μετράει τρεις, δύο ισοπαλίες και δύο προκρίσεις;

Από την άλλη όμως… Γίνεται μία πορεία να χαρακτηρίζεται έτσι, αν τελικά δεν επιτυγχάνεται στο τέλος ο πιο μεγάλος στόχος; Δεν ξέρω…

Αν ο ΠΑΟΚ τα καταφέρει και περάσει στους ομίλους, τότε θα έχει πετύχει κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Καμία άλλη Ελληνική ομάδα δεν έχει κερδίσει με τέτοιο τρόπο, μία τέτοια πρόκριση. (Ομάδα που φυσικά κέρδισε βαθμολογικά το περσινό πρωτάθλημα, αλλά τελικά οδηγήθηκε μέσα σε ένα μήνα να δίνει τρεις προκριματικούς γύρους με πολύ σπουδαίους αντιπάλους).

Από την άλλη βέβαια… Αν δεν καταφέρει ο ΠΑΟΚ αυτό το ποδοσφαιρικό θαύμα του καλοκαιριού, πώς θα είναι δυνατόν να θεωρηθεί αυτή η προσπάθεια και αυτή η ομάδα, ως αποτυχημένη;

Όλα αυτά μπορεί και να είναι υποκειμενικά…

Το μόνο βέβαιο και ποδοσφαιρικό είναι ότι για να τα καταφέρει η ομάδα του Λουτσέσκου, θα πρέπει να:

- Παίξει καλύτερα από τον πρώτο αγώνα

- Να κάνει ίσως το καλύτερο παιχνίδι της

- Σεβαστεί την ποιότητα του αντιπάλου, αλλά να μην φοβηθεί την αναμέτρηση μαζί του

- Εκμεταλλευτεί την ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσει η έδρα

- Έχει και λίγη τύχη…

Εντός ΠΑΟΚ πρέπει να καταλάβουν ότι μία εμφάνιση όπως αυτή του πρώτου αγώνα στο Ντα Λουζ δεν θα είναι αρκετή. Το κέντρο θα πρέπει να «πετάει». Τα λάθη απαγορεύονται. Η άμυνα (όλων) θα πρέπει να είναι σεμιναριακή. Η συγκέντρωση όλων δεν πρέπει να χαθεί ούτε για μία στιγμή, ούτε για… ένα πλάγιο άουτ. Η επίθεση πρέπει να είναι αποτελεσματική. Όσο δεν πάει…

Τι να κάνουμε; Το τέλειο ψάχνει ο ΠΑΟΚ μια και ο αντίπαλός του δεν… αστειεύεται και δεν πανηγυρίζει αν σε μία φάση… κάνει πέντε πάσες συνεχόμενες.

Ρεαλισμός υπάρχει λοιπόν. Ομαδάρα υπάρχει. Διάθεση τρελή, έχουν όλοι. Εισιτήρια δεν υπάρχουν και τέλος-τέλος ας βοηθήσει ο Θεός, να χαμογελάσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που απ’ άκρη σε άκρη σε όλο τον πλανήτη ζουν και αναπνέουν σήμερα για να δουν τον ΠΑΟΚ στα αστέρια.

* Γι’ άλλη μία φορά αυτό το καλοκαίρι, τους χαιρετισμούς μας στην Ηγουμενίτσα και στο καμάρι της. Μπράβο Γιώργαρε… Σαν και εσένα κανείς!!