Σε λιγότερο από έξι μήνες ο Λαουτάρο Μαρτίνες κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Αργεντινής και είναι έτοιμος να παίξει τον πρώτο του τελικό Champions League ως αρχηγός της Ίντερ κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι. Η ιστορία ωστόσο θα μπορούσε να ήταν εντελώς διαφορετική, αν είχε επιλέξει στα 15 του να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ στην ομάδα της γειτονιάς του.

Η οικογένεια του ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το ποδόσφαιρο. Η γιαγιά του, Λουίζα Έσθερ Αγκιλάρ, ήταν η επιθετικός της ποδοσφαιρικής ομάδας Εστρέγια ντε Όρο ντε λα Φάλντα. Ο παππούς του, Μάριο, πριν γίνει διαιτητής έπαιζε στην ομάδα της γειτονιάς. Ο πατέρας του, επίσης εν ονόματι Μάριο, αγωνίστηκε ως αριστερό μπακ στη Βίγια Μίτρε. Κάπως έτσι μεγάλωσε ο αρχηγός των Νερατζούρι μέσα στα γήπεδα ποδοσφαίρου από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του.

Όμως παρά την... οικογενειακή παράδοση ο Ταύρος αγωνίζοταν στην ομάδα μπάσκετ της γειτονιάς του και έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στα δύο του πάθη, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. «Ως αγόρι έπαιζα μπάσκετ, αλλά στα 15 μου έπρεπε να διαλέξω και αποφάσισα το ποδόσφαιρο. Αλλά, αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής, θα ήμουν μπασκετμπολίστας. Προτιμώ να δω έναν αγώνα μπάσκετ παρά ποδοσφαίρου», αποκάλυψε ο Μαρτίνες σε συνέντευξή του στο περιοδικό «El Gráfico».

Ο πατέρας του διαβεβαίωσε ότι δεν τον ανάγκασε ποτέ να γίνει ποδοσφαιριστής, ενώ ο αδερφός του Χάνο που αγωνίζεται ως πόιντ γκαρντ στη Βίγια Μίτρε, αποκάλυψε στην «Infobae»: «Ο πατέρας μου του ζήτησε να αποφασίσει για ένα από τα δύο αθλήματα που έπαιζε. Αλλά φυσικά, ήταν καλύτερος στο ποδόσφαιρο».