1993: Μαρσέιγ – Μίλαν 1-0
Μετά τις δύο σερί κατακτήσεις του κυπέλλου πρωταθλητριών (1989, 1990) οι «ροσονέρι» εξακολουθούσαν να προκαλούν τρόμο στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Με τον Φάμπιο Καπέλο στο τιμόνι είχαν φτάσει σε ένα αήττητο σερί 58 αγώνων, το οποίο έσπασε λίγο πριν τον τελικό με τη Μαρσέιγ στο Μόναχο. Η ομάδα του Μπαρέζι, του Κοστακούρτα, του Μαλντίνι, του Ράικαρντ και του Φαν Μπάστεν (έμελλε να είναι το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του) ήταν το μεγάλο φαβορί, όμως την πάτησε. Με ένα γκολ του Μπολί, η Μαρσέιγ νίκησε με 1-0 και έγινε η μοναδική γαλλική ομάδα που κατέκτησε ποτέ το τρόπαιο. Και μάλιστα, λίγες ημέρες μετά υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας, λόγω του σκανδάλου Ταπί.

1994: Μίλαν – Μπαρτσελόνα 4-0
Ένα χρόνο μετά το «κάζο» του Μονάχου, η Μίλαν έφτασε ξανά στον τελικό, μόνο που αυτή τη φορά είχε την «ταμπέλα» του αουτσάιντερ. Κι αυτό γιατί στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας είχε να αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ, την οποία τότε αποκαλούσαν “dream team”. Και όχι άδικα, αφού οι αστέρες Ρομάριο, Στόιτσκοφ, Γκουαρδιόλα και Κούμαν εφάρμοζαν άριστα το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Ολλανδού τεχνικού. Την ίδια ώρα, η Μίλαν είχε να αντιμετωπίσει τις απουσίες των Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Φαν Μπάστεν και Λεντίνι, με τα προγνωστικά να είναι συντριπτικά υπέρ των «μπλαουγκράνα». Ωστόσο, υπολόγιζαν χωρίς το άστρο του Σαβίσεβιτς και την εκτελεστική δεινότητα του Μασάρο. Το τελικό 4-0 υπέρ της Μίλαν στο φωτεινό πίνακα του ΟΑΚΑ αποτύπωσε μια εφιαλτική βραδιά για το φαβορί της αναμέτρησης, σε ένα σκορ το οποίο μέχρι σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο που έχει σημειωθεί σε τελικό Champions League.

2010: Ίντερ – Μπάγερν 2-0
Μπορεί οι «νερατζούρι» να είχαν αποκλείσει στα ημιτελικά την «υπερηχητική» Μπαρτσελόνα του Μέσι, όμως στον τελικό του Μπερναμπέου ήταν το αουτσάιντερ. Η βαυαρική «μηχανή» της Μπάγερν, με αστέρια όπως ο Ρόμπεν, ο Μίλερ, ο Σβαϊνστάιγκερ και ο Λαμ ήταν το φαβορί, κάτι που αποτυπώθηκε και στον αγωνιστικό χώρο. Η γερμανική ομάδα ήταν αυτή που είχε την κατοχή και την πρωτοβουλία των κινήσεων, με την ιταλική ομάδα να περιορίζεται σε παθητικό ρόλο και να χτυπά στις αντεπιθέσεις. Αυτή η τακτική βγήκε 100% στον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος είδε τον Ντιέγκο Μιλίτο να χτυπά δύο φορές και να βγάζει «νοκ-άουτ» την Μπάγερν. Το τελικό 2-0 έδωσε την κούπα στην Ίντερ, στην τελευταία φορά - μέχρι σήμερα – που μία ιταλική ομάδα έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης.

2012: Μπάγερν – Τσέλσι 1-1 (3-4 πεν.)
Δύο χρόνια μετά την ήττα από την Ίντερ στο Μπερναμπέου, η Μπάγερν είχε τη μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει αυτό που της στέρησε η ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο. Και μάλιστα, έχοντας τις ιδανικότερες συνθήκες. Ο τελικός διεξαγόταν στην έδρα της, στην Αλιάνζ Αρίνα, και απέναντί της είχε μία ομάδα με υπηρεσιακό προπονητή (Ρομπέρτο Ντι Ματέο), που παρατάχθηκε χωρίς τον τιμωρημένο αρχηγό της (Τζον Τέρι). Ωστόσο, η Τσέλσι αποδείχθηκε πολύ σκληρή για να πεθάνει, αφήνοντας με άδεια χέρια την ομάδα των Ρόμπεν, Ριμπερί, Μίλερ και Νόιερ. Εκεί που όλα έδειχναν ότι οι Βαυαροί θα έφταναν στη νίκη, ο Ντρογκμπά ισοφάρισε στο φινάλε και έστειλε το ματς στην παράταση. Στο έξτρα 30λεπτο, ο Ρόμπεν έχασε πέναλτι, με την Τσέλσι να μένει και εκεί ζωντανή. Στη διαδικασία των πέναλτι, η αγγλική ομάδα μπορεί να ξεκίνησε χάνοντας το πρώτο, όμως στη συνέχεια ήταν αυτή που πήρε τη νίκη με 4-3. Πιθανότατα στη μεγαλύτερη έκπληξη που έχει γίνει ποτέ σε τελικό Champions League.