Η υπομονή του Γκουαρδιόλα «δείχνει», επιτέλους, την μεγάλη κούπα!
Στο εξαιρετικό βιβλίο «Herr Pep» του Μαρτί Περαρνάου, όπου ξετυλίγεται η πρώτη σεζόν του Πεπ Γκουαρδιόλα στον πάγκο της Μπάγερν Μονάχου, ο Καταλανός προπονητής παραδέχεται την μεγαλύτερη μέχρι τότε «cagada» της καριέρας του, ενδεχομένως και την μεγαλύτερη και έκτοτε. Όπου cagada, σε ελεύθερη μετάφραση από τα ισπανικά είναι «τα έκανα σκ@@ά».
Ποια ήταν αυτή η «cagada»; Η ρεβάνς των ημιτελικών του Champions League κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης, μετά το 1-0 υπέρ της Βασίλισσας στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» Το 1-0 ήταν, σε γενικές γραμμές, μαγική εικόνα και η Μπάγερν έπειθε πως, με τον Τιάγκο Αλκάνταρα στα χαφ για να έχει κάθετη πάσα, θα ανέτρεπε με σχετική άνεση το σκορ στην «Alianz Arena».
Τα ξημερώματα μετά το πρώτο ματς, ο Πεπ είχε αποφασίσει να παίξει σε διάταξη 3-4-3. Και, μάλιστα, είπε στον τότε βοηθό του (και νυν προπονητή της Γαλατάσαραϊ) Ντομένεκ Τορέντ, «Ντόμε, μην με αφήσεις να αλλάξω γνώμη. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να προχωρήσουμε».
Ο Πεπ, όμως, άλλαξε γνώμη. Από την μια, η Μπάγερν είχε δοκιμάσει για τελευταία φορά αυτή την διάταξη τέσσερις μήνες πριν. Και, από την άλλη, οι παράγοντες της βαυαρικής ομάδας, με την λογική «η Μπάγερν είμαστε», τον έπεισαν ότι το 4-2-3-1 και η φουλ επιθετική προσέγγιση ταίριαζαν περισσότερο στην ομάδα.
Συν τοις άλλοις, έκανε το λάθος να ρωτήσει τους παίκτες τι διαισθάνονται ενόψει της ρεβάνς. Αυτοί του έκαναν λόγο για τις ένδοξες - επικές ανατροπές της Μπάγερν, τους άφησε να τον επηρεάσουν και, εντέλει, επέλεξε το αυτοκτονικά επιθετικό 4-2-4, το οποίο είχε χρησιμοποιήσει και στο ντεμπούτο του, τον Ιούλιο του 2013, στο Σούπερ Καπ κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Δεν είχε λειτουργήσει τότε (εμφατική νίκη της ομάδας του Γιούργκεν Κλοπ με 4-2), δεν λειτούργησε ούτε με την Βασίλισσα, η οποία θριάμβευσε με 4-0 και προκρίθηκε πανηγυρικά στον τελικό του Champions League, για πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια.
«Πέρασα όλη την σεζόν αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσω το 4-2-4. Όλη την σεζόν. Και αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω απόψε, την πιο σημαντική βραδιά της σεζόν. Μια πλήρης ‘cagada’» έλεγε σε πλήρη απόγνωση ο Γκουαρδιόλα.
Έκτοτε, στο Champions League οι αναποδιές διαφόρων μορφών συνοδεύουν τον Γκουαρδιόλα, τόσο με την Μπάγερν, όσο και με την Μάντσεστερ Σίτι. Με τους Βαυαρούς βρήκε μπροστά του έναν δαιμονισμένο Λιονέλ Μέσι (2015) και μια ατσάλινη Ατλέτικο (2016) και, με τους Πολίτες, την εκπληκτική Μονακό του Λεονάρντο Ζαρντίμ και του «παιδιού - θαύματος» Κιλιάν Εμπαπέ (2017), την «φουριόζα» Λίβερπουλ (2018), την παρουσία VAR με την Τότεναμ (2019), την ιστορική αστοχία και το άγχος κόντρα στη Λιόν (2020) και, πέρυσι, τον… κακό του εαυτό κόντρα στην Τσέλσι.
Την περσινή σεζόν, η Σίτι έφτασε «αέρα» μέχρι τον τελικό με μια συγκεκριμένη προσέγγιση και, στον τελικό, ο Γκουαρδιόλα μιμήθηκε τον μέντορα του Γιόχαν Κρόιφ και επέλεξε να κάνει μια «Guardiolada». Επέλεξε, λοιπόν, να κάνει πιο επιθετική, αλλά ταυτόχρονα και πιο ευάλωτη την μεσαία του γραμμή με τον Ιλκάι Γκιντογκάν αντί ενός εκ των Φερναντίνιο ή Ρόδρι.
Το πάθημα (του) γίνεται μάθημα
Στον πρώτο προημιτελικό με την φουλ αμυντική Ατλέτικο Μαδρίτης του Ντιέγκο Σιμεόνε, ο Γκουαρδιόλα δείχνει ότι τα παθήματα του γίνονται μαθήματα. Ο (πιο) παλιός Πεπ θα έψαχνε μετά μανίας τα γκολ και τις ευκαιρίες κόντρα στο… ταμπούρι των Ροχιμπλάνκος, αλλά ο νέος έδειξε υπομονή που τον αντάμειψε.
Απέναντι σε διατάξεις 5-3-2, 5-4-1 και… 5-5-0, είχε την κατοχή της μπάλας, δεν βιαζόταν και, ταυτόχρονα, δεν έδινε την δυνατότητα στην Ατλέτικο να ψάξει την κόντρα, όπως δείχνει και το στατιστικό - σοκ ότι η ομάδα του «Τσόλο» δεν έκανε ΟΥΤΕ ΕΝΑ σουτ προς την εστία του Έντερσον σε όλο το 90λεπτο.
Έψαχνε να κάνει την διαφορά με μικρά ξεσπάσματα σε πεντάλεπτα και, λίγο πριν από το 70ό λεπτό, έδωσε φρεσκάδα, καλύτερη δημιουργία και ανισορροπία της αντίπαλης άμυνας με Τζακ Γκρίλις, Γκαμπριέλ Ζεσούς και, κυρίως, Φιλ Φόντεν.
Ο πιο ταλαντούχος Άγγλος ποδοσφαιριστής των τελευταίων ετών μαζί με τον Τζουντ Μπέλινγχαμ της Μπορούσια Ντόρτμουντ, είδε την πάσα εκεί που δεν την είδαν οι συμπαίκτες του και σέρβιρε στον Κέβιν Ντε Μπρόινε το γκολ της νίκης.
Το σκορ είναι το μικρότερο δυνατό (1-0), αλλά φρονώ πως θα είναι αρκετό για να της δώσει την πρόκριση μέσα στο «Wanda Metropolitano». Εκεί όπου η Ατλέτικο θα είναι πιο δυναμική, αλλά εξίσου αμυντική, ψάχνοντας αυτή με ξεσπάσματα και με τον κόσμο της να πετύχει το γκολ που ενδεχομένως να οδηγήσει το ματς στην παράταση και, γιατί όχι, στα πέναλτι.
Θεωρώ ότι η Μάντσεστερ θα βρει περισσότερους διαδρόμους και διαθέτει την ποιότητα για να φτάσει στο γκολ που ουσιαστικά θα «τελειώσει» την πρόκριση, απέναντι σε μια ομάδα γεμάτη αστέρια, αλλά μίζερη στην προσέγγισή της.
Γιατί μπορεί ο Σιμεόνε να επιμένει ότι δεν παίζει με τα ίδια όπλα με Σίτι, Ρεάλ ή Μπάγερν, αλλά ο Ζοάο Φέλιξ στοίχισε 127 εκατομμύρια ευρώ, ο Τομά Λεμάρ άγγιξε τα 90 και ο ίδιος ο «Τσόλο» είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής της La Liga και ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους στην Ευρώπη. Συγνώμη Ντιέγκο, αλλά δεν (μας) πείθεις πλέον.
Σίτι - Λίβερπουλ σε τρεις τελικούς
Η πρώτη εικόνα των προημιτελικών με οδηγεί στο να επιμείνω στην πρόβλεψη για τελικό Σίτι - Λίβερπουλ που έκανα όταν έγινε η κλήρωση των προημιτελικών. Και αν οι Πολίτες θα επιχειρήσουν να το κάνουν μέσα από την μπάλα και το στιλ τους, έστω και με έναν πιο ώριμο Γκουαρδιόλα, οι Κόκκινοι είναι, απλά, φονικοί.
Η Μπενφίκα είχε κορυφαίο τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο και, στο πρώτο ημίχρονο, το 0-2 υπέρ της Λίβερπουλ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 0-4 ή -0-5. Στο δεύτερο, όμως, και μετά την μείωση του σκορ από τον Ντάργουιν Νούνιες ύστερα από το τσαφ - δώρο του Ιμπραχίμα Κονατέ (Τζίμι Τραορέ, βγες από το σώμα του!), οι Αετοί άξιζαν ακόμα και την ισοφάριση, σε ένα από τα «νεκρά» διαστήματα που η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ εμφανίζει όλο και πιο συχνά εσχάτως.
Αν, πάντως, η Σίτι συνεχίσει με την σοβαρή της προσέγγιση και η Λίβερπουλ συνδυάζει ποδόσφαιρο - αποτελεσματικότητα - τύχη σε τέτοιο βαθμό, δεν χάνουν το ραντεβού στον τελικό, ακόμα και αν στα ημιτελικά περιμένουν Ρεάλ ή Τσέλσι και Μπάγερν Μονάχου, αντίστοιχα.
Είναι οι δύο κορυφαίες ομάδες της Αγγλίας την τελευταία πενταετία και οι κορυφαίες στην Ευρώπη (και, κατ’ επέκταση, στον κόσμο), έστω και αν η Σίτι δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την Λίβερπουλ στο Champions League, μετρώντας έναν χαμένο τελικό, έναντι ενός τίτλου και ενός χαμένου τελικού της παρέας του «Kloppo».
Το καλαντάρι και η μοίρα θέλησε μέσα σε μια εβδομάδα να παίξουν, επί της ουσίας, τους δύο εγχώριους τίτλους. Την Κυριακή (10/04, 18:30) στο «Etihad» το πρωτάθλημα, με την Σίτι στο +1 αυτή την στιγμή και, το μεθεπόμενο Σάββατο (16/04, 17:30) στο «Γουέμπλεϊ», το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου.
Και, αν αυτή η διπλή μονομαχία δεν αφήσει μεγάλες «πληγές» εκατέρωθεν (ψυχολογικές ή/και αγωνιστικές), δεν βλέπω πως δεν θα δώσουν ραντεβού για τρίτο τελικό, στις 28 Μαΐου στο «Σταντ ντε Φρανς» του Παρισιού.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
