Ας αφήσουμε την Λέστερ στην ησυχία της

Το έκανε φέτος ο Πανιώνιος του Μαρίνου Ουζουνίδη. Μια καταπληκτική σεζόν. Πάνω από τις οικονομικές δυνάμεις, και την σύγχρονη εικόνα του κλαμπ. Αληθινή υπέρβαση. Με Ελληνικό πυρήνα, νέα πρόσωπα, με αγωνιστική ταυτότητα. Στα δικά μας δεδομένα σα να πήρε και εκείνος πρωτάθλημα. Ε και; Δεν σταματήσαμε όλη τη σεζόν να «μετράμε» τους δανεικούς από τον Πειραιά.

Το κάνει χρόνια και ο Αστέρας Τρίπολης. Μια εταιρία υπόδειγμα σε όλα τα επίπεδα, που ξεκίνησε από τα τοπικά και έφτασε να εμφανίζεται με συνέπεια στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Τι λένε για τους «Αρκάδες»; Παράρτημα τους ανεβάζουν, Μπορο-Θρύλους τους κατεβάζουν με την πρώτη ευκαιρία.

Αντίστοιχα ο Ατρόμητος που με τη σειρά του ανέβηκε πολλά σκαλοπάτια στην ιεραρχία τα τελευταία χρόνια. Ή και ο ΠΑΣ Γιάννενα που και φέτος έφτασε μια ανάσα από τις θέσεις της Ευρώπης. Η Ξάνθη του Πανόπουλου που πάει πλέον για τριάντα χρόνια στο προσκήνιο και έχει αναδείξει μια σειρά από κορυφαίους Έλληνες άσους. Τους χειροκρότησε κανείς από την καρδιά του; Χάρηκε στις... χαρές τους –και όχι στις νίκες επί των... δικών μας αντιπάλων-; Αναγνωρίστηκε ποτέ στον βαθμό που θα έπρεπε η εξέλιξη τους;

Για όλους ένας «λεκές». Μικρός ή μεγαλύτερος. Μια μόνιμη ιστορία «συνωμοσίας». Μια διαρκής προσπάθεια να συνδεθεί το προσκήνιο με το παρασκήνιο. Δηλητήριο. Διότι μόνο έτσι εξηγούνται εκείνα που για την Ελλάδα, φαντάζουν... ανεξήγητα. Από τους ίδιους ανθρώπους που με θλίψη καταλήγουν το τελευταίο 24ώρο στην διαπίστωση ότι «Έλα μωρέ που θα αφήνανε ποτέ την Λέστερ να πάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα». Εκείνοι που ήδη πήραν την όμορφη αυτή ιστορία, την έκοψαν, την έραψαν και μαεστρικά την χώρεσαν στην δική τους ατζέντα. «Επαγγελματίες» του είδους. Κυριολεκτικά.

Είχε η Τσέλσι τις τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές στο πρόγραμμα της, δύο ματς-φωτιά για τον τίτλο. Την Δευτέρα με την Τότεναμ και τελευταία αγωνιστική πάλι στην έδρα της με την Λέστερ. Που θα... πήγαν τα γνωστά μυαλά όταν τα Σπιρούνια προηγήθηκαν με 2-0 μέσα στο Στάμφορντ Μπριτζ; Ότι το κρατάει το «δωράκι» η ομάδα του Αμπράμοβιτς στον Ρανιέρι για την τελευταία αγωνιστική. Θα δώσει το ματς στη Λέστερ, και μαζί τον τίτλο του πρωταθλητή. Όταν έγινε το 2-2; Ποιος ασχολείται; Σημασία έχει το θαύμα των Αλεπούδων που εδώ δεν θα το δούμε ποτέ. Το θαύμα που ήδη τοποθετήθηκε στην μηχανή του κιμά!

Ειλικρινά δεν έχουμε καμία πρόθεση να υπερασπιστούμε το Ελληνικό ποδόσφαιρο, και τους παράγοντες του. Έχει έναν σωρό από δικά του θέματα, που πρέπει να λύσει. Ας ασχοληθούν μαζί του όσοι μετρούν πόσες Ενώσεις... άλλαξαν πλευρά, και πανηγυρίζουν για αυτό. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως και μεταξύ μας για το πόσο πραγματικά θα θέλαμε να δούμε το θαύμα της Λέστερ σε δική μας version. Ας αφήσουμε τη Λέστερ στην ησυχία της. Και μαζί όσους απολαμβάνουν αυτό το μοναδικό της κατόρθωμα. Εκείνους που δεν αγαπούν μόνο τις ομάδες τους, αλλά και το ίδιο το παιχνίδι...

Αν η φετινή Λέστερ βρίσκονταν στην Σούπερ Λιγκ, στις πρώτες δέκα αγωνιστικές θα ήταν «παράρτημα». Εκεί γύρω στην 20η στροφή θα είχαμε μάθει απέξω και ανακατωτά πόσα χρήματα παίζονται «πάνω» της κάθε Κυριακή, στη Μαλαισία και σε άλλες εξωτικούς στοιχηματικούς προορισμούς. Δεν αποκλείεται να είχε γίνει ως και επερώτηση στο Κοινοβούλιο, από κάποιον βουλευτή με «ευαισθησία» στο καλό του ποδοσφαίρου. Γιατί όχι; Όλα στον βωμό της εξασφαλισμένης προβολής!

Και στο τέλος, όταν θα έπιανε την κούπα και με τα δύο χέρια; Θα έδιναν και θα έπαιρναν τα... υπονοούμενα. Ότι όλο αυτό το έκανε επίτηδες το «σύστημα». Για «ξεκάρφωμα». Ή για να γελοιοποιήσει και με αυτόν τον τρόπο τους «απέναντι». Την χρονιά που θα το έχανε ο Ολυμπιακός, να μην το έπαιρνε κάποιος από τους κλασικούς αντιπάλους, αλλά ένας που δεν τον πιάνει το... μάτι σου. Ο Λεβαδειακός του Κομπότη ας πούμε. Το ίδιο σύστημα που έφερε τον Κλάουντιο Ρανιέρι στην Ελλάδα για να «ξεφτιλίσει» την εθνική μας ομάδα, θα είχε σκαρφιστεί ένα ακόμη σατανικό σχέδιο.

Όπου υπάρχει ποδόσφαιρο, ενενήντα-εννέα φορές στις εκατό ο τίτλος καταλήγει στα χέρια του δυνατού. Εκείνου που ξοδεύει τα περισσότερα. Ακόμη και στην εξαίρεση του Σαμπιονά όπου για χρόνια ήταν το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα του πλανήτη, εμφανίστηκαν οι Εμίρηδες και το έκαναν παιχνιδάκι στα χέρια της Παρί. Αν θέλεις το τρόπαιο, πρέπει να ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι.

Η φετινή Λέστερ είναι το... απίθανο. Έπεσε από τον ουρανό, χωρίς αλεξίπτωτο. Το απίθανο όμως το απολαμβάνεις. Δεν το ισοπεδώνεις με τον τρόπο σου. Πόσο μάλλον όταν κατά βάθος δεν είσαι καν από εκείνους που θες να το βλέπεις να συμβαίνει.