«Θα είναι επικοδομητική η... σύγκρουση με τον Γκουαρντιόλα και τον Βενγκέρ» του είπαν; Έλα ντε. Θα είναι; Λες και ο τεχνικός του Ολυμπιακού θα απαντούσε «Όχι, αγγαρεία θα κάνω. Και ελπίζω να... κρατούν σημειώσεις». Τέλος πάντων. Ασίστ είναι αυτές οι ατάκες. Το πρώτο βήμα «προβολής», στην περιόδο από την κλήρωση ως το... χορτάρι. Αυτό δεν είναι όμως και το... δέλεαρ που προσφέρει σε κάθε προπονητή το Τσάμπιονς Λιγκ; Αυτό δεν είναι που προσφέρει εδώ και χρόνια σε κάθε τεχνικό του και ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας. Την παρουσία σε μια διοργάνωση που αυτομάτως ανεβάζει τις «μετοχές» και των ποδοσφαιριστών και των προπονητών. Η λαμπερή βιτρίνα, μπροστά από τον πάγκο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τάκης Λεμονής είναι έτοιμος για την Αλ Ραέντ αρκετά χρόνια μετά... να «επιστρέψει» στο προσκήνιο, ούτε πως ο Γιώργος Δώνης είναι στην Αλ Χιλάλ. Το «διαβατήριο» και των δύο είναι πρωτίστως η παρουσία τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό είναι που «χτυπά» στο βιογραφικό τους. Το ότι είναι Έλληνες, άρα από μια «σχολή» χωρίς... παρελθόν έξω από τα σύνορα ουδόλως απασχολεί. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η... παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου. Ο Λεμονής με τον Ολυμπιακό πήγε ως τους «16» και πήρε σπουδαία διπλά, έχοντας παράλληλα κερδίσει μια σιερά από εγχώριους τίτλους. Ο Δώνης με το ΑΠΟΕΛ έφτασε και εκείνος ως το σεντόνι. Και μια φορά... Τσάμπιονς Λιγκ, πάντα Τσάμπιονς Λιγκ.

Για να επιστρέψουμε όμως σε Ερυθρόλευκα και σύγχρονα; Όλοι οι τεχνικοί των Πειραιωτών, έκαναν μονάχα βήματα προς τα εμπρός, μετά τον Ολυμπιακό. Και η εξέλιξη τους είναι από εκείνες που μπορούν να κάνουν τον μόνιμο πρωταθλητή να καμαρώνει για την «επιλογές» του. Και αν για τον Βαλβέρδε δεν τέθηκε ποτέ θέμα επιπέδου, η συνέχεια της λίστας είναι που δείχνει τον δρόμο. Ο Ζαρντίμ πρώτα στη Σπόρτινγκ και τώρα στη Μονακό. Ο Μίτσελ σε ολική επαναφορά κρατώντας πλέον το τιμόνι της Μαρσέιγ. Τελικά μόνο ο Βίτορ Περέιρα, έκανε το «παραπάνω» χωρίς το... όπλο. Στα πλούτη της Φενέρ πήγε δίχως Τσάμπιονς Λιγκ. Τη διοργάνωση αυτή όμως την «είχε» από την εποχή της Πόρτο.

Τώρα λοιπόν ο Μάρκο Σίλβα: Στα 39 του έχει ήδη... το γαλόνι μιας σημαντικής εθνικής σχολής (Πορτογάλια). Έχει το Κύπελλο με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Και τώρα μέσω Ολυμπιακού; Σε έναν όμιλο με δύο από τους τοπ προπονητες. Και με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ που ούτως ή άλλως έχει έντονο Πορτογαλικό στοιχείο, άρα και εκεί ένα επιπλέον «κίνητρο» για την προβολή στην πατρίδα. Ήδη το «απολαμβάνει». Και αν έρθει ένα καλό αποτέλεσμα πόσο μάλλον κάτι παραπάνω; Μέσα σε ένα τρίμηνο ο νέος κόουτς μπορεί να βάλει στο βιογραφικό του... τόσες σελίδες που αυτομάτως θα του αλλάξουν το επίπεδο. Ήταν και πέρσι στη διοργάνωση. Σε όμιλο με τον Μουρίνιο και με τις Σάλκε, Μάριμπορ. Και πήγε καλά. Αν το ξανακάνει λοιπόν, με δεύτερη ομάδα, και μάλιστα αυτή τη φορά απέναντι σε Μπάγερν-Άρσεναλ; Τότε δεδομένα είναι μεγάλος κερδισμένος...