Ήρθε για να μείνει, αλλά δε τα κατάφερε! Ήρθε για να παλέψει, όμως, επίσης και αυτό το πέτυχε στον απόλυτο βαθμό. Ο Απόλλων Σμύρνης επέστρεψε μετά από 13 χρόνια στα μεγάλα σαλόνια, με στόχο να ζήσει και πάλι μεγάλες στιγμές, αντάξιες της ιστορίας του, χωρίς όμως να αποκλίνει ούτε ελάχιστα από την φιλοσοφία και τις αρχές του.

Χωρίς φιλίες, χωρίς.. συνεργασίες, με τον μέχρι πριν λίγους μήνες ιδιοκτήτη της Ταξιαρχίας, Σταμάτη Βελλή, να δείχνει τον δρόμο. Έναν δρόμο μοναχικό, αλλά συνάμα γεμάτο αξιοπρέπεια, που μπορεί να μην ήταν ικανός να κρατήσει τον Απόλλων στην κατηγορία, αλλά κράτησε μία θέση στις καρδιές των φιλάθλων!

Το τέλος της σεζόν, σήμαινε και την αποχώρηση του Βελλή, με τον Μονεμβασιώτη να είναι ο διάδοχος στον προεδρικό θώκο, με την Ταξιαρχία να γυρίζει σελίδα και να προετοιμάζεται για ακόμα μία επιστροφή. Με την ΑΕΚ αντίπαλο, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρείται το μεγάλο φαβορί, όμως οι προσδοκίες στην Ριζούπολη είναι υψηλές, καθώς υπάρχει πίστη πως, αν όχι φέτος, σύντομα η Ταξιαρχία θα είναι και πάλι εκεί που ανήκει.

Τι κρατάει: Την αναγνώριση που κέρδισε και την παραδοχή όλων για την στάση της και τις αρχές τις! Η Ελαφρά Ταξιαρχία κατάφερε να γίνει συμπαθής στην πλειοψηφία τον υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων, που εκτίμησαν την στάση και την φιλοσοφία που παρουσίασε.

Τι αφήνει: Προφανώς και τον υποβιβασμό. Ύστερα από τεράστιες προσπάθειες έχει καταφέρει να επιστρέψει μετά από 13 χρόνια στην μεγάλη κατηγορία, όμως δεν άντεξε, λύγισε και στο τέλος έπεσε. Πάλεψε κόντρα σε όλους, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε.

Παίκτης που ξεχώρισε: Υπήρξαν παίκτες με πολύ καλή παρουσία, όπως ο Πετρόπουλος των 12 γκολ και ο Τζόρβας που έφτασε πολύ κοντά στην επιστροφή του στην Εθνική, όμως αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν άλλος. Ο λόγος για τον Ντάρεν Άμπροουζ, ο οποίος ήρθε τον Γενάρη για να βοηθήσει τον Απόλλωνα και λίγο έλειψε να τον σώσει. Τρομερή παρουσία, άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της ομάδας, πέτυχε 6 τέρμα σε 11 παρουσίες και σαν «ανταμοιβή» για την παρουσία του, κέρδισε μία θέση στην μεταγραφική λίστα του Παναθηναϊκού, γεγονός ενδεικτικό για την εικόνα του στην Ριζούπολη.

Καλύτερη στιγμή: Η νίκη κόντρα στον Εργοτέλη στην Ριζούπολη. Όχι γιατί... σκότωσε το θηρίο, αλλά διότι αυτή ήρθε μετά το τρίποντο κόντρα στον Πανθρακικό και την «χρυσή» ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ, αποτελέσματα που έφερναν τον Απόλλων πάνω από την ζώνη του υποβιβασμού. Πλέον ήθελαν καλύτερο ή ίδιο αποτέλεσμα με την Ξάνθη στην τελευταία αγωνιστική, με τις δύο ομάδες να αντιμετωπίζουν Ολυμπιακό και Ξάνθη αντίστοιχα. Μπορεί τελικά να «στράβωσε», όμως εκείνη την στιγμή υπήρξε μεγαλύτερη αισιοδοξία από ποτέ, πως ο στόχος της παραμονής είναι κάτι παραπάνω από εφικτός.

Χειρότερη στιγμή: Το αντίο του Βελλή. Μπορεί ο υποβιβασμός να. πόνεσε, όμως η απόφαση του ισχυρού άνδρα του Απόλλωνα να αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο, ήταν ότι χειρότερο. Η έλευση του Μονεμβασιώτη απαλύνει τον πόνο, όμως η αγάπη για τον Βελλή που αναγέννησε την ομάδα, είναι μεγάλη και δύσκολα κάποιος θα τον αντικαταστήσει στις καρδιές των Απολλωνιστών.

Δήλωση: Τι να πρωτο-κρατήσεις! Με πρόεδρο τον Βελλή, από αιχμηρές δηλώσεις άλλο τίποτα. Ο πρώην πρόεδρος του Απόλλωνα χτύπησε το κατεστημένο, δε φοβήθηκε να μιλήσει για ελεγχόμενες ομάδες από τον Ολυμπιακό, για. φτιαγμένους αγώνες, για έναν ΠΑΟΚ που «αυτο-γελοιοποιείται», που τρέμει τον Μαρινάκη και γενικά, τάραξε τα νερά διόλου λίγες φορές με όσα είπε μέσα στο 2014.