Κυριάκος Παπαδόπουλος στο Gazzetta: «Με είχαν ξεγραμμένο, αλλά τους έδειξα ποιος είμαι»
- «Δεν υπάρχουν βεντέτες στην Εθνική»
- «Ήρθα ξανά στο προσκήνιο»
- «Δεν ευνόησαν οι συνθήκες να μείνω στον Ολυμπιακό»
- «Ποτέ δεν έφτασα κοντά στον ΠΑΟΚ»
- «Δεν βλέπω οράματα, κανείς δεν με πίστευε»
Το καλοκαίρι του 2008 συμπεριλήφθηκε από την UEFA στους 10 καλύτερους ανερχόμενους ποδοσφαιριστές εκείνης της περιόδου. Όπως χαρακτηριστικά σημειώθηκε, στα «αστέρια του αύριο». Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, δημοσίευμα βρετανικής εφημερίδας ανέφερε ότι αποτελούσε στόχο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μιλάμε για το διάστημα που ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ανήκε ήδη στον Ολυμπιακό, έχοντας πάρει μεταγραφή στα μέσα του 2007 από τον Σβορώνο Κατερίνης.
Πραγματοποίησε τελικά δεκαετή καριέρα στα γήπεδα της Γερμανίας, αγωνιζόμενος σε Σάλκε, Λεβερκούζεν, Λειψία και Αμβούργο. Μεταγραφές αξίας 17 εκατομμυρίων ευρώ. Έφτασε να κάνει ντεμπούτο με την Εθνική ανδρών στις 4 Ιουνίου 2011, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Μάλτας (3-1), για τα προκριματικά του Euro 2012, στον οποίο χρίστηκε και σκόρερ, επιτυγχάνοντας το δεύτερο τέρμα της ελληνικής ομάδας. Σε ηλικία 18,5 ετών.
Ποτέ δεν μάθαμε ποιο πραγματικά ήταν το ταβάνι 29χρονου σήμερα Κατερινιώτη αμυντικού. Ανήκει σε αυτό το γκρουπ των ποδοσφαιριστών που το σώμα τους δεν μπορούσε να υπηρετήσει στον ίδιο βαθμό το αυθετικό του ταλέντο. Άλλοτε ο ώμος του, άλλοτε οι κοιλιακοί του, κάποιες φορές τα γόνατά του, άλλες φορές κάποιος τένοντας. Τα προβλήματα μυικής φύσεως δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ.
Όταν τον Ιούλιο του 2020 ολοκλήρωσε τη θητεία του στο Αμβούργο, έβαλε τέλος στην ποδοσφαιρική ζωή στη Γερμανία. Θα μπορούσε να προτιμήσει το δρόμο των μπόλικων χρημάτων, αλλά όχι σε πρωταθλήματα πρώτης σειράς. Όταν τελικά υπέγραψε στην Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, διάβασε ουκ ολίγα σχόλια του τύπου «κοίτα πού κατάντησε...». Μέσα από την άσημη κροατική ομάδα κέρδισε την επάνοδό του στην Εθνική Ελλάδας τρία χρόνια μετά.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έχει σταθεί ξανά στα πόδια του, είναι υγιής και στη συνέντευξη που δίνει στο Gazzetta ξετυλίγει το κουβάρι μιας καριέρας για την οποία δοξάζει τον Θεό, αλλά και η οποία θα μπορούσε να τον βρει σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο αν δεν προέκυπταν τραυματισμοί. Ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η μεταγραφή σε Λίβερπουλ και Ατλέτικο που δεν ήρθε ποτέ και η νυν Εθνική στην οποία δεν έχει ξαναδεί τέτοια ατμόσφαιρα και τέτοιες σχέσεις ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές.
«Δεν υπάρχουν βεντέτες στην Εθνική»
Κυριάκο, όταν έπαιρνες μεταγραφή στη Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, μια ομάδα που δεν έχει επιτυχίες στην Κροατία, το περίμενες ότι θα έφτανε η στιγμή που θα αποτελούσες και πάλι μέλος της Εθνικής Ελλάδας;
«Είναι πολύ σημαντικό για εμένα ότι με κάλεσαν και πάλι στην Εθνική. Με είχαν ξεγραμμένο, δεν με υπολόγιζε κανένας. Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή και το επιτελείο του, τον κ. Φύσσα, τον κ. Κωνσταντινίδη. Με υποδέχτηκαν όλοι τους πολύ καλά. Το κλίμα στην Εθνική είναι τέλειο, είναι όλα καλά παιδιά. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό που η Εθνική απαρτίζεται από νέα παιδιά, τα οποία δείχνουν καλό πρόσωπο. Είμαστε στον σωστό δρόμο και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα. Είμαστε πραγματικά λυπημένοι μόνο για το ισόπαλο παιχνίδι εναντίον της Γεωργίας. Δεν κάναμε καλή εμφάνιση, δεν παίξαμε καθόλου καλά. Απέναντι σε Βέλγιο και Νορβηγία δείξαμε ότι έχουμε υψηλό επίπεδο».
Είναι εφικτή η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ μετά το 1-1 με τη Γεωργία;
«Ναι πιστεύω ότι είναι απόλυτα εφικτή. Με αυτόν τον προπονητή, τον Τζον Φαν'τ Σχιπ, έχουμε μπει σε άλλο τρυπάκι. Παίζουμε πιο καλό ποδόσφαιρο. Έχουμε πολύ καλό κλίμα. Και σε άλλες Εθνικές το έχω ζήσει, αλλά τώρα είναι ακόμα πιο καλό. Έρχονται όλοι χαρούμενοι στην Εθνική, η οποία είναι πάνω από όλα. Δεν υπάρχουν βεντέτες, δεν υπάρχει Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Όλοι παίζουν για όλους, αυτό είναι το σημαντικό».
Στα τελευταία παιχνίδια με την Εθνική αγωνίζεσαι στο κέντρο της άμυνας με τον Γιώργο Τζαβέλλα. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να συνεργαστείτε όταν κάνετε λίγες προπονήσεις μαζί;
«Κατ' αρχήν με τον Τζαβέλλα είμαστε φίλοι. Γνωριζόμαστε από το 2010, αυτός αγωνιζόταν αριστερός μπακ κι εγώ στόπερ. Έχουμε κολλήσει και έχουμε ομοιογένεια».
«Ήρθα ξανά στο προσκήνιο»
Το καλοκαίρι είχες προτάσεις; Πώς έφτασες να υπογράψεις στη Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ;
«Είχα προτάσεις, αλλά δεν έφτασα κάπου κοντά. Και από Κίνα είχα και από Ρωσία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έκλεισα. Ήμουν σε δύσκολη περίοδο το καλοκαίρι, δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν εκτός δράσης για καιρό. Δόθηκε η ευκαιρία να πάω στη Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, να κάνω νέο ξεκίνημα στην καριέρα μου και αποδείχθηκε ότι έκανα καλά. Έδειξα ποιος είμαι πραγματικά. Ήρθα ξανά στο προσκήνιο. Έκανα καλές εμφανίσεις, έφτασα ξανά να παίζω σε καλό επίπεδο. Στόχος μου ήταν να επιστρέψω στην Εθνική και τα κατάφερα».
Προτού υπογράψεις στη Λοκομοτίβα, έκανες προπονήσεις στον Παναθηναϊκό. Σου έγινε πρόταση για να μείνεις;
«Στον Παναθηναϊκό πήγα μόνο για προπονήσεις. Είχα μιλήσει με τον Δώνη και ήθελα να κρατήσω καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης».
Τον Δεκέμβριο μένεις ελεύθερος από τη Λοκομοτίβα. Θα φύγεις από τώρα; Υπάρχει κάποιος όρος στο συμβόλαιό σου που σου επιτρέπει να φύγεις για άλλη ομάδα ως ελεύθερος;
«Θα δούμε αυτό το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει κάποια ρήτρα. Είμαι σχεδόν ελεύθερος. Με ένα πολύ μικρό ποσό μπορώ να φύγω. Μάλλον θα αποχωρήσω. Για την ακρίβεια, είναι σχεδόν βέβαιο. Δεν ξέρω ακόμη σε ποια ομάδα θα κλείσω. Μου έχουν μεταφέρει διάφορες προοπτικές μέχρι στιγμής, αλλά δεν έχω καταλήξει».
Πώς είναι το πρωτάθλημα στην Κροατία;
«Αρκετά ανταγωνιστικό. Η πρώτη κατηγορία έχει μόνο δέκα ομάδες. Δεν είναι πολλές, είναι πιο κλειστή η λίγκα. Δεν είναι του... πεταματού. Για εμένα το restart στην καριέρα μου ήταν το πιο σημαντικό».
«Δεν ευνόησαν οι συνθήκες να μείνω στον Ολυμπιακό»
Το 2007 έκανες το βήμα για τον Ολυμπιακό. Ποιος ήταν αυτός που σε είχε δει και ενημέρωσε την ομάδα για να σε αποκτήσει;
«Με είχε δει ο Χέρμαν Βερμιούλεν, ο οποίος ήταν διευθυντής των ακαδημιών του Ολυμπιακού. Με είχε παρακολουθήσει στη μικτή Πιερίας και στην Εθνική Ελλάδας Κ15».
Από το 2007 μέχρι το 2010 έκανε 17 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό. Θεωρείς ότι θα μπορούσες να είχες μείνει και να είχες παίξει περισσότερο;
«Δεν το ευνόησαν οι συνθήκες. Ήμουν μικρός, 15 - 16 ετών. Ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν στο Champions League, είχε μεγάλα ονόματα στη θέση μου».
Και μετά η Γερμανία. Αρχικά η Σάλκε και στη συνέχεια οι Λεβερκούζεν, Λειψία και Αμβούργο. Πώς θα περιέγραφες τη δεκαετή σου πορεία στα γήπεδα της Γερμανίας;
«Ήταν τρομερά. Πέρασα πολύ καλά. ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο. Άλλη νοοτροπία, άλλος κόσμος».
Σε ποια ομάδα πέρασες τα καλύτερα σου χρόνια;
«Στην αρχή, στη Σάλκε. Αλλά και στη Λεβερκούζεν και στο Αμβούργο. Δεν έχω κανένα παράπονο. Είμαι χαρούμενος».
«Ποτέ δεν έφτασα κοντά στον ΠΑΟΚ»
Έφτασες ποτέ κοντά σε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ; Το όνομά σου έχει συνδεθεί πολλές φορές με τη συγκεκριμένη ομάδα.
«Ποτέ μου δεν έφτασα κοντά στον ΠΑΟΚ. Ποτέ δεν με πλησίασε κανείς από τον ΠΑΟΚ. Επομένως όχι».
Η ΑΕΚ σε είχε πλησιάσει ποτέ;
«Ουδέποτε είχα κάτι από την ΑΕΚ».
Είχες ποτέ πρόταση από μεγάλη ομάδα της Ευρώπης;
«Είχα πρόταση από τη Λίβερπουλ. Αν θυμάμαι καλά το 2013 ή το 2014. Επίσης από την Ατλέτικο και τη Ζενίτ».
Γιατί δεν έκλεισες σε κάποια από αυτές τις ομάδες;
«Ήμουν έτοιμος να κλείσω, αλλά με κράτησαν πίσω οι τραυματισμοί».
Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις εξαιτίας των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισες;
«Όχι, ποτέ. Δεν παραιτήθηκα ποτέ. Η Λοκομοτίβα μπορεί να είναι μην είναι η πρώτη δύναμη στην Κροατία, αλλά πήγα για το come back. Έκανα ένα βήμα πίσω για να ακολουθήσουν άλλα μπροστά. Θα μπορούσα να πάω σε μεγαλύτερη ομάδα. Ήθελα να επιστρέψω και να γίνω ξανά αυτός που ήμουν».
Τις δύσκολες στιγμές, ποιος ήταν αυτός που σε στήριξε περισσότερο και στάθηκε στο πλευρό σου;
«Η οικογένειά μου, τα αδέρφια μου και οι φίλοι μου. Φυσικά και οι γιατροί, οι φυσικοθεραπευτές. Είμαι όμως θετικός άνθρωπος».
«Δεν βλέπω οράματα, κανείς δεν με πίστευε»
Πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν καταφέραμε ποτέ να δούμε ποιο ήταν το ταβάνι σου ως ποδοσφαιριστής λόγω των τραυματισμών που αντιμετώπισες στην καριέρα σου. Τι πιστεύεις εσύ;
«Πιστεύω πως αν δεν είχα τραυματισμούς, θα είχατε δει ακόμα καλύτερα πράγματα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δοξάζω τον Θεό και τα καλύτερα έρχονται. Κι εγώ ο ίδιος θα ήθελα να έχω πετύχει περισσότερα πράγματα, θα μπορούσα να τα κάνω. Θα μπορούσα να έχω αντιμετωπίσει σοβαρό τραυματισμό στα 16 μου και σήμερα να μιλούσαμε διαφορετικά. Δεν βλέπω οράματα, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Εγώ ευχαριστώ τον Θεό για όσα έχω ήδη κάνει και για όσα δείχνω ακόμα και τώρα. Κανείς δεν με πίστευε. Μόνο οι φίλοι μου και η οικογένειά μου».
Έκανες ντεμπούτο στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε ηλικία 15,5 ετών και μέχρι ενός σημείου, κατείχες το ρεκόρ του νεαρότερου σε ηλικία ποδοσφαιριστή στον οποίο συνέβη κάτι τέτοιο. Λέει κάτι για εσένα αυτό;
«Όταν ήμουν μικρός ήταν ωραίο, σημαντικό. Τώρα όμως δεν λέει κάτι. Βλέπουμε πλέον το μέλλον».
Έχεις μετανιώσει για κάποια από τις μεταγραφικές επιλογές που έχεις κάνει στο παρελθόν;
«Είμαι χαρούμενος για όπου αγωνίστηκα. Παντού έπαιξα με την καρδιά μου και σε κάθε ομάδα έδωσε τον καλύτερό μου εαυτό. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα σε περίπτωση που πήγαινα αλλού».
Έχεις σκεφτεί πώς θα είναι η ζωή σου μετά το ποδόσφαιρο;
«Μερικές φορές πάω να το σκεφτώ και μετά το μετανιώνω, λέω όχι. Να μη σκεφτώ τίποτα. Έχω να δώσω πολλά στο ποδόσφαιρο και δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς τους αγώνες, χωρίς την αδρεναλίνη, χωρίς φάσεις».
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου;
«Έχω ζήσει αρκετά ωραία πράγματα. Όταν έπαιξα με την Εθνική στο Euro, όταν έβαλα γκολ στη Μπαρτσελόνα ως παίκτης της Λεβερκούζεν, όταν συμμετείχα στο Champions League».
Εκτός από το ποδόσφαιρο, τι άλλο σου αρέσει να κάνεις; Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
«Να βρίσκομαι με τους φίλους μου, να πηγαίνουμε βόλτες, να παίζουμε play station».
