• Το γκολ, η τρέλα, ο τελευταίος τίτλος...
• Ο θάνατος του Σεγούνδο, η αγκαλιά του Ρομάν και το «αντίο»

Πέρασε πολλά. Η αγάπη του κόσμου τον κρατούσε όρθιο. Ειδικά από την ημέρα που έχασε τον πολυαγαπημένο του θείο, τον οποίο μέσα του ήξερε πολύ καλά πως ήταν ένας πραγματικός πατέρας για εκείνον. Τον μεγάλωσε, τον βοήθησε, του έδωσε συμβουλές, τον στήριξε και μαζί με την αδερφή της μητέρας του Καρλίτος, Αντριάνα.

Στα 37 του και μάλλον έχοντας καταλάβει πως έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, τόσο σε σωματικό επίπεδο, όσο πολύ περισσότερο και σε πνευματικό, ο Τέβες αποφάσισε ν' αποχωρήσει από την Μπόκα και πιθανότατα να βάλει τέλος και στην ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ό,τι κι αν έζησε στην Ευρώπη, ακόμα κι αν έπαιξε και σε τελικό Champions League, όσα κι αν πανηγύρισε σε Αγγλία και Ιταλία, όσο... χαμό κι αν προκάλεσε σε Γιουνάιτεντ και Σίτι στο Μάντσεστερ, θα τ' αντάλλαζε πανεύκολα για ένα βράδυ σε γεμάτο «Μπομπονέρα» με τη φανέλα της Μπόκα. Ξανά και ξανά και ξανά...

#GraciasCarlitos 🔟🔵🟡🔵 pic.twitter.com/zNbx8l39uj

— Boca Juniors (@BocaJrsOficial) June 4, 2021

Το γκολ, η τρέλα, ο τελευταίος τίτλος...

Έτρεξε θυμίζοντας... καλπασμό αλόγου, σκαρφάλωσε στο κάγκελο, φώναξε «γκολ» με όλη τη δύναμη της ψυχής του, πανηγύρισε σαν να μην υπήρχε «αύριο». Η στιγμή ήταν μοναδική και ήταν δική του και της ομάδας του. Της καρδιάς του και της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς.

Του κόσμου για τον οποίο έμαθε από μικρός να αγαπάει και να παίζει για εκείνον, αλλά και των... τρελών που κάνουν το «Μπομπονέρα» να μοιάζει πως... κουνιέται μονίμως και προκαλείται σεισμική δόνηση στους πανηγυρισμούς των γκολ που πετυχαίνουν οι ποδοσφαιριστές της Μπόκα.

Ο Τέβες, χάρισε τον περσινό τίτλο στους «xeniezes» με δικό του γκολ σε ένα δραματικό φινάλε στο πρωτάθλημα της Αργεντινής, με την Ρίβερ Πλέιτ να χάνει βαθμούς απέναντι στην Ατλέτικο Τουκουμάν και στην επιστροφή του αείμνηστου, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στο γήπεδο της Μπόκα, ο σύλλογος πήρε το στέμμα.

Εκείνες οι στιγμές θα μείνουν χαραγμένες σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, σε όλους τους τυχερούς που το έζησαν από κοντά αλλά φυσικά και στο μυαλό του Τέβες.

Όταν πλέον θα πέφτει για ύπνο, θα νανουρίζεται από την πιο γλυκιά ιαχή που έχει ακούσει ποτέ. Το μακρόσυρτο «γκοοοολ» των οπαδών της Μπόκα και την λαοθάλασσα που κατέβαινε την εξέδρα για να φτάσει όσο πιο κοντά γινόταν στους παίκτες...

Ανήσυχο πνεύμα, ασυμβίβαστος, με έναν αποκλειστικό στόχο

Στη Γουέστ Χαμ πήρε τέτοια τροπή η παρουσία του και η μεταγραφή του στο λονδρέζικο κλαμπ μαζί με τον Μαστσεράνο, με πρόστιμο και αφαίρεση βαθμών για την ομάδα λόγω του παρατυπίας στο deal. Στο Μάντσεστερ έπαιξε και στις δύο μεγάλες ομάδες, γνωρίζοντας φυσικά και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, παίρνοντας το μετάλλιο του Πρωταθλητή Ευρώπης το 2008 στη Μόσχα και προκαλώντας χαμό με την μεγάλη του μετακίνηση στους «πολίτες».

Πανηγύρισε τίτλους, όμως έκανε άνω – κάτω και το σύνολο του Μαντσίνι με την άρνησή του να παίξει σε ματς του Champions League κόντρα στην Μπάγερν, μέχρι ν' αρχίσει την... επανάσταση και να εξαφανιστεί επιστρέφοντας στην πατρίδα του προκειμένου να πιέσει για να φύγει.

Στην Ιταλία με την Γιουβέντους τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, χαρακτηρίστηκε ένας από τους «πιο αποτελεσματικούς επιθετικούς που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα της Γιουβέντους».

Έκανε τρομερά πράγματα μέχρι και το 2015, έπαιξε και στον τελικό του Champions League απέναντι στην Μπαρτσελόνα στο Βερολίνο, όμως ο στόχος είχε «κλειδώσει». Ήθελε ξανά το αλήτικο, το ποδόσφαιρο της Αργεντινής, την γειτονιά που ζει και αναπνέει για την μπάλα και την ομάδα, το «Μπομπονέρα» που... κόχλαζε.

Πήρε τα πρωταθλήματα του 2015 και του 2017 με τους xeinezes, ωστόσο, η γενικότερη εσωτερική του ανησυχία ήταν τέτοια που τον έκανε να πραγματοποιήσει το ταξίδι στην Άπω Ανατολή και ν' αντικρίσει το κινεζικό ποδόσφαιρο με τη φανέλα της Shanghai Shenhua.

Βρέθηκε εκεί περισσότερο ως... guest star κι όχι τόσο ως ποδοσφαιριστής προτού πάρει οριστικά το δρόμο για την πατρίδα για μια τελευταία φορά. Λάμβανε περίπου 90.000 ευρώ την ημέρα. Περίπου 650.000 ευρώ την εβδομάδα! Και είχε μόλις τέσσερα γκολ σε 20 συμμετοχές, για να επιστρέψει στην πατρίδα του και τη Μπόκα το 2018.

Moments after Carlos Tévez scored the winner versus Maradona's Gimnasia to overtake River and win the league on the last day of the season.

Not a bad memory for him when recalling his penultimate game in front of a full Bombonera pic.twitter.com/CqwciZb8cV

— Pibe de Barrio / La Bombobox 🇦🇷⚽️👕🎁 (@PibedeBarrioArg) June 4, 2021

Ο θάνατος του Σεγούνδο, η αγκαλιά του Ρομάν και το «αντίο»

Δυσκολεύτηκε πολύ ο Καρλίτος το τελευταίο διάστημα. Μετά το πρωτάθλημα του 2020, κάτι ο κορονοϊός, κάτι τα άδεια γήπεδα, κάτι ο ψυχολογικός αντίκτυπος της γενικότερης κατάστασης στην ανθρωπότητα με τον κορονοϊό, δεν τον βοήθησαν καθόλου.

Τον Φεβρουάριο έχασε τον θετό πατέρα του. Τον άνθρωπο που έκανε τα πάντα για εκείνον και τον βοήθησε να φτάσει εκεί που πραγματικά άξιζε.

Ο Σεγούνδο Τέβες, υιοθέτησε τον ανιψιό του λόγω του ότι ο «Απάτσι» είχε χάσει τον βιολογικό του πατέρα (Χουάν Αλμπέρτο Καμπράλ) πριν καν γεννηθεί.

Στα 58 του χρόνια, ο θετός πατέρας του Τέβες είχε διαβήτη, ήταν υπέρβαρος, είχε υποβληθεί σε μια λεπτή επέμβαση στον λαιμό και τον Ιούλιο προσβλήθηκε από κορονοϊό. Μερικούς μήνες μετά, δεν άντεξε και απεβίωσε...

Ο Τέβες προσπαθούσε να το ξεπεράσει, του έδινε δύναμη ο κόσμος της Μπόκα που πάντοτε ήταν στο πλευρό του, ξαναμπήκε στο γήπεδο να παίξει, να ξεχάσει, να παθιαστεί, να τιμήσει τη φανέλα...

Το απόγευμα της Παρασκεύης (4/6) ανακοίνωσε πως έχει φτάσει το τέλος γι' ακόμα μια φορά. Ο θρύλος, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε δεν τον άφησε στιγμή από κοντά του. Τον είχε αγκαλιά όλη την ώρα. Ο Καρλίτος Τέβες αποχωρεί «σπασμένος» μέσα του, με ανάγκη να ξαναβρεί τον εαυτό του, αφήνει το ποδόσφαιρο με τρόπο που ίσως δεν θα το ήθελε, αλλά με απόλυτη επίγνωση της κατάστασης και της προσπάθειας που οφείλει να κάνει για το καλό του.

Λογικά έχει φτάσει και το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, αν και το άφησε ανοιχτό. Πάντως, στην αγαπημένη του ομάδα, δεν μπορούσε πλέον να προσφέρει κάτι παραπάνω. Είχε δώσει ψυχή και σώμα...

Θα είναι πάντοτε το παιδί της Μπόκα. Με το μπλε και το κίτρινο αίμα. Που στα όνειρά του θα παίρνει φόρα και θα πηδάει στα κάγκελα για να γίνει «ένα» με τον κόσμο...