Ένα μεγάλο λάθος που διορθώνεται...

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε δικό του παιχνίδι. Και η πραγματικότητα είναι ότι η πρόκριση θα κριθεί στο ΣΕΦ. Με άλλα λόγια ηττήθηκαν, αλλά δεν χάθηκαν οι ερυθρόλευκοι. Και μέσα στο δικό τους σπίτι, έχουν την ευκαιρία να σβήσουν το λάθος στο Αμπντί Ιπεκτσί.

Για να μην κυκλοφορείς ανασφάλιστος, ασφάλισε το αυτοκίνητό σου τώρα στην Anytime!

Δεν ήταν καταδικαστική η ήττα του Ολυμπιακού κι ας πόνεσε πάρα πολύ. Τον Μπαρτζώκα, τους παίκτες, τους οπαδούς. Η ψυχολογία άλλαξε στη σειρά, η Εφές έμεινε ζωντανή και θα επιστρέψει στο Φάληρο για το απόλυτο. Ο Ολυμπιακός δεν νιώθει άνετα πλέον, ξέρει πως τελείωσαν τα περιθώρια για ήττα. Αλλά μέσα στο ΣΕΦ φαβορί παραμένουν οι ερυθρόλευκοι.

Αν το πέμπτο ματς της σειράς γινόταν σε δυο μέρες, ο Ολυμπιακός θα είχε πρόβλημα... Θα ήταν δύσκολο να ανακάμψει πνευματικά. Είναι, όμως, πολύ καλό για τους πρωταθλητές Ευρώπης ότι υπάρχει χρόνος μέχρι το επόμενο ματς. Σε μια εβδομάδα τα ψυχολογικά τραύματα προλαβαίνουν να επουλωθούν. Το κτύπημα της Εφές στον Ολυμπιακό ήταν δυνατό, αλλά δεν τον έβγαλε νοκ άουτ. Οι ερυθρόλευκοι έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν και μάλιστα μπροστά στο δικό τους κοινό.

Η Εφές το πανηγύρισε σαν να προκρίθηκε, έστησε το δικό της πάρτι και καλά έκανε. Αν έχανε, έλεγε αντίο στο φάιναλ φορ. Τώρα όλη η Τουρκία είναι στο πλευρό της. Θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για την απόλυτη ανατροπή (το 2-0 δεν έχει γίνει ποτέ 2-3 στην ιστορία της Ευρωλίγκα), αφού ο Ολυμπιακός την κράτησε ζωντανή. Φαβορί, βέβαια, δεν έγινε. Στο Φάληρο τον πρώτο λόγο τον έχουν οι ερυθρόλευκοι.

Ο Ολυμπιακός όντως έχασε δικό του παιχνίδι. Αλήθεια, πόσες φορές έχει κερδίσει παιχνίδι που το είχαν οι άλλοι στα χέρια τους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον περυσινό τελικό της Ευρωλίγκα; Ποιος μπορεί να λησμονήσει τόσες και τόσες ανατροπές στην ιστορία του μπάσκετ; Υπάρχουν και αντίπαλοι, που μάχονται μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Βέβαια κάποιοι πρόλαβαν και τα έβαλαν με τον Μπαρτζώκα... Ε, είναι ο τελευταίος που φταίει για την ανατροπή. Οι παίκτες έκαναν όλα τα προσωπικά λάθη μαζεμένα και χάθηκε το ματς από τα δικά τους χέρια. Αν ο Σλούκας έκανε μπλοκ άουτ στον Λούκας, αν ο Πρίντεζης έπιανε την μπάλα μετά τη χαμένη βολή του Φάρμαρ, αν ο Λο ήταν πιο προσεκτικός στην πίεση, το ματς δεν θα γύριζε. Ο προπονητής του Ολυμπιακού τόλμησε και έβγαλε τον Σπανούλη στο τελευταίο 8λεπτο και χάρη σε αυτή την κίνηση οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν στο +8. Πολλοί λένε ότι θα έπρεπε να μπει στο τέλος, αλλά ο Μπαρτζώκας πίστεψε στους παίκτες που βρίσκονταν στο παρκέ. Στον Λο και τον Σλούκα, που ως εκείνο το σημείο ήταν εξαιρετικοί σε άμυνα και επίθεση. Η εξέλιξη δεν τον δικαίωσε, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι για τα 21 επιθετικά ριμπάουντ της Εφές φταίει ο προπονητής... Λάθη έγιναν, ριμπάουντ χάθηκαν, αλλά μέχρι εκεί. Κάπως έτσι πήγε χαμένη και η υπερπροσπάθεια του Κάιλ Χάινς, αλλά και η φοβερή εμφάνιση του Παπανικολάου στο πρώτο ημίχρονο.

ΥΓ.: Ο Σπανούλης ήταν, είναι και θα είναι ο ηγέτης του Ολυμπιακού. Τα δύο ματς στην Τουρκία δεν του βγήκαν, αλλά ο αρχηγός των ερυθρολεύκων θα μιλήσει τελευταίος. Στο ΣΕΦ.

ΥΓ1: Και κάτι ακόμα. Την ώρα της ανατροπής, οι Τούρκοι - ο Τουνσερί - βγάζουν την μπάλα έξω, αλλά ο Λαμόνικα κλείνει τα μάτια. Ο Μπαρτζώκας ζήτησε να δουν οι διαιτητές τη φάση, αλλά ο Ιταλός αρνήθηκε. Η διαιτησία στο πρώτο ημίχρονο κράτησε την Εφές μέσα στο παιχνίδι (όταν δηλαδή ο Ολυμπιακός είχε εξωπραγματικά ποσοστά) και στο τέλος της έδωσε βοήθεια. Ξεκάθαρη. Και αναρωτιόμαστε - όπως και την Τετάρτη - κύριε Ρήγα. Είστε ευχαριστημένος από τους διαιτητές σας; Μήπως η σιωπή εκλαμβάνεται ως αδυναμία; Θα γίνουν τα ίδια και στο ΣΕΦ;

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Ενα λάθος, μοναδικό, αλλά καθοριστικό!

Ο Γκαλεάνο Τσάνο ήταν γαμπρός του Μουσολίνι και ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη του ιταλικού φασιστικού κινήματος, αυτός που παρακίνησε τον πεθερό του στο "Χαλύβδινο Σύμφωνο" και τη συμμαχία με τη Γερμανία, αλλά κι αυτός που μετά την απροειδοποίητη εισβολή των Ναζί στην Πολωνία, στράφηκε σφόδρα εναντίον της συνεργασίας του Μουσολίνι με τους Γερμανούς (αν κι αργότερα ανέτρεψε και πάλι τη στάση του). Ηταν ο άνθρωπος που ξεστόμισε μία από τις πιο σοφές κουβέντες της σύγχρονης εποχής. "Οι νίκες, πάντα, έχουν πολλούς πατέρες. Οι ήττες όμως, είναι ορφανές". Στον ομαδικό αθλητισμό το απόφθεγμα του Ιταλού φασίστα, διασκευάζεται ως εξής: "Οι νίκες, σχεδόν πάντα, έχουν πατέρες τους παίκτες. Οι ήττες, μόνο έναν: Τον προπονητή". Τι σημασία έχει αν τα σουτ δε βρίσκουν στόχο; Τι σημασία έχει αν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας σου, διανύοντας περίοδο διαρκούς ντεφορμαρίσματος, έμεινε πάρα πολύ μακριά από τον καλό εαυτό του; Τι σημασία έχει αν οι αντίπαλοι κάνουν πάρτι στα ριμπάουντ; Τι σημασία έχει αν ο κορυφαίος γκαρντ της ομάδας ένα συγκεκριμένο βράδυ, φοράει τη μάσκα του μοιραίου και αδυνατεί να λειτουργήσει με μυαλό και συγκέντρωση; Ο ένας και μοναδικός υπεύθυνος για οποιαδήποτε ήττα και κυρίως για αυτές που έρχονται με τόσο σοκαριστικό τρόπο, όπως αυτή του Ολυμπιακού στην Τουρκία είναι ο προπονητής. Κι εν προκειμένω ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Αν ο Εϊσι Λο, που μαζί με τον Σλούκα έκανε τεράστιο παιχνίδι στο Αμπντί Ιπεκτσί, δεν είχε στο μυαλό του την απόδραση από το ζον πρες των Τούρκων στα τελευταία δύο λεπτά και δεν βιαζόταν να το διασπάσει... Αν ο Χάινς με τον Σλούκα προλάβαιναν με ένα καλό μπλοκ άουτ το απίστευτο χαστούκι του Λούκας στη μπάλα 2'' πριν το φινάλε...

Μία σειρά από "αν" που σε περίπτωση κατά την οποία είχαν διαδραματιστεί διαφορετικά, ο Γιώργος Μπαρτζώκας που "τόλμησε" να κρατήσει τον Βασίλη Σπανούλη των 5 πόντων και των 0/7 σουτ εντός παιδιάς εκτός αγώνα σχεδόν σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο, θα απολάμβανε της αποθέωσης ακόμα και από τους πιο φανατικούς πολέμιους του. Μετά το δραματικό φινάλε, που κατά τη γνώμη μου αλλάζει το ρου της εξέλιξης της σειράς ανακατανέμοντας τους ρόλους των φαβορί και των αουτσάιντερ, ο Μπαρτζώκας έγινε ένας τραγικός μάγειρας που πρέπει να φύγει από τον Ολυμπιακό ...χθες! Αδυνατώ να μπω σε αυτή τη λογική. Παρόλα αυτά σε κάθε άποψη υπάρχουν δύο όψεις. Ναι μεν τα περισσότερα λάθη βαρύνουν τους παίκτες, αλλά, εδώ που τα λέμε, ο προπονητής βρίσκεται στον πάγκο για να τα προβλέπει και να τα αποφεύγει πριν γίνουν. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Ολυμπιακός θα έκανε τη μεγαλύτερη νίκη του φέτος εξαιτίας της πιο καρυδάτης και ορθότατης επιλογής του προπονητή του να αφήσει τον σταρ της ομάδας του εκτός στο κρίσιμο τελευταίο δεκάλεπτο.

Ο Ολυμπιακός όμως, τελικώς ηττήθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι ο προπονητής του παρασύρθηκε και στο -ειδικών καταστάσεων- αποφασιστικό δίλεπτο του φινάλε, κράτησε τον αρχηγό του στον πάγκο. Οξύμωρο ε; Ναι, είναι! Αλλά και πέρα για πέρα αληθινό. Τονίζω το δίλεπτο των "ειδικών καταστάσεων" για να εξηγήσω ότι αν ο Ολυμπιακός έμπαινε σε αυτό με μία πολύ εύθραυστη διαφορά 1-2 πόντων, υπέρ ή κατά, θα έκανε πολύ σωστά να διατηρούσε τον Σπανούλη στον πάγκο. Χωρίς αυτόν, σε ένα παιχνίδι που θα πήγαινε φάση-φάση, οι υπόλοιποι τα είχαν καταφέρει περίφημα. Με τη διαφορά όμως, ότι εν τέλει οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στο κρίσιμο δίλεπτο με μία διαφορά 7 πόντων, που υπό κανονικές συνθήκες δε καλύπτεται. Ειδικά από την Εφές. Οι Τούρκοι είχαν μία και μοναδική επιλογή επιβίωσης. Να κάνουν το ματς ροντέο. Να λειτουργήσουν ...ινδιάνικα. Να πιέσουν σε όλο το γήπεδο. Να επιδιώξουν το κλέψιμο. Να αλλάξουν το ρυθμό. Να σκεφτούν αντιστρόφως ανάλογα και να κάνουν τα παράλογα. Οχι τα λογικά. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, ο Ολυμπιακός που το μόνο που ήθελε ήταν να προστατεύσει τη διαφορά του, όφειλε να έχει τον πιο έμπειρο γκαρντ του στο γήπεδο.

Ο Σπανούλης είναι δεδομένο ότι δε θα επιχειρούσε να σπάσει ....τρέχοντας το ζον πρες της Εφές. Γνωρίζει πως να σπάσει τα νεύρα του αντιπάλου. Ξέρει πως να κερδίσει το φάουλ και πως να απαντήσει στο ...ινδιάνικο μοτίβο της Εφές, που δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Μπαρτζώκας, βλέποντας τον Σλούκα, τον Λο και κατ'επέκταση τον Παπανικολάου στο "3" να κάνουν μεγάλο παιχνίδι (και οι τρεις) έκρινε ότι δεν έπρεπε να αλλάξει το σχήμα του. Δεν υπολόγισε όμως τις ειδικές συνθήκες. Κι εκεί την πάτησε, καθώς η ομάδα του χρειαζόταν διαχείριση εντός παρκέ τη δεδομένη στιγμή και όχι ...επίθεση.

Το συγκεκριμένο λάθος χρεώνεται στον Γιώργο Μπαρτζώκα, που στο δεύτερο παιχνίδι παρουσιάστηκε πάρα πολύ καλά προετοιμασμένος, αλλά για ακόμα μία φορά βρέθηκε στο ίδιο βασανιστικό δίλημμα, το οποίο όμως έχει μόνο μία απάντηση.... Χάινς και να έχω όλες τια καρδιές του κόσμου μαζεμένες σε χαμηλό κορμί με κίνδυνο να χάσω τα ριμπάουντ; Η Σερμαντίνι (ή Πάουελ) για να έχω ύψος, χωρίς εγγυημένη νίκη στις μάχες των ριμπάουντ; Σε αυτά τα διλήμματα ο Χάινς κερδίζει πάντα. Δικαιωματικά και αποδεδειγμένα πια. Τα ριμπάουντ χάθηκαν, αλλά ο Αμερικάνος πρόσθεσε ακόμα μία μεγάλη εμφάνιση στην ερυθρόλευκη καριέρα του. Εσείς αλήθεια στη θέση του, τι θα κάνατε;

Η άμυνα του Ολυμπιακού, τακτικά δεν ήταν διαφοροποιημένη από το πρώτο παιχνίδι του Αμπντί Ιπεκτσί, αλλά η διαφορά εντοπίζεται στην διάθεση που έδειξαν οι παίκτες στα προσωπικά μαρκαρίσματα, όπου οι νίκες ήταν αυτή τη φορά περισσότερες. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κενά.

Φυσικά ο Μπαρτζώκας δεν έχει καμία συμμετοχή στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, έστω και χωρίς τον αρχηγό του, βρέθηκε στο +7 στο 38ο... Και φυσικά είναι ο απόλυτος υπεύθυνος που η Εφές στο τέλος νίκησε με τον πιο απίθανο τρόπο. Οκ... Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

Πλέον τα κόζια έχουν αλλάξει. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι το φαβορί εξακολουθεί να είναι ο Ολυμπιακός. Είναι πολύ ευνοϊκό το γεγονός ότι ο πέμπτος και τελευταίος αγώνας θα διεξαχθεί μετά από μία εβδομάδα, αλλά και πάλι, η καυτή πατάτα περνάει στους παίκτες και τον κόσμο. Ο κόσμος είναι αυτός που ορίσει την πίεση που θα ασκηθεί με τις αντιδράσεις του κι αυτός που θα την μειώνει, ή θα την αυξάνει ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα.

Η Εφές πάντως, πλέον, δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα. Κι αυτός ίσως να την καθιστά και το μεγάλο φαβορί. Οχι γιατί είναι καλύτερη ομάδα. Ασφαλώς και δεν είναι. Αλλά γιατί ο πνιγμένος, από τα μαλλιά του πιάνεται.

Υ.Γ. Διάβασα την ανάλυση του Καβαλιεράτου για τη διαιτησία και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Και στα δύο ματς της Τουρκίας (έστω και σε ανύποπτες στιγμές) παίρνουν εξοργιστικές κι εξευτελιστικές για το άθλημα αποφάσεις με αποκορύφωμα ένα γκολ φάουλ του Παπανικολάου. Εκεί που ο διαιτητές, ο οποίος τελικά δε μέτρησε το καλάθι, έχει καταλογίσει από νωρίς το φάουλ, περιμένει με το αριστερό χέρι ψηλά (όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που ο διαιτητής είναι έτοιμος να σφυρίξει γκολ φάουλ) και όταν διαπιστώνει ότι η μπάλα καταλήγει στο δίχτυ, ανατρέποντας όλους τους κανονισμούς, υποδεικνύει ότι το φάουλ είχε γίνει χαμηλά. Κύριε ρέφερι, αν ήταν έτσι το αριστερό χέρι δεν έπρεπε να είναι ψηλά και με τη χαρακτηριστική κίνηση των δύο χεριών, πριν συνεχίσει η φάση, έπρεπε να υποδείξετε πως ό,τι κι αν γίνει στη συνέχεια, το φάουλ είχε γίνει νωρίς.

Υ.Γ. 1: Δε με ενοχλούν τόσο οι κακές διαιτησίες... Εξάλλου οι ελληνικές ομάδες έχουν ευνοηθεί στο παρελθόν. Και σιχαίνομαι την διαιτητολογία. Οταν όμως, ο εκάστοτε ρέφερι παίζει με τη νοημοσύνη μου και τη δική σου, και τη δική σου, και τη δική σου, τότε έχουμε φτάσει στο σημείο που έχουν ξεπεραστεί τα όρια της ανοχής και της αποδοχής.

Υ.Γ. 2: Συνυπολογίζοντας και τα όργια που έγιναν στη Βιτόρια υπέρ της ΤΣΣΚΑ, αναρωτιέμαι αν ο κ.Ρήγας (που ασφαλώς δεν είναι υπεύθυνος για όλα τα προβλήματα του κόσμου) είναι περήφανος με το έργο που επιτελούν οι διαιτητές του!