Να βγουν μπροστά και οι υπόλοιποι...

Να βγουν μπροστά και οι υπόλοιποι...

Να βγουν μπροστά και οι υπόλοιποι...
Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφουν για τoν Ολυμπιακό που έδειξε κόντρα στην Εφές ότι... δεν έχει χαρακτήρα και την ανάγκη να βγουν μπροστά και όλοι οι άλλοι παίκτες.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Στο ένα θριαμβεύει, στα τρία κινδυνεύει
Οι προπονητές, αναμασούν διαρκώς την ίδια φράση και αποστρέφονται κάθε είδους βλέμμα μακριά από το επόμενο (χρονικά) παιχνίδι. "Κοιτάμε πάντα το αμέσως επόμενο ματς" επαναλαμβάνουν με αναγκαία κουραστικό ρυθμό, αλλά υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που το επόμενο ματς μπορεί να είναι ο καθρέπτης του αμέσως προηγούμενου. Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός πέτυχε το στόχο του, νίκησε την Εφές, έκανε το 1-0 στη σειρά. Ως εδώ καλά... Αποστολή εξετελέσθη. Ποια είναι όμως η αποστολή ακριβώς; Το 1-0; Φαντάζομαι πως όχι! Στόχος είναι οι τρεις νίκες και μάλιστα σε πολύ στενά χρονικά περιθώρια και με αντιπάλους ομάδες υψηλού επιπέδου. Το 1-0 είναι καλό, αλλά με την εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός απέναντι στην Εφές, ο επιθυμητός στόχος των τριών νικών γίνεται πιο μακρινός. Δεν ξέρω αν μειώνονται οι πιθανότητές του για πρόκριση στο Φάιναλ Φορ, αλλά αν την Παρασκευή, στον δεύτερο αγώνα, εμφανίσει το ίδιο πρόσωπο, ο δρόμος θα γίνει πιο δύσβατος. Πολύ πιο δύσβατος.
Ναι, ο Ολυμπιακός νίκησε, έκανε αυτό που ήθελε, αλλά τα κατάφερε με τρόπο ομολογουμένως δύσκολο και με την Εφές να σουτάρει 1/19 τρίποντα. Ο,τι κι αν γίνει,όπως και να εξελιχθεί ο επόμενος, ή οι επόμενοι αγώνες της σειράς, αυτό το ποσοστό είναι απίθανο να επαναληφθεί. Και τότε ο Ολυμπιακός θα αρχίσει να έχει πραγματικά προβλήματα. Τόσο καιρό, η υπομονή ήταν αρετή. Τώρα, όμως, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, καλείται να δείξει το χαρακτήρα που θα τολμήσω να πω ότι δεν έχει. Είναι σπουδαίο να κερδίζει και είναι ακόμα σπουδαιότερο να επικρατεί σε ματς που κρίνονται στον πόντο. Αν επιτρέψει όμως, στην Εφές δεύτερη φορά να οδηγήσει το παιχνίδι στο ΣΕΦ στο τελευταίο σουτ, τότε τα ρίσκα που θα αναληφθούν θα είναι πολύ μεγάλα. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει στέρεα βάση (με όποια επικινδυνότητα μπορεί να ανασύρει το γεγονός αυτό) δεν αποδεικνύεται από τους μόλις 67 πόντους που πέτυχε εντός έδρας. Η πιο τρανή απόδειξη είναι η εξής: Παρουσιάζεται εντελώς αδύναμος να επιβάλλει το δικό του ρυθμό σε βάθος και διάρκεια. Νιώθοντας πολύ άβολα στο παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε, αναζητά σαν το πεινασμένο λιοντάρι την τροφή του, το ξέσπασμα, ένα εκρηκτικό ολιγόλεπτο. Οχι για να προηγηθεί, αλλά για να ανασάνει. Να αισθανθεί κυρίαρχος, που τόσο του έχει λείψει τον τελευταίο καιρό. Κι όταν τα καταφέρει (όπως έκανε δύο φορές με την Εφές, όπως έγινε με την Χίμκι κ.ο.κ.), πέφτει στην παγίδα που στήνει ο ίδιος ο εαυτός του. Αδυνατεί να συντηρήσει το προβάδισμά του. Οχι γιατί δε θέλει, αλλά προσωπικά μου δίνει την εικόνα ότι δε μπορεί.
Μπορούμε να γράφουμε αναλύσεις για τον θαυμαστό τρόπο παιχνιδιού του Πρίντεζη, ή το πάθος του Χάινς, ή την ηγετικότητα του Σπανούλη και το απύθμενο ταλέντο του Παπανικολάου. Η ουσία είναι ότι, παρότι ο Μπαρτζώκας το παλεύει, ο Ολυμπιακός μοιάζει στην παρούσα φάση (και ιδιαίτερα στο ματς με την Εφές) ένα σύνολο δίχως ταυτότητα. Είναι θεμιτό να αναζητάς τους λιγότερους πόντους από τον αντίπαλό σου (αυτή είναι και η ουσία του μπάσκετ εξάλλου, να δεχθείς λιγότερους), αλλά αν ο ίδιος δεν μπορείς να σκοράρεις το πρόβλημα είναι σημαντικό. Οι ερυθρόλευκοι ήταν ...ευνοημένοι από το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις φέτος έχουν βρει και τον δεύτερο, ή τον πρώτο (όταν ο Σπανούλης δεν είναι καλά) επιθετικό πόλο τους. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι σε αυτή τη σειρά θα φτάσουν. Οτι θα είναι αρκετοί. Δεν αρκεί μόνο να το ζητάς... Χρειάζεται να το μεθοδεύεις κιόλας.
Ο Ολυμπιακός δέχθηκε στο ΣΕΦ 62 πόντους, αλλά σημείωσε 67, με τον αντίπαλο να σουτάρει 1/19 τρίποντα με ποσοστό 5.3%!!! Η άμυνα των γηπεδούχων δεν ήταν κακή, είχε όμως κενά διαστήματα. Αν όμως, μία άμυνα που δεν είναι κακή, δέχεται 62 πόντους με τον αντίπαλο να έχει 1/19 τρίποντα (που ακόμα και με τη βάση των πιθανοτήτων συμβαίνει σπανιότατα), τότε το πρόβλημα είναι προ των πυλών. Ειδικά όταν η ίδια ομάδα εκτελούσε με σχεδόν 40% στα τρίποντα στην κανονική σεζόν και 34% στο Τοπ 16. Η σειρά έχει πολύ δρόμο ακόμα. Κι επειδή το ζητούμενο αγαπητοί φίλοι είναι το 3-όσο και όχι το 1-0, ο Ολυμπιακός οφείλει την Παρασκευή να παρουσιαστεί διαφορετικός. Τακτικά; Ισως. Ψυχολογικά; Σίγουρα! Εγκεφαλικά; Οπωσδήποτε! Η Εφές δεν είναι καλύτερη ομάδα επ' ουδενί λόγο, ούτε καλύτερη χημεία έχει, αλλά όταν μία ομάδα έχει 12 χρόνια να πάει σε Φάιναλ Φορ, πιστέψει ότι της δίνεται η ευκαιρία, θα πέσει σαν θηρίο να την αρπάξει.
Υ.Γ. Είναι φαιδρό πιθανώς. Μπορεί για κάποιους να ακουστεί ανόητο! Η μεγαλύτερη ανοησία που έχει κάνει ποτέ η Ευρωλίγκα όμως, είναι που ανάγκασε τις ομάδες να παίξουν σε αυτή τη φάση με νέες μπάλες, τις οποίες οι παίκτες παρέλαβαν μόλις πριν από δύο μέρες.
Στις προπονήσεις των ομάδων, κατά καιρούς έχει πέσει ακόμα και ξύλο, ή έχουν δημιουργηθεί χρόνιες παρεξηγήσεις, επειδή κάποιος παίκτης τρέχει στο καλάθι για να προλάβει να εξασφαλίσει την μπάλα την "καλή". Ποια είναι αυτή; Η παιγμένη μπάλα, ή ελαφρώς φθαρμένη, από την οποία έχει τριφτεί η γυαλιστερή κόλα της επιφάνειας, έχει ιδανικό μέγεθος, βάρος κι αέρα και κολλάει στο χέρι. Και η Ευρωλίγκα, ξετινάζοντας ακόμα και την κοινή λογική, ανάγκασε τους παίκτες να αγωνιστούν με μπάλες που δεν είναι καν παιγμένες. Με μπάλες που τις πιάνεις και εξαιτίας μίας σταγόνας ιδρώτα, μπορεί να ξεγλιστρήσουν από το χέρι. Είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο στο οποίο μπορεί να υποβληθεί ο οποιοσδήποτε παίκτης. Είτε της μίας ομάδας, είτε της άλλης! Κι όμως, η Ευρωλίγκα το διέπραξε.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Το 1-0 έγινε και η ανάγνωση του πρώτου αγώνα είναι απλή. Ο Ολυμπιακός οφείλει εν πολλοίς τη νίκη στην καλύτερη φετινή εμφάνιση του Γιώργου Πρίντεζη και στην κατάθεση ψυχής του Κάιλ Χάινς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι ο Αμερικανός αποθεώθηκε όσο κανείς άλλο στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός επένδυσε στην άμυνά του και χάρη σε αυτή έκανε το πρώτο βήμα προς το Λονδίνο.
Ο Φάρμαρ εγκλωβίστηκε διαδόχικά από Λο, Κατσίβελη και Σλούκα, ο Βούγιασιτς δεν πήρε ανάσα από το μαρκάρισμα του Παπανικολάου, ο Λούκας δεν ήταν ικανός να κάνει μόνος του τη διαφορά. Η Εφές είχε 1/19 τρίποντα, με ποσοστό 5% δεν κέρδισε ποτέ αγώνα πλέι οφ. Πολύ δε περισσότερο εκτός έδρας. Α, να μην ξεχάσουμε και τον φοβερό Χάινς. Τα έβαλε με ψηλότερους παίκτες, πήρε αμυντικά και επιθετικά ριμπάουντ, ξεσήκωσε τον κόσμο.
Ο Ολυμπιακός έλεγξε και το ρυθμό, κάτι που αποδείχθηκε αρκετό για να μην "πονέσει" η άμυνά του. Και στην επίθεση, τα κατάφερε... κουτσά - στραβά, εκμεταλλεύομενος την ευστοχία του Γιώργου Πρίντεζη. Ο 28χρονος φόργουορντ είχε 26 πόντους με 7/11 δίποντα και 4/7 τρίποντα και "σμπαράλιασε" την άμυνα της Εφές. Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ανάγκη από την επιθετική βοήθεια του Πρίντεζη, ο τραυματισμός στη μέση τον είχε αφήσει πίσω. Ομως επέστρεψε δριμύτερος.
Κάπως έτσι καλύφθηκε και η χαμηλή παραγωγικότητα των υπολοίπων. Ουδείς άλλος "ερυθρόλευκος" είχε διψήφιο αριθμό πόντων, Σπανούλης, Λο και Κατσίβελης είχαν μαζί 19 πόνττους, ο Σλούκας έμεινε άποντος. Ο Μπαρτζώκας είδε πως ο 23χρονος γκαρντ δεν πατάει καλά στο παρκέ και τον άφησε έξω σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Για όλο το δεύτερο 20λεπτο ο Ολυμπιακός είχε στην περιφέρεια τους Σπανούλη και Λο, ο κόουτς των ερυθρολεύκων δεν σκέφτηκε καν να τους αντικαταστήσει. Ορθώς έπραξε γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους σε τέτοια παιχνίδια. Βέβαια ειδικά για τον Σπανούλη η επιβάρυνση από τα 38 λεπτά, ίσως να αποτελέσει πρόβλημα εν όψει της αναμέτρησης της Παρασκευής. Και στο δεύτερο ματς δεν αρκεί να σκοράρει ο Πρίντεζης και να παίζει για 38 λεπτά ο Σπανούλης. Πρέπει να βγουν μπροστά και οι υπόλοιποι. Ο Αντιτς, ο Σλούκας, ο Περπέρογλου... Ακόμα και ο Παπανικολάου, που ήταν καλός μόνο στο αμυντικό κομμάτι. Αν και θα έπρεπε να πάρει την μπάλα περισσότερο και σε καλύτερο τάιμινγκ στην επίθεση.
Η επίθεση είναι και το μεγάλο θέμα προς συζήτηση για τον Ολυμπιακό. Τα 7 στα 25 τρίποντα είναι καλύτερα από το 1 στα 19, αλλά δεν είναι και καλό ποσοστό. Αν βγει από το μέτρημα ο Πρίντεζης, οι ερυθρόλευκοι έχουν 3 στα 18... Υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης στο επιθετικό κομμάτι για τον Ολυμπιακό, που εγκλωβίστηκε και στο μαν του μαν και στη ζώνη της Εφές. Ο Σπανούλης είχε 2 στα 12, αλλά βοήθησε με τις 8 ασίστ και τα 6 ριμπάουντ. Γι αυτό και δεν τον έβγαλε έξω ο Μπαρτζώκας.
Κάπως έτσι έγινε το 1-0 κι αυτό μετράει. Ο κόσμος ήταν πραγματικός 6ος παίκτης, βοήθησε την ομάδα και πανηγύρισε την πρώτη νίκη. Μόνο που ό,τι έγινε την Τετάρτη, δεν σημαίνει τίποτα την Παρασκευή. Η Εφές επιβεβαίωσε πως δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά έχει κορμιά που δεν έχει ο Ολυμπιακός. Κι αυτό είναι ένας "πονοκέφαλος". Όπως είναι και το ντεφορμάρισμα πολλών παικτών. Στα πλέι οφ κανείς δεν περισσεύει, γι αυτό στον δεύτερο προημιτελικό χρειάζεται βοήθεια απ' όλους... Αν γίνει το 2-0, τότε ο Ολυμπιακός δεν χάνει με τίποτα την πρόκριση στο φάιναλ φορ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος
Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος

Εντελώς τυχαία η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από τις διαχωριστικές γραμμές που τους επέβαλλαν το πράσινο και το κόκκινο χρώμα. Ο ένας ως αθλητής των τμημάτων του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ως σούπερ σταρ της ερυθρόλευκης και ταπεινής Δραπετσώνας... Τους ένωναν οι διόπτρες που φορούσαν αμφότεροι, τους χωρίζουν πολλά και κυρίως το μείζον αναπάντητο ερώτημα: Ποια ήταν καλύτερη ομάδα, το παιδικό του Παναθηναϊκού, ή της Δραπετσώνας... Ο ένας ακόμα έχει να λέει για τη νίκη μέσα στον Τάφο του Ινδού και τις διαδοχικές 30άρες που σκόραρε με το αριστερό χέρι του... Ο άλλος, αντιπαραθέτει τις πολλαπλές συμμετοχές του Παναθηναϊκού σε τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων Παίδων κι Εφήβων.

Εξυπηρετούν το μοντέλο μίας σχέσης την οποία αντιπροσωπεύει το "Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν"... Ο ζερβοχέρης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του, πολύ πριν τον ψηλό διοπτροφόρο, στο "ΦΙΛΑΘΛΟ", εκεί όπου βρήκε το λιμάνι του (δεν υπάρχουν ταμπού στις λέξεις παρακαλώ) ο Ασπρούλιας, μετά την αποχώρησή του από την Sport.gr ή αλλιώς Sportline. Εκεί όπου ο ζερβοχέρης συνάντησε και συνεργάστηκε με τον ψηλό μετά τον "ΦΙΛΑΘΛΟ". Καταλάβατε τίποτα; Αν όχι, μην ανησυχείτε. Ούτε ο Καβαλιεράτος κατάλαβε πως το έκανε... Η συνύπαρξη συνεχίστηκε στο GOAL (σαν είπαμε μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν) κι αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του ...ζερβού με προορισμό την Sportday, αποφάσισαν και ίδρυσαν από κοινού το Superbasket.gr. Στο μεταξύ, ο Καβαλιεράτος ενστερνιζόμενος την άποψη που αναφέρει ότι "Οταν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, κάντον φίλο σου" μετά την απώλεια της ανόδου του Εθνικού από την ΑΕΚΤ στο ιστορικό παιχνίδι του Παπαστράτειου διήγαγε κοινή αθλητική πορεία στην ομάδα του Εθνικού, όπου ο Ασπρούλιας έκατσε πάνω στα εκατομμύρια του συμβολαίου των Πειραιωτών, με αποτέλεσμα η άνοδος στην Γ'Εθνική να μην περάσει ούτε έξω από το Παπαστράτειο.

Στις απόψεις τους, στην κοσμοθεωρία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων, τους χωρίζουν πολλά. Τα περισσότερα... Τους ενώνουν όμως ακόμα περισσότερα και ίσως πιο σημαντικά... Το έτος γέννησης (74άρηδες και οι δύο), η απύθμενη αγάπη για το μπάσκετ, η αιώνια (παρά τις διαφορές) φιλία και κυρίως ο σεβασμός του ενός για τον άλλον. Ηρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν! Εκκινώντας, ο μεν Καβαλιεράτος από τη θέση του ως εις εκ των κορυφαίων (αν όχι ο κορυφαίος) ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο δε Ασπρούλιας ως ένας άνθρωπος που ζει (σ)τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί. Σε αυτή τη γωνιά, δε θα κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει όταν πίνουν τον καφέ τους: Θα διαφωνούν... Ως συνήθως! Με φόντο τους δύο αιώνιους, αλλά με βάση και αφετηρία την αρχή της αξιοπρέπειας, όπως και οι δύο την ορίζουν. Οχι μιλώντας, αλλά γράφοντας... Και βάζοντας στο παιχνίδι όλους εσάς!