Η Afrodeutsche δεν θα έπαιζε ποτέ μουσική στο party του Μπόρις Τζόνσον

Γιάννης Κονταξής
Η Afrodeutsche δεν θα έπαιζε ποτέ μουσική στο party του Μπόρις Τζόνσον
Το Winter Plisskën Festival πλησιάζει και εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Henrietta Smith-Rolla ή κατά κόσμον... Afrodeutsche. Του Γιάννη Κονταξή.

Τα τελευταία χρόνια, το πρώτο ή δεύτερο Σάββατο του Δεκέμβρη έχει γίνει συνώνυμο με το Winter Plisskën Festival, το πιο ηλεκτρονικό, το πιο χορευτικό, το πιο «ιδρωμένο», το πιο δεν-χάνεται-με-τίποτα Σάββατο κάθε Χειμώνα. Έτσι και φέτος, σε λίγες μέρες, ετοιμαστείτε για ένα party άνευ προηγουμένου με μερικά από τα πιο hot ονόματα της παγκόσμιας electro σκηνής.

Το Gazzetta.gr, πιστό στο ραντεβού του με όλα τα μεγάλα μουσικά events, επικοινώνησε με την Afrodeutsche, μία από τις πιο σημαντικές και ανερχόμενες DJs της νέας γενιάς, για μια συνέντευξη όπου μας μιλάει για όλα όσα αφορούν την επαγγελματική και προσωπική της ζωή. Όσοι ασχολείστε επισταμένως με αυτόν τον ήχο, σίγουρα έχετε ακούσει το όνομά της πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο. Καθόλου ανεξήγητο. Βρίσκεται σε μια διαρκή άνοδο, ταξιδεύει συνεχώς για να παίξει σε διάφορα festival και δεν σταματά να παράγει μουσική και να βγάζει νέα τραγούδια και remixes. Τα υπόλοιπα ας μα τα πει η ίδια.

Διόρθωσέ με, αν κάνω λάθος. Είσαι μία Βρετανίδα με καταγωγή από την Γκάνα, τη Γερμανία και τη Ρωσία. Η έδρα σου είναι στο Μάντσεστερ, αλλά ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο για να παίξεις μουσική. Η μουσική σου περιέχει κλασικό πιάνο, techno, house και electro. Ουσιαστικά έχεις σπάσει κάθε στερεότυπο σχετικά με τις εθνικότητες και τη μουσική.

Ναι, νομίζω έτσι ακριβώς είναι. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω και πολύ (γέλια).

Η Henrietta Smith-Rolla έγινε Afrodeutsche. Θα μπορούσαμε εύκολα να υποθέσουμε ότι για αυτό “φταίει” η Underground Resistance από το Ντιτρόιτ και το τραγούδι “Afrogermanic”, αλλά σε μια συνέντευξή σου εξήγησες πως το όνομα προήλθε στην προσπάθειά σου να βρεις τις ρίζες του πατέρα σου.

Ναι, ο κύριος λόγος είναι ο πατέρας μου. Έπεσα πάνω σε αυτό το όνομα, όταν άρχισα να ψάχνω ποιος ήταν ο πατέρας μου. Και ναι, εννοείται πως η Underground Resistance έπαιξε επίσης πολύ μεγάλο ρόλο γιατί μου άρεσε πολύ σαν μουσική και το συγκεκριμένο κομμάτι μου προκάλεσε πολλές σκέψεις.

Είχες σκεφτεί ποτέ να μετονομαστείς σε AfroGhanaian ή AfroRussian ή AfroBiritish; Θεωρείς ότι αυτό θα άλλαζε κάτι στο ποια είσαι;

Αν υιοθετούσα ένα άλλο όνομα, σίγουρα θα υπήρχε μεγάλη αλλαγή στο ποια είμαι τώρα. Υπάρχει μεγάλη ιστορία πίσω από το όνομα που έχω. Δεν είχα ακούσει ποτέ αυτή τη λέξη και όταν την ανακάλυψα, ρώτησα τους Γερμανούς φίλους μου τι σημαίνει. Μου εξήγησαν ότι είναι μια λέξη με πολύ μεγάλο ιστορικό και πολιτισμικό φορτίο, αλλά πλέον δεν την χρησιμοποιεί σχεδόν κανείς. Έτσι, σε συνδυασμό με την έρευνα που έκανα για τον πατέρα μου, αποφάσισα να την υιοθετήσω και να τη χρησιμοποιώ γιατί περιέγραφε με τον καλύτερο τρόπο αυτό που κάνω και νιώθω.

Όποτε ακούω τη μουσική σου, είναι σαν να μεταφέρομαι στο Ντιτρόιτ ή στις αρχές των ‘90s στην Αγγλία. Πόσο εύκολο είναι να παίρνεις κάτι από το παρελθόν και να το φέρνεις στο παρόν, με τόσο ποιοτικό και επιτυχημένο τρόπο, όπως το κάνεις εσύ;

Αυτό που αγαπάω πολύ στην electro σκηνή του Ντιτρόιτ είναι ότι στα αυτιά μου ακούγεται σαν κλασική μουσική, σαν να έχει μια έμφυτη ροπή προς την κλασική μουσική. Νιώθω δηλαδή ότι είμαι τρομερά συνδεδεμένη με αυτή τη μουσική. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω γιατί είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω να κάνω μουσική, να νιώθω δηλαδή πολύ κοντά σε κάτι που μου αρέσει. Το βλέπω σαν μια ιστορική διαδικασία που ξεκινάει από πολύ παλιά, πριν καν την έκρηξη της ηλεκτρονικής μουσικής στο Ντιτρόιτ ή των όσων ξεπήδησαν στη βρετανική σκηνή στα ‘90s.

Είναι δηλαδή σαν να μιλάμε για μια συνεχή εξέλιξη του συγκεκριμένου είδους, αλλά και της μουσικής γενικότερα…

Αυτό ακριβώς. Η μουσική δεν έχει ημερομηνία λήξης. Αυτά τα είδη που αναφέρουμε τώρα έγιναν “αιώνια” με το που βγήκαν, για αυτό τα ακούμε και τώρα. Η μουσική είναι μια γλώσσα που νιώθεις ότι υπήρχε πάντα, πριν καν ανακαλύψεις εσύ ένα είδος.

Το “Break Before Make” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Μάλιστα, είναι το ντεμπούτο σου, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο σημαντικό. Αυτό το άλμπουμ έχει ένα πολύ προσωπικό τόνο, καθώς μας διηγείσαι έναν χωρισμό. Πόσο εύκολο είναι να γράψεις για κάτι τόσο φορτισμένο συναισθηματικά χωρίς να χρειάζεται να πεις σχεδόν ούτε μία λέξη; Είναι πιο εύκολο επειδή δεν χρειάζεται να σκεφτείς πώς θα αποτυπώσεις με λέξεις αυτά που νιώθεις ή γίνεται πιο δύσκολο επειδή πρέπει να επενδύσεις όλα σου τα συναισθήματα στη μουσική;

Κατ’ αρχάς, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Όσον αφορά το περιεχόμενο του άλμπουμ, πάντα μιλούσα μέσω της μουσικής. Μου είναι πιο εύκολο να εκφράσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου μόνο με τον ήχο. Ποτέ δεν σκέφτομαι με βάση τις λέξεις, ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου συγκεκριμένες λέξεις που θα τόνιζαν περισσότερο αυτό που βιώνω. Μου αρκεί η μουσική για να εξωτερικεύσω αυτά που νιώθω. Να σου πω σε αυτό το σημείο ότι η αδερφή μου είναι μια εξαιρετική στιχουργός. Γράφει πολύ ωραίους στίχους με έντονη πολιτική, αλλά και αστεία διάσταση. Σε αντίθεση με εμένα, της αρέσουν περισσότερο οι λέξεις παρά οι ήχοι. Έχω προσπαθήσει κατά καιρούς να γράψω στίχους αλλά ποτέ δεν με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα. Το έχω αποδεχτεί λοιπόν ότι δεν τα πάω και πολύ καλά με τους στίχους και τις λέξεις.

Εύχομαι λοιπόν να προκύψει κάποια συνεργασία με την αδερφή σου στο μέλλον!

Ναι, αυτό θα ήταν εξαιρετικό, αν συνέβαινε!

Το άλμπουμ σου τα έχει όλα. Πιάνο, beats, electro, darkwave, techno, μελωδίες, μέχρι και ήχοι που θυμίζουν soundtrack. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα “Filandank” και “OD” για αυτόν ακριβώς το λόγο. Άλλωστε, είναι λιγάκι δύσκολο πλέον να βρεις τέτοιους ήχους στην πιο mainstream ηλεκτρονική σκηνή.

Όταν ξεκινάω να γράφω μουσική, ποτέ δεν ξέρω τι πραγματικά θα συμβεί. Ξεκινάω με μια μελωδία που έχει σφηνώσει στο κεφάλι μου, έπειτα σκέφτομαι ήχους που μπορεί να της ταιριάζουν, αργότερα προσθέτω συνεχώς πράγματα πάνω σε αυτά και κάπως έτσι κυλάει η διαδικασία παραγωγής ενός τραγουδιού μου. Και μερικές φορές μπορεί να βγάλω ένα αρκετά grooveάτο συναίσθημα, αναλόγως τις μπασογραμμές που θα χρησιμοποιήσω. Όλα δηλαδή εξαρτώνται από αυτή τη διαδικασία, καθώς είμαι αυτοδίδακτη μουσικός και δεν ξέρω ακριβώς τι θεωρείται σωστό ή λάθος στη διαδικασία παραγωγής μουσικής.

Κάποιους μήνες μετά το ντεμπούτο σου, κυκλοφόρησες το πρώτο σου EP στην River Rapid. Εκεί ακούσαμε μια τελείως διαφορετική Afrodeutsche, όχι τόσο σκοτεινή όπως μας συστήθηκες. Τι μεσολάβησε μεταξύ αυτών των δύο ηχογραφήσεων και ήταν τόσο διαφορετικές;

Βασικά, άλλαξαν σχεδόν όλα στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Βέβαια, τα όσα ακούτε στο ντεμπούτο μου είναι μέρος της ζωής μου για αυτό και εκείνο το άλμπουμ λειτούργησε σαν αυτο-ψυχοθεραπεία. Και φυσικά, όλα όσα ακούτε στο EP, είναι επίσης μέρος της ζωής μου, ο πιο χορευτικός εαυτός μου, δηλαδή. Άλλωστε, ακούω πολλά και διαφορετικά πράγματα και όλα αυτά με επηρεάζουν και βγαίνουν στη μουσική μου. Δεν είμαι μόνο μελαγχολική (γέλια)!

Πόσο περήφανη είσαι που το ντεμπούτο σου βγήκε σε μια δισκογραφική-θρύλο όπως η Skam;

Ω, Θεέ μου, δεν έχω λόγια για αυτό! Είναι σαν να εκπληρώθηκε ένα μεγάλο μου όνειρο! Σκέψου το εξής: Να έχεις γράψεις όλα αυτά τα τραγούδια χωρίς καμία τρομερή προσδοκία και ξαφνικά να βρίσκεσαι σε συζητήσεις με μια τέτοια εταιρεία! Είναι παράξενο, είναι μαγικό, είναι υπέροχο! Να σου πω την αλήθεια, νιώθω απίστευτα τυχερή! Είχα διοργανώσει ένα πάρτι στο στούντιο που κάνω τις πρόβες μου και ήρθε ο Andy Maddocks, ο ιδρυτής της Skam! Οι φίλοι μου μού έλεγαν να παίξω δικά μου τραγούδια για να τον εντυπωσιάσω, αλλά αρνιόμουν. Και τελικά, προς το τέλος του πάρτι, έβαλα ένα δικό μου τραγούδι και έκανα ότι έπαιζα drums γιατί ήθελα να φαίνεται πως δεν είναι δικό μου! Παράνοια, χαχαχα. Και έρχεται ο Andy προς το μέρος μου και με ρωτάει αν είναι δικό μου το τραγούδι και εγώ του απάντησα θετικά και μπλα μπλα μπλα συνεχίσαμε την κουβέντα μας για λίγο. Κάποιες μέρες μετά, μου έσκασε τηλέφωνο: Γεια, είμαι ο Andy από τη Skam. Μιλάμε για μια συμπαντική αρμονία, άνευ προηγουμένου! Δεν είχα στείλει κανένα τραγούδι μου στη δισκογραφική, δεν είχα καμία προσδοκία και ξαφνικά… ΜΠΑΜ! Ήμουν τυχερή.

Για να λέμε και την αλήθεια, τον εντυπωσίασες! Μπορείς να καμαρώνεις για κάτι τέτοιο. Δεν είναι και τόσο σύνηθες να πηγαίνουν οι ιδιοκτήτες δισκογραφικών σε πάρτι και να ανακαλύπτουν εκεί το next big thing για τη δισκογραφική τους.

Ναι, ναι! Αυτό θα κάνω, θα το λέω και θα καμαρώνω για ‘μένα, χαχαχαχα.

Τώρα θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι εντελώς διαφορετικό. Ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τους άνδρες. Το ίδιο συμβαίνει προφανώς και στην σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής. Ωστόσο, εσύ, η Sama’, η Nina Kraviz και δεκάδες άλλες γυναίκες DJs είστε η απόδειξη ότι αυτό δεν πρέπει να είναι ο κανόνας. Έχουν υπάρξει όμως στιγμές που ένιωσες μειονεκτικά λόγω του φύλου σου;

Ευτυχώς, ποτέ δεν έχω νιώσει κάτι τέτοιο. Όταν παίζω μουσική, θέλω μόνο να κάνει τον κόσμο να χορεύει. Φυσικά, μου αρέσει και εμένα να χορεύω, σε βαθμό που μερικές φορές έχω χτυπήσει στην κονσόλα ή έχω καταστρέψει πράγματα! Για αυτό θέλω να κάνω τα sets μου προσβάσιμα για όλους. Προσπαθώ πάντα να είμαι συγκεντρωμένη για να νιώθουν όλοι ότι μπορούν να χορέψουν και να περάσουν καλά. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που με ρωτάς, αλλά παρότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική, συγκροτήματα και DJs, δεν είχα ποτέ αρνητικές εμπειρίες. Μάλιστα, οι περισσότεροι άνδρες με τους οποίους έχω δουλέψει μαζί, ήταν πάντα ευγενικοί και πολύ βοηθητικοί. Σίγουρα, κάποια άλλη κοπέλα θα έχει να διηγηθεί άσχημα περιστατικά, αλλά ευτυχώς εγώ δεν έπεσα σε τέτοιες παρακμιακές περιπτώσεις.

Υπάρχουν DJs που θα ήθελες να μας προτείνεις να ακούσουμε;

ΝΑΙ! ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ANZ! Είναι τρομερή έμπνευση για εμένα. Είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό υπάρχει εκεί έξω. Ξέρει να διαλέγει εκπληκτικά τραγούδια και ο τρόπος που χειρίζεται τον μείκτη είναι ε-ξαι-ρε-τι-κός! Τη μία στιγμή βάζει το ένα τραγούδι και την άλλη αρχίζει να κάνει τα δικά της. Δεν μπορώ καν να σας το περιγράψω με λόγια! Είναι μια απίθανη εμπειρία να την βλέπεις να παίζει.

Ακούγεται ενδιαφέρουσα περίπτωση η ANZ! Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι DJs που σε επηρέασαν στην αρχή της καριέρας σου;

O Tom Boogism με επηρέασε πολύ. Είναι και αυτός από το Μάντσεστερ και ανήκει σε αυτή την κατηγορία των DJs που δεν ξέρεις που θέλουν να καταλήξουν με το set τους. Ο τρόπος που παίζει, σε εμπνέει! Ξεκινάει πολύ τεχνικά, αλλά πάντα σε εκπλήσσει με τον τρόπου που συνδυάζει τα πάντα στο set του και το πόσο καλά ξέρει τη μουσική του. Σε κάθε του κομμάτι θα κάνει και κάτι διαφορετικό και το αποτέλεσμα είναι πάντα τέλειο!

Και τώρα θα ήθελα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Θέλω να μου πεις τους 5 ανθρώπους (πολιτικούς, celebrities, οποιονδήποτε) που θα αρνιόσουν την πρόσκλησή τους να παίξεις μουσική στο πάρτι τους. Και φυσικά, τους 5 που θα δεχόσουν οπωσδήποτε την πρόσκλησή τους.

Ω, Θεέ μου, δεν περίμενα τέτοια ερώτηση! Ω, Θεέ μου, πέντε ανθρώπους, ε;

Εντάξει, πες μου τρεις, αν οι πέντε είναι πολλοί…

Ναι, για να δούμε… Σίγουρα δεν θα έπαιζα για τον Μπόρις Τζόνσον, χαχαχα. Πωπω, έχει κολλήσει το μυαλό μου τώρα και δεν μου έρχεται κανένας άλλος στο μυαλό μου…

Ωραία, ο Μπόρις Τζόνσον αρκεί. Θα μου πεις και δυο-τρεις που θα ήθελες πολύ να παίξεις στο πάρτι τους;

Πωπω, είναι τόσοι πολλοί και δεν μου έρχεται κανένας στο μυαλό, χαχαχα. Βασικά, δεν ξέρω, δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση, χαχαχα, δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να απαντήσω… Μάλλον επειδή οι περισσότεροι που σκέφτομαι, δεν ζουν, χαχαχα.

Εντάξει, θα σε ρωτήσω πάλι από κοντά το σάββατο, χαχαχα.

Ναι, έλα να τα πούμε τότε, κάποπιον θα έχω σκεφτεί!

Και μια τελευταία ερώτηση, τι να περιμένουμε από το set σου σε λίγες μέρες στο Plissken; Υπάρχει κάποιος άλλος καλλιτέχνης του φεστιβάλ που θα ήθελες να δεις;

Θα χορέψετε! Πολύ! Και σίγουρα θέλω να δω τον E. Myers, που έχω πολλά χρόνια να τον ακούσω. Σας περιμένω όλους εκεί!

Περισσότερες πληροφορίες για το Winter Plisskën Festival:

Website: plisskenfestival.gr

Facebook: facebook.com/plisskenfestival

Twitter: twitter.com/plisskenfest

Instagram: instagram.com/plisskenfest

Tumblr: plisskenfest.tumblr.com

Mixcloud: mixcloud.com/plisskenfestival

Spotify: open.spotify.com/user/plisskënfest

Credits κεντρικής φωτογραφίας: εδώ