Πάρε τάιμ άουτ να δεις τι μάρκα είναι η μπάλα!

Η πιο αθλητική Ισπανία όλων των εποχών και συγχρόνως η πιο ψύχραιμη η πιο πειθαρχημένη και η λιγότερο αλαζονική σε σύγκριση με το πρόσφατο ή και με το μακρινό παρελθόν.

Αν εξαιρέσεις τους τρεις βασικούς της περασμένης γενιάς και μπασκετικής τεχνολογίας , Γιούλ , Ρούντ και Γκασόλ όλοι οι υπόλοιποι , οι επίγονοι , είναι παίκτες-αθλητές με ελαστικά κορμιά, ταχύτητα, τεχνική κατάρτιση, αντοχές, δύναμη, αποτελεσματικότητα.

Όχι ότι στους παλιούς απουσιάζουν ποιότητα, τεχνικά χαρακτηριστικά, οι γρήγορες κινήσεις. Αν είναι δυνατόν!!! Το κάθε άλλο!

Αυτά τα στοιχεία στο παιχνίδι τους, εμπλουτισμένα πλέον με τον πλούτο παραστάσεων που κουβαλά ο καθένας από μόνος του, τους κατέστησαν παίκτες κλάσης και τους καταστούν ακόμα απόλυτα ανταγωνιστικούς στο υψηλότερο επίπεδο του αθλήματος.

Ίσα -ίσα που ο Ρούντι τώρα στα «γεράματα» δείχνει πιο ενεργός στο παιχνίδι του απ’ ότι στα νιάτα του.

Δεν περιμένει αγέρωχος αλλά στάσιμος στην αδύνατη πλευρά.

Παλεύει στα σκριν ,έχει παρουσία και συμμετοχή στο ζωγραφιστό, μαζεύει ριμπάουντ , επιδιώκει τις επαφές.

Απλά τα νέα μοντέλα , η νέα γενιά είναι που συνδυάζει τα πάντα. Τον παραδοσιακό τρόπο έκφρασης των Ισπανών εμπλουτισμένο με σύγχρονο στοιχεία.

Παίκτες για όλες τις θέσεις. σε άμυνα και επίθεση , ουσιαστικά τις καταργούν με τον τρόπο που αγωνίζονται.

Εκφραστές του σύγχρονου μπάσκετ δείχνουν έτοιμοι να κατακτήσουν το μέλλον περισσότερο έτοιμοι από κάθε άλλη χώρα και σχολή στην Γηραιά Ήπειρο.

Αν είναι κάτι που πραγματικά εντυπωσιάζει σ’ αυτό το επίπεδο είναι η αυτοπεποίθηση σε κάθε τους κίνηση , σε κάθε τους επιλογή , η σιγουριά και η ηρεμία που αμφότερες απορρέουν από την ποιότητα που τους χαρακτηρίζει και φυσικά το πνεύμα του νικητή που οι νεότεροι δείχνουν να έχουν εμφυσήσει από τους παλιότερους.

Δεν τους ικανοποιεί τίποτα άλλο πέρα από τη νίκη , πέρα από την πρωτιά.

Είναι μεγάλο πράμα ο εγωισμός σε όλα τα σπορ, ο καθαρός εγωισμός , αυτός που δεν τυφλώνει που δεν παραπλανά!

Βλέπεις την Ισπανία να τρέχει ακατάπαυστα και εύλογα αναρωτιέσαι, πώς να τους κοντράρεις. Αν δεν παίξεις κάτι ανάλογο, πως θα τους αντιμετωπίσεις στα ίσια;

Τρέχουνε με τέτοια ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο που ώρες –ώρες έχεις την αίσθηση ότι οι διαστάσεις στο παρκέ έχουν μικρύνει.

Πηδάνε όλοι τους μέχρι τον ουρανό –άντε εκτός από τον Γκασόλ που δεν το έχει και τόση ανάγκη γιατί με τα χέρια σηκωμένα αγγίζει τα σύννεφα- χειρίζονται το κορμί τους με αρμονία , σουτάρουν από όλες τις μεριές, βάζουν πάντα τα χέρια τους στην μπάλα ανεξάρτητα με το ποιος είναι ο αντίπαλος, επιστρέφουν σε κλάσμα δευτερολέπτου στην άμυνα, αλλάζουν θέσεις ανάλογα με την τακτική και η ομάδα συνεχίζει να δουλεύει ρολόι, κοντοί μαρκάρουν ψηλούς , ψηλοί μαρκάρουν κοντούς , με το πρόσημο να βγαίνει πάντα θετικό.

Εμείς κατεβάζουμε παίκτες από το 3 στο 2 ή ανεβάζουμε από το 3 στο 4 και το παίρνει χαμπάρι όλη η υφήλιος!

Πώς να μη μας σημαδέψουν, πώς να μη ποντάρουν στις βασικές μας αδυναμίες.

Στο δικό μας μπάσκετ τα 2αρια, τα 3άρια, τα 4άρια έχουν φουντάρει άγκυρες στο παρκέ και μοιάζουν με σημαδούρες!

Δεν φταίνε οι παίκτες μας! Προσπαθούν να τα δώσουν όλα, αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις, ρίχνουν κουβάδες ιδρώτα, οι δυνάμεις τους όμως είναι συγκεκριμένες και ακόμα πιο συγκεκριμένο το στιλ του παιχνιδιού μας.

Είναι το μπάσκετ που διδάχθηκαν. Σ’ αυτό εξασκήθηκαν και όσο είχε πέραση το κοντρόλ μπάσκετ οι σπουδαίες φουρνιές που πέρασαν το υποστήριξαν με τον καλύτερο τρόπο.

Μόλις όμως το άθλημα πέρασε σε άλλο επίπεδο σε συνδυασμό με την αποστράτευση των σπουδαίων μείναμε πίσω!

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο το γεγονός πως κανένα από τα δικά μας παιδιά στον αιώνα τον άπαντα δεν μακροημέρευσε στο ΝΒΑ.

Γιατί πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους αυτά που τους ζητούσαν να ερμηνεύσουν οι ομάδες που τους έδωσαν την ευκαιρία , απείχαν έτη φωτός από όσα είχαν διδαχθεί, σ’ όσα είχαν εξασκηθεί και είχαν πλέον αφομοιώσει.

Η αθλητικότητα είναι η μαγική λέξη. Την ξεστόμισε ο Τζόρτζεβιτς στον Βασίλη Σκουντή στην συνέντευξη του στην gazzettaTV.

Πρόσθεσε μάλιστα και το επίθετο τρομερή.

Η αθλητικότητα είναι η πρώτη ύλη στο σύγχρονο μπάσκετ. Δέσποσε στο Παγκόσμιο της Κίνας ανοίγοντας την νέα εποχή του αθλήματος.

Ο παίκτης-αθλητής για πολλές θέσεις που θα αφήσει το αποτύπωμα του στο μπάσκετ του σήμερα αλλά και του μέλλοντος.

Αν τώρα στο αθλητικό κορμί προσθέσεις ταχύτητα, δύναμη και τεχνική κατάρτιση, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και επιβραβεύεται με μετάλλια και πρωτιές.

Δεν κέρδισαν όποιους κι όποιους στον τελικό οι Ισπανοί.

Κέρδισαν και μάλιστα κατά κράτος την ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Κέρδισαν παίκτες επίσης γρήγορους, πεισματάρηδες και μαχητές με εκπληκτική τεχνική στο παιχνίδι τους.

Κέρδισαν μια Εθνική Αργεντινής που, ξέχωρα από την ποιότητα των παικτών της, το μέταλλο της όλες οι ομάδες θα ήθελαν να το έχουν.

Το μέταλλο που χαρακτήριζε πάντα και την δική μας Εθνική αλλά κι αυτό κινδυνεύουμε τώρα να το απολέσουμε!

Δεν κέρδισαν απλά τους Αργεντινούς!

Τους σκόρπισαν στην αχανή Κίνα τους έριξαν 20 πόντους διαφορά στο κεφάλι! Δεν είναι αστεία πράματα αυτά!

Για τελικό Παγκοσμίου μιλάμε. Δεν μιλάμε για το τουρνουά «Ατίθασες Αμαζόνες»!

Οι Ισπανοί αποδείχθηκαν πιο σκυλιά κι απ’ τα σκυλιά. Πέρα απ την τακτική πάνω στο Καμπάτσο, πέρα από το κλείσιμο στο ζωγραφιστό και τον έλεγχο στους αιθέρες, τα αμέτρητα χέρια πάνω στις μπάλες, μετρήσατε πόσες κατοχές είχαν οι Ισπανοί, πόσες εναλλαγές στο τέμπο τους, πόση κίνηση στο παρκέ με ή χωρίς την μπάλα;

Τα ηλεκτρόνια κινούνται με μικρότερη ταχύτητα απ’ αυτούς.

Πώς να τους αντιμετωπίσεις με κοντρόλ μπάσκετ; Θα πάρεις ταιμ άουτ να δεις τουλάχιστον τι μάρκα ήταν η μπάλα του αγώνα.

Πριν κλείσω να σημειώσω κάτι που ενδεχομένως για τον πολύ κόσμο να περνά απαρατήρητο ή να μη δίνει την ανάλογη βαρύτητα.

Η μισή Αργεντινή αγωνίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, όπως άλλωστε και τα ¾ των Ισπανών.

Είναι και το πρωτάθλημα που συμμετέχουν οι παίκτες όπως βλέπετε βασικός παράγοντας αναβάθμισης της ποιότητας των αθλητών.

Υπάρχει κι εκεί ανταγωνισμός ανάμεσα σε δυο μεγάλες ομάδες. Αλλά ανταγωνισμός αυτός ούτε κατέστρεψε την διοργάνωση, ούτε απαγόρευσε στους ανταγωνιστές με κόλπα διάφορα να ανέβουν επίπεδο ή να κερδίσουν τίτλους.

Το αντίθετο μάλιστα. Οι μεγάλοι τράβηξαν και τους υπόλοιπους στα ψηλά.

Εδώ ο ανταγωνισμός των δυο παραδοσιακά μεγάλων κατέστρεψε το σύμπαν, διέλυσε το πρωτάθλημα !!!

Αυτή η αρρωστημένη κατάσταση όπως την αποκάλεσε ο Πιτίνο, αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του αθλήματος.

Αλλά είπαμε! Εδώ στα δικά μας προέχουν τα οπαδικά!

Αυτά διαμορφώνουν το κριτήριο μας.

Σιγά μη θίξουμε τις προεδράρες που ρίχνουν τα λεφτά.

Από την στιγμή που πληρώνουν αγοράζουν και το αλάθητο!!!

Σιγά μη τα βάλουμε μ’ αυτούς! Υπάρχουν πιο εύκολοι στόχοι.

Για όλα τα κακά στο μπάσκετ φταίει ΜΟΝΟ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ η ΕΟΚ ΑΚΌΜΑ κι όταν η Ομοσπονδία αναλαμβάνει τις ευθύνες σε όσα της αναλογούν

Γιατί σίγουρα οι ευθύνες της είναι σημαντικές!

Οπλίσατε! Πυρ!!!