Έκλεψε την παράσταση μόλις στην 2η συμμετοχή του σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης και αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της Ελλάδας στα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε επί καναδικού εδάφους (μ.ο. 13,8π., 2,8ασ. & 1,3κλ. με 94,1% βολ. & 50% διπ.).

Είχε κάνει το ντεμπούτο του στα «παράθυρα», ενώ σε διεθνές τουρνουά, έπαιξε για πρώτη φορά το 2019 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, χωρίς όμως να έχει την ευκαιρία για να κάνει αισθητή την παρουσία του (μ.ο. 4,5π.). Η μετεγγραφή του στον Ολυμπιακό και ο σημαντικός ρόλος που έπαιξε στο δεύτερο μισό της περυσινής σεζόν στην Euroleague, όμως, βελτίωσε σημαντικά την αυτοπεποίθησή του και ουσιαστικά οδήγησε στην καθιέρωσή του στην 12άδα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Ο λόγος για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, που στο προολυμπιακό τουρνουά της Βικτόρια έβαλε πλάτη και κράτησε την Εθνική ομάδα σε δύσκολες στιγμές και πλέον αναβαθμίστηκε σε παίκτη που ανήκει στο πάνω ράφι των διεθνών και που θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο άμεσο μέλλον με την «γαλανόλευκη» φανέλα.

Το Gazzetta τον συνάντησε λίγες ώρες αφότου επέστρεψε στην Αθήνα μαζί με την υπόλοιπη αποστολή. Παρά το τζετ-λανγκ, ο 27χρονος guard προθυμοποιήθηκε να κάνει τον απολογισμό των όσων διαδραματίστηκαν στο παρκέ της “Memorial Arena”.

Τι γεύση του άφησε η βαριά ήττα (97-72) από την Τσεχία και ο αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιες εντυπώσεις αποκόμισε από την συνεργασία του με τον Ρικ Πιτίνο, τι κληρονομιά αφήνει στην Εθνική ομάδα. Πως εισέπραξε το “αντίο” του Σπανούλη και τι πιστεύει για την συμμετοχή του Καλάθη στο επόμενο Eurobasket.

Αυτά και άλλα πολλά στην συνέντευξη που ακολουθεί...

Δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική ομάδα και δεύτερη σερί πίκρα από την Τσεχία...

«Η αλήθεια είναι ότι τα 'φερε έτσι η μοίρα και η Τσεχία μας πληγώνει για ένα ακόμη τουρνουά. Η γεύση με την οποία επιστρέψαμε στην βάση είναι γλυκόπικρη, γιατί αν συνυπολογίσουμε τις απουσίες, την ελλιπή προετοιμασία και τα ελάχιστα φιλικά παιχνίδια, το σοκ με τον Σπανούλη και την ενσωμάτωση του Καλάθη στην αποστολή χωρίς να παίξει ούτε έστω σε ένα ματς στο “Ακρόπολις”, κανείς μας δεν ήξερε τι να περιμένει. Όταν φτάσαμε στον Καναδά, όμως, όλοι είχαμε πολύ θετικό προαίσθημα και εν τελει καταφέραμε να παρουσιάσουμε ένα υγιές και πολύ αξιοπρεπές πρόσωπο. Παλεύαμε κάθε φάση και πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος.»

Στον τελικό τι έγινε; Σκάσαμε;

«Δεν είμαστε αυτοί που έπρεπε και μοιραία αποκλειστήκαμε! Αλλά νομίζω ότι κανένας πλην ημών δεν πίστευε ότι θα φτάναμε να διεκδικήσουμε το ολυμπιακό εισιτήριο σε 40 λεπτά!»

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν ξεκινήσατε προπονήσεις, την 1η Ιουνίου δεν είσαστε ούτε οι μισοί απ' αυτούς επελέγησαν στην 12άδα. Αναρωτήθηκες ή ανησύχησες για το πως θα γίνετε η ομάδα που θα εκπροσωπήσει το ελληνικό μπάσκετ;

«Να σου πω τη αλήθεια; Όχι! Γιατί με τα περισσότερα παιδιά είχαμε παίξει τα προηγούμενα χρόνια στα “παράθυρα” και ξέραμε πως παίζει ο καθένας. Γνωριζόμαστε καλά και είχαμε χημεία, οπότε ήμασταν ήδη ομάδα και υπήρχε ήδη ένα κλίμα. Είχαμε και τον coach Πιτίνο που έβαλε μεγάλη πλάτη στο κομμάτι της ψυχολογίας, μας έδιωχνε το άγχος και μας έδινε έξτρα κίνητρο, οπότε δεν αγχωθήκαμε για το που πάμε και τι κάνουμε.»

Όταν αρχίζανε να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο κάτω, τι έγινε;

«Εκεί τα χρειαστήκαμε λίγο! Γιατί όταν περιμένεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα από κάποια παιδιά, όπως ο Ιωάννης (σ.σ.: Παπαπέτρου), ο Μπίλι (σ.σ.: Σπανούλης) και ο Γιώργος (σ.σ.: Πρίντεζης) και ξαφνικά φεύγει ο ένας, σταματάει ο άλλος και τίθεται νοκ-άουτ ο τρίτος, λες “τι γίνεται εδώ;”... Αλλά όλα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να καλύψουν τις τρύπες...»

Ανεξαρτήτως με το πόσο ξέρει και καταλαβαίνει μπάσκετ ο καθένας, γιατί οι περισσότεροι φίλαθλοι είναι “προπονητές της κερκίδας”, με τις δικές σου παραστάσεις, τι εστί Ρικ Πιτίνο;

«Είναι ένας πραγματικός “θρύλος” του μπάσκετ. Εμείς οι Έλληνες έχουμε μάθει να κρίνουμε πάντα εκ του αποτελέσματος και λίγο ή πολύ, τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν σεβόμαστε όσο πρέπει, ούτε εκτιμάμε τις αξίες. Ο coach, επειδή τον έζησα από μέσα και μπορώ να έχω ξεκάθαρη άποψη, είναι μία τεράστια μπασκετική φυσιογνωμία με μεγάλες γνώσεις κι ακόμη μεγαλύτερη μεταδοτικότητα. Κοινώς, είναι ένας δάσκαλος του αθλήματος. Έχει πάμπολλες παραστάσεις και δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκεται 40 χρόνια στο επίκεντρο της προπονητικής στο κολεγιακό μπάσκετ. Θεωρώ ότι η καλή εικόνα της Εθνικής ομάδας στο προολυμπιακό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε εκείνον. Ο καθένας, βέβαια, δικαιούται να καταθέσει την άποψή του, εγώ θεωρώ την συμβολή του αδιαμφισβήτητη.»

Ισχύει ότι η ομιλία του πριν από το ματς με την Τουρκία σας έκανε να τρίβετε τα μάτια σας;

«Γενικά οι ομιλίες του ήταν πολύ πορωτικές και μας έκαναν να αισθανόμαστε πολύ καλύτεροι απ' όσο είμαστε! Ειδικότερα ο λόγος του μετά την προβολή της ταινίας “Miracle”, πιστεύω ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο πρόσωπο που παρουσιάσαμε απέναντι στους Τούρκους.»

Στις μεταξύ σας συζητήσεις μετά την βαριά ήττα από την Τσεχία, ποιο σκεπτικό επικράτησε; Αξίζαμε το κάτι παραπάνω ή πήραμε όσα δικαιούμασταν;

«Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής! Μετά τον αποκλεισμό ήμασταν όλοι πολύ στενοχωρημένοι και ψάχναμε να βρούμε τι έφταιξε. Υπάρχει, όμως, ένα ρητό που λέει “τρώγοντας έρχεται η όρεξη”. Εμείς πήγαμε εκεί με στόχο να αφήσουμε πίσω μας τις απουσίες και να αντιμετωπίσουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Χάσαμε δύσκολα από τον Καναδά κι ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μας. Στη συνέχεια νικήσαμε πολύ εύκολα την Κίνα που ήταν μία τελείως διαφορετική ομάδα. Στο πρώτο νοκ-άουτ πετάξαμε έξω την Τουρκία που είχε τρεις NBAers, παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ και εντελώς ξαφνικά, βρεθήκαμε ένα βήμα πριν από την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπότε απ' 'κει που δεν μας υπολόγιζαν πολλοί, βρεθήκαμε να διεκδικούμε την πρόκριση σε ένα ματς...»

Θεωρείς ότι αν χάναμε στον τελικό από τον Καναδά και όχι από την Τσεχία, ίσως το κλίμα να ήταν πιο ευνοϊκό για την Εθνική;

«Νομίζω πως ναι! Και γιατί ο Καναδάς είχε πολλούς NBAers και ήταν εξ' αρχής το φαβορί, αλλά και γιατί την Τσεχία δεν την ξέρει και δεν την υπολογίζει ο πολύς ο κόσμος. Είναι μία πολύ υπολογίσιμη δύναμη με σταθερό κορμό εδώ και χρόνια και 2-3 πολύ κομβικούς ποιοτικούς παίκτες όπως ο Βέσελι, ο Σατοράνσκι και ο Μπάλβιν. Δεν σου κρύβω ότι αν παίζαμε με τον Καναδά, ίσως να μην είχαμε την ίδια πίεση, γιατί ξέραμε ότι θα ήμασταν το αουτσάιντερ και ίσως να παίζαμε πιο ελεύθερα. Από την άλλη πλευρά, επίσης, ξέραμε ότι οι Τσέχοι δεν απέχουν πολύ από τα κυβικά μας και συν τοις άλλοις πιστεύαμε ότι και ενεργειακά – λόγω και της παράτασης στο ματς με τον Καναδά – θα ήταν πιο πίσω...»

Τι κληρονομιά αφήνει η έστω και σύντομη συνεργασία με τον Ρικ Πιτίνο;

«Μακάρι να κρατήσουμε την φιλοσοφία που άφησε στο πέρασμά του, γιατί πραγματικά αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία που να χαρακτηρίζει την Εθνική ομάδα. Θεωρώ ότι ήταν πολύ χαλαρός και δεν έβαζε έξτρα πίεση στην ομάδα. Μας αποφόρτιζε με πολύ εντυπωσιακό τρόπο, έκανε μόνο μία προπόνηση την ημέρα με ένταση και με στοχευμένη δουλειά. Είναι ευχής έργον το πέρασμά του να μεταλαμπαδεύσει αρκετές από τις αξίες του όσον αφορά στον τρόπο προσέγγισης των παικτών. Γιατί όταν όλοι προερχόμαστε από μία τόσο δύσκολη σεζόν, δεν μπορείς να φορτώνεις το πρόγραμμα ακόμη περισσότερο. Χρησιμοποίησε κάποια παιδιά για πρώτη φορά, όπως τον Κώστα Αντετοκούνμπο και τον Ρογκαβόπουλο, βάζοντάς τους στον χάρτη της Εθνικής ομάδας και σε γενικές γραμμές, άφησε έργο.»

Ένιωσες ότι μπήκε στο πετσί του Έλληνα;

«Από πλευράς φιλοσοφίας όχι! Ωστόσο, αγάπησε πολύ την ομάδα και τους παίκτες του και αυτό φάνηκε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του, που δάκρυσε...»

Τι σας είπε;

«Ότι πραγματικά θα του μείνει αξέχαστη αυτή η ομάδα, επειδή πάλεψε όλα τα ματς και είχε εξαιρετικό κλίμα. Και φυσικά δεν παρέλειπε να μας παρομοιάζει με τους Μπόστον Σέλτικς και τους Κεντάκι Ουάϊλντκατς, όταν καθόταν στον πάγκο τους.»

Εσένα προσωπικά τι σου έλεγε;

«(χαμογελάει)... Πιο πολύ εξωγηπεδικά πράγματα! Καθώς επίσης και ότι τον Αύγουστο που θα έρθει με το κολέγιό του για φιλικά και προετοιμασία, θέλει να πάμε για κρασιά και μπύρες. Γενικά είναι πολύ απλός και καθημερινός άνθρωπος σε σημείο που την παραμονή του αγώνα με την Τουρκία, όσοι θέλαμε φάγαμε σουβλάκια και ήπιαμε αναψυκτικά! Που αυτό, δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί με οποιονδήποτε άλλον προπονητή.»

Στο κοουτσάρισμα πως ήταν;

«Σου δίνει απίστευτη ελευθερία και σου διώχνει το άγχος! Στο ματς με τον Καναδά, για παράδειγμα, είχα κάποια στιγμή 0/6 σουτ και δεν πήρα μία προσπάθεια στην οποία είχα χώρο. Στην επόμενη φάση με πιάνει και μου λέει: “Κοίτα, ξέρω ότι έχεις να παίξεις καιρό, αλλά δεν με νοιάζει! Σούταρε την μπάλα, αν δεν την σουτάρεις εσύ, ποιος θα την σουτάρει;”... Ε, όταν ακούς τέτοια πράγματα, δεν γίνεται να μην πάρεις τα πάνω σου. Και αυτά τα έλεγε σε όλους τους παίκτες, όχι μόνο σε μένα.»

Αισθάνθηκες ότι ο Καλάθης έπαιξε το τελευταίο του τουρνουά με την Εθνική;

«Όχι! Θεωρώ ότι θα είναι μαζί μας και του χρόνου!»

Ώπα! Από που προκύπτει αυτή η είδηση;

«Του αρέσει πολύ το κλίμα της Εθνικής και την αγαπάει! Περνάμε καλά κι αισθάνεται κι αυτός πολύ οικεία και όταν νομίζουμε ότι πλησιάζει η ώρα για να χαιρετήσει, του βγαίνει η άρνηση. Και μπράβο του γιατί προέρχεται από μία σεζόν με 85 ματς και ήρθε στο καπάκι κι έπαιξε.»

Πως εισέπραξες εσύ που τον είχες και συμπαίκτη στον Ολυμπιακό, το περιστατικό που συνέβη με τον Σπανούλη και το οποίο έμελλε να τερματίσει την καριέρα του;

«Στενοχωρήθηκα πολύ με τον Βασίλη, όχι μόνο γιατί ήταν άτυχος! Αλλά κυρίως επειδή αναγκάστηκε να πάρει αυτή την απόφαση και να κλείσει την μυθική του καριέρα του, επειδή του συνέβη ένας τραυματισμός στην προετοιμασία της Εθνικής. Αυτοί οι παίκτες-θρύλοι, είμαι της άποψης ότι πρέπει να χαιρετάνε μέσα στα γήπεδα, έτσι όπως τους αρμόζει. Ο Μπίλης, όμως, είναι τρομερά συνειδητοποιημένος, ξέρει πολύ καλά τι απόφασή πήρε και μακάρι να καταφέρουμε το 1/3 απ' όλα όσα πέτυχε!»

Η πιο ωραία πλάκα που έγινε όλες αυτές τις μέρες στην Εθνική, ποια ήταν;

«Όταν ο Νικ με τον Κώστα πήραν το λόγο για να μας μιλήσουν ως οι πιο παλιοί, ρώτησα έτσι για χαβαλέ τον Καλάθη, αν το ματς με την Τσεχία ήταν το τελευταίο του με το εθνόσημο στο στήθος... Έβαλε τα γέλια και μου απάντησε εντελώς αφοπλιστικά: “Γιατί βιάζεσαι να με τελειώσεις; Θέλεις να παίζεις περισσότερο του χρόνου;” (γέλια)... Αλλά και τα πειράγματα που κάναμε όλοι στον Καββαδά, τον οποίο ο Πιτίνο αποκαλούσε “the beast” (σ.σ.: το κτήνος) και τον είχε υπό την προστασία του! Όταν θέλαμε κάτι, πηγαίναμε στον Βασίλη και του λέγαμε “έλα πες στον... πατέρα σου να φάμε αργότερα”...»

Η ομοσπονδία υπήρχε στο πλευρό σας; Νιώσατε στήριξη;

«Να πω τώρα εγώ για την ομοσπονδία; Αφού τα βλέπει όλη η Ελλάδα...»

Photo credit: Βασίλης Τσίγκας