Ο «λίγος», οι «λίγοι» και το «9 στα 9» της Εθνικής!

Όποιος ξεχνάει, χάνεται, ραγίζει όποιος θυμάται! Τι στίχος! Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στον στιχουργό-ποιητή Άλκη Αλκαίο κατά κόσμον Βαγγέλης Λιάρος.

Όποιοι ξέχασαν τι έλεγαν για την Εθνική μπάσκετ, για το προπονητικό τιμ ακόμα και για το κλίμα της ομάδας, τώρα μοιραία έχουν χαθεί στην περιδίνηση της ελαφρότητας τους.

Μόνο έτσι δικαιολογείται η… μεταστροφή και χρησιμοποιώ την λέξη μεταστροφή στην γενική της έννοια μια που επιθυμώ να μην χρησιμοποιήσω αγοραίους όρους.

Θυμάστε τι έχει λεχθεί και τι έχει γραφτεί την περίοδο πριν την έναρξη των προκριματικών αγώνων;

Ότι δεν έχουμε προπονητή! Ότι με την επιλογή στο πρόσωπο του Θανάση Σκουρτόπουλου η Ομοσπονδία πετά λευκή πετσέτα!

Ότι είναι λίγος, ότι δεν μπορεί, ότι δεν κάνει, ότι δεν έχει προπονήσει ποτέ του ανταγωνιστικό κλάμπ οπότε σύμφωνα με την κρίση τους, δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για τον πάγκο της Εθνικής.

Ότι δεν έχει το κύρος και το σθένος να επιβληθεί στους παίκτες! Έτσι βγήκε το περιβόητο συμπέρασμα-γιατί το διαβάσαμε κι αυτό – ότι το κλίμα στην Εθνική δεν εμπνέει επαγγελματισμό και φυσικά ως εκ τούτου όσοι αρνούνται να παίξουν, έχουν απόλυτο δίκιο!

«Όλα μαζί στον τενεκέ κι απάνω το καπάκι» έτσι όπως το τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου!

Κανένας παίκτης δεν δήλωσε ποτέ του ότι το κλίμα δεν τον εμπνέει κι ότι αρνείται την πρόσκληση και όσοι δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στο μεγαλύτερο μέρος των προκριματικών, ως γνωστόν, ήταν οι αντικειμενικές συνθήκες που δεν τους το επέτρεψαν, δεν ήταν δική τους επιλογή.

Αλλά και για τους παίκτες ειπώθηκαν πολλά. Ότι δεν έχουν προσωπικότητα, ότι δεν είναι πρωταγωνιστές με τις ομάδες τους, ότι δεν έχουν την στόφα και το μέταλλο να ανταποκριθούν!

Κοντά ήταν ο διασυρμός και όλοι αυτοί με τα τρισδιάστατα γυαλιά τους τον έβλεπαν να πλησιάζει.

Όταν οι εμμονές σου γίνονται θέση και άποψη και ρίχνεις στα τυφλά, όταν με το καλό θα ανοίξεις τα μάτια, τότε εύκολα θα διαπιστώσεις, ότι οι ριπές δεν πέτυχαν ούτε το γαϊδούρι, μα ούτε και το σαμάρι που ήταν ο πιο εύκολος στόχος!

Το 9 στα 9 της Εθνικής δίδαξε πολλά σε πολλούς που νομίζουν ότι γνωρίζουν το άθλημα μόνο επειδή συστήθηκαν μ’ αυτό! Κυρίως σε εμάς τους δημοσιογράφους!

Μεταξύ, λοιπόν, πολλών άλλων, μας δίδαξε ότι τα κριτήρια μας θα πρέπει να είναι δημοσιογραφικά και μόνο δημοσιογραφικά και όχι προπονητικά και αθλητικά γιατί δεν είμαστε ειδικοί του αθλήματος.

Μας δίδαξε ότι τα παιδιά αυτά, οι εκτός Ευρωλίγκας αθλητές που σήκωσαν το βάρος της αποστολής των προκριματικών, ότι και ταλέντο έχουν και ικανότητες αλλά και μπόλικη προσωπικότητα.

Πως τα θέλω τους και τα κίνητρα τους δεν τα μετρήσαμε σωστά. Πως αν τους δοθεί η ευκαιρία ανεξάρτητα από την ηλικία τους και τις παραστάσεις έχουν περιθώρια να μεγαλώσουν κι άλλο μπασκετικά να φτιάξουν μια άλλη καριέρα δίπλα σ’ αυτήν με τα χρώματα της ομάδας τους.

Μας δίδαξαν πως το μπάσκετ δεν σταματά στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό, πως έχει βάθος, πως υπάρχει προοπτική και πέρα απ αυτούς τους συλλόγους και πως αν δουλέψεις με τεχνογνωσία θα βγάλεις πολύ νερό από το πάτο του πηγαδιού.

Γιατί το πηγάδι του ελληνικού μπάσκετ έχει νερό. Γεγονός που το αποδεικνύουν οι επιτυχίες των μικρότερων σε ηλικίες εθνικών ομάδων.

Όσο για την κεφαλαιοποίηση της αξίας των ελλήνων παικτών οφείλουν να «δώσουν εξηγήσεις» και οι ομάδες τους για τους χειρισμούς τους!

Τέλος όσοι παρακολουθούν από κοντά την Εθνική, και όχι μόνο τις περιόδους των αγωνιστικών της υποχρεώσεων, γνωρίζουν πολύ καλά ότι πρόσωπα που έχουν θητεύσει χρόνια στους κόλπους του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, όπως ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, χαίρουν από όλους τους παίκτες (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ανάξιων λόγου και αναφοράς) εκτίμησης και σεβασμού. Είναι αδύνατον να σέβεσαι και να ετιμάς κάποιον και να τον θεωρείς… λίγο!

Με το 9 στα 9 η Εθνική έγραψε ιστορία. Παραμένει η μόνη αήττητη στην φάση των προκριματικών και μόνο αυτή θα πετύχαινε αυτή την επίδοση με… λίγους παίκτες και… λίγο προπονητή.

Όσο για το γεγονός ότι αυτό το ιστορικό 9 στα 9 έγινε απέναντι στην Γερμανία ήταν αδύνατο να μην μου θυμίσει αυτό που είχε δηλώσει κάποτε στα τέλη του ’80 ο μεγάλος Bill The King του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Βασίλης Γκούμας που στην μια τσέπη είχε πάντα ένα πακέτο Benson and Hedges και στην άλλη μια ατακάρα, είχε απαντήσει σε ερώτηση συναδέλφου παραμονές ενός παιχνιδιού με την Γερμανία το εξής αλησμόνητο:

« Όπως εμείς δεν πρόκειται να φτιάξουμε ποτέ στη ζωή μας Φολκσβάγκεν , έτσι κι αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να μας βάλουν από κάτω στο μπάσκετ»!

ΥΓ: Επειδή λέγονται και γράφονται πολλά για τους αγωνιστικούς χώρους των γηπέδων όπου διεξάγονται τα παιχνίδια της Εθνικής.

Κανένας αθλητής δεν θα διακινδύνευε την σωματική του ακεραιότητα σε ακατάλληλα γήπεδα! Αναφερόμαστε σε επαγγελματίες αθλητές.

Στο Τόφαλος διεξάγονται ευρωπαϊκές αναμετρήσεις του Μπάσκετ Τσάμπιονς Λίγκ, στα Δυο Αοράκια έχουν διεξαχθεί παιχνίδια Ευρωλίγκας . Αλλά και Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα Νέων!

Καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε ότι η Εθνική σ’ αυτά τα γήπεδα φιλοξενείται χωρίς να καταβάλει χρηματικό αντίτιμο. Σε μια περίοδο όπου η επιχορήγηση στην Ομοσπονδία κυμαίνεται στο 1/5 των χρημάτων που έπαιρνε, χρονιά Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μάλιστα με τα κόστη αυξημένα, ο κάθε καλοπροαίρετος εύκολα διαπιστώνει ότι κρίνεται επιβεβλημένη η περικοπή εξόδων!

Αν είναι η Εθνική να καταβάλει ένα Α ποσό για εκμίσθωση γηπέδου και το κέρδος της να καταγράφεται –Α , τότε θα φωνάζαμε και δικαιολογημένα για σπατάλες!

Τα παράπονα λοιπόν στους αρμόδιους της Πολιτείας!