Η... συνωμοσία του «θέλω» και του «μπορώ»!

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ.

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα, που σε ένα πολύ γενικό πλαίσιο, 9 στις 10 φορές, κερδίζει ο καλύτερος! Πιο ειδικά, όμως, όταν μία ομάδα υστερεί στο set παιχνίδι, δεν διαθέτει κλασσικούς σουτέρ και δεν καταφέρνει ούτε να τρέξει, τότε η μόνη της ελπίδα είναι να περιφρουρήσει την ρακέτα της και να δεχθεί λιγότερα πίσω, απ' όσα θα βάλει μπροστά.

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, εντάσσονται σε έναν ευρύτερο κανόνα, που στον αθλητισμό δεν εμπεριέχει τον παράγοντα «προσωπικότητες»! Όταν αυτές υπάρχουν και βγαίνουν μπροστά, τότε η... συνωμοσία του «θέλω» και του «μπορώ» μπορεί κάλλιστα να κάνει «θαύματα»! Και η χθεσινή εμφάνιση της Εθνικής ομάδας, μία από τις καλύτερες και πιο μεστές των τελευταίων ετών, αποτελεί μία απλή πιστοποίηση του τι «μπορούν» να κάνουν οι Έλληνες παίκτες, όταν πραγματικά το «θέλουν» και όταν έχουν μία ορθολογική καθοδήγηση από τον πάγκο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τρεις απουσίες των Σέρβων (Γιόκιτς, Τεόντοσιτς και Μαριάνοβιτς) ήταν σαφώς σημαντικότερες από τη μοναδική δική μας (Αντετοκούνμπο). Αυτό, όμως, δεν μας στερεί το δικαίωμα να πανηγυρίσουμε ένα αποτέλεσμα, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου μας στέλνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ταυτόχρονα και μία σπουδαία νίκη που τόσο πολύ χρειαζόμαστε σαν ελληνικό μπάσκετ.

Μία νίκη απέναντι σε έναν πολύ ποιοτικό αντίπαλο, που καιγόταν για το «διπλό» και που μας έχει... πελάτες, έχοντας «μάθει» τον τρόπο να μας πληγώνει, επί σειρά ετών! Το πιο σημαντικό "take-away" του χθεσινού 70-63, όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε το 7/7 στα προκριματικά και ο οποίος προήλθε από το εξαιρετικό «διάβασμα» των Σέρβων από το τεχνικό επιτελείο, σε συνδυασμό φυσικά με την κατάθεση ψυχής και αμυντικής συνέπειας και δημιουργικότητας των διεθνών μας.

Κι όλα αυτά σε σύγκριση με την εικόνα που παρουσιάσαμε ως ομάδα στο τουρνουά του Παρισιού, όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι περισσότεροι παίκτες μας είναι ακόμη «πιασμένοι» από την προετοιμασία και ειδικότερα απέναντι σε πιο αθλητικές ομάδες (Γαλλία), δεν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν ένα φρενήρη ρυθμό.

Όταν όμως, υπάρχει ποιότητα, ο αντίπαλος λέγεται Σερβία και η ενδεχόμενη νίκη μεταφράζεται με σχεδόν απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο, τότε το κίνητρο «τρυπάει το ταβάνι», τα πόδια γίνονται πιο ευκίνητα, τα «μεγάλα χαρτιά» πέφτουν στο τραπέζι και το μίγμα, φέρνει την εκτόξευση.

Το απρόσμενο και ψηλό σχήμα που ξεκίνησε ο Θανάσης Σκουρτόπουλο με τους δύο "Παπ" (Παπανικολάου και Παπαπέτρου) πάνω σε Μπογκντάνοβιτς και Λούτσιτς, ήταν η πρώτη κίνηση-ματ που δεν επέτρεψε στον «Μπόγκι» κυρίως, να βρει ρυθμό στην επίθεση και τον ανάγκασε να καταναλώνει μεγάλη ενέργεια στην άμυνα απέναντι σε ψηλότερα και δυνατότερα κορμιά.

Μέσα στη ρακέτα, οι Σέρβοι μας δημιούργησαν προβλήματα με τα πολλά και συνεχόμενα σε κάποιες φάσεις επιθετικά ριμπάουντ αλλά και με τη ζημιά που μας έκαναν αρχικά, οι συνεργασίες του Μπιέλιτσα με τον πολύ καλό Μιλουτίνοφ. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι «ορλόβι» διατήρησαν το προβάδισμα μέχρι το 18ο λεπτό, παρ' ότι, μέχρι εκείνο το σημείο σούταραν με ποσοστό κάτω του 30% εντός πεδιάς.

Δύο καλές άμυνες του Παπαγιάννη, όμως, κοντά στο καλάθι, αφύπνισαν όλη την ομάδα και εν συνεχεία ο Μπουρούσης, ήταν συγκλονιστικός και πήρε την ομάδα του στις πλάτες του, σε άμυνα, εκτέλεση και δημιουργία.

Η αρχή είχε γίνει νωρίτερα, στην 1η περίδο με τον Καλάθη που «συνυπέγραψε» τους 12 πρώτους ελληνικούς πόντους (με 8 δικούς τους και 4 από δικές του ασίστ), «τιμωρώντας» τον πρώην προπονητή του Σάσα Τζόρτζεβιτς, που μάλλον είχε μείνει στον Νικ που δεν έβαζε «μεγάλα» σουτ και ζήτησε να τον παίξουν "under" και να του αφήσουν το τρίποντο. Τα 3/6 τρίποντα του "Nick the quick" (15π.) πόνεσαν εξίσου όσο και οι 5 ασίστ του, οπότε ο "Σάλε" το πήρε το μάθημά του...

Στην 2η περίοδο, ο Σλούκας (11π., 5ρ. & 4ασ.) συνδυάστηκε αλλά και αντικατέστησε επάξια τον 29χρονο point-guard του Παναθηναϊκού και με την ταχύτητα και την εκτελεστική του δεινότητα, κατέδειξε oτι είναι ο πλέον κατάλληλος παίκτης για να δώσει λύσεις στο πέντε εναντίον πέντε, με μακρινό σουτ, αλλά και με τo «φαρμακερό» pick'n'roll, ξεκλειδώνοντας κλειστές και οργανωμένες άμυνες.

Η επιλογή του ομοσπονδιακού τεχνικού να ξεκινήσει το 2ο μέρος με τον Θανάση Αντετοκούνμπο (δεν είχε παίξει καθόλου μέχρι τότε) πάνω στο «βαρύ πυροβολικό» των αντιπάλων (Μπογκντάνοβιτς), αποδείχτηκε κομβική. Ο "Elevator" κλείδωσε τον 26χρονο guard των Κινγκς (6/19 σουτ), οι Σέρβοι βραχυκύκλωσαν επιθετικά και τα «φιλαράκια» από την εποχή της συνύπαρξής τους στον Ολυμπιακό «αποτελείωσαν» τη δουλειά!

Ο μεγαλειώδης «Μπούρου», που άγγιξε το "triple-double" (9π., 10ρ., 8ασ. & 2κοψ. σε 34'), μάζεψε ό,τι περνούσε πάνω από την ελληνική ρακέτα και υπερκάλυψε το handicap του 1ου μέρους στα ριμπάουντ, σκόραρε από μακριά και από κοντά, αλλά κυρίως έβγαλε μερικές από τις καλύτερες τελικές πάσες της καριέρας του. Ο εμφανώς αναγεννημένος Πρίντεζης (15π.) έσταξε τα γνωστά «πεταχτάρια» του, με αποτέλεσμα η διαφορά να φτάσει μέχρι και το +12 (48-36 στο 26'), ενώ σκόραρε τους 8 από τους τελευταίους 13 πόντους της ομάδας.

Εξαιρετική και αθόρυβη δουλειά έκανε ο Κώστας Παπανικολάου (8π. & 4ρ. σε 29'), ενώ ανυπολόγιστη προσφορά για τον χρόνο που έπαιξαν, είχαν ο Ιωάννης Παπαπέτρου (6π., 2ρ. & 1ασ. με 2/2 τριπ. σε 15') και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο (4π. & 4ρ. σε 8'). Πολλά μπράβο στον Σκουρτόπουλο για το αμυντικό πλάνο, τις τολμηρές επιλογές και για το γεγονός ότι «έβαλε στη φωτιά» και τους 12 παίκτες, βρίσκοντας μικρούς και χρήσιμους ρόλους για τον Βασιλόπουλο, τον Παπαγιάννη, τον Ντόρσεϊ, τον Μάντζαρη και τον Μήτογλου (θα έπαιζε περισσότερο αλλά δεν του βγήκε καθόλου το ματς), δίνοντας απαραίτητες ανάσες στους βασικούς.

Αντί επιλόγου, θα επαναλάβω το σχόλιο που έκανα (εν είδει υστερόγραφου) μετά την πολύ μέτρια εμφάνιση της Εθνικής με το Μαυροβούνιο και πολλοί έσπευσαν να το αποδομήσουν, θεωρώντας ότι είναι υπερβολικό και ότι ανεβάζει παράλογα τις προσδοκίες του κόσμου γύρω από τους ρεαλιστικούς στόχους της «επίσημης αγαπημένης». Συγνώμη, αλλά αν αυτοί οι 14+2 (Γιάννης Αντετοκούνμπο και πιθανά Κώστας Κουφός) παίκτες, με μία σωστή προετοιμασία, δεν έχουν πιθανότητες διάκρισης σε ένα διεθνές τουρνουά, τότε ποιοι έχουν; Το ότι μπορούν είναι δεδομένο! Αν συνάμα το θελήσουν και προσπαθήσουν γι' αυτό, τότε θα δούμε ωραία πράγματα στην Κίνα...

Υγ1: Βλέποντας τον Ντανίλοβιτς (πρόεδρος), τον Τομάσεβιτς (αντιπρόεδρος) και φυσικά τον Τζόρτζεβιτς (προπονητής) να συνοδεύουν τους Σέρβους διεθνείς κατά την είσοδό τους στο γήπεδο και αναλογιζόμενος πόσο ανύπαρκτη είναι η διοικητική υποστήριξη που έχει η ελληνική ομάδα, σκέφτηκα ότι ματς αρχίζει με ήττα από τα... αποδυτήρια! Ευτυχώς που για μας, έπαιξαν μόνο αυτοί που ήταν μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Υγ.2: Να είστε σίγουροι ότι δεν θα είναι εύκολο το ματσάκι στην Τυφλίδα. Οι απουσίες μας δεν είναι αμελητέες (Μπουρούσης και Πρίντεζης δεν θα ταξιδέψουν), ο Ζούρος μας ξέρει πολύ καλά, θα έχει ετοιμάσει άριστο πλάνο και αν του βγουν και πάλι τα «μαγικά» που έκανε στο Τελ Αβίβ, θα περάσουμε ζόρικο απόγευμα. Ευτυχώς που ο Σκουρτόπουλος γνωρίζει πολύ καλά τη συγκεκριμένη παράμετρο...

Υγ.3: Οι δύο πάσες "πάρε-βάλε" του Καλάθη στον Μήτογλου (follow Αντετοκούνμπο) και τον Μπουρούση, συνοψίζουν το ρεσιτάλ της δημιουργίας των διεθνών, που είχαν 19 ασίστ έναντι 11 λαθών.

Υγ.4: Οι 63 πόντοι που επέτρεψε η ελληνική άμυνα, είναι η χαμηλότερη παραγωγικότητά της Σερβίας στα προκριματικά και «κατέβασαν» τους αντιπάλους κατά σχεδόν 22 πόντους από την μέση παραγωγικότητά τους. Πριν το τζάμπολ, οι Σέρβοι σκόραραν κατά μέσο όρο 85,6 πόντους.