Όμορφη σαν επίσημη αγαπημένη

Οφείλω να ομολογήσω, ότι αυτό δεν το περίμενα. Φοβόμουν ότι ο αποδεκατισμός της Εθνικής Ανδρών και η αβελτηρία της FIBA που όρισε επίσημους αγώνες την εποχή της αγρανάπαυσης θα έφερναν παρατράγουδα και οδυνηρές ήττες.

Νίκη με 18 πόντους στο Γιαντ Ελιάου απέναντι στη σχεδόν πλήρη ομάδα του Ισραήλ μου φαινόταν ακραίο σενάριο ακόμα και για την πλήρη Εθνική Ελλάδας, ιδίως αυτή, την αποκρουστική, που περιέφερε το σαρκίο της για ένα εφιαλτικό οκταήμερο στο Ελσίνκι.

Ωστόσο, τα παιδιά που στελεχώνουν την ομάδα δίνουν απαντήσεις όχι μόνο σε εμάς τους πεσσιμιστές, αλλά και σε όσους υποτιμούν τον Έλληνα μπασκετμπολίστα και τον Έλληνα προπονητή.

Οι απόντες αυτού του «παραθύρου» συμπληρώνουν μία 12άδα ικανή να διεκδικήσει μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά το δικό μου το μετάλλιο θα το δώσω στον Βασιλόπουλο, στον Γιαννόπουλο, στον Μαργαρίτη, στον Λαρεντζάκη, στον Μπουρούση που αρνείται τις δικαιολογίες και φωνάζει πάντοτε «παρών», στους νεώτερους (όπως ο θαυμάσιος Μήτογλου) που χτυπάνε με θάρρος την πόρτα.

Ναι, και στους λίγους αξιέπαινους που ήρθαν από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό χωρίς να υπολογίσουν την παραπανίσια κόπωση αυτών των δύο αγώνων. Εάν δεν υπήρχαν τα «παράθυρα», θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να τα εφεύρουμε…

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος βγάζει φλύκταινες όταν ακούει την έκφραση «σύνθεση ανάγκης». Η πραγματικότητα και η βαθμολογία απέδειξαν ότι έχει απόλυτο δίκαιο.

Η Ελλάδα έφτασε πρώτη στο 5-0 και ελπίζει να ξεκινήσει με 6-0 την α’ φάση, όπου θα τη συντροφεύσουν η Γερμανία (4-0 μέχρι τώρα, αλλά έχει να πάει Βελιγράδι), η Σερβία (3-1), η Γεωργία (1-3), το Ισραήλ (2-3) και η Εσθονία (1-3).

Σε απλά μπασκετικά, αυτό σημαίνει ότι η πρόκριση στην τελική φάση θα είναι περίπου βέβαιη, αφού τα εισιτήρια είναι 3 και οι Γεωργιανοί θα πρέπει να καλύψουν χάντικαπ 3-4 βαθμών μέσα σε 6 αγωνιστικές.

Το ελληνικό μπάσκετ οφείλει στους διεθνείς των «παραθύρων» ευγνωμοσύνη, για περισσότερους από έναν λόγους.

Όχι μόνο επειδή κράτησαν τη σημαία ψηλά σε μία εποχή απαξίωσης και αποψίλωσης, αλλά και για την επικείμενη πρόκριση στα τελικά του Μουντομπάσκετ.

Εάν χαθούν τα καλοκαίρια του 2019 (Παγκόσμιο Κύπελλο) και του 2020 (Ολυμπιακοί Αγώνες), θα συμπληρωθεί τετραετία από την προηγούμενη συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση μέχρι την επόμενη.

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για τέτοιο κενό.

Ο στόχος του Σκουρτόπουλου είναι να δημιουργήσει έναν πυρήνα 30-35 παικτών, στον οποίο θα περιλαμβάνονται από φτασμένοι βετεράνοι μέχρι εκλεκτοί της μεθεπόμενης γενιάς, των πολλά υποσχόμενων τινέιτζερς.

Το «παράθυρο» του Νοεμβρίου θα έχει σίγουρα ένα ντέρμπι με τον 1^ο του διπλανού Ομίλου (Σερβία ή Γερμανία), αλλά μπορεί να δώσει και ευκαιρία για να πάρουν 1-2 μικρότεροι το βάπτισμα του πυρός, έστω στις προπονήσεις.

Εάν το κοντέρ γράψει 8-0 μετά τις δύο αναμετρήσεις του Σεπτεμβρίου (όπου υποτίθεται ότι θα αγωνιστούν και κάποιοι πρωτοκλασάτοι), οι τελευταίοι μήνες πριν την Κίνα θα εξελιχθούν σε μακρά περίοδο προετοιμασίας και δοκιμών.

Το μόνο βέβαιο, είναι ότι τουλάχιστον 4-5 παίκτες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα χωρούσαν ούτε στη 16άδα έχουν «ρεζερβέ» τη θέση στο πρώτο προσκλητήριο του Ιουλίου 2019. Την κέρδισαν με το σπαθί τους.

Και με τα τρίποντά τους και με την άμυνά τους και με τα καρφώματά τους και με τα όλα τους!

Η ελληνική ομάδα έπαιξε υπέροχο μπάσκετ στο πάντοτε δύσβατο Τελ Αβίβ, με αυτοματισμούς και συνεργασίες που δεν περίμεναν ούτε οι ίδιοι οι Ομοσπονδιακοί προπονητές.

Ειδικά η γ’ περίοδος (σκορ 10-24) ήταν ένα διαρκές σεμινάριο που έκανε τους λίγους θεατές που ψήφισαν «επίσημη αγαπημένη» αντί για Β’ Αγγλίας-Β’ Βελγίου και Mποτσουάνα-Βανουάτου να τρίβουν τα μάτια τους.

Η τελική στατιστική έγραψε νούμερα σπάνια για ελληνική ομάδα: 96 πόντοι, 13/26 τρίποντα, 58% εντός παιδιάς, 13/17 βολές, 22 ασίστ, αρκετοί αιφνιδιασμοί.

Ωστόσο, οι εραστές της ελληνικής σχολής, βέβαια, έχουν μάθει να κοιτάζουν τη δεξιά άκρη της στατιστικής: 11 κλεψίματα, 5 τάπες, 8 επιθετικά ριμπάουντ (τα 7 μετά την ανάπαυλα).

Η άμυνα είναι αυτή που κόβει τα πόδια του αντιπάλου, ιδίως όταν αυτός υστερεί σε ποιότητα. Στο δεκάλεπτο που έκρινε το ματς, οι Ισραηλινοί πέτυχαν μόλις 10 πόντους σε 22 κατοχές, απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε μόνο διακριθέντες.

Απομένει να δούμε, αν οι Έλληνες διεθνείς θα τελειώσουν τη δουλειά εξίσου πειστικά το απόγευμα της Δευτέρας, στο Ταλίν.

Το ματς με τους Εσθονούς κρύβει παγίδες, αλλά η σοβαρή και συγκεντρωμένη Εθνική του 5-0 μπορεί να το κάνει, και αυτό, να μοιάζει εύκολο.