Τραγωδία ή κακή μέρα στο γραφείο;

Αλήθεια, ποιοι από σας πίστευαν ότι η Team USA και η Σερβία θα έπαιζαν αγώνες κατάταξης και ότι ίσως να μην δουν καν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς εκείνη την ώρα θα έχουν πάρει τον μακρύ δρόμο για το ταξίδι επιστροφής;

Για να σας πω την μαύρη μου αλήθεια, οι δικές μου προβλέψεις – τι σπάνιο άραγε; – πήγαν άπατες (είχα ως 1η την Σερβία, ως 2^η την Αμερική και ως 3^η την Ελλάδα), αλλά ποιος περίμενε ένα τελικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με το οποίο η Εθνική μας δεν θα έμπαινε καν στην 8άδα, οι «ορλόβι» (5^οι) θα έχαναν την απευθείας πρόκριση στο Τόκιο και οι Αμερικανοί θα τερμάτιζαν στην χειρότερη θέση της ιστορίας τους (7^οι);

Τουλάχιστον για το δεύτερο και το τρίτο σκέλος, νομίζω κανείς! Ας πάρουμε, λοιπόν, ως δεδομένο ότι και οι δύο ομάδες παρουσιάστηκαν κατώτερες των περιστάσεων και απέτυχαν στους στόχους που είχαν θέσει σ’ αυτή την διοργάνωση. Για την USA Basketball, ειδικότερα, που ήρθε στην Κίνα με οκτώ συνολικά προπονητές και με ένα σερί 58-0 σε επίσημα παιχνίδια, από το 2006 και μετά, το «ταμείο» δεν είναι απλά μείον. Είναι άκρως ελλειμματικό, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την κληρονομιά και τις επιτυχίες της στις προηγούμενες διοργανώσεις.

Η Αμερική τελείωσε το τουρνουά έχοντας την καλύτερη επίδοση στα ριμπάουντ (μ.ο. 31,3), ήταν 5^η στην αποδοτικότητα (efficiency) και στα κοψίματα (μ.ο. 4,0), 7^η στις ασίστ (μ.ο. 20,6), είχε την 8^η καλύτερη επίθεση (μ.ο. 86,5π.) κι από ‘κει και πέρα, έμεινε εκτός δεκάδας σε όλες τις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες. Δεν θύμισε σε καμία περίπτωση την κυριαρχική αμερικανική ομάδα που είχαμε συνηθίσει και με ευκολία θα ‘λεγε κανείς, ότι δεν έγινε ποτέ σύνολο.

Αν όλα τα παραπάνω φτάνουν και περισσεύουν για να την χαρακτηρίσει κάποιος παταγωδώς αποτυχημένη (όπως πιθανά να θεωρεί η πλειοψηφία του εκάστοτε αντικειμενικού παρατηρητή), είναι έτσι αν έτσι νομίζετε! Τουλάχιστον, όπως το βλέπουν οι ίδιοι που φόρεσαν τα χρώματα της αστερόεσσας και πάλεψαν ανεπιτυχώς στα γήπεδα της Κίνας.

«Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ντρεπόμαστε επειδή γυρίζουμε σπίτι χωρίς το χρυσό μετάλλιο. Όποιος έχει αυτή τη νοοτροπία και μπαίνει σε ένα παιχνίδι κατηγοριών, είναι γελοίος και αλαζόνας και το κυριότερο δεν σέβεται τις υπόλοιπες ομάδες του τουρνουά που ήταν καλύτερες. Παίξαμε, προσπαθήσαμε και δεν καταφέραμε. Το μόνο που απομένει είναι απλά να συνεχίσουμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προσέγγισης!», υπερθεμάτισε ο 5 φορές πρωταθλητής του ΝΒΑ, Γκρεγκ Πόποβιτς σε σχετική ερώτηση του gazzetta.gr.

Ο “Pop” δεν μπήκε καν στην διαδικασία να σχολιάσει τις 32 συνολικά (από τους 35 πάικτες που κλήθηκαν) αρνήσεις που εισέπραξε το πρόγραμμα της αμερικανικής ομοσπονδίας. Δεν τον νοιάζει καθόλου! Ούτε πρόκειται ακόμη να ασχοληθεί ακόμη με το ποιοι θα έρθουν να παίξουν το ερχόμενο καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Του φτάνουν αυτοί που ήρθαν φέτος και του αρκεί ότι η ομάδα προσπάθησε κι έχασε από καλύτερους αντιπάλους. Κατά την άποψή μου, αυτή θα έπρεπε να είναι η ιδανική νοοτροπία που θα έπρεπε να ισχύει πάντα στα σπορ. Οι τραγωδίες άλλωστε δεν χωρούν στον αθλητισμό…

Κάπως έτσι λοιπόν, μπορεί να εξηγηθεί η άρνηση (σε σημείο απαξίωσης της ερώτησης) του Κέμπα Ουόκερ να σχολιάσει σχετικά με την μεγαλύτερη αποτυχία της Εθνικής Αμερικής, αλλά και το αισθητά ενοχλημένο ύφος του Κρις Μίντλετον, που δήλωσε ότι σε καμία περίπτωση, δε νιώθει αποτυχημένος. Και σε τελική ανάλυση, άλλο ο αποτυχημένος και άλλο ο μη πετυχημένος. Αποτυχημένος είναι αυτός που δεν προσπαθεί, όχι αυτός που το κάνει αλλά δεν μπορεί ή δεν του βγαίνει όσο θα ήθελε ή όσο θα θέλαμε εμείς.

Στην περίπτωση της Αμερικής, εν προκειμένω, περισσότερο ασχολούμαστε εμείς στην Ευρώπη, που δίνουμε σ’ αυτά τα τουρνουά αξία «ζωής ή θανάτου» ή ταυτίζουμε τα καλοκαίρια μας με την πορεία των Εθνικών ομάδων και λιγότερο έως καθόλου οι Αμερικανοί. Πιστέψτε με στις Ηνωμένες Πολιτείες, από ελάχιστοι έως κανένας θα ασχοληθούν με τα πεπραγμένα αυτής της Team USA, που παρουσιάστηκε στην Κίνα.

Βάσει προγραμματισμού του ESPN, άλλωστε, κανένα από τα παιχνίδια της αμερικανικής ομάδας δεν μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεοπτική πλατφόρμα. Πολύ απλά γιατί οι επιτελείς του δικτύου είχαν υπολογίσει να μεταδώσουν τους ημιτελικούς και τους τελικούς και η ομάδα του Πόποβιτς, έμεινε τελικά εκτός 4άδας.

Με την ίδια νοοτροπία εισέπραξαν την μνημειώδη – για τα δεδομένα της χώρας αλλά και τα προγνωστικά πριν την έναρξη του World Cup – αποτυχία της Εθνικής τους ομάδας, οι Σέρβοι παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ. «Αγαπάμε τόσο πολύ το μπάσκετ, που όταν δεν κερδίζουμε, συνήθως τραγικοποιούμε τις καταστάσεις. Δεν μας περνάει από το μυαλό ότι, είτε δεν είμαστε καλοί, είτε ότι οι άλλοι ήταν καλύτεροι από μας και μπαίνουμε συνεχώς στη λογική της καταστροφολογίας και της απόδοσης ευθυνών! Σίγουρα δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες, κατά πρώτο λόγο στις απαιτήσεις από τους εαυτούς μας, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου! Η ζωή συνεχίζεται…», είπαν μ’ ένα στόμα στην μικτή ζώνη ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Την ίδια ώρα ο πολυδιαφημισμένος Νίκολα Γιόκιτς περνούσε ανέκφραστος χωρίς καμία διάθεση να καταθέσει την άποψή του. Σε όλο το τουρνουά, άλλωστε, δεν μπήκε ούτε μία φορά να μιλήσει στους συμπατριώτες του απεσταλμένους δημοσιογράφους. Τον δρόμο της σιωπής ακολούθησε και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Από το πρωί, άλλωστε, κυκλοφορεί ευρέως η φήμη ότι η σερβική ομοσπονδία έχει ήδη επιλέξει τον διάδοχο του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Ο «Σάλε» δεν περίμενε καν να γυρίσει στο Βελιγράδι και στο τέλος της συνέντευξης Τύπου ανακοίνωσε ξερά την αποχώρησή του από την τεχνική ηγεσία. Το βαλκάνιο αίμα του έβραζε τόσο πολύ, που πραγματικά κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να συγκρατήσει τον εαυτό του και να μην πει περισσότερα. Στο μυαλό του και στην κουλτούρα του, η Σερβία απέτυχε “big time” που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί. Σύμφωνα με αντίστοιχη της σερβικής κοινής γνώμης, η χώρα βρίσκεται σε εθνικό πένθος. Όπως άλλωστε, κάτι ανάλογο συνέβη στην Ελλάδα τις πρώτες μέρες μετά τον αποκλεισμό μας από τα προημιτελικά.

Εν κατακλείδι, όσα χρόνια και αν περάσουν, στην Αμερική οι ήττες θα είναι σχεδόν πάντα μία άσχημη μέρα στην δουλειά και στην Ευρωπη, στις περισσότερες χώρες θα ισοδυναμούν με μία εθνική τραγωδία. Εξαρτάται από το που έχεις μεγαλώσει και ποιες οι προσλαμβάνουσές σου. Ποιο είναι το σωστό; Διαλέγετε και παίρνετε…