Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

«Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδι έναν συνοικισμό αυτόνομο, αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια και στον υπόνομο

Κι εσύ που φτιάχνεις το κουκί και το ρεβίθι στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε, φτιάξε μαζί τους το δικό τους παραμύθι γιατί χανόμαστε».

Οι στίχοι του τραγουδιού του Διονύση Τσακνή μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τελείωσε ο ημιτελικός.

Η πορεία της Αργεντινής στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο θυμίζει παραμύθι. Ήρθε από το πουθενά, δεν τους περίμενε κανείς, πρώτη διοργάνωση χωρίς τον Τζινόμπιλι.

Και όμως τα καταφέρνουν...

Η μεν Αργεντινή που φτιάχνει το παραμύθι της με κουρέλια και σανίδια.

Η δε Ελλάδα που βυθίζεται στο τέλμα της και χάνεται...

Όπως έχω πει πολλάκις πάντως τα ματς δεν τα παίρνει η ψυχή και οι «φουστανέλες».

Οι Αργεντίνοι παίζουν εντυπωσιακά καλό μπάσκετ στα γήπεδα της Κίνας.

Ομάδα με ισχυρές προσωπικότητες (Σκόλα, Καμπάτσο).

Ομάδα με τρία γκαρντ (Καμπάτσο, Βιλντόζα, Λαπροβίτολα) που μπορούν ανά πάσα στιγμή είτε να σκοράρουν είτε να δημιουργήσουν.

Με δύο φόργουορντ που σε άμυνα και επίθεση είναι υπερχρήσιμοι (Ντεκ, Γκαρίνο) και με αρκετούς ακόμη ρολίστες.

Με εξαίρεση τα πόδια του Λούις Σκόλα, όλων των υπολοίπων παικτών τα πόδια είναι σαν φτερά και το εκμεταλλεύονται σε κάθε γωνία του παρκέ.

Η αγκαλιά του Τζινόμπιλι με τον Σκόλα είναι η εικόνα του τουρνουά μέχρι τώρα. Ο Mανού δήλωσε πιο νευρικός κι από όταν αγωνιζόταν.

Σίγουρα στις 48 ώρες που μεσολαβούν θα αναρωτηθεί πολλές φορές αν θα μπορούσε να βάλει τη φανέλα με το 5 και να μπει να παίξει.

Εύσημα πάντως αξίζουν και στην Ισπανία.

Πραγματικά αυτοί οι τύποι μοιάζουν να μην πεθαίνουν ποτέ. Εφτάψυχοι.

Οχι μόνο στον ημιτελικό που βρέθηκαν με διψήφια διαφορά πόντων πίσω στο σκορ από την Αυστραλία, αλλά γενικότερα.

Με τόσες απουσίες και πάλι παραμένουν αήττητοι στο τουρνουά μετά από 7 παιχνίδια.

Η προσωπικότητα κάθε ομάδας χτίζεται από τους τίτλους. Οι Ισπανοί μετρούν 14 μετάλλια στις 20 διοργανώσεις. Αυτό από μόνο του μπορεί να γίνει απάντηση σε κάθε δυσκολία που παρουσιάζεται απέναντί της.

Θα δούμε πολύ ωραίο τελικό και φυσικά δε χωρά καμία πρόβλεψη.

ΥΓ: Να είσαι ο Πάμπλο Λάσο και να βλέπεις πέντε περιφερειακούς παίκτες της ομάδας σου να διεκδικούν το χρυσό μετάλλιο. Καμπάτσο, Λαπροβίτολα, Ντεκ, Ρούντι και Γιουλ θα έχουν να λένε πολλά όταν επιστρέψουν στη Μαδρίτη.

ΥΓ 2: Η Αυστραλία πάλεψε μέχρι τέλους επιβεβαιώνοντας πως ήταν ομάδα για μετάλλιο. Αντιθέτως οι Γάλλοι παρουσιάστηκαν φοβισμένοι.