Λιακάδα μετά το ψιλόβροχο

Λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του αγώνα Ελλάδας-Νέας Ζηλανδίας, το ταμπλό στη γηπεδάρα της Ναντζίνγκ, την οποία αποχαιρετάμε απόψε, έγραφε 101-95. "Οιωνός για το ματς του Σαββάτου", σχολίασε ο αισιόδοξος της παρέας, κολλημένος στον ημιτελικό της Σαϊτάμα. Η Εθνική Ελλάδας που εμφανίστηκε στην α' φάση του επόμενου ασιατικού Μουντομπάσκετ δεν έχει πολλές πιθανότητες να νικήσει τους Αμερικανούς, αλλά η δεύτερη φάση ενός τουρνουά είναι διαφορετική ζωή από την εναρκτήρια και άλλωστε η ομάδα των ΗΠΑ δεν έχει τρομάξει κανέναν. Το Σάββατο ξημερώνει μια καινούρια μέρα, που δεν θα μοιάζει με τις προηγούμενες. Ο πρώτος τελικός κερδήθηκε, το φιάσκο αποφεύχθηκε και το αεροπλάνο για τον νότο έχει για καύσιμο αναστεναγμούς ανακούφισης. Ουδείς πανηγύριζε στα γαλανόλευκα αποδυτήρια μετά το ματς. Όλοι έπαιρναν βαθιές ανάσες.

Η Εθνική φεύγει από τη Ναντζίνγκ με 5 βαθμούς στο σακούλι της και με την αίσθηση ότι βρίσκεται ακόμη μακριά από το ταβάνι της. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Έχασε το 3-0 οριακά αλλά το έχασε και τώρα καλείται (εκτός απροόπτου) να πετύχει υπέρβαση απέναντι στις ΗΠΑ του Γκρεγκ Πόποβιτς. Η άμυνα, που θα ήταν το μεγάλο της όπλο, ξαφνικά μπάζει νερά από διάφορα σημεία. Σύμφωνοι, παράξενος αντίπαλος η Νέα Ζηλανδία, αλλά παρόμοιες παραξενιές έχει η κάπως "κοντή" και σφαιράτη ομάδα των ΗΠΑ, με προπονητή δεκαετίες φωτός ανώτερο από αυτόν τον Πολ Χενάρι. Ενδέχεται, βεβαίως, οι Τσέχοι να νικήσουν τους Βραζιλιάνους και να τοποθετήσουν το νερό στο γαλάζιο αυλάκι για λογαριασμό μας. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος "έβλεπε" αποκλεισμό των Τούρκων, από την Αθήνα κιόλας. Η Τσεχία, έστω δίχως τον Βέσελι, είναι ανώτερη, αλλά και πιο ορθόδοξη ομάδα. Θα έχει ενδιαφέρον και για τους ουδέτερους ο Όμιλος της Σεντζέν.

Ναι, αλλά η Εθνική δεν μπορεί να ποντάρει σε παρτίδες των 100 πόντων, αν θέλει να προχωρήσει στην οχτάδα. Μόνο στη Σαϊτάμα γίνονται αυτά. Μια φορά στα εκατό χρόνια και βγάλε. Εάν θέλει να ξαναβρεί την ταυτότητα που αίφνης μοιάζει χαμένη, οφείλει να προσηλωθεί περισσότερο στην άμυνα, ομαδική και προσωπική. "Ο Κόρεϊ Ουέμπστερ έκανε τον Καλάθη να μοιάζει γέρος", έλεγε ένας Σέρβος δημοσιογράφος δίπλα μου. Δεν ήταν βέβαια λάθος μοναχά του Νικ οι 30+ πόντοι του Νεοζηλανδού, ούτε εξωφρενικός απολογισμός για τα δεδομένα του. Πάντα πολύ σουτάρει, πάντα πολλά βάζει. Υπήρχαν όμως στιγμές, που η Εθνική τον μάρκαρε σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά. Η ελληνική άμυνα ήταν ευάλωτη και στο μαλακό της υπογάστριο, αλλά αυτό εξηγείται εν μέρει από τα σχήματα των δύο ομάδων και από τον τρόπο παιχνιδιού των Νεοζηλανδών. Ο Σκουρτόπουλος υποχρεώθηκε εκών άκων να παροπλίσει τα βαριά σχήματα και μάλλον έπραξε ορθά. Οι Μπουρούσης (6 λεπτά) και Παπαγιάννης (DNP-CD) θα έχουν πολλή δουλειά στα επόμενα παιχνίδια και ειδικά στο δευτεριάτικο με την Τσεχία.

"Τα προβλήματα στην άμυνα οφείλονται στην έλλειψη συγκέντρωσης", ήταν η διάγνωση του (εξαιρετικού σήμερα) Ιωάννη Παπαπέτρου. Επειδή ο άσος του Παναθηναϊκού απέφυγε να δώσει παραδείγματα, τα ακουμπάω εγώ στο τραπέζι. Ο Λαρεντζάκης κολλάει στον Κάρι Ουέμπστερ (συγχωρήστε μου το λογοπαίγνιο), τον βασανίζει για αρκετά δευτερόλεπτα, αλλά ξαφνικά αποφασίζει να δώσει βοήθεια αλλού και ο Νεοζηλανδός αξιοποιεί το κλάσμα του δευτερολέπτου με τρίποντο (42-34). Ο Μπουρούσης παραλαμβάνει τη μπάλα στην κορυφή και αποφασίζει δικαίως να σουτάρει, ωστόσο αστοχεί και αμελεί να ακολουθήσει τον προσωπικό του φρουρό Λόου στον αιφνιδιασμό (37-28). Ο Σλούκας βρίσκεται να μαρκάρει τον υψηλόσωμο Φότου στο low post, αλλά ξεχνάει να δώσει το περισσευούμενο φάουλ και η περιστροφή δίνει στον Ουέμπστερ νέο τρίποντο (37-31). Τα κρούσματα είναι πολλά και θα ήταν ακόμα περισσότερα αν δεν μάζευαν αρκετά μπόσικα στην πίσω γραμμή οι αθλητικοί φόργουορντ, από τα αδέλφια Αντετοκούνμπο μέχρι τους δύο "Παπ".

Ο Γιάννης έπαιξε αποκλειστικά στο "5" και βασανίστηκε πάνω στο βαμμένο, αλλά η απόφαση αποδείχθηκε σωστή. Κάθε φορά που η μπάλα έφτανε στα χέρια του, το αποτέλεσμα ήταν λέι-απ ή κερδισμένες βολές ή εξαιρετική πάσα προς τα έξω: 24 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 2 κλεψίματα και 2 λάθη είναι, επιτέλους, μία αράδα στατιστικής αντάξια ενός MVP. Ο υπερβολικά ομαδικός Γιάννης εκβιάζει τα φάουλ όσο κανένας άλλος μπασκετμπολίστας στον κόσμο και θα πάρει περισσότερα σφυρίγματα από όσα του αναλογούν, ακριβώς επειδή είναι ο Γιάννης. Στο πρώτο ματς πήγε μόλις 4 φορές στη γραμμή, στο δεύτερο 7, σήμερα 15. Μάλιστα ξεκίνησε το Μουντομπάσκετ με 15/15 βολές πριν χάσει τις πρώτες .

Όπως και αν ερμηνεύσει κάποιος τα στατιστικά, η Εθνική έγινε εξαρχής αφεντικό στον κρίσιμο αγώνα (κρατώντας τον αντίπαλο σε μία διαφορά 4+ πόντων επί 40 λεπτά), επειδή βρήκε ανοιχτό γήπεδο στα πρώτα λεπτά και το εκμεταλλεύτηκε. Στην α' περίοδο, η ελληνική ομάδα πέτυχε 14 πόντους στον αιφνιδιασμό, στην επόμενη ούτε έναν. Αλλά οι ισορροπίες δεν άλλαξαν ποτέ. Τα τρίποντα με τα οποία αναζήτησε λύσεις απέναντι στην κάπως παθητική άμυνα των Νεοζηλανδών (οι οποίοι πρόσφεραν το σουτ προκειμένου να οχυρώσουν τη ρακέτα τους) δεν ήταν πάντοτε εύστοχα, αλλά γίνονταν υπό καλές προϋποθέσεις.

Η συνολική εικόνα από τα 6μ75 (ποσοστό 40% με 12 επιτυχημένες προσπάθειες από πολλούς διαφορετικούς παίκτες) μάλλον δικαιώνει το στοίχημα του Σκουρτόπουλου. Όταν δοθούν σε έναν μέτριο σουτέρ έξτρα δέκατα του δευτερολέπτου και έξτρα εκατοστά του μέτρου, το σουτ έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να πάει στον στόχο και το ποσοστό βελτιώνεται. Ακόμα και αδαής αντιλαμβάνεται ότι ομάδα με μέσους όρους κοντά στα 10 τρίποντα και στις 25 ελεύθερες βολές" καθώς και ξεχωριστές ικανότητες στον αιφνιδιασμό, διαθέτει τα εχέγγυα για επιτυχημένη πορεία. Αρκεί να παίξει και την άμυνα, που αποτελεί το λίπασμα για να ξεδιπλωθεί η ομαδική επίθεση και το εξωγήινο ατομικό ταλέντο του κορυφαίου παίκτη της.