Έχεις Γιάννη, πρέπει να βάλεις και τα σουτ!

Η εντυπωσιακή επιστροφή του Γιάννη Αντετοκούνμπο (19π. & 8ρ. σε 22’) στην σύνθεση της «επίσημης αγαπημένης», μετά από δύο χρόνια (τελευταία του εμφάνιση ήταν τον Αύγουστο του 2017, σ’ ένα φιλικό με το Μαυροβούνιο στο Βελιγράδι) ήταν αναμφίβολα το σημαντικότερο γεγονός του διημέρου που ολοκληρώθηκε με μία εύκολη νίκη (83-59 επί της Ουγγαρίας) και με μία ανεπίσημη επί του Ιράν (82-69), στα δύο πρώτα φιλικά προετοιμασίας ενόψει της επιστροφής της στις μεγάλες διοργανώσεις.

Μοιραία, λοιπόν, θα αρχίσουμε με την επίδραση του “Greek Freak”, η παρουσία του οποίου δεν αλλάζει απλά επίπεδο την Εθνική μας ομάδα, αλλά εκ των πραγμάτων την καθιστά περισσότερη υπολογίσιμη στο διεθνές στερέωμα, αναγκάζει τους αντιπάλους να καταστρώσουν πλάνα για το μαρκάρισμά του και φυσικά στρέφει πάνω της το βλέμμα των περισσότερων ομάδων του κόσμου.

Μέχρι και φωτογραφία με αντίπαλό του (Ζόλταν Περλ) κλήθηκε να βγάλει μετά το τέλος του αγώνα με την Ουγγαρία, θυμίζοντας την αλήστου μνήμης κίνηση του Αρτούρας Καρνισόβας στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης (1992), να απαθανατίσει τους αστέρες της αυθεντικής Dream Team στο ματς με την Λιθουανία!

Αλλά είχαμε κι άλλες φορές Έλληνα MVP στο ΝΒΑ και δεν το ξέραμε ή μήπως η πορεία της τελευταίας δεκαετίας δικαιολογεί τον θόρυβο που γίνεται αυτό το καλοκαίρι για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα;

Θέλω να πω και χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης των υπόλοιπων παιδιών, που ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έχουν «γράψει» ουκ ολίγα χιλιόμετρα με το εθνόσημο στο στήθος, ότι όλα τα παραπάνω οφείλονται εν πολλοίς στον 24χρονο Έλληνα ηγέτη των Μιλγουόκι Μπακς, ο οποίος καλείται πλέον να ηγηθεί της προσπάθειας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην Κίνα.

Τα κατορθώματά του στον «μαγικό κόσμο», μάλιστα και η τεράστια πρόοδος που έχει σημειώσει, είναι δεδομένο και συνάμα και ελαφρώς άδικο, ότι – κατά έναν τρόπο – του έχουν προσδώσει τον ρόλο του «Μεσσία» στη συνείδηση του μέσου φιλάθλου.

Το καλό, όμως, είναι ότι όλα αυτά – αν φτάνουν στ’ αυτιά του Γιάννη – όπως μπαίνουν από την μία μεριά, έτσι βγαίνουν από την άλλη! Συνεπής από την πρώτη στιγμή σε όσα είχε συμφωνήσει με τον ομοσπονδιακό τεχνικό είναι κάτι περισσότερο από επαγγελματίας μέσα στις τέσσερις γραμμές και προσηλωμένος στο καθήκον, ενώ το κυριότερο είναι ότι κάθε μέρα που περνάει, συνεχίζει να εντυπωσιάζει και να «σκλαβώνει» τους πάντες στο στρατόπεδο της Εθνικής. Σε τέτοιο βαθμό που η συμπεριφορά του δεν παραπέμπει σε παίκτη που έλλειψε δύο χρόνια!

Πρώτος σε όλα, έχει από την αρχή «συμφιλιωθεί» με τον ηγετικό ρόλο που θα επιτελέσει, ενθαρρύνει και βοηθάει τους λιγότερο έμπειρους συμπαίκτες του, συζητάει τεχνικά θέματα με τους προπονητές και έχει κάνει τον Θανάση Σκουρτόπουλο και τους συνεργάτες του να τρίβουν τα μάτια του από την ευχάριστη έκπληξη. Με λίγα λόγια η προσαρμογή του στις απαιτήσεις που απορρέουν από το κορυφαίο status του, είναι κάτι περισσότερο από άρτια. Σε τέτοιο βαθμό που έχει κάνει τον 53χρονο τεχνικό να αισθάνεται ότι συνεργάζεται χρόνια μαζί του.

Όλα καλά κι όλα ωραία, λοιπόν, όσον αφορά το transition (που λένε και οι Αμερικανοί) του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην Εθνική ομάδα, που αν μη τι άλλο ήταν μία παράμετρος νευραλγική σχετικά με το πόσο καλά θα αισθανθεί, για να ξεδιπλώσει τις δίχως όρια ικανότητές του μέσα στο παρκέ. Πόσο ψηλά όμως, μπορεί να ανεβάσει την «επίσημη αγαπημένη» και πόσο καλύτερους μπορεί να κάνει τους υπόλοιπους διεθνείς ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αυτό που όλοι ελπίζουμε να δούμε στα γήπεδα της χώρας των «δράκων»;

Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η καλή Εθνική με τον “Greek Freak” στο 70% των δυνατοτήτων του, θα περάσει εύκολα ή δύσκολα τα εμπόδια της Βραζιλίας, του Μαυροβουνίου και της Νέας Ζηλανδίας στην 1^η φάση που θα διεξαχθεί στην Νανζίνγκ, θα κοντράρει τους Αμερικανούς και λογικά θα νικήσει τους Τούρκους στους αγώνες της 2^ης φάσης στην πόλη Σενζέν, που αποτελεί συνέχεια του Χονγκ-Κονγκ. Κάπως έτσι, θα επιτευχθεί ο πρώτος και βασικός στόχος της εισόδου στην οκτάδα του κόσμου!

Από ‘κει και πέρα, όμως, θα αρχίσουν τα δύσκολα και η απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2020) και κατ’ επέκταση η διεκδίκηση ενός μεταλλίου, θα περάσουν μέσα από μία υπέρβαση, που κατά την άποψή μου, δεν γίνεται να στηριχθεί μόνο στον Giannis. Αυτό το κάτι παραπάνω θα κριθεί στον προημιτελικό της 11^ης Σεπτεμβρίου (στη Σανγκάη ή στο Ντονγκουάν) με αντιπάλους μία εκ των Γαλλίας, Γερμανίας, Καναδά, Αυστραλίας ή Λιθουανίας.

Όσο συχνά και να ποστάρει (θα παίξει κυρίως στο “4” και στο “5”) στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι ο Έλληνας superstar και όσο κοντύτερα στο καλάθι και να βρίσκεται, με την δεδομένη συνθήκη ότι στο ένας εναντίον ενός δεν αντιμετωπίζεται, τόσο περισσότερους αντιπάλους θα τραβήξει πάνω του. Θυμάστε τους τελικούς της Ανατολής με τους μετέπειτα πρωταθλητές Τορόντο Ράπτορς; Όσο οι συμπαίκτες του Γιάννη διατηρούνταν στο ύψος των περιστάσεων, τα «ελάφια» προηγήθηκαν με 2-0 στις νίκες. Όταν άρχισαν να τα… «σπάνε», τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και εν τέλει χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία…

Κάπως έτσι προβλέπω ότι θα συμβεί με την Ελλάδα στο Παγκόσμιο της Κίνας. Επομένως, πολλά θα κριθούν από την αποτελεσματικότητα κατ’ αρχήν της σωστής κυκλοφορίας και εύρεσης του ελεύθερου παίκτη και κατά δεύτερο της ευστοχίας από μακρινή απόσταση. Και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το ελληνικό μπάσκετ στερείται κλασσικού περιφερειακού σουτέρ από την εποχή του Φραγκίσκου Αλβέρτη, αντιλαμβάνεστε ότι το step-up όλων των υπολοίπων διεθνών θα πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτο.

Σίγουρα τo 5/23 τρίποντα κόντρα στην Ουγγαρία δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές δείγμα, πολύ απλά επειδή τα πόδια των διεθνών είναι ακόμη βαριά από τις πρώτες πολύ δυνατές προπονήσεις. Μοιάζει σχεδόν σίγουρο ότι το ποσοστό θα ανεβαίνει συνεχώς και μακάρι να σταθεροποιηθεί κοντά στο 40%, αν υποθέσουμε ότι τα ελεύθερα θα τρίποντα θα είναι συνήθως περισσότερα από τα μαρκαρισμένα.

Αυτά για αρχή με την προσθήκη ότι οι πληροφορίες μου για την ευστοχία του Γιάννη έξω από τα 6,75 (μισό μέτρο πίσω από το τρίποντο στο ΝΒΑ) με δημιουργία ή χωρίς, είναι εμφανώς βελτιωμένη. Τουλάχιστον στις προπονήσεις. Οπότε που θα πάει, θα βγει και στους αγώνες. Κάθε παιχνίδι, άλλωστε, θα χρησιμεύει για την εξαγωγή πολύ σημαντικών συμπερασμάτων. Ειδικότερα τα τρία στο τουρνουά Ακρόπολις (με Ιταλία, Τουρκία και Σερβία), για τα οποία θα τα λέμε καθημερινά.

Υγ.1: Το ρεπορτάζ μου λέει ότι οι Σαλούστρος και Κώστας Αντετοκούνμπο θα είναι τα πρώτα ονόματα που θα «κοπούν» από την συνέχεια της προετοιμασίας.

Υγ.2: Όλα δείχνουν ότι – εκτός απροόπτου – δέκα είναι οι ήδη «κλειδωμένες» θέσεις για την 12άδα που θα δηλωθεί στην FIBA.

Υγ.3: Δύο θέσεις φαίνεται ότι θα κριθούν μεταξύ δύο συμπαικτών στον Παναθηναϊκο (Παπαγιάννης και Μήτογλου) αλλά και ανάμεσα στους εναπομείναντες guards (Μάντζαρης, Αθηναίου και Κόνιαρης), που πάντως και οι τρεις έχουν αφήσει άριστες εντυπώσεις.

Υγ.4: Η μεγάλη διαφορά των Μπακς στην περιφέρεια σε σχέση με την Εθνική Ελλάδας, είναι ότι σχεδόν όλοι παίκτες τους (ψηλοί και κοντοί) σουτάρουν - και μάλιστα με καλά ποσοστά - από μακρινή απόσταση. Ενώ φέτος, στο ρόστερ, προστέθηκαν και δύο ακόμη δεινοί σουτέρ, όπως ο Κόρβερ και ο Μάθιους.