Λουκούμια και τέρατα

Δεν υπάρχει λόγος να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας και να τρέμουμε τον ίσκιο μας. Η κλήρωση του Μουντομπάσκετ ήταν λουκούμι για την Εθνική, με μοναδικό αστερίσκο τη διασταύρωση με τις ΗΠΑ στη β’ φάση, αντί κάποιας από τις «βατές» επικεφαλής άλλων Ομίλων (Αργεντινή, Κίνα κ.ο.κ.).

Η Εθνική στάθηκε τυχερή όταν στο 50-50 μεταξύ Αυστραλίας, Βραζιλίας τράβηξε τη δεύτερη, αφού αυτό το ζευγάρωμα ξαπόστειλε αυτόματα τον ισχυρό Καναδά μακριά από τον δρόμο μας.

Παράλληλα απέφυγε την επικίνδυνη Νιγηρία από την τέταρτη κατσαρόλα, η οποία μπορούσε να στείλει στο διάβα της Εθνικής τα φαντάσματα του Καράκας και μία αχρείαστη συναισθηματική φόρτιση για τους αδελφούς Αντετοκούνμπο.

Προφανώς θα ήταν προτιμότερη μία από τις Ν.Κορέα/Φιλιππίνες αντί του Μαυροβουνίου ή η Ανγκόλα στη θέση της Νέας Ζηλανδίας, αλλά ας μη τα θέλουμε όλα δικά μας.

Στο κάτω κάτω, τα χαμόγελα συνεχίστηκαν και όταν άνοιξε ο ορίζοντας του β’ γύρου. Μία από τις Τουρκία, Τσεχία ή Ιαπωνία θα συνοδεύσει τις ΗΠΑ στον νέο Όμιλο, όπου θα περιλαμβάνονται και οι κορυφαίοι δύο του δικού μας.

Η σούμα λέει ότι η Εθνική θα φτάσει στα προημιτελικά (όπου θα αποφύγει τους Αμερικανούς) εάν τερματίσει 1^η ή 2η στην «οχτάδα» που συγκροτείται από Ελλάδα, ΗΠΑ, Βραζιλία, Τουρκία, Τσεχία, Μαυροβούνιο, Νέα Ζηλανδία, Ιαπωνία.

Θα μου επιτρέψετε να κολλήσω στο κούτελό της από τώρα την ετικέτα του φαβορί, ακόμα και αν -ο μη γένοιτο- πάει στην Κίνα χωρίς τον Γιάννη αλλά κατά τ'άλλα πλήρης και απαλλαγμένη από δηλητήριο.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, όμως, το χρυσό παιδί θα είναι παρόν στο ραντεβού των κορυφαίων. Αρκεί να μην υπάρξει πάλι απρόοπτο τραυματισμού.

Εάν η ίδια κλήρωση γινόταν π.χ. το 2006, όταν οι Βραζιλιάνοι είχαν αξιόλογες μονάδες στα ντουζένια τους (φωτ. από το θρίλερ στη Χαμαμάτσου), ενώ οι Νεοζηλανδοί προέρχονταν από την τετράδα της Ιντιανάπολις, δεν θα ήμουν το ίδιο αισιόδοξος.

Το πρόβλημα, για το μπάσκετ της Βραζιλίας, είναι ότι δεν υπάρχουν αντάξιοι συνεχιστές της γενιάς των Μπαρμπόσα, Μαρσελίνιο, Βαρεζάο, Σπλίτερ, Χουέρτας, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Η εικόνα των αγώνων της ΑΕΚ στο Διηπειρωτικό Κύπελλο αποτελεί ενδεικτική πυξίδα, σε ό,τι αφορά τον ποιοτικό δείκτη των Βραζιλιάνων και τον τρόπο παιχνιδιού τους.

Ακόμα πιο θεαματική είναι βουτιά των Νεοζηλανδών, οι οποίοι μπορούν να τρομάξουν τον αντίπαλο με τον πολεμικό χορό τους, αλλά όχι με το μπάσκετ που παίζουν.

To «μαύρο άλογο» του Ομίλου είναι κατά τη γνώμη μου το Μαυροβούνιο, με το οποίο μάλιστα η Εθνική μας θα αναμετρηθεί στην εξ ορισμού δύσκολη πρεμιέρα.

Δεν είναι φυσικά ομάδα πρώτης γραμμής, πιο πολύ τη Μπουντούτσνοστ θυμίζει, αλλά έχει καλούς ψηλούς εφ’ όσον αγωνιστεί και ο σπουδαίος Βούτσεβιτς, αρκετούς σουτέρ και άφθονη μπασκετοσύνη.

Θυμηθείτε το φιλικό 83-81 του 2017 στο Βελιγράδι (όταν μάλιστα είχε αγωνιστεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο) και θα ανησυχήσετε μαζί μου.

Αλλά ας μη κάνουμε την τρίχα τριχιά. Όποιος δεν μπορεί να αποκλείσει το Μαυροβούνιο και τη Νέα Ζηλανδία δεν αξίζει να κάνει καριέρα σε ένα Μουντομπάσκετ.

Δεν ξέρω βέβαια πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μία Ομοσπονδία που απαξίωσε να στείλει εκπρόσωπο στην κλήρωση...

Οι διοργανωτές και η FIBA μετέτρεψαν την κλήρωση σε μία θαυμάσια γιορτή και πολύ καλά έκαναν. Θα ήταν ωστόσο προτιμότερο, εάν άφηναν στην άκρη τα ταρατατζούμ και έδιναν λίγο μεγαλύτερη σημασία στο ίδιο του τουρνουά.

Για το σχεδόν κωμικό σύστημα διεξαγωγής σας είπα τα καθέκαστα πριν από μήνες, αλλά τώρα που μελετάω το πρόγραμμα βλέπω νέα τέρατα, χειρότερα και από τα προηγούμενα.

Εάν η Εθνική φτάσει ως την 8άδα, θα χρειαστεί να κάνει τον γύρο της Κίνας σε δεκαπέντε ημέρες: Ναντζίνγκ για τα τρία παιχνίδια της α’ φάσης, Σενζέν για τα δύο της επόμενης (2,5 ώρες μακριά με το αεροπλάνο), Σενζέν ή Σανγκάη για τον προημιτελικό (άλλες 2,5 ώρες πτήσης στη δεύτερη περίπτωση), Πεκίνο για την τελική φάση (ακόμη ένα δίωρο)!

Aυτό πάνω κάτω θα είναι το πρόγραμμα της αποστολής των ΗΠΑ - ή της δικής μας, αν από κάποιο θαύμα κάνουμε 5-0 στον πρώτο και δεύτερο γύρο και προσπεράσουμε τα αμερικανάκια!

Ποιος ξέρει, μπορεί να καθίσουν να χάσουν επίτηδες για να γλιτώσουν έναν σταθμό στην τουρνέ που τους μετατρέπει σε περιοδεύοντα θίασο...

Επιπρόσθετα, οι ηττημένοι των τεσσάρων προημιτελικών θα ταξιδέψουν στο Πεκίνο μόνο και μόνο για αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 5-8, ενώ οι έδρες κάποιων προημιτελικών θα μαθευτούν μόλις δύο μέρες πριν το τζάμπολ, με όσα αυτό συνεπάγεται για τις αποστολές, τους δημοσιογράφους και τους όποιους φιλάθλους.

Προσθέστε στο μέτρημα τη μάλλον αχρείαστη αγγαρεία των αγώνων για τις θέσεις 17-32 και θα έχετε στα χέρια σας ένα απίστευτο έκτρωμα, σε μία αχανή και απομακρυσμένη χώρα, όπου όλα είναι δύσκολα: συνεννοήσεις, μετακινήσεις, φαγητό, τουρισμός, προϋπολογισμός.

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των αγώνων εδώ. Όποιος φίλαθλος αποφασίσει να ξεκινήσει από την Ελλάδα για να παρακολουθήσει το Μουντομπάσκετ από την αρχή μέχρι το τέλος θα πρέπει να κηρυχθεί ήρωας και να παρασημοφορηθεί.

Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι, αλλά όλοι τους θα πάρουν δρόμο μόλις μελετήσουν το πρόγραμμα και υπολογίσουν τον συνδυασμό ταλαιπωρίας και εξόδων (μαζί με τα τσουχτερά εισιτήρια των αγώνων, ιδίως στην τελική φάση).

Στην καλύτερη, επαναλαμβάνω, στην καλύτερη περίπτωση, θα χρειαστούν τετραπλό αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα-Ναντζίνγκ-Σενζέν-Πεκίνο-Αθήνα (στις 31, 6, 12 και 16 Σεπτεμβρίου) και τα αντίστοιχα δωμάτια, με διαρκή φόβο ακύρωσης.

Το χειρότερο δυνατό σενάριο δεν διαβάζεται χωρίς μια χούφτα δραμαμίνες και χωρίς εκρήξεις θυμού ενάντια σε όποιον εμπνεύστηκε αυτή τη φρικαλεότητα.

Προσωπικά περνιέμαι για ταξιδεμένος, αλλά ήδη σήκωσα τα χέρια ψηλά. Το μόνο επιχείρημα που μπορεί να με πείσει να ταξιδέψω στην Κίνα για το Μουντομπάσκετ είναι η κάλυψη της ΕΡΤ.