Ίβκοβιτς: «Αν ήμασταν όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να νικήσουμε την Dream Team»
Η καριέρα του Ντούσαν Ίβκοβιτς αγγίζει τα όρια του μύθου. Άνθρωπος «αχόρταγος» όμως είχε δύο ερωτήματα. Δύο αναπάντητα ερωτήματα για την καριέρα του.
Τι θα γίνονταν απέναντι στην Dream Team στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 αν υπήρχε ενωμένη Γιουγκοσλαβία, αλλά και την ομάδα που ονειρεύονταν να κοουτσάρει. Με πέντε παίκτες δίμετρους που θα έπαιζαν σε κάθε θέση, όπως το αγαπημένο του «κουκόνι», ο Τόνι Κούκοτς.
Για τους Γιούγκους ο «σοφός» υπήρξε δάσκαλος. Όχι μόνο του μπάσκετ, αλλά και της ζωής αφού από τα χέρια του πέρασε η σπουδαιότερη φουρνιά στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο δάσκαλος των «πλάβι»
Ο Ίβκοβιτς ανέλαβε τις τύχες τις Σιμπένκα βρίσκοντας εκεί σε ηλικία 18 ετών τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Η αρχή των πάντων για τον «Μότσαρτ».
Το 1986 βρέθηκε στο πλευρό του Κρέζιμιρ Τσόσιτς στην Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, το 1988 ανέλαβε ως πρώτος προπονητής των «πλάβι» έχοντας να διαχειριστεί την μεγαλύτερη και καλύτερη φουρνιά που έβγαλε το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
«Έχουμε βρει φλέβα χρυσού. Αυτή είναι η ομάδα που θα κυριαρχήσει για πολλά χρόνια στο παγκόσμιο μπάσκετ» έλεγε ο ίδιος μετά το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket 1989 έχοντας υπό τις οδηγίες του, τους Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς, Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Γιούρι Ζντοβτς, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Πρέντρακ Ντανίλοβιτς και κρατώντας εκτός του Αλεξάντερ Τζόρζεβιτς αφού είχε τσακωθεί με τον Ντράζεν Πέτροβιτς σε παιχνίδι Παρτιζάν-Τσιμπόνα και δεν μπορούσαν να αγωνιστούν μαζί.
Ένα χρόνο μετά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής προστέθηκαν και οι Ζόραν Σάβιτς, Άριαν Κόμαζετς και Βέλιμιρ Περάσοβιτς με την Γιουγκοσλαβία να κατακτά το χρυσό μετάλλιο.
Η διάσπαση, ο πόλεμος κι η Dream Team
Στο παρκέ ήταν ασταμάτητοι, δεν υπήρχε αντίπαλος να τους κοιτάξει στα μάτια.
Η μοίρα τα έφερε έτσι κι ένας πόλεμος τους έβαλε φρένο. Το 1991 είχε ξεκινήσει η διάσπαση με την Σλοβενία να είναι το πρώτο κράτος που αποχωρούσε. Στο Eurobasket της Ρώμης ο Γιούρι Ζντοβτς με δάκρυα στα μάτια είπε στον Ντούντα,, «Κόουτς, δεν μπορώ να παίξω. Δεν με αφήνουν…».
Ο Ντούντα συναίνεσε αναγκαστικά, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
Η Γιουγκοσλαβία και με… 11 παίκτες έφτασε στην κορυφή με τον Κούκοτς, «το… Κουκόνι μου» να βγαίνει MVP.
Η διάσπαση και ο πόλεμος άφησε ένα μεγάλο μαράζι στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο ίδιος το πιστεύει. Αν είχαν μείνει όλοι μαζί… Φυσικά αναφερόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης κόντρα στη μία και μοναδική Dream Team. Αυτή των Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ και όλων των σπουδαίων παικτών.
«Εμείς αυτούς, αν είμαστε όλοι μαζί, θα μπορούσαμε να τους νικήσουμε. Σίγουρα! Μόνο ένα ματς είχαμε να ετοιμάσουμε, τον τελικό απέναντί τους. Τα τελευταία μας παιχνίδια πριν τον πόλεμο ήταν ότι χειρότερο»!
Αν ήταν ενωμένη η Γιουγκοσλαβία, ο Ντούντα πίστευε πως θα την είχαν κερδίσει…
«Ήταν τύχη να έχω αυτή την γενιά στα χέρια μου… Μας χώρισε ο πόλεμος, αλλά εμείς κρατήσαμε καλές σχέσεις. Μετά ήρθαν τα χειρότερα… Είναι κρίμα που δεν παίξαμε στον τελικό της Βαρκελώνης κόντρα στην Dream Team. Ο Τζόρνταν, ο Μάτζικ, ο Μπερντ, όλοι αυτοί δεν ξέρω τι κίνητρο είχαν. Εμείς δεν είχαμε αντίπαλο ως τον τελικό και θα κάναμε το δικό μας παιχνίδι στον τελικό! Είμαι σίγουρος ότι μπορούσαμε να τους κερδίσουμε»!
