«Πού ήμουν όταν έμαθα ότι πέθανε ο Κόμπι...»
- Χοσέ Μανουέλ Καλδερόν: «Σαν να έφυγε μέλος της οικογένειας»
- Ντέιβιντ Μπλατ: «Το MSG ήταν κτίριο χωρίς ζωή»
- Ρικ Πιτίνο: «Δεν είναι αλήθεια, βλέπουμε όνειρο»
- Κώστας Σλούκας: «Το έβλεπα στον ύπνο μου εκείνο το βράδυ»
- Νίκος Ζήσης: «Σαν να έχασα δικό μου άνθρωπο»
- Ιωάννης Παπαπέτρου: «Με πήρε τηλέφωνο ο κολλητός μου κλαίγοντας...»
- Μάικ Τζέιμς: «Άρχισα να φωνάζω μόνος μου»
- Ντίνος Μήτογλου: «Αμέσως ψάχναμε τα sites να δούμε αν είναι αλήθεια...»
- Γιάννης Μπουρούσης: «Σοκαριστικό συναίσθημα»
- Σέλβιν Μακ: «Τον αντιμετώπισα στο τελευταίο του παιχνίδι»
- Τσαρλς Τζένκινς: «Μου το είπε ο Γκιστ και νόμιζα ότι ήταν φήμη»
- Κιθ Λάνγκφορντ: «Ο Κόμπι είναι ο ένας»
- Ευθύμης Ρεντζιάς: «Τον είχα γνωρίσει όταν έπαιζα στους Σίξερς»
- Φώτης Κατσικάρης: «Εξατμίστηκε η χαρά της νίκης»
- Οκτάβιους Έλις: «Δεν μπορούσα να το πιστέψω»
- Κέβιν Πάντερ: «Δεν γίνεται να έχει πεθάνει, είναι ο Κόμπι Μπράιαντ»!
- Τζαμάλ Σούλερ: «Μια από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία»
- Ζερμέιν Λοβ: «Μου επέτρεψες να μάθω ποιος πραγματικά είμαι»
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Μπορείς να φανταστείς τα δάκρυα να έχουν φωνή; Να θυμάσαι το παρελθόν σαν χρόνια νοσταλγίας και θλίψης; Σαν έναν κόσμο που εξαφανιζόταν, που είχε αρχίσει να εξατμίζεται σιγά - σιγά έπειτα από εκείνο το βράδυ της 26ης Ιανουαρίου 2020.
Να έχεις την αίσθηση ότι ο χρόνος που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ξαφνικά σταμάτησε έπειτα από τις πρώτες πληροφορίες πως το ελικόπτερο που επέβαινε ο Κόμπι Μπράιαντ, η κόρη του Τζίτζι και άλλες επτά ψυχές συνετρίβη, βλέποντας τα συντρίμμια να στέκουν αβάσταχτα βουβά και περίεργα σιωπηλά στην πλαγιά ενός λόφου, στο προάστιο Καλαμπάσας της Καλιφόρνια.
Ο κόσμος πάγωσε. Από τις στιγμές που θα θυμάσαι για πάντα που ήσουν και τι έκανες…
Χοσέ Μανουέλ Καλδερόν: «Σαν να έφυγε μέλος της οικογένειας»
«Ήμουν μαζί με τα παιδιά μου και παρέα με άλλα παιδιά από το σχολείο τους. Ήταν σαν να έφυγε ένα μέλος της οικογένειας. Μας χτύπησε σκληρά.
Ήμουν σοκαρισμένος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φύγαμε μετά από αυτό. Προσπαθούσα να ανανεώνω συνέχεια τις ειδήσεις για να δω αν ήταν όντως αλήθεια».
Ντέιβιντ Μπλατ: «Το MSG ήταν κτίριο χωρίς ζωή»
«Ήμουν σε ένα ταξί, πηγαίνοντας στο “Madison Square Garden”. Εργαζόμουν ακόμη στους Νικς, ως σύμβουλος. Εκείνη τη στιγμή δέχτηκα ένα sms από κάποιον, που μου έγραφε “δεν θα το πιστέψεις, λένε ότι ο Κόμπι είναι νεκρός”. Αμέσως ζήτησα απ' τον οδηγό του ταξί να ανοίξει το ραδιόφωνο για να μάθουμε τι έγινε. Ακούσαμε την είδηση, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, γιατί είχε μόλις συμβεί.
Δύο πράγματα με... χτύπησαν. Το πρώτο ήταν το σοκ της είδησης, με την ελπίδα να μην είναι αληθινή. Και το δεύτερο, πόσο παγκόσμια φιγούρα ήταν ο Κόμπι.
Ο οδηγός του ταξί δεν ήταν Αμερικάνος. Είχε έρθει από κάποια άλλη χώρα για να εργαστεί στις ΗΠΑ, αλλά ήταν τόσο επηρεασμένος από την είδηση.
Ο χαμός επηρέασε ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη. Ήταν κάτι συγκινητικό.
Όταν έφτασαν στην έδρα των Νικς, όπου το βράδυ ήταν προγραμματισμένος να γίνει ένας αγώνας. Υπήρχε κόσμος στο γήπεδο, όπως πάντα, αλλά όλοι ήταν σιωπηλοί. Το “Madison Square Garden” είναι μία ιστορική έδρα, γεμάτη ζωή. Εκείνο το βράδυ ήταν σαν μου... ρούφηξαν τη ζωή. Όλοι ήταν σιωπηλοί, σοκαρισμένοι, λυπημένοι. Ήταν ένα κτήριο δίχως ζωή».
Ρικ Πιτίνο: «Δεν είναι αλήθεια, βλέπουμε όνειρο»
«Ήμουν με έναν πρώην παίκτη μου στο κολέγιο (σ.σ.: τον Ντίλον Αβάρε) που με είχε επισκεφτεί στην Αθήνα και είχαμε μόλις σηκωθεί από το αγαπημένο μου στέκι στην Κηφισιά, όταν ξαφνικά μου έγραψε ένας από τους γιους μου στο whatsApp.
Ήταν σαν να σταμάτησε ο χρόνος! Με έπιασε το στομάχι μου και δεν μπορούσα να περπατήσω. Άρχισα να ψελλίζω "δεν μπορεί να είναι αλήθεια, κάποιο κακό όνειρο βλέπουμε!"! Για λίγα δευτερόλεπτα, θέλησα να πιστέψω ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά δυστυχώς, δίπλα μου ο Ντίλον είχε μείνει κι αυτός άφωνος και το βλέμμα του είχε κρυσταλλώσει διαβάζοντας τα νέα στα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα της Αμερικής».
Κώστας Σλούκας: «Το έβλεπα στον ύπνο μου εκείνο το βράδυ»
«Ήμουνα στην Τουρκία, στο σπίτι μου, είχαμε ρεπό αν δεν κάνω λάθος από παιχνίδι και στην αρχή δεν το πίστευα. Θεώρησα πως ήταν κάποια πλάκα, κάποια λάθος πληροφορία. Περίμενα να το διαψεύσει κάποιος τις επόμενες ώρες αλλά δυστυχώς το χειρότερο σενάριο επιβεβαιώθηκε.
Αν δεν κάνω λάθος τον είδα και στον ύπνο μου εκείνο το βράδυ. Ήταν κάτι πολύ σοκαριστικό. Μιλάμε για έναν άνθρωπο με τον οποίο μεγαλώσαμε όλοι όσοι αγαπάμε το μπάσκετ.».
Νίκος Ζήσης: «Σαν να έχασα δικό μου άνθρωπο»
«Ήταν μία πολύ μεγάλη έμπνευση και ένα από τα είδωλά μου. Είχα την τύχη να τον αντιμετωπίσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Έχω βιώσει μερικά απίθανα περιστατικά με τον Κόμπι, τρέφω τεράστιο σεβασμό.
Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Είχαμε ρεπό και ήμουν στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τσέκαρα το twitter και βγήκε η είδηση. Προσπαθούσα να δω αν ισχύει, γιατί έχουν υπάρξει φορές που κάποιος έχει... πεθάνει από λάθος. Μετά από 15 λεπτά αναζήτησης κατάλαβα ότι ήταν αλήθεια.
Είχα στεναχωρηθεί, λες και είχα χάσει δικό μου άνθρωπο. Και έχω χάσει δικά μου άτομα. Ήταν τόσο δύσκολο να το χωνέψω, ακόμη και την επόμενη ημέρα. Ήταν ένα σοκ, λες και ήταν δικός μου άνθρωπος.
Είναι κάτι που δεν μπορείς να περιμένεις. Μετά σου έρχεται στο μυαλό και το θέμα της οικογένειάς του, τα μέλη που έμειναν πίσω και την κόρη του, που ήταν μαζί του. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Ιωάννης Παπαπέτρου: «Με πήρε τηλέφωνο ο κολλητός μου κλαίγοντας...»
«Θυμάμαι ήμουν για φαγητό και το είχα διαβάσει στο Ίντερνετ. Φυσικά σοκαρίστηκα! Ήταν σαν να είχα χάσει ένα πολύ οικείο μου πρόσωπο, κάποιον τον οποίο μεγαλώνοντας τον είχα σαν είδωλο. Και μου φάνηκε πάρα πολύ άδικο και απρόσμενο. Μάλιστα με είχε πάρει τηλέφωνο ο κολλητός μου και έκλαιγε. Ήταν πάρα πολύ στενάχωρο βράδυ. Πραγματικά σαν να έχεις χάσει έναν άνθρωπο που γνώριζες καλά...»
Μάικ Τζέιμς: «Άρχισα να φωνάζω μόνος μου»
«Ήταν γύρω στις οκτώμιση το βράδυ! Είχαμε επιστρέψει από το Νόβγκοροντ, όπου το μεσημέρι της ίδιας μέρας, είχαμε νικήσει τη Νίζνι για την VTB League και με είχε μόλις παραλάβει ο οδηγός που μου έχει παραχωρήσει η ΤΣΣΚΑ.
Όπως βολεύτηκα στο πίσω κάθισμα, έπιασα ασυναίσθητα το κινητό μου όπως συνηθίζω πήγα στο twitter για να χαζέψω. Μόλις άρχισα να συνειδητοποιώ τι εννοούσαν τα σχετικά tweets που διάβαζα, πάγωσα και μπήκα σε μεγάλα ειδησεογραφικά sites γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αλήθεια.
Σε λίγα δευτερόλεπτα άρχισα να φωνάζω μόνος μου και θυμάμαι ακόμη τον οδηγό να με κοιτάει παραξενεμένος...».
Ντίνος Μήτογλου: «Αμέσως ψάχναμε τα sites να δούμε αν είναι αλήθεια...»
«Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά εκείνο το βράδυ. Ήμουν μαζί με τον κολλητό μου στο σπίτι και μόλις που είχαμε φάει. Και εκεί που κοιτούσαμε τα sites, διαβάσαμε για την είδηση. Σοκαριστήκαμε. Αμέσως ξεκινήσαμε να ψάχνουμε στο διαδίκτυο να δούμε αν είναι αλήθεια.
Βλέπαμε όλα τα sites. Νομίζαμε ότι ήταν ψέματα. Όμως δυστυχώς δεν ήταν... Το σοκ ήταν πολύ μεγάλο για τον θάνατο του Κόμπι».
Γιάννης Μπουρούσης: «Σοκαριστικό συναίσθημα»
«Τότε έπαιζα στην Γκραν Κανάρια και νωρίτερα είχαμε αγώνα στην έδρα μας για το ισπανικό πρωτάθλημα. Θυμάμαι ότι η είδηση κυκλοφόρησε όταν ετοιμαζόμασταν να φύγουμε από το γήπεδο με προορισμό ένα κοντινό εστιατόριο για φαγητό. Όσοι ήμασταν στα αποδυτήρια δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που διαβάζαμε!
Ειδικότερα εγώ που τον θυμάμαι σαν τώρα να κυκλοφορεί στο Ολυμπιακό χωριό του Πεκίνου και φυσικά τον είχα αντιμετωπίσει με την Εθνική ομάδα σε εκείνους τους Ολυμπιακούς.
Ήταν πραγματικά πολύ σοκαριστικό συναίσθημα, όχι μόνο γιατί ήταν ο παίκτης-πρότυπο για τα περισσότερα παιδιά της γενιάς μου, αλλά κυρίως για τον τρόπο που έφυγε από τη ζωή...».
Σέλβιν Μακ: «Τον αντιμετώπισα στο τελευταίο του παιχνίδι»
«Όταν το έμαθα ήμουν στο Ισραήλ και επέστρεφα από ένα παιχνίδι που είχαμε δώσει. Δεν το πίστεψα σε πρώτη φάση, ειδικά από τη στιγμή που το διαδίκτυο όλο και βρίσκει κάτι να γράψει. Επινοεί απίστευτες ιστορίες και θεώρησα ότι πρόκειται για κάτι τέτοιο. Όμως, όταν δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η τραγική είδηση, σοκαρίστηκα! Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η σύζυγός του και τα παιδιά του. Και αυτό διότι έχω και εγώ γυναίκα και παιδιά.
Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω. Μεγαλώνοντας ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης. Θα θυμάμαι για πάντα την νοοτροπία του. Όπως και το γεγονός ότι τον αντιμετώπισα στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, όταν ήμουν στην Γιούτα Τζαζ».
Τσαρλς Τζένκινς: «Μου το είπε ο Γκιστ και νόμιζα ότι ήταν φήμη»
«Ήμουν στο λεωφορείο, πηγαίναμε σε ένα ξενοδοχείο στη Βοσνία γιατί είχαμε αγώνα την επόμενη ημέρα με την Ιγκοκέα και επικρατούσε πολύ ησυχία. Ξαφνικά ο Τζειμς Γκιστ φωνάζει "ωχ τι είδα μόλις; Ότι ο Kobe σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα." Νόμιζα ότι ήταν φήμες, μέχρι να δω πιο αξιόπιστες πηγές να το αναμεταδίδουν.
Έστειλα μήνυμα στη μητέρα μου η οποία προφανώς είναι Αμερικανίδα και θα άκουγε ειδήσεις και μου το επιβεβαίωσε. Μετά άρχισα να διαβάζω διάφορα tweets και τέτοια. Αλλά θυμάμαι ήμουν εντελώς σοκαρισμένος.
Μπορεί να μην γνώριζα τον Κόμπι προσωπικά, αλλά για πολλούς μπασκετμπολίστες ήταν τα πάντα. Είχαν την ευκαιρία να παίξουν μαζί του κάποιες φορές, να δουν τη δουλειά του, να πουν αρκετές ιστορίες για αυτόν και ήταν πρότυπο για όλους. Να μπαίνει πάντα έτοιμος, να προπονείται σκληρά.
Ήταν καταστροφικό για το μπάσκετ. Λείπει πολύ. Όχι μόνο στο NBA αλλά και σε πολλούς ξένους παίκτες, παίκτες πέρα από τον Ωκεανό, επαγγελματίες γυναίκες παίκτριες, παίκτες του κολλεγιακού...
Μια μεγάλη απώλεια για όλους. Γιατί όλοι ήταν τόσο επικεντρωμένοι στο να προσπαθούν να γίνουν σαν αυτόν και ήταν επίσης τόσο πρόθυμος να βοηθήσει την μπασκετική κοινότητα, που έκανε πολλούς να χαθούν για λίγο».
Κιθ Λάνγκφορντ: «Ο Κόμπι είναι ο ένας»
«Σε δύο λεπτά θα έφτανα στο σπίτι μου. Τότε με πήρε τηλέφωνο ο αδερφός μου. Ήξερε πόσο λατρεύω τον Κόμπι. Και μου λέει «τα έμαθες;».
Στην αρχή, νόμιζα ότι μιλούσε για κάποιον από την οικογένειά του ή τη δική μου, αλλά όταν μου είπε ότι πέθανε ο Κόμπι ήταν τόσο σουρεάλ.
Πριν το σπίτι μου υπάρχει μία μεγάλη ανηφόρα. Έκανα το αμάξι στην άκρη, σταμάτησα εκεί και τον άφησα να μου πει τι έγινε.
Δεν πίστεψα ότι ήταν αληθινό, οι περισσότεροι σε αυτό ήλπιζαν. Και στη συνέχεια το ένστικτό μου ήταν να ψάξω να δω τι είχε γίνει, αν ήταν αληθινό και τις λεπτομέρειες.
Όταν αρχίσαμε να μαθαίνουμε μπάσκετ στο σπίτι μου ήταν στον εποχή του three peat των Λέικερς, με τον άφρο-Κόμπι. Ήταν τότε που άρχισα να... ερωτεύομαι σοβαρά το άθλημα. Για εμένα αυτός είναι ο ένας».
Ευθύμης Ρεντζιάς: «Τον είχα γνωρίσει όταν έπαιζα στους Σίξερς»
«Ήμουν στο σπίτι όταν η είδηση έσκασε στην οθόνη σαν έκτακτη επικαιρότητα, την ώρα που τσέκαρα τα μηνύματα στο κινητό μου! Προς στιγμήν νόμισα ήταν fake news ή κάποια κακόγουστη φάρσα, αλλά πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν αλήθεια.
Το σοκ που υπέστην ήταν τεράστιο, γιατί τον Κόμπι τον είχα γνωρίσει τη σεζόν που έπαιξα στους Σίξερς, στην Φιλαντέλφια όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ήταν τοπικός αστέρας από τα μαθητικά του χρόνια.
Είχα συναναστροφές με φίλους του από το Low Merion, τον είχα αντιμετωπίσει στο ΝΒΑ και γενικά ήταν, κατά την άποψή μου, ο πιο ξεχωριστός και προικισμένος μπασκετμπολίστας που πέρασε ποτέ από τα γήπεδα μετά τον Μάικλ Τζόρνταν.
Συν τοις άλλοις, επιλεγήκαμε στο ίδιο draft το 1996 και γενικά ήταν από τους αγαπημένους μου».
Φώτης Κατσικάρης: «Εξατμίστηκε η χαρά της νίκης»
«Εκείνη την ημέρα είχαμε αγώνα στο Λας Πάλμας και θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ευδιάθετος γιατί είχαμε νικήσει πολύ εύκολα την Μπιλμπάο. Είμαστε με φίλους μετά το ματς, όταν η είδηση άρχισε να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και δεν θα ξεχάσω ότι στο άκουσμά της, όλη η χαρά που είχα εξατμίστηκε.
Η σκέψη μου πάγωσε και για λίγα δευτερόλεπτα δεν μπορείς να πιστέψεις ότι είναι αλήθεια, γιατί το σοκ είναι τεράστιο. Μιλάμε για μία παγκόσμια προσωπικότητα, έναν απίστευτο μπασκετμπολίστα με τον οποίο λίγο-πολύ όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό ήμασταν πολύ εξοικειωμένοι, οπότε πραγματικά είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί.
Απευθείας μου ήρθαν οι στιγμές που τον είχα γνωρίσει πριν από περίπου 20 χρόνια σε ένα camp στο Βερολίνο, όταν είχε μόλις τελειώσει την πρώτη χρονιά του στο ΝΒΑ. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση η ωριμότητα που είχε και η προσωπικότητα που έβγαζε με όλη του την συμπεριφορά και όλα αυτά βέβαια φάνηκαν στην πορεία με την εξέλιξη της καριέρας του».
Οκτάβιους Έλις: «Δεν μπορούσα να το πιστέψω»
«Όταν άκουσα τα νέα για τον Κόμπι ήμουν στην Αθήνα. Όταν το πρωτοείδα, δεν το πίστεψα. Νόμιζα ότι ήταν ψεύτικη είδηση. Οπότε κοίταξα στο CNN για να σιγουρευτώ, όπου και επιβεβαίωσα ότι ήταν αλήθεια.
Η αντίδρασή μου ήταν αυτή ακριβώς. Δεν το πίστευα. Και ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να το πιστέψω. Είναι σκληρό να το πιστέψεις. Κυρίως με τον τρόπο που πέθανε».
Κέβιν Πάντερ: «Δεν γίνεται να έχει πεθάνει, είναι ο Κόμπι Μπράιαντ»!
«Θυμάμαι τα πάντα... Έπαιζα στον Ερυθρό Αστέρα, ήμασταν στα πούλμαν για έναν εκτός έδρας αγώνα στην Αδριατική Λίγκα και πηγαίναμε στο ξενοδοχείο όταν ο Τζέιμς Γκιστ ξεστόμισε τις πρώτες κουβέντες. "Κάτι έχει γίνει με τον Κόμπι...". Ήταν οι πρώτες πληροφορίες που έβγαιναν στο Twitter με την πρώτη του ελικοπτέρου. Μια είδηση που ανέβασε πρώτο το TMZ και πιστέψαμε πως είναι fake news! Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ισχύει. Δεν γίνεται, είναι ο Κόμπι Μπράιαντ!
Τα λεπτά περνούσαν και τα νέα για τον Κόμπι κυριαρχούσαν σε όλο το Twitter. "Έσκαγαν" συνεχώς tweets και ενημερώσεις για το ελικόπτερο... Έπειτα από 20-30 λεπτά ήταν παντού! Άρχισαν να το αναδημοσιεύουν τα μεγάλα media και να το επιβεβαιώνουν. Ήταν η στιγμή που άρχισα να σκέφτομαι τα πράγματα αλλιώς... Να μην παίρνω τίποτα σαν δεδομένο. Να βγάζω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου κάθε μέρα, να ζω τη ζωή... Σαν παιδί μεγάλωσα βλέποντας τον Κόμπι, είναι τρελό»!
Τζαμάλ Σούλερ: «Μια από τις χειρότερες μέρες στην ιστορία»
«26 Ιανουαρίου 2020, μία από τις χειρότερες ημέρες στην ιστορία, ειδικά στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ με την απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ, της Τζίτζι και ακόμη επτά ανθρώπων από την πτώση του ελικοπτέρου. Για μένα, ο Κόμπι ήταν μια σπουδαία πηγή έμπνευσης, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου, αυτό που συνέβη ήταν τραγικό. Ακόμη και σήμερα, συνεχίζω να τον έχω μέσα μου, να διαμορφώνει τη νοοτροπία μου. Οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ».
Ζερμέιν Λοβ: «Μου επέτρεψες να μάθω ποιος πραγματικά είμαι»
«Νομίζω ότι είναι σημαντικό να εξυμνείς τη ζωή ενός ανθρώπου….
Σε χαιρετώ Κόμπι Μπράιαντ όχι μόνο γι’ αυτό που έκανες για το παιχνίδι, αλλά γι’ αυτό που έκανες σε μένα. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μου επέτρεψες να μάθω ποιος πραγματικά είμαι, να αναγνωρίσω πράγματα που μου έλειπαν περισσότερο, αυτά που έπρεπε να μάθω ως αθλητής, ως άνδρας, ως σύζυγος και πατέρας.
Έμαθα πολλά παρακολουθώντας εσένα τόσα χρόνια και είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πράγμα που θα κουβαλώ για πάντα στη ζωή μου. Από εμένα σε σένα, θα σε αγαπώ για πάντα, είναι η έμπνευσή μου, το είδωλό μου, σ’ αγαπάμε και μας λείπεις».
Επιμέλεια αφιερώματος
Αντώνης Καλκαβούρας
Γιώργος Κούβαρης
Κωνσταντίνος Μελάγιες
Βασίλης Βλαχόπουλος
Μιχάλης Γκιουλένογλου
Γιάννης Σταυρουλάκης
Photo credit: Άννα Μαρία Καλογεράκη
