Τζόρνταν: Ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας και ο «χειρότερος» παράγοντας, είναι ο ίδιος άνθρωπος!
Το 2010, ο Μάικλ Τζόρνταν απέκτησε το πλειοψηφικό (65%) πακέτο των μετοχών της Σάρλοτ σε μια επένδυση 180 εκατομμυρίων δολαρίων. Δέκα χρόνια μετά, η αξία του franchise (σχεδόν) δεκαπλασιάστηκε καθώς ανέρχεται στα 1.5 δις δολάρια, σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση του Forbes. Ο MJ ήδη πολλαπλασίασε τη δική του επένδυση με την πώληση μέρους των μετοχών στους Νεοϋορκέζους επιχειρηματίες Γκέιμπ Πλότκιν, Ντάνιελ Σαντχάιμ. Η τρομακτική αύξηση της αξίας των Σάρλοτ Χόρνετς δεν έχει αγωνιστική βάση αλλά αντλείται μέσα από τις κεντρικές εμπορικές συμφωνίες στο ΝΒΑ, την κατακόρυφη αύξηση των εσόδων των ομάδων (κυρίως) μέσα από τη διάθεση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά και την ανάκτηση υψηλού επιπέδου εμπορικότητας που απέκτησε το Πρωτάθλημα στα τελευταία δέκα χρόνια εξασφαλίζοντας έσοδα από την πολιτική εξωστρέφειας και τη διείσδυσή σε τρομερά μεγάλες αγορές.
Ωστόσο, η ιστορία θα γράψει ότι η αξία της Σάρλοτ εκτοξεύτηκε επί δικής του θητείας, έστω κι αν σε αγωνιστικό επίπεδο δεν έπεισε ούτε τον πιο φανατικό οπαδό της για την ορθότητα των κινήσεών. Στην πραγματικότητα, κάποιες εξ’ αυτών κινούνται στο πλαίσιο του ανεξήγητου, οι περισσότερες χαρακτηρίζονται αποτυχημένες και γενικώς σ’ αυτά τα δέκα χρόνια, της αποδίδεται ο τίτλος μιας «μικροαστικής» ομάδας δίχως σταθερό πλάνο η οποία ουσιαστικά περνά απαρατήρητη.
Ακόμη κι αν υπήρχε σχέδιο, ελάχιστοι (το) κατάλαβαν, πόσο μάλλον τις υποστηρικτικές ενέργειες. Η αποτυχία έχει χρεωθεί στον Air διότι για πολλά χρόνια είχε την απόλυτη ευθύνη. Όταν χρειάστηκε δε να διαφοροποιήσει τον τρόπο λειτουργίας, αναδείχθηκε η αδυναμία του στην επιλογή προσώπων. Και η αλήθεια είναι ότι άπαντες περίμεναν καλύτερα αποτελέσματα από τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα στην ιστορία του αθλήματος, εκτιμώντας ότι αν μη τι άλλο θα διέθετε μπασκετικό μάτι. Ακόμη όμως και σε επίπεδο επιλογών στο ντραφτ καταγράφηκαν ένα σωρό ανορθογραφίες καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι Χόρνετς δεν άγγιξαν το διαμάντι αλλά αγκάλιασαν το κάρβουνο…
Στο τελευταίο ντραφτ, επέλεξαν στο Νο3 τον γκαρντ Λαμέλο Μπολ και τα αμερικανικά ΜΜΕ αναρωτήθηκαν για τη συνύπαρξη του Μάικλ Τζόρνταν με τον ατίθασο, ολίγον «φαρμακόστομο» και τρομερά φλύαρο πατέρα του παίκτη, Λάβαρ Μπολ, ο οποίος συνηθίζει την παρεμβατική συμπεριφορά κι αυτή ερμηνεύεται ως… παραβατική από τις ομάδες γιατί εισχωρεί στα εσώψυχά τους.
Αναζητώντας την ουσία αυτής της επιλογής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Χόρνετς αποφάσισαν να μη διαθέσουν το… μισό salarycap για τον Ράσελ Ουέστμπρουκ αλλά να πορευτούν στο μονοπάτι της λογικής ως προς την παροχή συμβολαίων, αν και λίγες ημέρες μετά έδωσαν 120 εκατ. δολάρια στον Γκόρντον Χέιγουρντ ο οποίος στα τελευταία τρία χρόνια αγωνίστηκε σε 139 παιχνίδια καθώς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Ως ερώτημα υπάρχει όμως κι αυτό μιας άλλης συνύπαρξης. Του Τέρι Ροζίερ ο οποίος πέρυσι πραγματοποίησε την καλύτερη σεζόν στην πενταετή καριέρα του στο ΝΒΑ και φυσικά του Μπολ. Εντούτοις, επικρατεί η πεποίθηση ότι ο τελευταίος μπορεί να εξελιχθεί σε μία από τις καλύτερες επιλογές στην ιστορία του franchise. Τούτο μπορεί να μην απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε όσες προηγήθηκαν στα τελευταία 14 χρόνια, όσα δηλαδή βρίσκεται ο MJ στη Σάρλοτ.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΕΜΠΑ ΟΥΟΚΕΡ… ΤΟ ΧΑΟΣ
Οι επιλογές των Χόρνετς σε δέκα πρώτους γύρους, με αφετηρία το 2006, είναι ακατανόητες. Με εξαίρεση αυτή του Κέμπα Ουόκερ το 2011 (στο Νο9) ο οποίος εξελίχθηκε και σε franchise παίκτης, καμία από τις υπόλοιπες δεν πλησίασε το ύψος των περιστάσεων. Ανοίγοντας μια μικρή παρένθεση, στο μακρινό 2001 κι όταν ο MJ είχε εμπλακεί στους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς επέλεξε να προμοτάρει ο ίδιος την επιλογή του Κουάμι Μπράουν στο Νο1. Απεδείχθη μία από τις μεγαλύτερες «γκάφες» στην ιστορία του ντραφτ. Κλείνει η παρένθεση.
Στις top αποτυχημένες επιλογές κυριαρχεί αυτή του Άνταμ Μόρισον το 2006. Στην… ετυμηγορία τους οι Χόρνετς ισχυρίστηκαν ότι το συγκεκριμένο ντραφτ δεν ήταν από τα καλύτερα στην ιστορία της διαδικασίας, σίγουρα όμως θα μπορούσαν να ψωνίσουν κάτι καλύτερο στο Νο3 από έναν παίκτη που έπαιξε μόλις τέσσερα χρόνια στο ΝΒΑ. Πιο χαμηλά επιλέχθηκαν παίκτες όπως οι Μπράντον Ρόι, Ρούντι Γκέι, Ραζόν Ρόντο, Κάιλ Λόουερι.
Δύο χρόνια αργότερα επέλεξαν στο Νο9 τον Ντι Τζέι Όγκουστιν, είδαν επίσης… κάτι που δεν είδε κανείς άλλος στον Γάλλο Αλέξις Αζιντσά και όχι στους Σερζ Ιμπάκα, Μπρουκ Λόπεζ, ΝτεΆντρε Τζόρνταν, Τζόρνταν Χιλ, Γκόραν Ντράγκιτς, Μάριο Τσάλμερς και Νικολάς Μπατούμ.
Στον κύκλο των αποτυχημένων επιλογών κυριαρχεί κι αυτή του 2012 με τον Μάικλ Κιντ Γκίλχριστ στο Νο2. Επί της συγκεκριμένης απόφασης η… επιστήμη υψώνει τα χέρια, πολλώ δε μάλλον αν συνυπολογίσει ότι πιο χαμηλά επιλέχθηκαν παίκτες όπως οι Μπράντλεϊ Μπιλ, Ντιόν Ουέιτερς, Ντάμιαν Λίλαρντ, Άντρε Ντράμοντ, Ντρέιμοντ Γκριν, Κρις Μίντλετον. Στην οκταετή καριέρα του στο ΝΒΑ ο Γκίλχιρντ δύο φορές είχε διψήφιο μέσο όρο πόντων.
Τρεις συνεχόμενες χρονιές (2013, 2014, 2015), η Σάρλοτ είχε επιλογές στην πρώτη δεκάδα αλλά τις πέταξε στα σκουπίδια με τους Κόντι Ζέλερ (Νο 4), Νοά Βόνλεχ (Νο 9), Φρανκ Καμίνσκι (Νο 9). Στην πρώτη περίπτωση ουδόλως ασχολήθηκε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον Στίβεν Άνταμς, τον Σι Τζέι ΜακΚόλουμ, ή τον Ρούντι Γκομπέρ. Στη δε περίπτωση του Καμίνσκι, προφανώς παρασύρθηκαν από την κολεγιακή καριέρα του.
ΕΠΤΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ GM
Οι συνέπειες των αγωνιστικών επιλογών αποτυπώνονται στον αριθμό των συμμετοχών των Χόρνετς στην postseason καθώς είναι μόλις τρεις (2010, 2014, 2016) και μάλιστα στις δύο εξ’ αυτών «σκουπίστηκαν» από Μάτζικ και Χιτ, παραμένει επίσης το franchise με το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ (7-59) τη σεζόν 2011-12. Συνήθως αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο είναι οι προπονητές και στην προκειμένη περίπτωση στη συγκεκριμένη ηλεκτρική καρέκλα κάθισαν επτά νοματαίοι. Μπέρνι Μπίκερσταφ (77-169), Σαμ Βίνσεντ (32-50), Λάρι Μπράουν (88-104), Πολ Σίλας (32-88), Μάικ Ντάνλαπ (21-61), Στιβ Κλίφορντ (196-214), ενώ από το 2018 ανέλαβε ο Τζέιμς Μπορέγκο (62-85) ο οποίος φοίτησε στο επιτελείο του Γκρεγκ Πόποβιτς.
Τελευταία επιλογή του Μάικλ Τζόρνταν για τη θέση του τζένεραλ μάνατζερ είναι ο Μιτς Κιούπτσακ ο οποίος προβάλλει πιο ασφαλής επιλογής καθώς για περισσότερα από 17 χρόνια ήταν στην αντίστοιχη θέση στους Λος Άντζελες Λέικερς. Η πρώτη ουσιαστική διαφορά αντανακλά στο επίπεδο προόδου δύο παικτών, Μάιλς Μπρίτζες και Ντεβόντε Γκράχαμ. Πριν την πρόσληψη του 66χρονου παράγοντα, προηγήθηκε η επταετία (2011-18) του Ριτς Τσο, αλλά και η τετραετία (2007-11) του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, Ροντ Χίγκινς. Ωστόσο, κανενός εκ των δύο η θητεία χαρακτηρίστηκε πετυχημένη.
ΤΑ TRADE ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Ένα από τα επιχειρήματα όλων όσοι αμφισβητούν τις διοικητικές ικανότητες του Μάικλ Τζόρνταν είναι η ικανότητά του στην επιλογή προσώπων. Προσλαμβάνοντας τον Ριτς Τσο, λέγεται ότι, ο Air παραχώρησε αρκετά από τα δικαιώματα που είχε επί των αγωνιστικών θεμάτων, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο λόγος του δεν είχε αξία. Η επιλογή του Κέμπα Ουόκερ και η απόκτηση του Αλ Τζέφερσον είναι ίσως οι σπουδαιότερες κινήσεις που καταγράφηκαν επί θητείας του Τσο, όπως και η υπογραφή του Τζέρεμι Λαμπ. Ο ίδιος άνθρωπος όμως επέλεξε τους Μάικλ Κιντ Γκίλχριντ, Κόντι Ζέλερ, Νοά Βόνλεχ, Φρανκ Καμίνσκι πετώντας στα σκουπίδια επιλογές ντραφτ στην πρώτη 10αδα και «φόρτωσε» το salary cap με το - δυσανάλογο της αξίας του – συμβόλαιο των 120 εκατομμυρίων δολαρίων του Νικολάς Μπατούμ, αλλά και των 27 εκατ. δολαρίων (για τρία χρόνια) στον Λανς Στέφενσον. Στα αναπάντητα ερωτήματα στη θητεία είναι και η αποδέσμευση του Ντουάιτ Χάουαρντ. Ο τελευταίος είχε 16.6 πόντους και 12.5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο τη σεζόν 2017-18 και ήταν η τελευταία του με απολαβές 20+ εκατομμυρίων δολαρίων. Στο τέλος της χρονιάς, αποφασίστηκε η αποπομπή του και η απόκτηση του Μπίσμακ Μπιγιόμπο μαζί με συμβόλαιο 17 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως!
Ο Ροντ Χίγκινς αμφισβητήθηκε για την απόφαση ανταλλαγής του Τζέραλντ Ουάλας, αλλά η πορεία του τελευταίου τον δικαίωσε πανηγυρικά, πέραν του ότι δημιούργησε τις προϋποθέσεις απόκτησης του Κέμπα Ουόκερ στο ντραφτ καθώς οι Χόρνετς εξασφάλισαν πρώτες επιλογές το 2011 και το 2014. Το χρεώνεται εντούτοις ότι ουδέποτε δημιούργησε αξιόλογο ρόστερ, όπως και η απόφαση διάθεσης του 25% του salarycap σε δύο παίκτες, τους Ντεσάνα Ντιόπ και Τάιρους Τόμας, τους οποίους ενδεχομένως ελάχιστοι θυμούνται.
