Τζέρι Κράουζ: Σωστή ή λάθος η απόφαση της διάλυσης της αυτοκρατορίας των Bulls;

Τζέρι Κράουζ: Σωστή ή λάθος η απόφαση της διάλυσης της αυτοκρατορίας των Bulls;

Τζέρι Κράουζ: Σωστή ή λάθος η απόφαση της διάλυσης της αυτοκρατορίας των Bulls;

bet365

Εκ των δημιουργών αλλά και καταστροφέων της δυναστείας των Σικάγο Μπουλς, ο Τζέρι Κράουζ είναι και εκ των πρωταγωνιστών του «TheLast Dance». Και το βασικό ερώτημα έπειτα από την προβολή των δέκα επεισοδίων είναι το εξής: Σωστή ή λάθος η απόφαση της διάλυσης της αυτοκρατορίας;

Η Bundesliga επέστρεψε με Live Streaming* και προσφορές* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Οι απόψεις διίστανται κι αυτή η διχογνωμία αποτυπώνεται μέσα από τις απόψεις των πρωταγωνιστών της εποχής. Ο Μάικλ Τζόρνταν εμφανίστηκε σίγουρος για τη διατήρηση των Μπουλς στην κορυφή και δικαιολογημένα εξέφρασε την απορία για τη διάλυση εκείνης της ομάδας πριν καλά-καλά κατακτήσει το τελευταίο της Πρωτάθλημα. Ο ιδιοκτήτης των Σικάγο Μπουλς, Τζέρι Ρέινσντορφ, κάθε άλλο παρά παρουσιάστηκε βέβαιος για τη διατήρηση των σκήπτρων κι έβγαλε στη… σέντρα τον Τζέρι Κράουζ για μια ιστορική δήλωση. Ο τότε τζένεραλ μάνατζερ της ομάδας έφυγε από τη ζωή το 2017 (σ. σ. περίπου έναν χρόνο μετά τη συγκατάθεση του Μάικλ Τζόρνταν για την πραγματοποίηση του ντοκιμαντέρ) και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ο Τζέρι Κράουζ υπήρξε μοναδική περίπτωση τζένεραλ μάνατζερ κι αυτό δεν εμπεριέχει στοιχείο υπερβολής, ούτε πηγάζει από τον καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία της δυναστείας των Μπουλς, όσο από τα τρομερά όρια αντοχής που υπέδειξε στη διάρκεια του πολύχρονου… ψυχρού πολέμου του με τον Μάικλ Τζόρνταν. Το ντοκιμαντέρ δεν εστίασε στην αρχή του κακού, σύμφωνα με τον αστικό μύθο όμως, ο Κράουζ λανθασμένα εκτίμησε ότι ο MJ δεν είχε καμία πιθανότητα επιστροφής (σε υψηλό επίπεδο) μετά τον σοβαρό τραυματισμό του (1985). Εκ τότε, οι σχέσεις τους ήταν κακές σε σημείο οικειοποίησης και του όρου «crumbs» (σ. σ. ψίχουλα). Ο Τσαρλς Όκλεϊ τον απέδωσε επειδή στο σακάκι του Κράουζ υπήρχαν σε μόνιμη βάση τα ψίχουλα τυρόπιτας και όχι ο Air.

Η ιστορία έγραψε και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ότι υπήρξε (μακράν) ο πιο πετυχημένος τζένεραλ μάνατζερ στην ιστορία του ΝΒΑ κι αυτό αποδεικνύεται μέσα από την ορθότητα των αποφάσεών του. Ουδέποτε έπεισε με το σουλούπι του κοντόχοντρου, ακόμη και τον εργοδότη του Τζέρι Ρέινσντορφ ο οποίος κάποτε είχε βάλει όρο στο συμβόλαιό του για απώλεια κιλών! Αν έχανε 23 κιλά και τα διατηρούσε για έναν χρόνο, θα εισέπραττε 50.000 δολάρια. Ο Κράουζ δεν τα έχασε ποτέ, είτε γιατί δεν μπήκε σ’ αυτή τη διαδικασία για λόγους εγωισμού, είτε γιατί δεν κατάφερε να πολεμήσει τη βουλιμία του.

Στο ντοκιμαντέρ - και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - περιγράφεται ως ο κακός της ιστορίας και είναι αλήθεια ότι κάθε σενάριο αμερικανικής παραγωγής απαιτεί τέτοιου είδους χαρακτήρες διότι γοητεύει το πλήθος. Δεν αμφισβητείται ότι ο Κράουζ δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί τη φήμη αλλά και την πραγματικότητα, υπό την έννοια ότι οι παίκτες βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο καθώς ο ίδιος αρνούνταν να μείνει πίσω από τις κουρτίνες. Η συμπεριφορά του το 1997, μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, προφανώς εμπεριείχε μπόλικη δόση αλαζονείας, ίσως όμως και αντίδρασης καθώς δεχόταν bullying σε καθημερινή βάση. Έβλεπε το καπέλο του πεταμένο στο νερό της τουαλέτας του λεωφορείου των Bulls, του πετούσαν χάπια αδυνατίσματος και πολλά άλλα. Προφανώς έπαιξαν ρόλο τα βιώματα και τα (εξαιρετικά) δύσκολα παιδικά χρόνια. Γιατί μεγάλωσε στο Norwood Park του Σικάγο η οποία (τότε) ήταν από τις πλέον αντισημιτικές περιοχές της Αμερικής και ο ίδιος ήταν ο μοναδικός Εβραίος στο Taft High School. Η μάχη της επιβίωσης ήταν καθημερινή. Ο πατέρας του Πολ είχε ασχοληθεί με το μποξ κι έπειτα από πολλά χρόνια υπαλληλικής εργασίας είχε καταφέρει να ανοίξει το δικό του κατάστημα υποδημάτων. Κατά την εποχή της αθλητικής σταδιοδρομίας του, ο πατέρας του είχε προχωρήσει και στην αλλαγή ονόματος καθώς το πραγματικό όνομά του Καρμπόφσκι, αλλά έγινε… Κράουζ.

Η αλαζονεία του Κράουζ προήλθε από το υψηλότατο επίπεδο αυτοπεποίθησής του, σε σημείο να μην καταφέρει να χαλιναγωγήσει τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Γιατί πίσω από το ήρεμο βλέμμα ανέκαθεν κυβερνούσε ένας ατίθασος χαρακτήρας. Ολίγον νάρκισσος, αλλά αυτό το απέκτησε μέσα από τα χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας του (σε μπέιζμπολ και μπάσκετ), αλλά και τις εκατοντάδες χιλιάδες ώρες επένδυσης στη δουλειά του. Ακόμη και το πρώτο ραντεβού με την (επί 37 χρόνια) σύζυγό του, Θέλμα, ήταν σε αγώνα μπάσκετ των Μπουλς τον οποίον για λόγους scouting όφειλε να τον παρακολουθήσει. Φρόντισε να καθίσει άνετα η εκλεκτή της καρδιάς του και στη συνέχεια έκανε αυτό που ήθελε να κάνει. Βέβαια, ο «οργασμός» ήρθε επτά χρόνια μετά (1987) όταν είδε για πρώτη φορά τον Σκότι Πίπεν στο Πόρτσμουθ κι αυτό ομολογήθηκε από τον ίδιο.

Το δόγμα του Κράουζ ήταν «Άκουσε τους όλους, δες τους όλους, αλλά μη μιλήσεις». Αυτό καταπάτησε μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1997 κι αυτό το λάθος τον καταδιώκει ακόμη και σήμερα, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του. Ακόμη και οι αποδοκιμασίες που άκουσε στο UnitedCenter το 1992, όταν πήγε να πάρει το βραβείο του για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος λόγω της κόντρας του με τον MJ, θα είχαν βυθιστεί στον πάτο της ιστορίας κι ενδεχομένως κανείς να μη θυμόταν το παραμικρό. Ωστόσο το… «ακόμη και 82-0 να κάνει ο Φιλ Τζάκσον θα φύγει», ήταν κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα. Γιατί στην ιστορία έμεινε και ως ο άνθρωπος που διέλυσε την αυτοκρατορία των Μπουλς κι αν κάποιος επιχειρήσει να το ξεχάσει, πλέον υπάρχει και το οπτικό υλικό μέσω του ESPN. Βέβαια, σε franchise όπως οι Σικάγο Μπουλς, οι καθοριστικές αποφάσεις λαμβάνονται από την ιδιοκτησία και κάποιος πρέπει να παίξει τον άχαρο ρόλο της εφαρμογών τους, αλλά και την υπεράσπιση αυτών. Και ο Τζέρι Ρέινσντορφ το είπε πολύ ξεκάθαρα. Δεν δεχόταν καμία επαναδιαπραγμάτευση.

Μήπως δεν έκανε λάθος;

Με την προβολή και των δέκα επεισοδίων ενισχύθηκε το ερώτημα («what if» που λένε και οι Αμερικάνοι) για το αν οι Μπουλς θα κατακτούσαν και έβδομο Πρωτάθλημα σε περίπτωση που το δίδυμο των αποφάσεων (Ρέινσντορφ-Κράουζ) δεν φανέρωνε αυτό το αχαλίνωτο πείσμα του rebuilding. Μέσα από τις δηλώσεις του πρώτου αποδείχθηκε ότι υπήρξε διάθεση υπαναχώρησης, αλλά η μοιχεία είναι αμάρτημα που δύσκολα συγχωρείται, ιδιαίτερα από έναν προπονητή με έξι δαχτυλίδια (εκείνη την εποχή) όπως ο Φιλ Τζάκσον ο οποίος είδε τον αντικαταστάτη του (Τιμ Φλόιντ) να κάθεται στην κερκίδα δίπλα στον Κράουζ. Δεύτερο μεγάλο λάθος. Στην πραγματικότητα όμως, είχε αποφασίσει την εγκατάστασή του στη Μοντάνα, απλά δεν το κοινοποίησε. Παραποιώντας τη φράση («nomoney, no party»), στην περίπτωση των Μπουλς ίσχυσε το «no Jackson, no Jordan», οπότε κάθε περαιτέρω συζήτηση γίνεται απλά για να γίνεται γιατί το κακό είχε γίνει.

Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα περί λάθους ή ορθότητας της απόφασης του Τζέρι Κράουζ για τη διάλυση της δυναστείας, πολλοί μπορούν να ισχυριστούν ότι (ενδεχομένως) το συμβόλαιο (εκείνης της ομάδας) με την επιτυχία να είχε λήξει, όλοι όμως θα θέλαμε ένα ακόμη «lastshot». Αν βέβαια δινόταν μια ακόμη ευκαιρία, ενδεχομένως να μην «ερχόταν» το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του ESPN. Διαλέξτε…

Το σίγουρο είναι ότι τη σεζόν 1998-99 τίποτε δεν θα θύμιζε την προηγούμενη αφού ο Μάικλ Τζόρνταν είχε φροντίσει να κόψει τον τένοντα του δείκτη της δεξιάς παλάμης του (καθώς προσπαθούσε να κόψει ένα πούρο), οπότε θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιστρέψει παρότι χάθηκαν μήνες λόγω του lock out. Ο MJ εξέφρασε τη βεβαιότητα της παραμονής του Σκότι Πίπεν, προφανώς κάτι παραπάνω ξέρει από τους υπόλοιπους, αλλά ακόμη και σήμερα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο το σενάριο απόρριψης ενός μεγάλου συμβολαίου από έναν χαμηλόμισθο «υπάλληλο» με εκδικητικές πράξεις. Ο Πίπεν είχε αποφασίσει να φύγει και με τη βοήθεια του Τζέρι Κράουζ εξασφάλισε και 20-22 εκατομμύρια δολάρια παραπάνω. Γιατί υπέγραψε συμβόλαιο 67εκ. δολαρίων στους Μπουλς και στη συνέχεια έγινε tradeστους Χιούστον Ρόκετς αντί έξι παικτών. Προφανώς, αυτό δεν ξέχασε και χαρακτήρισε τον Κράουζ «κορυφαίο gm στην ιστορία του ΝΒΑ», στην τελευταία ατάκα του στο ντοκιμαντέρ.

Όσο για τον τρίτο της παρέας; Η μετέπειτα καριέρα του Ντένις Ρόντμαν περιορίστηκε στους 35 αγώνες καθώς ο «μυρμήγκι» είχε χάσει το κίνητρό του στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1997-98, νιώθοντας κουρασμένος έπειτα από πολλά χρόνια επαγγελματικής καριέρας. Βέβαια, στο μυαλό του Ρόντμαν ουδείς εισέβαλε ποτέ, οπότε κανείς δεν ξέρει αν θα έβρισκε κίνητρο ακόμη και σε ηλικία 38 ετών.

Τι λένε οι αριθμοί;

Αποφεύγοντας την κατηγορία της ιεροσυλίας, προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί ο MJ των Μπουλς με αυτόν στην Ουάσινγκτον. Ασχέτως του ότι κατάφερε περί των 22π. κατά μέσο όρο στις δύο σεζόν που αγωνίστηκε. Από τη βάση των πρωταγωνιστών στην κατάκτηση του τελευταίου τίτλου και με εξαίρεση τους Τόνι Κούκοτς, Ρον Χάρπερ οι οποίοι παρέμειναν στο Σικάγο με (ελαφρά) αύξηση αποδοχών, οι υπόλοιποι αποχώρησαν. Κατά τους Ρέισντορφ-Κράουζ αυτή η ομάδα είχε βγάλει όλα τα ζουμιά της, ηλικιακά ήταν πλήρης και κατ’ επέκταση δεν θα ήταν σε θέση υπεράσπισης του τίτλου, απλά θα έχανε έναν χρόνο. Ο σοβαρός τραυματισμός του Μάικλ Τζόρνταν χρησιμοποιείται ως επιχείρημα αν και όταν εκπονήθηκε το σχέδιο του rebuilding, ο Air ήταν υγιής. Πάμε στους υπόλοιπους.

Ο Σκότι Πίπεν δεν κατάφερε όσα είχε φανταστεί (αρχικά) με τους Χιούστον Ρόκετς και στη συνέχεια στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Αυτό που θα θυμόμαστε από την παρουσία του στο Χιούστον είναι οι καυγάδες του με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ τον οποίον μάλιστα είχε συγκρίνει με τον Μάικλ Τζόρνταν για να καταδείξει το έλλειμμά του σε επίπεδο ηγετικών χαρακτηριστικών. Οι Ρόκετς αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των Playoffs και ο Πίπεν μετακόμισε στο Πόρτλαντ. Η πρώτη χρονιά (1999-00) είχε ήττα σε 7ο παιχνίδι από τους Λέικερς στους τελικούς της Δύσης. Ο ίδιος είχε στους τελικούς 15.1 πόντους ανά αγώνα. Στη συνέχεια ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και οι Μπλέιζερς κατέγραψαν διαδοχικούς αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο των Playoffs.

Ο Λουκ Λόνγκλεϊ μετακόμισε στους Φοίνιξ Σανς, είχε αξιοπρεπή παρουσία με 8.6 πόντους και 5.7 ριμπάουντ ανά αγώνα, δεν έπαιζε όμως και περισσότερα από 24 λεπτά λόγω ευαισθησίας στα γόνατα. Τρία χρόνια αργότερα και σε ηλικία 32 ετών σταμάτησε το μπάσκετ επιβεβαιώνοντας όσα ειπώθηκαν στο ντοκιμαντέρ. Πηγαίνοντας στους Σαν Αντόνιο Σπερς, ο Στιβ Κερ διατήρησε τον ίδιο αγωνιστικό ρόλο ως ο άνθρωπος των μεγάλων σουτ. Πήρε το Πρωτάθλημα το 1999 έχοντας σχεδόν τους ίδιους αριθμούς μ’ αυτούς που είχε στους Μπουλς.

Στους παραμένοντες ήταν και οι Ράντι Μπράουν, Μπιλ Ουένινγκτον, ενώ οι Τζέισον Κάφι, Σκοτ Μπαρέλ, Τζαντ Μπούσλερ πήραν τα μπογαλάκια τους κι έφυγαν. Με εξαίρεση τον Κάφι, οι υπόλοιποι δεν… έγραψαν ιστορία με τις επιδόσεις τους. Από τα 61.3εκ. δολάρια που ήταν το payroll των Μπουλς τη σεζόν του τελευταίου Πρωταθλήματος, αυτό έπεσε στα 26.6εκ. δολάρια την επόμενη (κουτσουρεμένη) χρονιά, στα 27εκ. την περίοδο 1999-00 και στα 29.7εκ. τη σεζόν 2000-01. Γενικώς, πλην των σεζόν 2006-07 (ρεκόρ 49-33), 2010-11 (ρεκόρ 62-20) και 2014-15 (ρεκόρ 50-32), ουδέποτε ύψωσαν ξανά κεφάλι. Λες και τους καταδιώκει μια κατάρα.

Εν τέλει, είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να προδικάσει κανείς τι θα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση ετήσιας πίστωσης χρόνου της δυναστείας. Μπορεί οι Μπουλς να πετύχαιναν κάτι σπάνιο – μόνο οι Μπόστον Σέλτικς πήραν τουλάχιστον τέσσερα διαδοχικά Πρωταθλήματα (οκτώ στον αριθμό από το 1959 έως το 1966) – μπορεί όμως να ερχόταν και η απομυθοποίηση…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

NBA Τελευταία Νέα