«Ταβάνι» για Ράπτορς, ο "KD" κρίνει τον τίτλο!

Ολλανδία - Αγγλία με αξεπέραστο Live Στοίχημα και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Το μόνο σίγουρο που μπορεί να πει κανείς, από τα τρία πρώτα παιχνίδια των εφετινών τελικών, είναι ότι παρακολουθούμε μία από τις πλέον απρόβλεπτες και συναρπαστικές σειρές των τελευταίων ετών, όχι μόνο επειδή μία καινούρια δύναμη «ανατέλλει» (αυτό είναι πάντα ανανεωτικό και εξιτάρει τον μέσο φίλαθλο), αλλά κυρίως επειδή οι τραυματισμοί των «πολεμιστών», σε σχέση με το πλήρες ρόστερ των «πεινασμένων» Ράπτορς, έχουν φέρει τους «μισητούς» - σε πολύ κόσμο - πρωταθλητές του ΝΒΑ, στα σχοινιά...

Κακά τα ψέματα, όταν μία ομάδα με δύο «αδιανόητους» σουτέρ κατακτά το πρωτάθλημα (2015) και εν συνεχεία τελειώνει την κανονική περίοδο με 73 νίκες (2016), το μέσο συναίσθημα που προκαλεί είναι αυτό που λέμε «αθλητικό μίσος» και το οποίο συνήθως «αναβλύζει», όταν αυτό που κάνει μέσα στο παρκέ, μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Ίσως γι' αυτό, η ήττα των Dubs από τους Καβαλίερς του ΛεΜπρόν (άλλος ένας που μπήκε στο μάτι των "haters" με τη φανέλα του Μαϊάμι) στους τελικούς του 2016, ήρθε κάτι σαν λύτρωση, για τους απανταχού μπασκετόφιλους που δεν γούσταραν να βλέπουν το μπάσκετ του Γκόλντεν Στέϊτ...

Γιατί άραγε; Μήπως γιατί οι "Splash Brothers" και η παρέα τους ήταν μία από τις ελάχιστες ομάδες, που τα έβαζαν με «κλειστά τα φώτα», που λένε και οι Αμερικανοί και ήταν τόσο καλοί, που έκαναν τον ανταγωνισμό να μοιάζει εντελώς άνισος; Ίσως! Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν ο οργανισμός του Όκλαντ «τίναξε την μπάνκα στον αέρα» κι έφερε στην Bay Area τον Κέβιν Ντουράντ!

Ο Στιβ Κερ έμαθε από το «πάθημα» της ανατροπής του «στοιχειωμένου» ρεκόρ των Μπουλς (72-10), που μαζί με την απουσία-τιμωρία του Ντρέϊμοντ Γκριν στο Game 6 των τελικών του 2016, ήταν οι αιτίες που οι Ουόριορς έχασαν το "four-peat" και με τον "KD" να αναδεικνύεται δύο συνεχόμενες χρονιές MVP των τελικών, έφτασαν στα τρία «δαχτυλίδια» στα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Αυτά όμως ανήκουν πλέον στο πρόσφατο παρελθόν και εσχάτως, για πρώτη φορά στις τέσσερις τελευταίες συμμετοχές τους στους τελικούς του ΝΒΑ, οι «πολεμιστές» βρίσκονται να χάνουν με 2-1 στις νίκες! Το χειρότερο απ' όλα, όμως, είναι ότι οι αντίπαλοί τους, είναι μία ομάδα που φέτος τους έχει νικήσει ήδη τέσσερις φορές (τις τρεις, μάλιστα, απόλυτα καθαρά και με διψήφια διαφορά πόντων) στα πέντε παιχνίδια (2-0 στην κανονική περίοδο και 2-1 στα playoffs) και δείχνει ικανή, όχι απλά να τους κοιτάξει στα μάτια και να τους «κοντράρει», αλλά να τους πάρει στα ίσα το πρωτάθλημα!

Οι Καναδοί, καθοδηγούμενοι από την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει ο πρόεδρος τους, Μασάϊ Ουζίρι (σύντομα θα αφιερώσουμε ένα ξεχωριστό κείμενο για τα διόλου ευκαταφρόνητα κατορθώματά του), έχουν φτιάξει μία πολύ συμπαγή ομάδα που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που φέρνουν τους τίτλους: μπασκετική ποιότητα, ηγετικά προσόντα και αυθεντικό ταλέντο "ελίτ" επιπέδου (Λέοναρντ), αθλητικότητα, δίψα και εργατικότητα (Σιάκαμ), σκληροτράχηλους παίκτες που το λέει η καρδιά τους χωρίς να τους βοηθά το σώμα τους (Λάουρι, ΒανΦλιτ, Πάουελ), ψηλούς που σουτάρουν και δημιουργούν (Γκασόλ), καθαρόαιμους σουτέρ (Γκριν) και αμυντικά «εργαλεία» πρώτης γραμμής (Ιμπάκα)!

Τις δυνατότητες της ομάδας του Νικ Νερς, τις συνειδητοποιήσαμε στο έπακρο (μετά λύπης μας) στην διάρκεια των τελικών της Ανατολής με τους Μπακς, όταν το Τορόντο μετέτρεψε το αρχικό 0-2 σε 4-2 και πήρε την πρόκριση στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά στην ιστορία του. Και νομίζω με όλα όσα είχαν κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, σωστά ο μέσος αντικειμενικός παρατηρητής, τους έδινε σοβαρή τύχη στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Αυτό που ίσως δεν περίμενε κάποιος, ήταν το πραγματικά ασύλληπτο ποσοστό συγκέντρωσης των παικτών του, στα τρία πρώτα ματς και το οποίο αν είχε αγγίξει το τέλειο (τους ξέφυγε η 3η περίοδος του Game 2), πιστεύω ότι τώρα δεν θα μιλάγαμε με υποθέσεις, πολύ απλά γιατί ο τίτλος θα είχε ουσιαστικά κριθεί και οι Ουόριορς δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν από ένα 0-3!

Επειδή όμως το σκορ είναι στο 2-1, ας πάμε να δούμε τι έχουμε στα χέρια και τι μπορεί να συμβεί από 'δω και στο εξής. Κατ' αρχήν, εκτιμώ ότι οι «πτερόσαυροι» δεν μπορούν να παίξουν καλύτερα από το Game 3, στο οποίο άγγιξαν το ταβάνι τους, κάνοντας το 2/2 φέτος (!) στην "Oracle Arena" και μάλιστα αγγίζοντας για 2η φορά την 20άρα! Θυμίζω ότι στις 13 του περασμένου Δεκέμβρη νίκησαν με 113-93 χωρίς τον Λέοναρντ (δεν έλλειπε κανείς από τους γηπεδούχους) και τα ξημερώματα νίκησαν με 123-109, κάνοντας τους Ουόριορς να φαίνονται εξαιρετικά αδύναμοι στην άμυνα! Κάτι που να 'στε σίγουροι ότι δεν ισχύει και φάνηκε στο Game 2 της "Scotiabank Arena".

Γιατί οι φιλοξενούμενοι έπαιξαν τέλεια; Γιατί πολύ απλά οι γηπεδούχοι, απόντος του Κλέϊ Τόμπσον (νοκ-άουτ είναι και ο Λούνεϊ), δεν είχαν αμυντική απάντηση στον Ντάνι Γκριν (18π. με 6/10 τριπ.), ενώ ο ΝτεΜάρκους Κάζενς όχι απλά δεν έφτασε κοντά στα standards της εκπληκτικής του απόδοσης στο προηγούμενο παιχνίδι, αλλά ήταν εντελώς άφαντος (4π., 3ρ. & 2ασ. με 1/7 σουτ), αφήνοντας τον Γκασόλ να αλωνίζει (17π., 5ρ. & 4ασ.). Με τον Κάρι (47π., 8ρ. & 7ασ. με 6/14 τριπ.) να σηκώνει στους ώμους του όλη την επίθεση και αναγκαστικά να παίζει 43 λεπτά, ήταν αδύνατον να περιοριστεί ο Κάϊλ Λάουρι, που ήταν κι αυτός στη μέρα του (23π. & 9ασ. με 5/9 τριπ.) και κάπως έτσι έδεσε το γλυκό!

Με τους Λέοναρντ (30π., 7ρ. & 6ασ.) και Σιάκαμ (18π., 9ρ. & 6ασ.) να μην έχουν αντίπαλο στα μέτρα τους, οι Ραπτορς σούταραν με 95,2% στις βολές (20/21), 44,7% στα τρίποντα (17/38), αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν το 52,4% εντός πεδιάς, που προήλθε κυρίως λόγω των 30 ασίστ, με υποδιπλάσια λάθη (14). Όταν με όλα τα παραπάνω, έχεις και ισορροπία στα ριμπάουντ (40-41), από στατιστικής άποψης, έχεις κάνει το τέλειο ματς, υπολογίζοντας και τον παράγοντα του εκτός έδρας.

Το Τορόντο, λοιπόν, δεν μοιάζει πλέον, αλλά είναι το φαβορί γιατί στα 3/4 των 144 λεπτών μπάσκετ που έχει παιχτεί στους εφετινούς τελικούς του ΝΒΑ, είναι καλύτερο, έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση και περισσότερα όπλα και το κυριότερα τα αξιοποιεί στο έπακρο.

Πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Με μόνο του τον Στεφ Κάρι, το Γκόλντεν Στέϊτ δε νομίζω ότι θα ξανακερδίσει και προβλέπω ότι η σειρά θα τελειώσει στο Game 5 με 4-1! Θεωρώ όμως ότι πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους πρωταθλητές, ακόμη κι αν ο Κλέϊ Τόμπσον γυρίσει για το Game 4. Το γεγονός ότι δεν ρίσκαρε να παίξει στο χθεσινό παιχνίδι, δείχνει ότι ο τραυματισμός του δεν είναι επιπόλαιος και αυτό σημαίνει ότι και να αγωνιστεί, θα είναι δύσκολο να κάνει την διαφορά και στην άμυνα και στην επίθεση.

Δια της ατόπου απαγωγής, λοιπόν, φτάνουμε στον «σωτήρα» Κέβιν Ντουράντ, που έχει να πατήσει παρκέ από τις 9 Μαϊου και είναι ο μoναδικός παίκτης που με την παρουσία του και μόνο, μπορεί να αλλάξει αισθητά τις επιθετικές και τις αμυντικές ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί. Να ανεβάσει την ομάδα του στην επίθεση, τραβώντας πάνω του τα μαρκαρίσματα κι ανοίγοντας διαδρόμους για τους υπόλοιπους και να «κατεβάσει» την αποτελεσματικότητα και την ευκολία με την οποία οι Ράπτορς φτάνουν στο καλάθι. Αν γυρίσει και είναι σε θέση να βοηθήσει ουσιαστικά, τότε όλα μπορεί να αλλάξουν. Αν όχι, τότε η πρώτη φορά του Καναδά, είναι προ των πυλών...

Υγ.: Στα δύο ματς που φέτος έπαιξε κόντρα στο Τορόντο, ο "KD" έχει μ.ο. 40,5 πόντους, 9,0ρ. & 5,5ασ. με 54,5% στα τρίποντα και 93% στις βολές. Λάβετέ το υπ'όψιν!