Η νίκη σε κακή βραδιά, δείχνει «μέταλλο» και τελικούς!

Να αρχίσουμε με κάτι που μοιάζει αδιαπραγμάτευτο και φαίνεται ότι χαρακτηρίζει τους Μπακς στα εφετινά playoffs. Είναι περισσότερο ομάδα ρυθμού και δεν παίζουν καλά όταν μεσολαβεί ένα διάστημα 3-4 ημερών, χωρίς να πατήσουν παρκέ σε συνθήκες ανταγωνισμού και όχι προπόνησης. Όλοι είδαμε πως παρουσιάστηκαν στο Game 1 της σειράς με τους Σέλτικς, μετά τις τέσσερις μέρες off που μεσολάβησαν από το «σκούπισμα» των Πίστονς στον 1ο γύρο (4-0)!

Αυτό φάνηκε και στο εναρκτήριο ματς της σειράς των τελικών της Ανατολής με τους Ράπτορς, που το διάστημα ξεκούρασης και αποφόρτισης από την μάχη με τους Κέλτες (4-1), άγγιξε την εβδομάδα (6 μέρες για την ακρίβεια)! Με την μόνη διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν κόστισε στα «ελάφια», που παρά την κακή απόδοση για σχεδόν τρεις περιόδους, στο 4ο δωδεκάλεπτο, έκαναν το πρώτο βήμα (108-100) κι απέδειξαν γιατί προβάλλουν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση στους τελικούς.

Οι Ράπτορς τα έκαναν όλα σωστά!

Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και να εξηγήσουμε γιατί το πλάνο του Νικ Νερς λειτούργησε εξαιρετικά για περίπου 36 λεπτά, όσο δηλαδή οι φιλοξενούμενοι δεν ήταν απλά μπροστά στο σκορ, αλλά βάσει της, έως εκείνο το σημείο, μορφής του αγώνα, τίποτε δεν έδειχνε ότι η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στο εφετινό ΝΒΑ (60-22), θα πετύχει τελικά μία καθαρή νίκη! Και ταυτόχρονα θα περάσει κι ένα «τρομακτικό» μήνυμα, που έχει να κάνει με το πόσο δύσκολα πλέον χάνει!

Αν εξαιρέσουμε λοιπόν το πρώτο 3λεπτο του ματς, που ο Γιάννης τρύπησε δύο φορές την άμυνα των «πτερόσαυρων» και σκόραρε (με κάρφωμα, lay-up και κοντινό hook) τα τρία πρώτα καλάθια των Μπακς (6-3), το Τορόντο έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω του, κλείνοντας τους χώρους και τις αποστάσεις μεταξύ των παικτών, με αποτέλεσμα να τον αναγκάζει να σηκώνει συνεχώς «χειρόφρενο», να του σταματήσει τους αυτοματισμούς και να του ανακόψει τον ρυθμό.

Με τους γηπεδούχους να αρχίζουν με 0/6 τρίποντα και παρά τους τόσους πολλούς σουτέρ, τον Αντετοκούνμπο να είναι αυτός που «έσπασε το ρόδι», πετυχαίνοντας το πρώτο της ομάδας του, οι Καναδοί άρχισαν να βάζουν τις βάσεις του "break" κι έχτισαν μία υπολογίσιμη διαφορά (προηγήθηκαν ακόμη και με +13). Ο Σιάκαμ έκανε καλή δουλειά και στις δύο πλευρές του γηπέδου και συνολικά οι Ράπτορς, που σούταραν με σχεδόν 50% στα τρίποντα (6/12 στην 1η περίοδο και 10/21 στο ημίχρονο) στο πρώτο μισό του αγώνα, έδειχναν να ελέγχουν απόλυτα το ματς.

Σ' αυτό το διάστημα με τον Γιάννη να μην είναι εντυπωσιακός, η διαφορά θα μπορούσε να είχε ανοίξει ακόμη περισσότερο και να είχε φτάσει κοντά στο επίπεδο των 20 πόντων, αν δεν ήταν ο Μπρουκ Λόπεζ, ο οποίος πέτυχε 7 κρίσιμους πόντους, κυρίως από επιθετικά ριμπάουντ και follow, που κράτησαν το Μιλγουόκι σε απόσταση βολής (51-59) στην ανάπαυλα.

Τα 0/11 τρίποντα της 3ης περιόδου!

Και φτάνουμε στην 3η περίοδο που το ματς έπρεπε να κλειδώσει οριστικά προς την πλευρά των Καναδών! Αν εξαιρέσουμε ένα μίνι επιθετικό κρεσέντο του για μία ακόμη φορά μέτριου Μπλέντσο (9π. & 5ρ. με 0/6 τριπ.), ο οποίος πέτυχε τρία σερί lay-ups (το ένα μάλιστα με γκολ-φάουλ "in traffic", που λένε και οι Αμερικανοί) και μέσα σε διάστημα 45 δευτερολέπτων, κατέβασε την διαφορά στον πόντο (62-63), οι Μπακς τα βρήκαν σκούρα απέναντι στην άμυνα των Ράπτορς, είχαν κακές επιλογές στην επίθεση (0/11 τριπ.) και έμειναν σε επαφή με το σκορ χάρη στις 8/8 βολές του "Greek Freak", που δεν σκόραρε παρά μόνο από την γραμμή.

Το τρίποντο-«μαχαιριά» του Σιάκαμ δε, στην εκπνοή του χρόνου για το 76-83, έμοιαζε με την χαριστική βολή για μία ομάδα που έδειχνε έξω από τα νερά της και με κλειστή την ρακέτα, δεν έβρισκε στόχο από μακριά (6/31 τρίποντα στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου). Και εκεί που όλα έδειχναν ανατροπή στο πλεονέκτημα της έδρας και 0-1, ξαφνικά, έρχεται μία εντυπωσιακή ολική επαναφορά που ξεκίνησε από την άμυνα και μέσω της ενέργειας που έβγαλαν τα «ελάφια» στα μετόπισθεν (μέτρησα 4 κοψίματα και 3 κλεψίματα μέσα σε διάστημα 5 λεπτών), «έσπρωξε» την ομάδα και στην επίθεση και την οδήγησε σε μία νίκη, που κατά την ταπεινή μου άποψη, ίσως να είναι αυτή που θα κρίνει τη σειρά και θα «αποφασίσει» τελικά την πρόκριση στους τελικούς.

Το συμπέρασμα του Game 1

Γιατί κακά τα ψέματα, όταν οι Καουάϊ Λέοναρντ πετυχαίνει για 6η φορά στα τελευταία 8 ματς πάνω από 30 πόντους (31π. & 9ρ. με 10/26 σουτ), ο Κάϊλ Λάουρι τελειώνει το ματς με άλλη μία 30άρα (και μάλιστα με 7/9 τρίποντα) και την ίδια ώρα ο Γιάννης δεν είναι εξωπραγματικός, αλλά το Μιλγουόκι κερδίζει σε συνολικά κακή βραδιά, τότε δεν είναι μόνο η ήττα και το 1-0 που κάνει τη συνέχεια να δείχνει ακόμη πιο δύσκολη. Είναι το πνευματικό χτύπημα που δέχεται μία ομάδα που τα έκανε σχεδόν όλα καλά για το "break" και στο τέλος το έχασε από έναν αντίπαλο που έπαιξε χειρότερα κι «έκλεψε» το ματς.

Αυτή είναι όμως η μεγάλη δύναμη των Μπακς. Πρόκειται για μία πολύ καλοστημένη ομάδα, που βάσει του τρόπου που παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ, έχει τα λιγότερα δυνατά μειονεκτήματα και τόσα «όπλα» που της επιτρέπουν να «πνίξει» τον αντίπαλο! Κοντά και μακριά από το καλάθι, στο transition και στο πέντε εναντίον πέντε, αλλά και να τον «πιάσει από τον λαιμό στην άμυνα», κλείνοντας του οπτικό πεδίο και στερώντας του τη δυνατότητα να πλησιάσει στο καλάθι.

Κάθε ματς κι άλλος παίκτης κάνει "step-up"!

Βλέποντας προσεκτικά το ματς, πιστεύω πέραν του εξαιρετικού Μπρουκ Λόπεζ (29π.) που έκανε απίθανα πράγματα όχι τόσο σκοράροντας από μακριά (4/11 τριπ.), όσο με τα 11 ριμπάουντ, τις 4 τάπες και τα καλάθια που πέτυχε μέσα στο ζωγραφιστό με follow, , υπερπολύτιμη ήταν η προσφορά του Μπρόγκντον (15π., 3ασ. & 3κλ. με 3/6 τριπ.) που στο 2ο παιχνίδι του μετά από τη 2μηνη απραξία (λόγω τραυματισμού), έδειξε πόσο κομβικός είναι για το παιχνίδι της ομάδας του. Σε 27 λεπτά από τον πάγκο, ήταν σχεδόν αλάνθαστος, έδωσε λύσεις σε κρίσιμες στιγμές, με διεισδύσεις και μακρινά σουτ και βάσει του +/- (+18) ήταν ο πιο θετικός παίκτης των νικητών.

Σε ομαδικό επίπεδο, οι Μπακς είχαν +14 ριμπάουντ (60-46), το κλειδί όμως πιστεύω ότι ήταν το άθροισμα των κλεψιμάτων (8) και των κοψιμάτων (11), που πλησίασε τον μαγικό αριθμό 20! Για το τέλος άφησα τον Γιάννη, που δεν ήταν διαστημικός, αλλά δεν ήταν όπως στο Game 1 με τους Σέλτικς.

Έπαιξε για την ομάδα, είχε για μία ακόμη φορά το καθαρό μυαλό, να μην εκβιάσει προσπάθειες, να εμπιστευθεί τους συμπαίκτες του και κυριαρχώντας στα ριμπάουντ, «φλέρταρε» με το triple-double (24π., 14ρ. & 6ασ.). Αν αυτό ήταν το χειρότερο του ματς στην σειρά ή αν η ομάδα του κερδίζει όταν ο ίδιος αλλά και οι συμπαίκτες δεν πιάνουν καλή απόδοση, τότε καταλαβαίνετε ότι έχει συνέχεια το όνειρο...

Υγ.1: Αυτό που κάνει την ομάδα του Μπουντενχόλτζερ να ξεχωρίζει είναι ότι πλην του Αντετοκούνμπο, σε κάθε παιχνίδι θα ξεπετάγεται κι ένας ακόμη παίκτης που θα κάνει ματσάρα. Στο Game 1 ήταν η σειρά του Λόπεζ που προερχόταν από κακή σειρά με τους Σέλτικς (μ.ο. 5,4π. & 4,2ρ. με 6/27 τριπ.) και υπερτριπλασίασε τον μ.ο. όρο σκοραρίσματός του στα playoffs (μ.ο. 8,3π.) πριν από το ματς.

Υγ.2: Το φοβερό με τον γίγαντα Μπρουκ, είναι ότι ξόδεψε τα πρώτα 368 παιχνίδια της καριέρας του στο ΝΒΑ, χωρίς εύστοχο τρίποντο και ευστόχησε σε συνολικά 436 σουτ πίσω από τα 7,25, στους 349 αγώνες που ακολούθησαν!

Υγ.3: Οι Μπακς συνεχίζουν το εκπληκτικό σερί των 9 συνεχόμενων νικών στην post-season, όταν σκοράρουν πάνω από 100 πόντους!

Υγ.4.: Ιδιαίτερη μνεία πιστεύω ότι χρειάζεται και ο Κρις Μίντλετον, που μπορεί να ήταν άστοχος (11π. με 1/6 τριπ.), θυσιάστηκε όμως, στο μαρκάρισμα του Λέοναρντ κι έδωσε μάχες στην άμυνα, μαζεύοντας 11 ριμπάουντ.