ΠΑΟΚ: Η «γλυκιά τρέλα» του Χατζόπουλου και το ιταλικό «ρίσκο» που έγινε πολυτέλεια!

Λοιπόν, καρντάσια, έχουμε καταλάβει τι έχει κάνει ο ΠΑΟΚ ή ακόμη βρισκόμαστε υπό την επήρεια του «έχω τρέλα μέσ' στο μυαλό;» Ναι, μιλάμε για την ίδια ομάδα που ρίχτηκε στην μάχη της σεζόν με το δεύτερο μικρότερο budget της Stoiximan GBL (λόγω της διαρκούς διαδικασίας εξυγίανσης της ΚΑΕ από τα χρέη στην Εφορία), το οποίο βία να ξεπερνάει τις 600.000 Ευρώ για το αγωνιστικό κόστος.

Ναι, μιλάμε για την ίδια ομάδα που αποφάσισε να συμμετάσχει στο FIBA Europe Cup για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο αριθμό αγώνων, ταυτόχρονα με ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια, ώστε να πείσει νέους και άσημους Αμερικανούς να υπογράψουν με χαμηλά συμβόλαια (με εξαίρεση τον 32χρονο Άπσον και τον έμπειρο Μπάρτλεϊ, ο οποίος πληρώθηκε με ένα σεβαστό ποσό, όσο περίπου το 1/6 του συνολικού προϋπολογισμού) και να επενδύσουν σε μελλοντικές υψηλότερες αμοιβές.

Μιλάμε για την ίδια ομάδα, που αρχικά, θεώρησε υπέρβαση τα 60.000 Ευρώ που πλήρωσε για να καλύψει το μισό συμβόλαιο του Μάσιμο Καντσελιέρι (το άλλο μισό, το καλύπτει η πρώην ομάδα του, η γαλλική Στρασμπούρ) και την ίδια που τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά τα πρώτα φιλικά προετοιμασίας συμπεριελήφθη από τους «ειδικούς» στην επικίνδυνη ζώνη.

Ο δε 52χρονος Ιταλός τεχνικός από το Τέραμο, παρουσιαζόταν ως πρώτος υποψήφιος coach για να μην κάνει... παρέλαση. Δηλαδή να μην αντέξει ούτε μέχρι την 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος.

Η ίδια, λοιπόν, ομάδα, με μοναδική προσθήκη του τελευταίου μήνα, τον Αμερικανό guard (με φινλανδικό διαβατήριο), Τζέικομπ Γκράντισον, που έχει παίξει μόλις σε 4 αγώνες μόνο στην Ευρώπη, είναι μία εκ των δύο φιναλίστ του FIBA Europe Cup.

O «δικέφαλος του Βορρά» επέστρεψε σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από 29 χρόνια, ξαναζωντανεύοντας τις μνήμες της εκπληκτικής πενταετίας 1991-1996 (1 Κύπελλο Κυπελλούχων το 1991, 1 Κύπελλο Κόρατς το 1994, 2 χαμένοι τελικοί το 1992 και το 1996 και 3η θέση στο Final 4 του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1993) κι έστρεψε πάνω τους προβολείς για δύο λόγους:

Για τον προφανή της διεκδίκησης του τροπαίου, που αν έρθει στον Λευκό Πύργο, θα είναι το 3ο ευρωπαϊκό της ιστορίας του και το 20ο του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και για το ότι απέκλεισε την ομάδα, που κατά πολλούς προέβαλε ως το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης και πριν από το τζάμπολ του 2ου ημιτελικού, είχε το καλύτερο ρεκόρ (13 νίκες και 2 ήττες) στο τουρνουά.

Κακά τα ψέματα, αυτός ο τελικός αποτελεί την ύψιστη επιβράβευση της καλώς εννοούμενης «τρέλας» που κουβαλάει ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ, Θανάσης Χατζόπουλος και η οποία αποτελεί την κινητήριο δύναμη για το δύσκολο project, όπως η διατήρηση της ομάδας σε αξιοπρεπή αγωνιστικά επίπεδα ταυτόχρονα με την σταδιακή αποπληρωμή των χρεών για φορολογικές εισφορές, αλλά και προς τρίτους (παίκτες και προπονητές) και την Εφορία.

Όσες φορές κι αν δέχτηκε κακόπιστη κριτική ή κι αν αποδοκιμάστηκε από τον κόσμο (μετά από άσχημα αποτελέσματα), δεν εγκατέλειψε το καράβι, υπογραμμίζοντας ότι θα είναι παρών και θα στηρίζει, μέχρι να βρεθεί μεγαλύτερος επενδυτής για να αναλάβει.

Σας θυμίζω ότι πέρυσι, που μέσα στις τέσσερις γραμμές, το «γλυκό πήγε να χαλάσει», κίνησε γη και ουρανό, έβαλε λίγο πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, έφερε τον Κέβιν Πόρτερ τζούνιορ (πλέον είναι συμπαίκτης του Αντετοκούνμπο στους Μπακς) στην Θεσσαλονίκη και όχι απλά έσωσε την σεζόν, αλλά έκλεισε και στόματα.

Ο πετυχημένος επιχειρηματίας στον τομέα των συσκευασιών, φημίζεται για την στήριξη με την οποία περιβάλλει τους προπονητές. Η εμπιστοσύνη στο πλάνο του Καντσελιέρι και η «χημεία» που έχτισαν οι δύο άνδρες αποδείχτηκε κομβική.

Στον Ιταλό τεχνικό, που πριν αναγορευτεί ως πρώτος το 2019, χρειάστηκε να περάσουν 25 χρόνια θητείας ως assistant (ήταν έξι χρόνια στην Αρμάνι), δόθηκε πλήρη ελευθερία κινήσεων και σχεδόν με το καλημέρα της σεζόν, αποδείχτηκε ότι η φιλοσοφία του γρήγορου μπάσκετ μπορεί να αποδώσει καρπούς.

Αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλοι παίκτες για να υπηρετήσουν το αγαπημένο transition game, να υπάρχει καλό κλίμα και στήριξη από τον διοίκηση και φυσικά η ομάδα να έχει κόσμο, που θα αγκαλιάσει την προσπάθεια.

Μπορεί αυτό το τελευταίο να μην συνέβη από την αρχή της σεζόν, ωστόσο, μόνο τα 3 τελευταία sold out στο Παλατάκι της Πυλαίας αλλά και το τέταρτο, που θα προκύψει μόλις κυκλοφορήσουν τα εισιτήρια του δεύτερου τελικού με την Μπιλμπάο (23/04), θα έχουν δημιουργήσει σοβαρό πλεόνασμα στα έσοδα-έξοδα, που ίσως να έχει αυξητικό αντίκρισμα στο budget της επόμενης σεζόν.

Το ότι ο μουσάτος coach ήξερε με ποια συμφωνούσε το περασμένο καλοκαίρι και τι ιστορία κουβαλούσε ο ΠΑΟΚ, ενώ την ίδια ώρα οι «μελανόλευκοι» έπαιρναν ρίσκο, δεν έχει την παραμικρή σημασία στην παρούσα χρονική στιγμή. Ο «δικέφαλος», με βάση τις συνθήκες μέσα από τις οποίες χτίστηκε το περασμένο καλοκαίρι είναι super πετυχημένος ακόμη κι αν δεν κατακτήσει το τρόπαιο του FIBA Europe Cup.

Απλά το Κύπελλο, αν έρθει, θα δώσει στον Χατζόπουλο το έναυσμα για μία λογική υπέρβαση που θα προκαλέσει το ενδεχόμενο παραμονής του Καντσελιέρι, που την δεδομένη στιγμή φαντάζει πολυτέλεια.

Για να μιλήσουμε και λίγο με αγωνιστικούς όρους και να βάλουμε το κατόρθωμα των «μελανόλευκων» στην σωστή του διάσταση, η 6η ομάδα στην κατάταξη της κανονικής περιόδου της Stoiximan GBL, απέκλεισε (90-88)την μέχρι πρότινος πρώτη στο γαλλικό πρωτάθλημα (πλέον ισοβαθμεί στην κορυφή με τις τρεις ομάδες που αγωνίζονται στην Euroleague, την Μονακό, την Παρί και την Βιλερμπάν) και αυτό ανατρέποντας μία διαφορά 15 πόντων, στα 12 τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας,

Σημαντικό ρόλο στην ορθή αντιμετώπιση της Σολέ, έπαιξε η τριετής προϋπηρεσία του Καντσελιέρι στο Championnat (την διετία 2021-2023 ήταν στην Λιμόζ και πέρυσι στην Στρασμπούρ), αλλά το γεγονός ότι τα κατάφερε με μόλις τρία έμπειρα παιδιά (Κατσίβελης, Άπσον και Μπάρτλεϊ), δύο ακόμη Έλληνες ρολίστες (Παπαδάκης και Περσίδης) και τέσσερις Αμερικανούς, που δεν έχουν πάνω από τρία χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας, αν μη τι άλλο, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία του ΠΑΟΚ.

Υγ.: Για πρώτη φορά στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ και μετά από 5 χρονιές με 2 διαφορετικούς ευρωπαϊκούς τελικούς (1994, 1996, 1997, 2000 και 2021), το 2025 μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τέσσερις ελληνικές ομάδες να διεκδικούν τρία διαφορετικά ευρωπαϊκά τρόπαια (ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός την Euroleague, η ΑΕΚ το BCL και ο ΠΑΟΚ το FIBA Europe Cup).