Πρίντεζης, Σλούκας και τώρα Βεζένκοβ: Από την απαξίωση, στην παραδοχή και την υπόκλιση!
Σίγουρα δεν μιλάμε για ίδιες εποχές, αλλά φαίνεται πως στον Ολυμπιακό η ιστορία επαναλαμβάνεται με τρεις πολύ σημαντικούς παίκτες. Σε όλες τις ομάδες κάποιοι νιώθουν ότι αδικούνται, κάποιοι όντως αδικούνται, συμβαίνει και σε όλα τα αθλήματα, αλλά η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Οι προπονητές τις περισσότερες φορές έχουν τους λόγους τους για όσα κάνουν, αλλά και οι παίκτες χρειάζονται μια συγκυρία για να αλλάξουν τα δεδομένα της πορείας τους.
Δεν είναι εύκολο γι' αυτό δεν το καταφέρνουν όλοι. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις στην άκρη την απόρριψη, την απογοήτευση, την κακή διάθεση, την αμφισβήτηση και να κλείσεις στόματα, αλλά υπάρχουν αυτοί που επιλέγουν αυτόν τον δρόμο και τα καταφέρνουν. Στον Ολυμπιακό, για κάποιον περίεργο λόγο, έχουμε δει το σκηνικό να επαναλαμβάνεται, όχι μια, όχι δύο, αλλά τρεις φορές. Σε διαφορετικές εποχές παίκτες έχουν κάνει τα ταξίδι και την διαδρομή αυτή, ζώντας στο τέλος τα όνειρα τους.
Πρίντεζης, Σλούκας και Βεζένκοβ έχουν κοινά στοιχεία στην πορεία τους. Και οι τρεις βίωσαν δημόσια την αμφισβήτηση και αντί να απογοητευτούν, να κάνουν λάθος κινήσεις, επέλεξαν να βάλουν κάτω το κεφάλι και να απαντήσουν στο παρκέ. Εκεί που οι απαντήσεις είναι πιο εκκωφαντικές από ποτέ. Εκεί που κάνουν θόρυβο και δεν μπορεί κανείς να σε αμφισβητήσει.
Αυτό δεν γίνεται εύκολα, αλλιώς θα το έκαναν όλοι. Θέλει πολλά στοιχεία να συνδυαστούν με το ταλέντο, την σωστή νοοτροπία, την σκληρή δουλειά και στο τέλος όλα αυτά να φανούν μέσα στο παρκέ, στην μεγάλη σκηνή, εκεί που μπορούν άπαντες να δουν τι έχεις καταφέρει και τελικά να υποκλιθούν σε αυτή την προσπάθεια.
Την αρχή την έκανε ο Γιώργος Πρίντεζης, ακολούθησε ο Κώστας Σλούκας και φέτος έχουμε μπροστά στα μάτια μας το φαινόμενο Σάσα Βεζένκοβ. Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού λάμπει στην Euroleague, είναι πραγματικά ασταμάτητος και για να φτάσουμε μέχρι εδώ, έχει κάνει τεράστια προσπάθεια που πρέπει να του αναγνωριστεί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν ένα παιδί που αγάπησε μια ομάδα και έμελλε με αυτή να δεθεί για πάντα. Πρώτα την αγάπησε ως παιδί και έπειτα φόρεσε τα χρώματα της. Στην αρχή όμως τίποτα δεν έδειχνε να πηγαίνει καλά για εκείνον. Έπαιξε στην πρώτη ομάδα από το 2001 έως και το 2006, αλλά δεν κατάφερνε να βρει τον χώρο να παίξει. Αμφισβητήθηκε το παιχνίδι του, η τεχνική και αναγκάστηκε να πάει δανεικός στην Ολύμπια Λάρισας και επέστρεψε «άλλος» παίκτης. Ο νεαρός, τότε, φόργουορντ βελτίωσε το παιχνίδι του, πρωταγωνίστησε σε εκείνη την ομάδα της Θεσσαλίας και ουσιαστικά εκείνος ο δανεισμός έπαιξε τεράστιο ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξή του.
Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό συνέχισε να μην έχει τον ρόλο που ήθελε και πίστευε ότι άξιζε και παρόλο που η ομάδα του έφτασε μέχρι το Final 4 (2009) εκείνος αποφάσισε να τραβήξει άλλον δρόμο. Ένιωθε ότι πάντα τον έβλεπαν σαν τον μικρό, ότι δεν μπορούσε να βρει την θέση του στο σύνολο και η Μάλαγα κέρδισε την υπογραφή του. Εκεί ξεκίνησε καλά την πορεία του, αλλά ο εφιαλτικός τραυματισμός του, άλλαξε την ιστορία. Έχασε την θέση, παραγκωνίστηκε και κάπου εκεί όλα άλλαξαν. Ο Πρίντεζης δούλεψε σκληρά, αφοσιώθηκε και μετά το καλοκαίρι του 2010, δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια νέα αρχή και ήθελε πίσω το δικό της παιδί. Ακόμα και με κάποια αμφισβήτηση ο Πρίντεζης πίστεψε στον κόπο και το ταλέντο του, έβαλε την υπογραφή του ήταν γεγονός. Ντύθηκε πάλι στα «ερυθρόλευκα» και τα υπόλοιπα αποτελούν κομμάτι χρυσής ιστορίας για εκείνον και την ομάδα του. Βασικός και αναντικατάστατος, με τεράστιες εμφανίσεις και φυσικά ένα καλάθι που θα μείνει για πάντα στην ιστορία, ο Πρίντεζης κέρδισε τα πάντα στο παρκέ.
Κανείς δεν του έκανε χάρη, κανείς δεν τον χάϊδεψε, κανείς δεν τον λυπήθηκε. Τα κέρδισε όλα μόνος του. Δούλεψε, αφοσιώθηκε, δόθηκε με την καρδιά του στην ομάδα του και όσα κέρδισε μιλούν από μόνα τους. Είναι πλέον ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού και αυτό το έχει κατακτήσει με το σπαθί του.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΛΟΥΚΑΣ
«Είναι γνωστό πως δεν ήμουν μέσα στις επιλογές του κόουτς Ίβκοβιτς. Δεν ξέρω τι δεν του άρεσε. Γενικότερα δεν ήμουν στα πλάνα του. Το 2010 είχα βγει καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος. Είχα έρθει, λοιπόν, με φιλοδοξίες, ότι θα μπορέσω να κάνω κάτι… Ο κόουτς μιλούσε με έναν έναν, τους παίκτες προσωπικά. Σε εμένα ήρθε τελευταίος και μου είπε: ‘Δεν έχω χρόνο για εσένα’. Ήταν κάτι που το εκτίμησα, γιατί μου αρέσουν οι ειλικρινείς συζητήσεις. Εγώ του απάντησα, πως εσύ θα κάνεις ότι καταλαβαίνεις, απλά αυτό που θέλω είναι να μην βγαίνω από την προπόνηση. Και όντως δεν έβγαινα καθόλου, έκανα όλη την προπόνηση. Αυτή τη συζήτηση είχαμε εκείνον τον Σεπτέμβρη.
Μεσολάβησαν τρεις μήνες που δεν έπαιζα καθόλου, μόνο σε κάποια εύκολα παιχνίδια, μέχρι που φτάσαμε αν θυμάμαι καλά Δεκέμβρη. Επρόκειτο να ταξιδέψουμε για Γαλλία και κλασσικά θα ήμουν εκτός δωδεκάδας. Όμως, την παραμονή της αναχώρησης χτύπησε ο Σπανούλης, αν δεν κάνω λάθος ήταν εκτός και ο Κατσίβελης, οπότε μπήκα στην 12άδα. Όπως είπα και πριν όλο αυτό το διάστημα έκανα και μόνος μου προπόνηση, γιατί ήξερα πως κάτι θα γίνει και θα μου δοθεί η ευκαιρία να δείξω ότι αξίζω.
Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, ήμουν έτοιμος και πολύ καλά προπονημένος. Κατά τη διάρκειά εκείνου του ματς με την Νανσί ο Μάντζαρης υπέστη θλάση, το ίδιο και ο Λούκας και αν δεν κάνω λάθος δέχθηκε και ο Πελεκάνος μια αγκωνιά και βγήκε εκτός. Μπήκα στο γήπεδο, ίσως και λόγω έλλειψης επιλογών. Εγώ γενικά ήμουν καλός και κερδίσαμε. Ακολούθησε ένα δίμηνο τρίμηνο που έπαιζα πάρα πολύ καλά και ήμουν στο ροτέισον γιατί είχαμε πολλούς τραυματίες, όταν όμως άρχισαν να έρχονται και έγινε και η προσθήκη του Έισο Λο, άρχισα σιγά σιγά να βγαίνω και πάλι από το ροτέισον.
Παρόλα αυτά είχα δείξει πως μπορώ να σταθώ, όχι κάτι ιδιαίτερο και οι Πρόεδροι με δική τους πρωτοβουλία με ανανέωσαν για τα επόμενα τρία χρόνια. Στο τέλος πήραμε και την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα και ήμασταν όλοι χαρούμενοι».
Πριν από λίγο καιρό ο Κώστας Σλούκας άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για το ταξίδι του. Δεν ήταν εύκολο. Οι δυσκολίες και ο δρόμος προς την επιτυχία, πολλές φορές έχει μεγάλα εμπόδια και τα αντιμετώπισε όλα ο γκαρντ των «ερυθρόλευκων». Επέλεξε τον Ολυμπιακό, στηρίχθηκε στην πίστη των Προέδρων της ομάδας, αλλά χρειάστηκε χρόνος για να κερδίσει όσα άξιζε. Έπαιξε δανεικός στον Άρη, βγήκε καλύτερος νεαρός παίκτης του πρωταθλήματος και επιστρέφοντας βρήκε πάλι εμπόδια. Ο Ίβκοβιτς δεν τον εμπιστευόταν και αυτό του στοίχιζε. Ο Σλούκας παρά την απογοήτευση του αποφάσισε να πάρει τον άλλον δρόμο. Δούλεψε το κορμί του, το παιχνίδι του και ανέβηκε όλα τα σκαλιά.
Έγινε ένας σύγχρονος γκαρντ και όντας στο πλευρό όλων αυτών των κορυφαίων, κατάφερε να δείξει όσα αξίζει. Όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό άνοιξε μια πληγή στους οπαδούς του. Στην Φενέρμπαχτσε όμως δούλεψε κι άλλο. Δεν σταμάτησε ποτέ. Έτσι κατάφερε και έφτασε στην κορυφή. Πλέον, είναι ένας εκ των κορυφαίων γκαρντ στην διοργάνωση, γύρισε στον Ολυμπιακό και ένας νέος κορμός φτιάχνεται με εκείνον βασικό άξονα. Δεν ήταν εύκολο ούτε το δικό του ταξίδι. Είχε πολλά στοιχεία που έμοιαζαν με του Πρίντεζη, αλλά και τα δύο είχαν σαν κοινό παρονομαστή την σκληρή δουλειά και τις απαντήσεις στο παρκέ.
ΣΑΣΑ ΒΕΖΕΝΚΟΒ
Ο Σάσα Βεζένκοβ ακολουθεί τα μονοπάτια των άλλων δύο συμπαικτών του. Τι να πει κανείς για την σεζόν που κάνει. Είναι με διαφορά από τον δεύτερο ο πιο σταθερός και εντυπωσιακός παίκτης της ομάδας του, αλλά για φτάσει εδώ, χρειάστηκε και από εκείνον ψυχή και προσπάθεια.
Μεγάλη κουβέντα έγινε το φετινό καλοκαίρι για την ανανέωση του Σάσα Βεζένκοβ με τον Ολυμπιακό. Ο Βούλγαρος παίκτης, που έχει ανδρωθεί μπασκετικά στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έψαχνε την σταθερότητα και όλα εκείνα τα στοιχεία που τον είχαν κάνει περιζήτητο στην Ευρώπη. Μετά τον Άρη και τα καταπληκτικά πράγματα που έκανε στο παρκέ, επέλεξε την Μπαρτσελόνα και από εκεί και πέρα τα πράγματα έγιναν δύσκολα.
Βούτηξε στα βαθιά και άρχισε να πανικοβάλλεται και να χάνει όλα όσα είχε δείξει μέχρι τότε. Έχασε χρόνο συμμετοχής, έχασε σε αυτοπεποίθηση και μαζί όλα εκείνα που είχε κερδίσει ως νεαρός. Ο Βεζένκοβ επέστρεψε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό, με στόχο να επαναπροσδιορίσει την καριέρα του, αλλά η αλήθεια είναι ότι η άφιξη του συνοδεύτηκε με δύο σεζόν πολύ δύσκολες για τους «ερυθρόλευκους». Τα πράγματα ήταν δύσκολα γενικά στο «Λιμάνι», η απόδοση δεν ήταν η αναμενόμενη και αποκορύφωμα ήταν η περσινή σεζόν.
Η πορεία του Ολυμπιακού ήταν κακή, αρκετοί προπονητές προσπάθησαν να βρουν λύσεις, πριν να επιστρέψει ο Γιώργος Μπαρτζώκας και να προσπαθήσει να... μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ο Βεζένκοβ έμεινε εκτός δωδεκάδας όντας υγιής, έπαιζε ελάχιστα και δεν είχε ρόλο στην ομάδα του. Ο Ολυμπιακός δεν τα πήγαινε καθόλου καλά έγιναν αλλαγές προπονητών, μέχρι την έλευση του Έλληνα κόουτς. Ήταν τότε που ο Βεζένκοβ βρήκε ρόλο, σε μια ομάδα βέβαια που περνούσε δύσκολα και άρχισε να δίνει πολύτιμες λύσεις. Ο Βούλγαρος άρχισε να βρίσκει τον καλό του εαυτό και να προσφέρει κάθε φορά που πατούσε παρκέ. Η στατιστική του γέμισε και οι καλές εμφανίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ φανερή ήταν η αλλαγή και στην διάθεση του.
Φέτος ξεκίνησε μια νέα σεζόν, που όλα έμοιαζαν διαφορετικά για τον παίκτη. Δούλεψε πολύ το καλοκαίρι, αποφάσισε και εκείνος και η ομάδα του να συνεχίσουν την συνεργασία τους, αλλά αυτό που βγαίνει στο παρκέ ίσως να μην το είχε φανταστεί καμία από τις δύο πλευρές. Είναι απλά εντυπωσιακό. Ειδικά από τα μέσα της σεζόν και μετά, μετά την 15η αγωνιστική, ο Βεζένκοβ είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του σταθερά. Έχει διαλύσει κάθε προσωπικό του ρεκόρ, ο χρόνος του έχει εκτοξευτεί, η αξιολόγηση του το ίδιο και μοιάζει απλά ασταμάτητος.
Συνολικά έχει φτάσει την στατιστική του να έχει, 10,9 πόντους κατά μέσο όρο, με 42,5% στο τρίποντο, 5,2 ριμπάουντ, 1,1 ασίστ, 13,9 στην αξιολόγηση, αλλά αυτοί οι αριθμοί είναι η μικρή εικόνα. Η μεγάλη θέλει τον Βεζένκοβ να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Παίζει άμυνες, βγάζει ενέργεια, παίρνει δύσκολα σουτ, κρίσιμα σουτ, δίνει ρυθμό, κάνει τα πάντα. Χωρίς υπερβολή, η ψυχολογία του φαίνεται ακλόνητη και αυτό βγαίνει στο παιχνίδι του. Άλλαξε τις ισορροπίες και όσοι είχαν αμφιβολίες για εκείνον, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να υποκλιθούν σε όσα βλέπουν μέσα στο παρκέ. Σλούκας, Βεζένκοβ, Παπανικολάου είναι η επόμενη ημέρα του Ολυμπιακού και μαζί με τον ΜακΚίσικ που ανανέωσε το συμβόλαιο του, περνούν πολύ αισιόδοξα μηνύματα, για την επόμενη σεζόν.
Ο Βεζένκοβ ακολούθησε το παράδειγμα των άλλων δύο συμπαικτών του και μπορεί να είναι ευτυχισμένος με τον τρόπο που το έκανε. Δεν απογοητεύτηκε, δεν τα παράτησε, παρά έμεινε δυνατός, δούλεψε και πλέον απαντάει, σε όποιον χρειάζεται, με το παιχνίδι του.
